ตอนที่ 6: แรงจูงใจในการขายขวดโหล
ตอนที่ 6: แรงจูงใจในการขายขวดโหล
มีผลกระทบทันทีที่สวมสร้อยคอซึนาเดะรู้สึกแตกต่างเล็กน้อยอย่างชัดเจน
ที่น่าทึ่งที่สุดคือภาพในอดีตที่เจ็บปวดอย่างยิ่งตราบเท่าที่ยังจำได้ ถึงแม้จะยังเจ็บปวดอยู่แต่ก็ไม่มีความรู้สึกที่ยอมรับไม่ได้เหมือนเมื่อก่อน
เหมือนว่าบนหน้าผาเธอคว้าฟางเส้นสุดท้ายไว้ได้และมีนรกหมื่นเมตรอยู่ใต้ตัวเธอ แต่เธอก็ยังไม่ยอมแพ้
“นี่คือความกล้าหาญ…” เธอพึมพำกับตัวเองดวงตาของเธอแดงระเรื่อโดยไม่ได้ตั้งใจ
ตอนนี้เธอเริ่มแล้วรู้สึกว่าทำไมนาวากิถึงพุ่งไปข้างหน้าทำไมคาโต้ถึงออกไปอย่างกล้าหาญโดยไม่คิดถึงชีวิตของตัวเอง
เพื่อสิ่งที่ต้องการปกป้องแม้ต้องเผชิญกับความเจ็บปวดวิกฤตและความสิ้นหวังเพียงใด ก็ต้องก้าวต่อไปนี่คือความกล้าหาญ
“ท่านหญิงซึนาเดะ?” ชิซึเนะมองซึนาเดะอย่างทุกข์ใจและกังวล
เธอไม่เคยเห็นซึนาเดะหลั่งน้ำตาแม้ว่าเธอจะดื่ม แต่เธอก็ไม่เคยร้องไห้ ซึนาเดะดูเหมือนจะมีปฏิกิริยาบางอย่าง
เธอมองไปที่แขนขาวของเธอ ทันใดนั้นเธอก็ตวัดนิ้วของเธอ
ผิวหนังแตกและมีเลือดสีเข้มไหลออกมา
“ท่านหญิงซึนาเดะ!” ชิซึเนะร้องออกมาด้วยความประหลาดใจรีบวิ่งขึ้นไปช่วยซึนาเดะห้ามเลือด
“ชิซึเนะ!” ซึนาเดะตะโกนอย่างหนัก
การเคลื่อนไหวของชิซึเนะตกตะลึงจ้องมองซึนาเดะด้วยใบหน้าที่จริงจัง
เธอรู้ดีความหวาดกลัวเลือดของท่านหญิงซึนาเดะตราบใดที่เธอเห็นเลือดเธอจะกลัวจนตัวสั่น
รอ.. จู่ๆชิซึเนะก็พบไม่มีอาการตัวสั่น
ในตอนนี้เธอจ้องมองไปที่ซึนาเดะแม้ว่าเธอจะยังคงมีความกลัวอยู่ในดวงตาของเธอกลัวความเจ็บปวดจากการสูญเสียคนสำคัญในวันนั้น
แต่! ไม่มีอาการสั่น!
เฉินโม่จิบไวน์พร้อมกับรอยยิ้มที่มองไม่เห็นที่มุมปากของเขา
บอกแล้วความกล้าหาญคือการป้องกันความกลัว ออร่าแห่งความกล้าหาญนั้นเป็นบัฟเชิงบวก
โรคกลัวเลือดเดิมเป็นผลทางจิตวิทยา แม้ค่าความต้านทานต่อความกลัวจะดีขึ้น
แต่ยังคงไม่หายขาดอย่างไรก็ตามมันเป็นเพียงเรื่องของเวลา ต้องให้เวลาเธอในการฝึกฝนปรับตัวปรับความคิดของเธอให้เข้าที่
ไม่รู้ว่าเมื่อโอโรจิมารุมาที่ประตูเขากัดนิ้วและพบว่าซึนาเดะไม่กลัวเลยและมียาที่ทรงพลังมากมายเขาจะรู้สึกอย่างไร?
ไม่ว่ายังไงก็ตามเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเขา ในขณะที่ซึนาเดะยังคงดิ้นรนเพื่อเอาชนะโรคกลัวเลือดเฉินโม่ก็เริ่มนับผลกำไรในวันนี้
ได้รับเงินมูลค่า10.4ล้านเรียลจากซึนาเดะ ซึ่งตีเป็นธุรกรรม 600,000 แต้ม
ค่าใช้จ่ายขวดโหลและสินค้าต่างๆไม่รวมพลังมังกร 150,000 แต้ม
ทั้งหมดได้ 450,000 แต้มธุรกรรม
ว้าวจาก 150,000 ได้กำไรสามเท่า!
แน่นอนว่าการขายขวดโหลเป็นวิธีการค้าที่ถูกต้อง นี่คือธุรกิจขั้นแรกที่สามารถระบายเงินทั้งหมดในมือของผู้อื่นได้!
น่าเสียดายที่ซึนาเดะยากจนกว่าที่คิดเฉินโม่มองดูสิ่งของหลายชิ้นที่เขาให้คุณค่า
ผลไม้ปีศาจมูลค่า 21 ล้านแต้ม
ร่างอมตะของวูล์ฟเวอรีนมูลค่า 11 ล้าน
พลังจิตของศาตราจารย์X คือ 17 ล้าน
ความสามารถที่ยอดเยี่ยมและทรงพลังทั้งสองมีค่าใช้จ่ายหลายสิบล้านแต้มธุรกรรม แต่ถ้าเขาไม่พบโลกที่สอดคล้องกัน ต้องใช้แต้มธุรกรรมเพื่อปรับแต่งสินค้ามูลค่าจะเพิ่มเป็นสองเท่าและผลตอบแทนจะไม่คุ้ม
เขาก็ยากจนเช่นกัน แม้ว่าเขาจะสามารถเลือกสินค้าที่อ่อนแอลงมาได้
แต่เฉินโม่รู้ดีว่าเขาไม่มีสัญชาตญาณในการต่อสู้และไม่สนใจที่จะต่อสู้เลย นิยามความสามารถของเขาคือการป้องกันตนเอง ท้ายที่สุดไม่ใช่ทุกคนที่จะมีนิสัยดีเหมือนซึนาเดะถ้าสิ่งที่เขาเจอในวันนี้คือโอโรจิมารุเขาก็ทำได้เพียงแค่หนีไปพร้อมกับเงินที่เหลืออยู่
ซื้อลูกน้องล่ะหากเขาไม่ต้องการต่อสู้ก็เป็นการดีที่จะซื้อลูกน้องที่ซื่อสัตย์
จู่ๆเฉินโม่ก็ฉายภาพเงาในใจของเขาซึ่งเป็นตัวละครที่เขาชอบมาก
ทูตสวรรค์ - อิคารัสราชินีแห่งท้องฟ้าจาก“sora no otoshimono” ความแข็งแกร่งนั้นแข็งแกร่งที่สุด
ตัวละครมีความประพฤติเรียบร้อยเมื่อรู้จักเจ้านายเธอจะเชื่อฟังและปรับตัวได้ดี เป็นแบบที่เฉินโม่ชอบ
รีบมาดูกั-น มูลค่า…82ล้าน!
เฉินโม่พยายามอย่างมากเพื่อยับยั้งการแสดงออกของเขา ทำไมมันแพงจัง พลังจิตของศาตราจารย์Xมีเพียงสิบกว่าล้าน
ต้องใช้เวลาตรวจสอบอย่างรอบคอบก่อนที่เขาจะเข้าใจ ไม่ว่าจะเป็นผลไม้หรือความสามารถมันเติบโตได้จำกัด เขาต้องพึ่งพาการพัฒนาและการเติบโตของตัวเองเพื่อไปให้ถึงจุดสูงสุดนั้น นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมร่างกายอมตะของวูล์ฟเวอรีน จึงต้องการหลายสิบล้าน - สิ่งนี้ไม่จำเป็นต้องเติบโต
ตอนนี้สิ่งที่อยู่ในใจคือหาเงินและซื้อ อิคารัส!
“คุณซึนาเดะ” เขาขอให้ชิซึเนะช่วยรักษาซึนาเดะที่แขนจากนั้นก็ยื่นของบางอย่างให้เธอ
"นี่คืออะไร?" ซึนาเดะเอื้อมมือไปหยิบ แม้ว่าใบหน้าของเธอจะยังซีดอยู่ แต่ตอนนี้เธอก็เข้าใจแล้วว่าสินค้าของคนตรงหน้าเธอนั้นน่าทึ่งขนาดไหน
แค่สร้อยคอสามารถมอบความกล้าหาญให้กับเธอได้อย่างคาดไม่ถึงและของที่อยู่ในมือคือตราอันวิจิตรที่มีลวดลายเดียวกันบนหน้าผากของเฉินโม่
ดวงตาของผู้ทรงอำนาจแห่งภูมิปัญญา ...
“นี่คือตราที่ลูกค้าระดับ 2 มีสิทธิ์ได้รับและใช้เพื่อการสื่อสาร” เฉินโม่อธิบายว่า“เธอต้องใส่จักระเล็กน้อยเพื่อที่จะสามารถแจ้งฉันได้หากว่าต้องการซื้อขวดโหลในอนาคต เธอสามารถติดต่อฉันได้ผ่านทางนี้”
สิ่งนี้มีมูลค่าแต้มธุรกรรมสามพันแต้มส่วนใหญ่เป็นเพราะการปรับแต่ง
แต่มันก็คุ้มค่า
ซึนาเดะ ตรงหน้าเขาแม้ว่าตอนนี้เธอจะไม่มีเงิน แต่ด้วยตัวตนและความสามารถของเธอไม่ยากที่จะหาเงิน
นี่คือลูกค้าที่ดี
“โอ้? นายจะไปแล้วเหรอ?” ซึนาเดะมองไม่เห็นว่าตรานั้นทำจากวัสดุอะไรในมือของเธอ
“ฉันเป็นนักธุรกิจ” เฉินโม่หัวเราะออกมาความหมายนั้นชัดเจน
เธอไม่มีเงินทำไมต้องอยู่ต่อ?
“ตรานี้” ซึนาเดะวางมือลงบนตักของเธอโน้มตัวไปข้างหน้าเล็กน้อยและภาพเงาของเฉินโม่สะท้อนอยู่ในดวงตาสีทองเข้ม“นายเรียกมันว่าดวงตาที่มีอำนาจทุกอย่างแล้วนี่ไม่ได้หมายความว่านายจะทำอะไรกับขวดโหลที่นายขายเหรอ”
ในเวลานี้ด้วยการกดขี่ในอากาศทำให้มองไม่เห็นถึงความเมาเลยแม้แต่น้อย
เพราะความกล้าหาญเธอก้าวออกจากสภาพเสื่อมโทรมนั้นแล้วหรือไม่?
เฉินโม่แลกเปลี่ยนเครื่องรางเพชรมูลค่า 3,000 แต้มและเก็บไว้ที่อ้อมแขนของเขาอย่างเงียบ ๆ
มองไปที่รายการเทเลพอร์ตในตะกร้าสินค้าอีกครั้ง หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเขารู้สึกว่าถึงเวลาแล้ว
เขาพูดด้วยรอยยิ้มจาง ๆ “มันมีอำนาจทุกอย่างฉันไม่รู้อะไรเลย แต่ในขวดโหลที่ฉันขายมีหลายคนที่ทำปาฏิหาริย์ที่เป็นไปไม่ได้จริงๆให้เกิดขึ้นมาได้”
"ตัวอย่างเช่น?" ซึนาเดะถาม
“…” เฉินโม่มองตาของเธอและค่อยๆพ่นคำออกมา“คืนชีพ”
