ตอนที่ 109 เจ้าชายผู้มาทันเวลา

​​​​​​​“ฉันได้ยินว่าคุณชายคนโตของตระกูลซูมีคู่หมั้นแล้ว เป็นเด็กผู้หญิงที่เขาพาไปงานเลี้ยงของครอบครัวซู อืมเป็นผู้หญิงตัวเล็ก ๆ น่ารัก ๆ”

นั่นผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า เธอสวย ทำไมเขาถึงนอกใจคู่หมั้นที่สวยขนาดนี้ล่ะ”

“ผู้ชายกว้างขวางแบบนี้ แม้จะสวยเพียงใด แต่ผู้ชายก็ดึงดูดคนภายนอกเข้ามาอีกละน่า”

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ เห็นว่าเขาเปลี่ยนใจ ไปควงกับน้องสาวของคู่หมั้นตัวเองล่ะ”

มีบทสนทนามากมายเกี่ยวกับซูเจ๋อ

ท่าทีของเขามืดลง คล้ายกับม่านหมอกที่บดบังดวงตาของเขา

“เอาล่ะ ถ้าเธอไม่เต็มใจที่จะขอโทษ ก็อย่าหาว่าผมใจร้ายละกัน”

ด้วยเหตุนี้เขาจึงสั่งให้บอดี้การ์ดจับตัวเจียงหลัวลี่

“ซูเจ๋อตราบใดที่ฉันอยู่ตรงนี้ ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณแตะต้องหลัวหลัวได้”

เฉียวเมียนเมียนอ้าแขนของเธอออกทันทีเพื่อปกป้องเจียงหลัวลี่ ที่อยู่ข้างหลังเธอ

ซูเจ๋อขมวดคิ้วและพูดอย่างเย็นชา

“เมียนเมียน ผมไม่ต้องการทำร้ายคุณ เรื่องนี้คุณไม่เกี่ยว ถอยไป”

“ไม่มีทาง”

เฉียวเมียนเมียนกัดฟันแน่น

“ถ้าคุณพาหลัวหลัวไป ก็พาฉันไปด้วย”

“อย่าบังคับผมเลย ถอยไป”

ซูเจ๋อก้าวไปข้างหน้า เพื่อที่จะลากเฉียวเมียนเมียนออกไป

แต่ก่อนที่เขาจะสัมผัสเฉียวเมียนเมียนก็ได้ยินเสียงที่น่ากลัวเสียก่อน

“ประธานซู ทำอะไรเสียงดังอยู่ตรงนี้ครับ แน่ใจแล้วเหรอว่าจะทนกับผลลัพธ์ที่เกิดจากตอนนี้ได้”

เสียงนั้น...

เฉียวเมียนเมียนเงยหน้าขึ้นทันที

เธอเห็นภาพเงาของเขาที่ใกล้เข้ามามากขึ้น หัวใจของเธอเริ่มเต้นเร็วขึ้น

ตอนนี้เขาใกล้เข้ามาแล้ว หัวใจของเธอเต้นระรัวอย่างไม่สามารถควบคุมได้

“เจ้าชายสุดหล่อของฉันมาแล้ว”

เห็นได้ชัดว่าเจียงหลัวลี่กระวนกระวายใจมากกว่าเฉียวเมียนเมียนอีก ดวงตาของเธอสว่างขึ้นราวกับเธอเพิ่งเห็นผู้ช่วยชีวิตของเธอ

ก่อนที่พวกเขาจะตอบสนอง เธอก็หลบออกไปจากด้านหลังเฉียวเมียนเมียน

จากนั้น...ก็เดินไปหาเหมาเยซื่ออย่างตื่นเต้น

“เจ้าชายสุดหล่อ คุณมาที่นี่ทันเวลาพอดีเลยค่ะ ถ้าคุณมาช้ากว่านี้สักนิดเดียว เมียนเมียนและฉันคงถูกรังแกโดยการจัดเหวี่ยงออกไป การมาถึงของคุณเป็นเรื่องที่น่าประทับใจและทันเวลามาก ให้คะแนนเต็มสิบเลยค่ะ”

เมื่อเห็นความกระตือรือร้นของเจียงหลัวลี่ เหมาเยซื่อก็ตกใจเล็กน้อยในตอนแรก จากนั้นเขาก็ถอยหลัง

แม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นเพื่อนสนิทของเฉียวเมียนเมียน แต่เขาก็ไม่สบายใจที่เธอจะเข้ามาหาอย่างกะทันหัน

เจียงหลัวลี่ไม่รังเกียจหรือคิดมากที่เขาจะก้าวถอยห่างออกไป

เธอชี้ไปที่ซูเจ๋อด้วยความโกรธ

“เจ้าชายสุดหล่อคะ เยี่ยมเลยที่คุณมาที่นี่ ผู้ชายหน้าด้านคนนี้กำลังจะกลั่นแกล้งฉันกับเมียนเมียน คุณต้องช่วยเรานะคะ”

เหมาเยซื่อไม่พูดอะไร ในขณะนั้นเขาเดินไปหาเฉียวเมียนเมียน

เขาหยุดอยู่ข้างหลังเธอ

ชายคนนั้นมองลงมาที่เธอและเสียงของเขาก็เบาลง

“คุณถูกรังแกเหรอ”

เฉียวเมียนเมียนมองไปที่เขาอย่างว่างเปล่า

หัวใจของเธอสูบฉีดออกจากอกและเริ่มคงที่ก็ต่อเมื่อมีเขาอยู่ข้าง ๆ เธอ

ในที่สุดเธอเสียงที่ขาดหายไปของเธอก็กลับคืนมาหลังจากที่ช็อกไปเมื่อสักครู่

“คุณมาที่นี่ เร็วขนาดนี้ได้ยังไง?”

ผ่านไปไม่ถึง 10 นาทีนับตั้งแต่โทรคุยกัน

เหมาเยซื่อยิ้มอย่างง่ายดายและกวาดผมของเธอไปด้านข้าง

“ผมไม่ได้บอกว่าผมอยู่ใกล้ ๆ แถวนี้เหรอ? นอกจากนี้ผมก็มักจะรีบไปพบหาคุณ นี่เจอไฟแดงสองสามแยกแหนะ ไม่งั้นคงถึงก่อนหน้านี้แล้ว”