ตอนที่แล้วบทที่ 11 เผชิญหน้ากับปัญหาครั้งใหญ่
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 13 กำเนิดปีกปีศาจ

บทที่ 12 ความฉลาดเป็นสิ่งที่ดี


บทที่ 12 ความฉลาดเป็นสิ่งที่ดี

ตามหลักเหตุผลสัญชาตญาณแรกของรอยที่ต้องเผชิญหน้ากับตัวตนที่ทรงพลังราวกับบอสลับอย่างกะทันหันก็คือรีบวิ่งหนีทันที

แต่เขาไม่รู้ว่าทำไมความคิดแรกที่ผุดเข้ามาในหัวของเขาเมื่อมองไปที่ราชินีแมงมุมที่น่าเกลียดคือ

F*ck ฉันจะยอมอุดจมูกและฆ่าตัวตายดีกว่าถ้าภรรยาในอนาคตของฉันมีลักษณะเช่นนี้!

รอยคิดว่าเขาจะต้องกลายเป็นปีศาจโสดไปตลอดชีวิตแน่ๆถ้าเขาไม่สามารถยอมรับความสวยงามตามแบบฉบับของปีศาจได้ ดังนั้นรอยจึงรู้สึกเสียใจอย่างสุดซึ้ง! จากนั้นเขาก็หันกลับและออกวิ่ง!

เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่วิ่ง ดูขนาดของเธอซะก่อนรอยรู้ดีว่าเขาไม่สามารถทำอะไรกับราชินีแมงมุมตัวนี้ได้ และเขาจะต้องแย่แน่ๆหากแมงมุมปีศาจปิดล้อมเขาได้สำเร็จ!

คุณขี้โกงเกินไปไหม? ทำไมปีศาจผู้ใหญ่เช่นคุณถึงมาข่มเหงฉันปีศาจตัวเล็กเพื่อนบ้านของคุณกันละแถมคุณยังใช้ร่างโคลนได้อีก!

เมื่อราชินีแมงมุมเห็นรอยวิ่งหนีเธอก็ไม่ได้แสดงท่าทีอะไรแต่กลับหัวเราะเยาะเย้ย

นี่คือสิ่งที่เธอต้องการในฐานะปีศาจที่ออกล่าเหยื่อมานับพันเธอรู้วิธีที่จะทำให้วิญญาณของเหยื่ออร่อยยิ่งขึ้น

ความหวาดกลัวและความเจ็บปวด หากเหยื่อสะสมอารมณ์เหล่านี้ขณะที่ตายจะส่งผลให้วิญญาณได้คุณภาพและรสชาติของวิญญาณก็อาจจะดีขึ้น

ปีศาจตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้าเธออยู่ในอันดับต่ำโดยไม่ต้องสงสัย แม้ว่าเขาจะดูแตกต่างๆเล็กน้อยและแม้แต่เธอก็ไม่สามารถบอกได้ว่าเขามีสายเลือดอะไร ซึ่งเธอไม่สนใจเลยในความเป็นจริงอย่างน้อยสามสิบเปอร์เซ็นต์ของเหยื่อที่เธอล่าได้ก็คือเหล่าปีศาจตัวน้อยเช่นนี้ แตกต่างจากมอนเตอร์ที่มีสติปัญญาด้อยกว่าปีศาจตัวน้อยที่ชาญฉลาดเป็นสิ่งที่ง่ายที่สุดในการผลิตวิญญาณคุณภาพสูง

เพียงแค่กดดันพวกเขาและปล่อยให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัวและหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก!

ดังนั้นเธอจึงไม่รีบร้อนเมื่อเห็นรอยวิ่งหนี เธอยืดผ่อนคลายแขนขาขณะที่ใช้เวลาไปกับเกมไล่ล่า

"ยอมแพ้ซะเถอะเด็กน้อย… เจ้าไม่สามารถหนีไปไหนได้ทั้งนั้น! กล้าดียังไงมาฉกฉวยจากอรานิย่าผู้ยิ่งใหญ่ ผลลัพธ์เดียวของแกคือกลายเป็นอาหารในท้องของฉัน!

“ฉันจะกัดหางของแกตัดหัวของแกและฉีกร่างของแกออกเป็นชิ้นๆ!!”

“เจ้าจะต้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวดและขอร้องให้ฉันฆ่าแกโดยเร็วที่สุด!”

ในขณะที่ไล่ตามรอย อรานิย่าก็ตะโกนด้วยนำเสียงข่มขู่ด้วยภาษาปีศาจโดยแสดงให้เห็นถึงเจตนาฆ่าแฃะความตายที่น่าสังเวชที่รอยจะต้องเผชิญเมื่อเขากำลังจะตายเพื่อเพิ่มความกลัวในใจให้แก่รอย

อรานิย่าเดินหน้าต่อไปในขณะที่พูดพ่ามถึงตอนจบที่น่าสยดสยองเหล่านี้โดยใช้ร่างกายที่เหมือนรถถังของเธอกระแทกต้นไม้เปิดทางอย่างต่อเนื่องด้วยพละกำลังที่ไม่มีใครเทียบได้

เธอกำลังไล่ตามและหยอกล้อรอยเหมือนเกมแมวจับหนูและแม้แต่ปล่อยให้ปีศาจแมงมุมที่รวมตัวกันภายใต้คำสั่งของเธอเปิดทางให้กับรอยโดยสิ้นเชิง เป็นเหมือนสุนัขล่าที่วิ่งไล่รอยซึ่งเป็นเหยื่อของมันไปรอบๆ

อย่างไรก็ตามอรานิย่าไม่รู้ว่ารอยไม่ได้หวาดกลัวเธออย่างที่เธอคิด

ความสำเร็จในส่วนแรกของแผนการปรับเปลี่ยนร่างกายของเขาไม่ได้ทำให้รอบกลายเป็นคนถือดี เขารู้ดีว่าอาศัยเพียงแค่หางจะไม่ทำให้เขาอยู่ยงคงกระพันได้ดังนั้นเมื่อรอยวางแผนที่จะกำจัดปีศาจแมงมุมเขาได้คิดบางอย่างว่าจะทำอย่างไรหากเขาถูกล้อม อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้คาดหวังว่าจะมีบอสลับที่ซ่อนอยู่เช่นราชินีแมงมุม

ดังนั้นรอยจึงเริ่มดำเนินแผนการของเขาทันทีเมื่อเจอกับศัตรูที่ไม่คาดคิดอย่างอรานิย่าปรากฏตัวออกมา

รอยเริ่มวิ่งไปตามเส้นทางที่เขาเคยผ่านมาโดยวิ่งระหว่างช่องว่างของใยแมงมุม ใยแมงมุมเหล่านี้ได้สูญเสียปีศาจแมงมุมไปแล้วดังนั้นจึงไม่มีปัญหาตราบใดที่เขาไม่เผลอไปติดกับ

การไล่ล่าอย่างช้าๆของอรานิย่าทำให้รอยมีความสุข แน่นอนว่าเขารู้สึกได้ว่านั่นเป็นวิธีที่อีกฝ่ายจะสร้างความหวาดกลัวให้แก่เขา แต่กลับกันมันทำให้รอยมีความสุขมากยิ่งขึ้น

หลังจากผ่านอาณาเขตของปีศาจแมงมุมแล้วรอยก็ไม่จำเป็นต้องหลบขณะวิ่งอีกต่อไป เขามุ่งตรงไปยังทิศทางตะวันตกเฉียงใต้และวิ่งอย่างสุดกำลัง

ตอนแรกราชินีแมงมุม อรานิย่า ยังไม่พบสิ่งผิดปกติคิดว่าปีศาจตัวน้อยตัวนี้เพียงวิ่งหลบหนีด้วยความตื่นตระหนก

อย่างไรก็ตามอรานิย่าเริ่มตระหนักว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อพวกเขาออกจากป่า ปีศาจน้อยตัวนี้ดูเหมือนจะมุ่งหน้าไปในทิศทางของแม่น้ำลาวา?!

ถูกตัอง! สถานที่ที่รอยเลือกที่จะหลบหนีอยู่ในทิศทางของแม่น้ำลาวา เขาเคยเห็นแม่น้ำสายนี้เมื่อเขาเข้าสู่โลกใต้ดินเป็นครั้งแรกดังนั้นมันจึงเป็นสิ่งที่รอยจำมันได้ขึ้นใจ มีอันตรายมากมายตลอดเส้นทางจากถ้ำของเขาไปจนถึงแม่น้ำลาวา แต่เวลานี้เขาถูกตามล่ารอยจึงไม่สามารถคิดอะไรได้มากและตั้งสติเพื่อนวิ่งฝ่ามันออกมาตรงๆ

อรานิย่าโกรธขึ้นมาทันทีเมื่อรับรู้ถึงความตั้งใจของรอย

เธอไม่รู้ว่ารอยหวังจะทำอะไรเมื่อไปจนถึงแม่น้ำลาวา เหตุผลที่เธอโกรธคือการที่เธอรู้ว่ารอยไม่กลัวอย่างที่เธอคิด

เธอเริ่มรู้สึกแย่; ความตั้งใจเดิมของเธอขาดสะบั้นลง…

“ล้อมกรอบและฆ่ามัน!” ด้วยความโกรธ อรานิย่า ตัดสินใจที่จะไม่เล่นเกมต่อ ชิ้นส่วนวิญญาณของเธอยังอยู่ในท้องของรอย เธอจะต้องรู้สึกเหมือนตายทั้งเป็นหากว่าปล่อยให้รอยหนีไปได้

เมื่อพวกแมงมุมปีศาจได้รับคำสั่งพวกมันก็เร่งความเร็วทันทีและเริ่มล้อมกรอบรอยจากทางด้านหลัง

รอยพบว่าฝูงแมงมุมกำลังเข้ามาหาและหนึ่งในพวกมันกระโจนใส่เข้ามารอยจึงใช้หางฟาดมันกลับไป หางที่เหมือนเหล็กทำให้พวกมันได้รับบาดเจ็บสาหัสเมื่อปะทะเข้ากับพวกมันและตอนนี้ก็เป็นเรื่องยากสำหรับแมงมุมที่จะเข้าใกล้รอยในขณะนี้

อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่ดินแดนของพวกมันอีกต่อไปและหากไม่มีใยแมงมุมปีศาจแมงมุมก็ไม่มีทางหยุดรอยได้ง่ายๆ รอยเปลี่ยนทิศทางซ้ายสลับขวาไปเรื่อยๆ  ปีศาจแมงมุมไม่มีปัญหาในการเคลื่อนที่ไปข้างหน้าและข้างหลังด้วยขาทั้งแปดของพวกมัน แต่พวกมันไม่ค่อยเก่งกับการเคลื่อนไหวด้านข้างพวกมันเป็นแมงมุมไม่ใช่ปู

อรานิย่ายังตระหนักว่ามันเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ที่ไม่ล้อมกรอบปีศาจน้อยตัวนี้ด้วยแมงมุมเมื่อตอนที่เธอสามารถทำได้ แต่มันยากเล็กน้อยสำหรับพวกเขาที่จะไล่ล่าในตอนนี้เธอจึงจำเป็นต้องออกไปจัดการด้วยตัวเอง

ตอนนี้ไม่มีต้นไม้ขวางกั้นเหมือนในป่าแล้วอรานิย่าสามารถเพิ่มความเร็วและขยับแขนขาได้ เธอยังบดขยี้ปีศาจแมงมุมสองสามตัวที่ขวางทางของเธอและกำลังยืนมือไปคว้าจับแผ่นหลังของรอย

"ตายซะเจ้าปีศาจน่ารำคาญนี้!” อรานิย่าคำรามออกมา แต่อย่างไรก็ตามรอยตอบเธอกลับด้วยลูกกระสุน!

ระหว่างวินาทีของการไล่ล่ารอยกระโดดบิดตัวก่อนจะใช้ปืนลูกโม่ในมือยิงไปที่อารานียา ร่างกายที่ใหญ่โตของเธอทำให้รอยยิงเข้าเป้าอย่างง่ายดายและผลก็คือการยิงนั้นนี้ ยิงถูกบริเวณท้องของราชินีแมงมุมอรานิย่าโดยตรง

ทว่ากระสุนไม่ได้เจาะทะลุร่างของเธอแต่มันทำให้หน้าท้องของเธอหดและเสียงฝีเท้าของเธอหยุดชะงัก

อั้ก! เจ้าปีศาจตัวน้อยนั่นยิงอะไรบางอย่างออกมามันทำให้ฉันเจ็บปวดจริงๆ!

อรานิย่าคำรามอย่างโกรธแค้นยิ่งกว่าเดิมและเร่งความเร็วอีกครั้ง แต่หลังจากที่เธอเริ่มเคลื่อนไหวฉับพลันก็มีเสียงดังออกมาอีกครั้ง ร่างของเธอถูกยิงอีกแล้ว

รอยถ่วงเวลาให้อรานิย่าช้าลงด้วยวิธีนี้และในที่สุดเขาก็เห็นแม่น้ำลาวาอยู่ในสายตา

เขาหันกลับมาและสาดกระสุนทั้งหมดในรังเพลิงของเขาก่อนที่เขาจะถีบตัวรีบวิ่งไปที่ริมฝั่งแม่น้ำลาวา

“ฮ่าฮ่าเจ้าแมลงตัวเล็กที่น่ารังเกียจ เจ้าต้องการกระโดดลงไปตายในแม่น้ำใช่หรือไม่!” อรานิย่าอดที่จะขำไม่ได้เมื่อเห็นฉากนี้

“แม้แต่ปีศาจระดับต่ำขั้นสูงก็ยังพบว่ามันยากที่จะอยู่รอดในลาวาเช่นนี้ เจ้าจะตายเว้นแต่เจ้าจะมีสายเลือดของปีศาจเปลวไฟ!”

ชิ ช่างพูดอะไรไร้สาระ! รอยมองไปที่อรานิย่าด้วยสายตาดูถูกสักครู่ก่อนที่ดวงตาของเขาจะสว่างขึ้น

หินหนืดที่ไหลเอื้อยๆในแม่น้ำลาวานี้ แต่จริงๆแล้วหินหนืดเป็นหินที่ถูกหลอมละลายดังนั้นจะมีหินบางส่วนที่ยังละลายไม่หมดหรือเริ่มเย็นตัวลงในแม่น้ำ หินเหล่านี้ไม่ได้ถูกยึดติดกับพื้นและมักไหลไปพร้อมกับหินหนืด

และตอนนี้รอยก็เห็นชิ้นส่วนดังกล่าวลอยอยู่ตรงหน้า!

หลังจากคำนวณระยะทางแล้วรอยก็เปลี่ยนทิศทางและกระโดดขึ้นไปเหยียบบนหินสีดำที่กำลังลอยอยู่โดยตรง

รอยเหยียบลงบนหินอย่างสบายใจ

ก้อนหินจมลงใต้ลาวาเล็กน้อย แต่ภายใต้สายตาที่ดูประหม่าของรอยหินก้อนนี้ไม่ได้จมลงไปในหินหนืดแต่ค่อยๆลอยขึ้นอย่างช้าๆแทน

หลังจากที่อรานิย่าที่ไล่ตามรอยมาที่ริมแม่น้ำลาวาได้เห็นฉากนี้เธอก็ตะลึง!

ให้ตายเถอะปีศาจน้อยตัวนี้ฉลาดขนาดนี้ได้ยังไง!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด