บทที่ 113 มักพบพานในวันที่ต้องลาจาก
เมื่อได้เห็นภาพที่เย่โม่ช่วยสวมผ้าคลุมหน้าให้แก่ลั่วซู่ซู่แล้ว...เท้าที่ก้าวเดินออกของหนิงชิงเชวี่ยก็หยุดชะงักลงในทันที เย่โม่ไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิด...เขาสนใจเพียงแค่ช่วยหญิงสาวตรงหน้าเขาสวมผ้าคลุม ราวกับตอนนี้โลกทั้งใบของเย่โม่มีเพียงหญิงสาวตรงหน้าเท่านั้น ใจของฉือหว่านชิงเองก็รู้สึกขมขื่นเฉกเช่นเด...
