บทที่ 10 ไฟป่า
บทที่ 10 ไฟป่า
ฟางหยุนมองไปที่ฝั่งตรงข้าม เขาเห็นว่าตรงข้ามเขามีหนูตัวใหญ่ยาวประมาณ 5 นิ้วหรือ 12 ซม. ในขณะนี้ฟางหยุนและหนูตัวใหญ่มองหน้ากัน
“ล็อคเป้าหมาย หนูพุก, สัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม, สัตว์ในตระกูลหนูสามารถให้พลังงานชีวภาพได้ 15 พลังงาน”
เมื่อมองไปที่หนูนาตรงข้ามดวงตาของ ฟางหยุนเป็นประกายและเห็นได้ชัดว่าหนูนานี้เป็นแม่ของหนูน้อยสี่ตัวก่อนหน้านี้
“ฉันไม่ได้คาดหวังว่าจะได้พบแม่ของหนูตัวเล็กเหมือนกับที่ฉันปีนขึ้นจากหลุม”
จิ๊กๆๆๆ
หนูนาตรงข้ามเหมือนเจออะไรบางอย่าง และกรีดร้องออกมาทันใดนั้นดวงตากลมคู่ก็คมขึ้นมองไปที่ฟางหยุนอย่างร้อนรนความเกลียดชังที่ไหลออกมาจากดวงตาของมัน
เมื่อเผชิญกับสายตาที่แสดงความเกลียดชังของผู้เป็นแม่ ฟางหยุนไม่สามารถรู้สึกผิดได้ กฎป่าเป็นเช่นนั้นจะกินหรือถูกกิน เขาแลบลิ้นค่อยๆคลานไปหาแม่หนูนา
โดยปกติหลังจากที่หนูตัดสินใจที่จะวิ่ง งูมักจะตามไม่ทัน แต่ถ้าหนูนานี้ต้องการล้างแค้นให้ลูกๆ ของเธอโดยเลือกที่จะสู้กับเขาฟางหยุนก็ไม่รังเกียจที่จะปล่อยให้เธอกลับมารวมตัวกับลูกๆอีกครั้งในท้องของเขา
จิ๊กๆๆๆๆ
เมื่อเห็นว่าฟางหยุนกำลังเข้ามาแม่ของหนูก็กรีดร้องอย่างดุเดือดร่างกายของเธอสั่นสะท้านความกลัวงูจากยีนของเธอทำให้เธอมีแรงกระตุ้นที่จะหลบหนีทันที
แต่ความเกลียดชังของผู้ฆ่าลูกของเธอทำให้เธอหยุด เธอไม่สามารถรอที่จะต่อสู้เป็นตายกับฟางหยุน
ฟางหยุนเข้าใกล้หนูมากขึ้นเรื่อยๆ ตัดสินว่าระยะห่างระหว่างพวกเขาเพียงครึ่งเมตร ทันใดนั้นกล้ามเนื้อร่างกายของเขาก็แน่นขึ้น
ครู่ต่อมาร่างของเขาก็พุ่งออกมาเหมือนลูกศรกัดไปที่คอของแม่หนูนา!
เมื่อฟางหยุนเริ่มการโจมตีหนูนาก็กระเด้งสะท้อนกลับหนีการโจมตีของเขาจากนั้นก็ลงจอดที่ด้านข้าง
ฮืม!!
ฟางหยุนคร่ำครวญในใจของเขาโดยไม่ลังเลและเริ่มการโจมตีครั้งที่สองทันทีคราวนี้กัดคอของหนูนาโดยตรง
จิ๊กๆๆๆ
แม่หนูนากรีดร้องด้วยความเจ็บปวด แต่ฟางหยุนไม่ขยับ ร่างกายของเขาพยายามโอบรอบแม่หนูนา
เขากำลังจะฝึกการรัดกับแม่หนูนาตัวนี้
“เฮ้!”
ความกลัวและความเกลียดชังในหัวใจของผู้เป็นแม่แตกสลายในขณะนี้ร่างกายของเธอดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง ขาหลังของเธอเตะลงบนพื้นอย่างบ้าคลั่งพยายามที่จะแยกตัวออกจากลำตัวของฟางหยุน
ภายใต้การต่อสู้อันน่าสยดสยองของแม่หนูนา ฟางหยุนพันตัวเองไม่สำเร็จ
ที่สำคัญเขารู้สึกว่าฟันของเขาเริ่มชาเหมือนจะขาดเขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกรำคาญ การต่อสู้ของหนูนานี้ดุเดือดจริงๆ
อย่างไรก็ตามถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้คลายปากออก แต่เขาแน่นขึ้นเล็กน้อยร่างกายของเขาพยายามโอบรอบร่างของหนูนา
ผ่านไปเกือบสามนาทีการต่อสู้อย่างบ้าคลั่งของหนูนาก็ลดลง ดูเหมือนว่าพลังทางกายภาพของมันใกล้จะหมดลงฟางหยุนใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ห่อร่างของเขารอบๆหนูนาอย่างสมบูรณ์จากนั้นก็เริ่มบีบคอมัน
จิ๊กๆๆๆ
หนูส่งเสียงกรีดร้องอย่างรุนแรงและกลับมาต่อสู้อีกครั้ง แต่มันก็สายเกินไปฟางหยุนได้รัดหนูนาการต่อสู้ของมันทำให้ฟางหยุนพยายามมากขึ้นเท่านั้น จากนั้นหนูนาก็ไม่ส่งเสียงอีกต่อไป
งูเหลือมสามารถรับรู้การเต้นของหัวใจของเหยื่อที่มันพันกันได้ดังนั้นเมื่องูหลามเข้าไปพัวพันแล้วจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะแสดงท่าทีตายหรือหยุดนิ่งและรอจนกว่างูหลามจะคลายตัวแล้วจึงหนีไป
ในขณะนี้ภายใต้การรับรู้ของฟางหยุนการเต้นของหัวใจของแม่หนูนาน้อยตัวนี้อ่อนแอลงและอ่อนแอลงและหยุดลงในที่สุด
จากนั้นเขาก็ค่อยๆคลายร่างของเขาและจากนั้นก็กลืนแม่ของหนูลงไปจากหัวทีละนิด
ท้องว่างเดิมของเขากลับมาเต็มอีกครั้ง
หลังจากกลืนแม่หนูนาลงไปแล้วฟางหยุนก็ไม่พร้อมที่จะล่าสัตว์อีก เขารับรู้ทิศทางแล้วจึงเริ่มกลับไปที่รังของตัวเอง
สิบนาทีต่อมาฟางหยุนกลับไปที่รังของเขา
วันนี้การล่าสัตว์ได้รับผลตอบแทนอย่างมากเขาได้รับการวิวัฒนาการครั้งที่สามของเขาระดับของเขาสามารถอัพเกรดเป็นระดับที่สี่ได้สำเร็จและยังมีรายได้เพิ่มเติมอีกมากมาย
ตอนนี้จุดพลังงานชีวภาพบนแถบคุณสมบัติของเขาคือ 7 แต้ม เมื่อน้ำในท้องถูกย่อยแต้มพลังชีวภาพของเขาจะเพิ่มเป็น 22 แต้ม
หากมีการเก็บเกี่ยวทุกวันเขาจะไม่อัพเกรดเร็วๆนี้หรือ?
ปัง!
ในเวลานี้ทันใดนั้นเสียงดังมาจากด้านนอกรังของเขาทำให้ฟางหยุนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“นี่คือเสียงฟ้าร้องหรอ?” ฟางหยุนสงสัย
หลังจากเสียงฟ้าร้องครั้งแรกฟ้าร้องก็เริ่มดังขึ้นบนท้องฟ้า
ในรังฟางหยุนได้ยินเสียงนกตื่นตระหนกหลายตัวเข้ามาจากภายนอกเป็นครั้งคราว
เขาขดตัวโดยไม่คิดมากเกี่ยวกับเสียงฟ้าร้องการอยู่ในถ้ำรู้สึกปลอดภัยที่ไม่มีใครเทียบได้
นอกจากนี้เขายังไม่กลัวฝน
รังของเขายู่สูงจากพื้นดินและด้วยหินที่ปิดปากหลุมจึงไม่มีน้ำฝนไหลซึมเข้ามาในรังของเขามากนักดังนั้นในเวลานี้เขาจึงนอนขดตัวอยู่ในรังอย่างสงบและนอนหลับ
โดยไม่รู้ว่าเขาหลับไปนานแค่ไหน ฟางหยุนก็ตื่นขึ้นมา
จู่ๆรังของเขาก็เต็มไปด้วยกลิ่นแปลกๆซึ่งมีกลิ่นเหมือนกลิ่นควัน
หัวที่สับสนของเขาโล่งขึ้นทันทีร่างของฟางหยุนกระพริบในขณะถัดไปที่เขาเลื่อยตรงไปที่ทางเข้าจากนั้นมองไปรอบๆ เห็นว่าในทิศทางซ้ายไฟที่โหมกระหน่ำนั้นสะดุดตา
เฮ้!
แม้จะอยู่ห่างไกลฟางหยุนก็ได้ยินเสียงแตก แต่กลิ่นควันที่เขาเคยได้กลิ่นจากรังของเขามาจากที่นั่น
ไฟป่า?
ความคิดของฟางหยุนคิดขึ้นมาทันที คิดเล็กน้อยเขาเข้าใจว่าไฟป่าน่าจะเกิดจากฟ้าร้องก่อนหน้านี้
ฟางหยุนเลียริมฝีปากที่แห้งผากของเขามีความต้องการที่จะสบถ
ไฟนั้นอยู่ห่างจากเขาประมาณห้าร้อยเมตร อีกไม่นานมันจะถึงตัวเขาแน่นอน แม้ว่าเขาจะต้องอยู่ในรังและสามารถหลบหนีเปลวไฟได้ แต่เขาก็ยังคงถูกฆ่าด้วยควัน
ฟางหยุนหันหลังกลับและหนีโดยไม่ลังเล
เฮ้!
เขาพยายามอย่างเต็มที่ที่จะคลานไปข้างหน้า
“หลังจากไฟไหม้ครั้งนี้ ป่าที่นี่จะถูกทำลายลงอย่างแน่นอน โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยที่จะกลับมาที่เขตนี้” ฟางหยุนคิดอย่างเศร้าๆ
หลังจากนั้นภูเขาที่ว่างเปล่าจะมีสัตว์ไม่มากนักเขาจะกินอะไร?
เขาอยู่ที่นี่มานานฟางหยุนไม่เต็มใจที่จะจากไปอย่างแน่นอนรังมดแห่งนี้เป็นสถานที่ที่ไม่เหมือนใครในการอยู่อาศัยครั้งต่อไปที่เขาต้องการหาสถานที่ที่ดีเช่นนี้โดยพื้นฐานแล้วมันเป็นไปไม่ได้ ที่สำคัญนั่นคือบ้านหลังแรกของเขาในโลกนี้เขายังคงติดอยู่กับที่นี่
ในขณะที่ฟางหยุนกำลังคิดถึงอนาคตของเขาเขาก็เห็นสัตว์หลายตัววิ่งอยู่ในป่า
ไก่ฟ้า จิ้งจก นก ฯลฯ
นอกจากนี้เขายังเห็นแมวป่าที่ทำร้ายเขาก่อนหน้านี้ในช่วงบ่ายวันนี้
ในตอนนี้แมวป่ากำลังเดินกะเผลกพยายามอย่างเต็มที่ที่จะวิ่งดิ้นรนเพื่อตามกองกำลังใหญ่ ฟางหยุนยังเห็นว่าตาซ้ายของเขาซึ่งปนเปื้อนด้วยพิษของเขาเองนั้นหมองคล้ำแล้ว
ภายใต้การวิ่งอย่างบ้าคลั่งของสัตว์ทุกตัวสัตว์ที่บาดเจ็บอย่างแมวป่าและสัตว์ที่เชื่องช้าก็ค่อยๆล้มลง
บางทีในไม่ช้าพวกเขาอาจถูกกลืนหายไปกับเปลวไฟ
.............
ติดตามข่าวสารได้ที่
