บทที่ 8 อุบัติเหตุ
บทที่ 8 อุบัติเหตุ
เมี๊ยว!
แมวป่าตรงข้ามวิ่งตามด้วยการกระโดดสูงโจมตีฟางหยุนด้วยกรงเล็บอันแหลมคมของมัน
“โธ่เว้ย อย่าคิดว่าฉันจะเคี้ยวง่ายนะ!”
เมื่อเห็นว่าแมวป่าโจมตีฟางหยุนก็อดไม่ได้ที่จะสบถเขาไม่สามารถเอาชนะมันได้ทั้งที่เขาวิ่งไม่ได้เขาทำได้เพียงต่อสู้แสวงหาโอกาสที่จะหลบหนีหรือแม้แต่ตอบโต้ในระหว่างการต่อสู้!
แม้ว่าแมวป่าจะเป็นภัยคุกคามที่ยิ่งใหญ่สำหรับเขา แต่ก็ไม่เหมือนกับว่าเขาไม่มีโอกาสที่จะชนะ ท้ายที่สุดแล้วในร่างงูนี้มีวิญญาณของคนไอคิวของเขาสามารถฟาดฟันแมวป่าตัวนี้ได้หลายตัว
และเขายังมีอาวุธโจมตีของตัวเอง ... พิษ!
"แน่นอนว่าฉันไม่สามารถปะทะกับแมวป่าตัวนี้ได้หากต้องการกำจัดมันออกไปฉันต้องโจมตีจุดอ่อนของมันเช่นตาและจมูก ... "
ในขณะที่กำลังคิดหาวิธีรับมืออยู่ในใจร่างกายของเขาก็ไม่หยุดนิ่งบิดตัวหลบกรงเล็บแมวป่าที่พุ่งตรงมาที่หัวของเขา
ทันใดนั้นเขาก็สะบัดหัวขึ้นกล้ามเนื้อตึงพุ่งตรงไปที่ดวงตาของแมวป่า ในขณะเดียวกันเขี้ยวแหลมคมก็เจาะออกมาจากปากของเขาพิษของเขาพร้อมที่จะทำให้แมวตัวนี้เสียใจที่คิดมาทำร้ายเขา!
ทันใดนั้นลูกตาของฟางหยุนก็หดตัวลงเพราะจากมุมมองของเขา เขาสามารถมองเห็นทั้งตัวของแมวป่าตัวนี้ ที่ขาหลังของแมวป่าตัวนี้มีรอยแผลเป็นที่น่าตกใจซึ่งอาจมีรอยขีดข่วนจากกรงเล็บบางชนิด
เพียงแค่คิดชั่วครู่ภาพของนกอินทรีก็ปรากฏขึ้นในใจของฟางหยุน
“ฮ่าฮ่าพระเจ้าช่วยฉันจริงๆ”
ฟางหยุนช่วยไม่ได้ที่จะมีความสุข ไม่น่าแปลกใจที่การกระทำของแมวป่าตัวนี้ดูยุ่งยากเล็กน้อย มันกลับได้รับบาดเจ็บและดูเหมือนอาการบาดเจ็บจะไม่เบาเลย
เมี๊ยว!
แมวป่าไม่ได้คาดหวังว่าฟางหยุนจะโจมตีมัน จนทำให้มันตกใจกระโดดกลับไป
ในเวลาเดียวกันในกลางอากาศมันกระแทกขาหลังของมันเข้าหาฟางหยุน
ปัง!
หัวของฟางหยุนถูกกระแทกล้มลงหัวกระแทกพื้นก่อน ฟางหยุนสะดุ้งด้วยความเจ็บปวด
“แม่เย็* อย่างที่คิดเลยแมวมีความว่องไวที่ไม่ใช่เล่นๆ!”
อย่างไรก็ตามความคิดดังกล่าวปรากฏขึ้นในใจของเขาทันทีฟางหยุนไม่ลังเลแม้แต่น้อยต่อต้านความเจ็บปวดในร่างกายของเขาเขาเกร็งกล้ามเนื้ออีกครั้งพุ่งออกไปเหมือนลูกศรบินตรงไปยังแมวป่า
ในขณะเดียวกันเขาก็จ่อเขี้ยวในปากตรงไปที่ดวงตาของแมวป่าและพ่นพิษออกมาสองสายโดยตรง!
ฮี่!!
กระแสพิษสองสายโผล่ออกมาจากเขี้ยวของฟางหยุนพุ่งตรงไปที่ดวงตาแมวป่าเหมือนลูกศรสองอัน
เมี๊ยว!
แมวป่าเพิ่งตั้งตัวได้หลังจากเห็นฉากนี้มันก็กระโดดอีกครั้งเพื่อพยายามหลบกระแสพิษ ในขณะที่ดูเหมือนว่ามันจะประสบความสำเร็จทันใดนั้นขาหลังของเขาก็รู้สึกเสียวซ่าทำให้การกระโดดของมันไม่สูงอย่างที่มันคาด
สิ่งนี้ทำให้พิษถูกยิงเข้าตาซ้ายของมันโดยตรง
เมี๊ยว!
แมวป่าส่งเสียงกรีดร้องใหญ่ หลังจากตั้งตัวได้มันก็บิดตัวและหนีไปไกล
ฟางหยุนสังเกตเห็นหยดเลือดจำนวนมากตกลงมาจากขาแมว บาดแผลที่ขาหลังของแมวป่าตัวนี้ฉีกขาดทำให้เลือดไหลออกมาจากบาดแผลจำนวนมาก
“ตาซ้ายของแมวป่าตัวนี้ตาบอดเพราะพิษของฉันและด้วยบาดแผลที่ขาหลังของมันฉันกลัวว่าจะไม่สามารถช่วยชีวิตได้การอยู่รอดในอนาคตจะกลายเป็นเรื่องยากมาก”
อย่างไรก็ตามความคิดนี้เพิ่งฉายผ่านความคิดของฟางหยุนและเขาก็โยนมันทิ้งไป
ถ้าเขาไม่ใช้พิษทำให้ตาของแมวป่าตาบอด ในขณะนี้มีความเป็นไปได้สูงที่เขาจะกลายเป็นอาหารในปากแมวป่าตัวนี้ กฎแห่งป่าก็เป็นแบบนี้ แกรอด ฉันตาย
อารมณ์ของฟางหยุนค่อยๆสงบลงและกลับสู่สภาวะปกติ กิจกรรมที่มีความเข้มข้นสูงก่อนหน้านี้ทำให้รู้สึกปวดกล้ามเนื้อและปวดหัวเนื่องจากการโอเวอร์คล็อกสมอง
ควรค่าแก่การกล่าวถึงว่าท้องของเขาว่างเปล่าเขาย่อยเหยื่อก่อนหน้านี้แล้ว
"มาหาที่พักฟื้นกันเถอะ"
ฟางหยุนคิดโดยไม่ลังเลใจอีกต่อไปเขารีบวิ่งออกไปที่พุ่มไม้ค้นหาสถานที่ที่เขาสามารถพักผ่อนและพักฟื้นได้ หลังจากการค้นหาเกือบครึ่งชั่วโมง ขณะที่คลานอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น
เพราะในขณะนี้ใต้รากไม้หนาทึบด้านหน้าเขามีโพรงต้นไม้อยู่
“อืม…ฉันไม่รู้ว่ามีเจ้าของอยู่ในโพรงต้นไม้นี้ เป็นรูงูหรือรูหนูกันนะ?”
ฟางหยุนตวัดลิ้นของเขาพยายามค้นหาว่าหลุมนี้มีเจ้าของอยู่หรือไม่ หลังจากนั้นครู่หนึ่งดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น มีกลิ่นแปลกๆ อยู่ในโพรงต้นไม้นี้ แต่มันไม่ได้มาจากเผ่าพันธ์เดียวกับเขา!
แต่เป็น…หนู!
ที่สำคัญเขาพบมากกว่าหนึ่งกลิ่นที่มาจากโพรงต้นไม้นี้
ฟางหยุนเจาะเข้าไปในรูต้นไม้นี้โดยไม่ลังเล โพรงต้นไม้นี้แคบกว่ารังมดของเขามากแถมยังบิดไปมามากบางครั้งก็มีรากต้นไม้จากด้านบนของหลุมทำให้รูแคบๆ นี้แคบลงไปอีก
หลังจากนั้นไม่นานฟางหยุนก็มาถึงส่วนที่ลึกที่สุดของหลุมต้นไม้
ชิ่ๆๆๆ
จากฝั่งตรงข้ามเสียงกรีดร้องดังขึ้น ที่นี่ไม่มีแสง แต่อวัยวะถ่ายภาพความร้อนของฟางหยุนมองเห็นสถานการณ์ตรงกันข้ามอย่างชัดเจน
สิ่งมีชีวิตขนาดเท่าหัวแม่มือสี่ตัวกำลังเบียดกันตัวสั่นส่งเสียงเป็นระยะๆ
“ล็อคเป้าหมาย หนูตัวเล็กสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม สัตว์ฟันแทะแต่ละตัวจะให้พลังงานชีวภาพ 2 คะแนน”
เมื่อได้ยินเสียงของระบบฟางหยุนก็แสดงท่าทีโดยไม่ลังเล เขาคลานตรงไปยังหนูน้อยทั้งสี่ ดูเหมือนว่าจะรู้สึกได้ถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามาหนูน้อยทั้งสี่ส่งเสียงกรีดร้องด้วยความไม่สบายใจ
ในไม่ช้าฟางหยุนก็มาหาหนูน้อยทั้งสี่โดยไม่สนใจเสียงร้องไห้ที่น่าสงสารของพวกมัน เขากลืนพวกมันทีละตัว
ในทันทีท้องว่างของเขาก็ปูดขึ้นมาอีกครั้งและความรู้สึกอิ่มก็เพิ่มขึ้นทำให้ฟางหยุนรู้สึกพอใจมาก
ฟางหยุนบิดร่างกายของเขารู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
“ฉันไม่ได้คาดหวังว่าฉันแค่ต้องการหาที่พักผ่อน เป็นผลให้ฉันได้รับพลังชีวภาพแปดคะแนน” ฟางหยุนคิดอย่างยินดี
ก่อนหน้านี้เขามีพลังชีวภาพเจ็ดคะแนนและการวิวัฒนาการครั้งต่อไปต้องการอีกเพียงหนึ่งจุด
“ตอนนี้ฉันกลืนหนูน้อยสี่ตัวเมื่อพวกมันถูกย่อยในภายหลังฉันจะได้รับพลังงานชีวภาพแปดแต้มซึ่งมากกว่าที่จะต้องมีวิวัฒนาการ”
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ฟางหยุนก็นอนอยู่ในโพรงต้นไม้นี้อย่างเงียบๆ เพื่อรอการย่อยอาหารของหนูน้อยในท้องของเขา
หลังจากนั้นประมาณสองชั่วโมงหนูน้อยทั้งสี่ตัวในกระเพาะอาหารของเขาก็ถูกย่อยจนหมด ไม่แม้แต่วินาทีต่อมาเสียงกลไกของระบบก็ดังขึ้นในใจของฟางหยุน
“ติ้ง! โฮสต์ได้รับพลังชีวภาพแปดแต้มสำเร็จ”
“รับพลังงานชีวภาพได้เพียงพอและถึงเงื่อนไขวิวัฒนาการของโฮสต์”
“วิวัฒนาการนี้จะใช้เวลาสิบนาทีโดยขอให้โฮสต์ดูแลความปลอดภัยของสภาพแวดล้อมโดยรอบ”
“คุณต้องการรับการวิวัฒนาการนี้หรือไม่”
เมื่อได้ยินเสียงของระบบรอยยิ้มก็อดไม่ได้ที่จะเล็ดลอดไปที่ปากของฟางหยุนและพูดในใจทันที
“วิวัฒนาการ!”
...........
ติดตามและอ่านก่อนใครได้ที่ (อ่านฟรี 40 ตอนแรก)
