ตอนที่ 83 ผมอยากพบคุณ ก็เลยมาหา

ร่างกายของเขาผ่อนคลายลงอย่างรวดเร็วและอ้อมกอดของเขาก็อบอุ่น

เสียงของเหมาเยซื่อแหบแห้ง

“เมียนเมียน คุณคิดถึงผมไหม”

“เหมาเยซื่อ” ใบหน้าของเฉียวเมียนเมียนเปลี่ยนเป็นสีแดง เมื่อเธอนึกถึงความจริงที่ว่าพวกเขาอยู่ที่หอพักหญิงและมีคนจำนวนมากเฝ้าดูอยู่

“ปล่อยฉันก่อนได้ไหมคะ คนมากมายกำลังมองพวกเราอยู่”

ด้วยเหตุนี้เธอจึงพยายามดิ้นรน

เธอไม่ต่อต้านเขาที่เข้าใกล้เธอ

แต่มันทำให้เธอรำคาญที่มีคนดูอยู่มากมาย

“ที่รัก อย่าขยับสิ”

เหมาเยซื่อกระชับแขนของเขารอบตัวเธอและวางศีรษะไว้ที่คางของเธอ

“ผมเหนื่อยมาก ขอให้ผมกอดคุณสักพัก แค่นาทีเดียวก็ได้”

เมื่อได้ยินคำว่าเหนื่อยล้าในน้ำเสียงของเขา เฉียวเมียนเมียนลังเลอยู่พักหนึ่งและตัดสินใจที่จะปล่อยให้เขาทำมันต่อไป

หลายคนมองพวกเขาด้วยความสับสน

เขาที่เคยเย็นชากับผู้หญิงทุกคนเมื่อสักครู่ แต่ตอนนี้กลับอ่อนโยนและอบอุ่นกับหญิงสาวที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา คนที่กำลังมุงดูอยู่หลายคนต่างมองด้วยความอิจฉา

พวกเขาหวังว่าจะได้อยู่ในสถานการณ์เช่นเดียวกับที่เฉียวเมียนเมียนเป็นอยู่ และได้สัมผัสกับการโอบกอดของชายหนุ่มเช่นนั้น

หนึ่งนาทีต่อมา

เหมาเยซื่อคายมือออกจากเฉียวเมียนเมียน เหมือนสิงโตที่เพิ่งเติมเต็มพลัง

ความเหนื่อยล้าบนใบหน้าของเขาจางหายไปเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าการพักฟื้นหนึ่งนาทีจะช่วยเขาได้มาก

เมื่อเขาพูดอีกครั้ง ความเหนื่อยล้าในน้ำเสียงได้ลดลง

“คุณทานอาหารกลางวันหรือยัง”

เฉียวเมียนเมียนส่ายหัว

“ยังค่ะ”

“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ” เฉียวเมียนเมียนยังคงสับสนเล็กน้อย

เขามาหาเธอในช่วงเลิกเรียนสองวันติดแล้ว

หืม...เขาจะมีเวลาว่างจากที่ทำงานมากขนาดนี้เหรอ

เธอรู้ว่าเขาเป็นประธานบริษัทใหญ่และต้องทำงานหนักกว่าพนักงานกินเงินเดือนที่เข้างานเก้าโมงและเลิกงานห้าโมง ในวันทำงานทั่ว ๆ ไป

แต่เธอรู้สึกว่าเขาเป็นคนที่มีระเบียบวินัยอย่างมาก ไม่ว่ะเป็นที่ทำงานหรือในด้านอื่น ๆ ของชีวิต เขามักจะวางแผนสิ่งต่าง ๆ ไว้อย่างเหมาะสมและจะยึดติดกับสิ่งเหล่านั้น

ดูเหมือนว่าสไตล์ของเขาจะไม่ได้ออกมาจากที่ทำงานเพราะมีเรื่องส่วนตัวในช่วงพักกลางวันเสียด้วย

เหมาเยซื่อมองไปที่เธอด้วยแววตาลึกซึ้งแล้วพูดว่า

“ผมอยากเจอคุณ ผมก็เลยออกมา”

“เอ่อ...”

หัวใจของเฉียวเมียนเมียนเต้นแรง

ผมอยากเจอคุณ ผมก็เลยออกมา...

เฉียวเมียนเมียนเข้าใจสิ่งนี้ในขณะที่เขาคิดถึงเธอ

เธอมองไปที่ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นและลุกลี้ลุกลนมากขึ้น

เขาหยุดชั่วขณะแล้วพูดเสริมว่า

“เมื่อคืนคุณไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ ผมนอนไม่หลับ”

เฉียวเมียนเมียนเงียบไป

เธอไม่รู้ว่าเขามีปัญหาในการนอนหลับ

เธอคิดว่าเขาแค่แกล้งเธอ

แก้มของเธอลุกเป็นไฟขณะที่หัวใจเต้นแรง

แต่ในความเป็นจริง เหมาเยซื่อนอนหลับไม่สนิทจริง ๆ

เขาตื่นขึ้นกลางดึกหลายครั้ง แม้ตอนนอนยังฝันร้ายอยู่ร่ำไป

มันเป็นฝันร้ายที่ตามหลอกหลอนเขามา 20 ปี มันเหมือนกับสัตว์ประหลาดที่ตามหลังเขามาทุกครั้งที่เขาหมดสติ

เพียงเธอนอนอยู่ใกล้ ๆ เขาเท่านั้น ที่เขาจะสามารถนอนหลับได้อย่างสงบ

เฉียวเมียนเมียนเงยหน้าขึ้นทั้งนี้แก้มยังมีสีแดงระเรื่อ

เธอเห็นว่าดวงตาของเขาแดงก่ำเล็กน้อย

ดูเหมือนเขาจะพักผ่อนไม่เพียงพอจริง ๆ