บทที่ 258

เสียงกรีดร้องดังลั่น แขนขวาถูกกระชากอย่างแรงเลือดสีแดงสดพุ่งกระฉูดสาดลงพื้น ชายฉกรรจ์สวมชุดสีเทาแขนยาวผิดรูปมือซ้ายบีบลำคอชายผู้หนึ่ง ส่วนแขนขวาถูกโยนลงพื้น ไม่ถึงสองลมหายใจชายสวมชุดสีเทาก็สะบัดมือซ้ายเสียงกระดูกแตกดังลั่นพร้อมกับโยนชายในมือซ้ายทิ้ง เขายืนนิ่งเงยหน้ามองฟ้าสูดดมบางอย่างหลังจากนั้นก็แสยะยิ้มพุ่งทะยานออกไปทางขวามือ ทิ้งซากศพนับยี่สิบศพกองอยู่บนพื้นพร้อมกับกลิ่นเหม็นสาบโชยไปตามลม ขณะเดียวกันกลุ่มของเนี่ยฟงก็กำลังเผชิญหน้ากับคนของเขตเจ็ดนับสามสิบคน ที่กำลังล้อมพวกตนอยู่ ปราณดาบและปราณกระบี่ปลิวว่อน เนี่ยฟงสะบัดมือขวาซัดแผ่นหินออกไปโดยรอบพร้อมกับเร่งโคจรลมปราณซัดฝ่ามือขวาลงพื้น เปรี้ยง ประกายสายฟ้าพุ่งไปตามแผ่นหินวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ปรากฏม่านพลังต้านรับปราณดาบและปราณกระบี่ เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง

เสียงสะบัดมือดังแว่วกระบี่ยี่สิบเล่มพุ่งทะยานออกไปด้านหน้า เนี่ยฟงแสยะยิ้มพยักหน้าพุ่งทะยานออกไปพร้อมกับกำชับแส้แข็งสีดำในมือที่ตอนนี้มีประกายสายฟ้าพุ่งออกมาฟาดหวดไปที่ศีรษะชายฉกรรจ์ผู้หนึ่ง เปรี้ยง ศีรษะยุบเลือดและสมองสาดกระจาย เช่นเดียวกับพวกหานป๋อ จูคังและเจินอู่ที่กวัดแกว่งดาบในมือเข้าปะทะ เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เนี่ยฟงใช้การสังหารที่โหดเหี้ยมข่มขวัญศัตรูด้านหน้าได้ผลดีไม่น้อยหลายคนเริ่มที่จะหวาดกลัว เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เสียงอาวุธกวัดแกว่งเข้าปะทะเสียงดังสนั่น เนี่ยฟงเร่งโคจรลมปราณใช้ออกด้วยท่าเท้าเหยียบนภาหายตัววูบวาบ ฟาดหวดแส้แข็งในมือพร้อมกับเพิ่มน้ำหนักหลายร้อยชั่ง เปรี้ยง เปรี้ยง ทันทีที่สังหารคนผู้หนึ่งก็พุ่งสังหารคนต่อไป เปรี้ยง เปรี้ยง เลือดสีแดงฉานสาดกระเซ็นไปตามชุดที่สวมใส่ หลายคนหวาดกลัวคิดหลบหนีก็ถูกสกัดกั้นด้วยเกราะสายฟ้า การสังหารหมู่เป็นไปอย่างรวดเร็วเกือบสองเค่อทุกอย่างก็เสร็จสิ้น หานป๋อนำคนปลดแหวนในมือของซากศพ หลังจากนั้นไม่นานทั้งหมดก็มุ่งหน้าไปตามแผนที่ต่อ

กลิ่นคาวเลือดฉุนขึ้นจมูกด้านหน้าพบซากศพนับยี่สิบศพกองอยู่บนพื้น ร่างกายแต่ละคนถูกฉีกกระชากออกมาจากร่าง เมื่อตรวจสอบก็พบว่าเป็นคนจากเขตเจ็ดทั้งหมดหานป๋อไม่ลืมที่จะนำคนปลดแหวนด้วยเช่นกัน ในระหว่างทางที่พุ่งทะยานไปต่อ ทั้งหมดเข้ากระชับพื้นที่เพื่อความปลอดภัย เนี่ยงฟงก็เอ่ยถามหานป๋อ

“หานป๋อเคยเห็นการสังหารแบบนี้หรือไม่”

“ไม่แน่อาจจะเป็นฝีมือคนในป่ามายาแห่งนี้ก็เป็นได้”

หลายคนได้ยินถึงกับขมวดคิ้ว

“พวกเจ้าคิดว่าคนจากเขตเจ็ดจะสังหารกันเองแบบนี้รึ หรือคิดว่าคนจากเขตหนึ่งกันที่เป็นคนลงมือ”

ในระหว่างที่ทั้งหมดกำลังครุ่นคิดอยู่เนี่ยฟงที่แผ่ลมปราณตรวจสอบอยู่ตลอดเวลาก็สะบัดมือขวานำแส้แข็งสีดำออกมาถือพร้อมกับชี้ออกไปทางขวามือ

“พวกเจ้าระวังมีกลุ่มคนกำลังมาที่นี่”

สิ้นเสียงกล่าวหลายคนจ้องมองไปทางที่แส้แข็งชี้ ไม่ถึงสิบลมหายใจพวกจูคังก็พุ่งกลับมา หลายคนเตรียมตั้งท่าและแยกย้ายประจำตำแหน่ง

“มีกลุมคนพุ่งมาทางนี้”

สิบลมหายใจต่อมาก็ได้ยินเสียงร้องโวยวายพุ่งเข้ามา มองเห็นเป็นคนจากเขตหนึ่งจำนวนห้าคนพุ่งทะยานหลบหนีบางอย่างมา ทั้งห้าเมื่อเห็นกลุ่มคนที่อยู่ด้านหน้าเมื่อเห็นว่าเป็นผู้ใดก็รีบร้องตะโกน

“ช่วยข้าด้วย ปีศาจที่นี่มีปีศาจ”

หลายคนร้องตะโกนเสียงหลงไม่นานคนทั้งห้าก็พุ่งเข้ามาหาหานป๋อ เสียงเหนื่อยหอบดังแว่วออกมาจากคนทั้งห้า

“เกิดสิ่งใดกันพวกเจ้าอยู่กลุ่มของอี้เฟิงหันไม่ใช่รึ”

“ใช่”

“แล้วเกิดสิ่งใดกับพวกเจ้ากันแล้วอี้เฟิงหันอยู่ที่ใด”

“ถูกสังหารแล้ว มันเกิดขึ้นเร็วมาก มีเสียงหัวเราะดังแว่วออกมาทันใดนั้นอี้เฟิงหันก็ถูกกระชากศีรษะโดยใครบางคน หลังจากนั้นมันก็พุ่งเข้าสังหารพวกข้าอย่างรวดเร็ว”

หลายคนถึงกับขมวดคิ้ว

“พวกมันมากันกี่คน”

“เพียงคนเดียว หนังของมันเหนียวอย่างมากอาวุธของพวกข้าไม่แม้แต่จะสร้างรอยแผลแก่มันได้ อีกทั้งยังว่องไว”

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงหัวเราะดังแว่วมา ชายฉกรรจ์ที่กำลังเอ่ยวาจาอยู่ถึงกับหยุดกล่าวตัวสั่นสะท้าน

“มัน มันกำลังมาแล้ว”

ทันใดนั้นเองเนี่ยฟงแสยะยิ้มฟาดหวดแส้แข็งสีดำในมือออกไปบนต้นไม้ใหญ่ทางซ้ายมือ แส้แข็งยืดยาวพุ่งเข้าปะทะบางอย่าง เปรี้ยง ทันใดนั้นเองทั้งหมดก็พบเห็นชายผู้หนึ่งสวมชุดสีเทาแขนยาวกว่าปกติ ข้อมือซ้ายถูกแส้แข็งรัดเอาไว้ ดวงตาสีแดงก่ำจ้องมองเนี่ยฟงอย่างไม่วางตา ชายฉกรรจ์ทั้งห้าถึงกับกล่าวออกมาเสียงสั่นด้วยความหวาดกลัว

“เป็นมัน เป็นมันที่สังหารพวกข้าเมื่อครู่”

เกราะสายฟ้าปรากฏขึ้นเนี่ยฟงพุ่งทะยานขึ้นเหยียบพร้อมกับกระชากแส้แข็งในมือ ชายสวมชุดเทาถูกกระชากพุ่งลงมาเช่นกัน เขาแสยะยิ้มจ้วงมือขวาลอดแขนซ้ายออกมาโจมตี เนี่ยฟงที่พุ่งทะยานขึ้นมาถึงกับเสียงจังหวะต้องเบี่ยงตัวหลบไปทางขวา เร่งโคจรลมปราณกระชากแส้แข็งลงพื้น ร่างกายชายสวมชุดเทาฟาดหวดลงพื้นดินเสียงดังสนั่น เปรี้ยง แส้แข็งหดตัวกลับมาเป็นแบบเดิม ทันใดนั้นเองเขาก็ต้องยกแส้แข็งออกมาต้านรับกรงเล็บในมือซ้ายและขวาที่จ้วงแทงเข้ามาอย่างรวดเร็ว ทั้งสองผลัดกันรุกรับอยู่นานหลายสิบลมหายใจแต่ก็ยังไม่มีใครได้เปรียบเสียเปรียบ ทันใดนั้นเนี่ยฟงก็แสยะยิ้มใช้ออกด้วยทักษะจิตแห่งเทพ ชายสวมชุดสีเทาชะงักไปชั่วครู่แต่นั้นก็เพียงพอสำหรับเนี่ยฟงแล้ว

ไม่รีรอสิ่งใดถีบเท้าขวาพุ่งหลบไปทางซ้าย เร่งโคจรลมปราณไปที่แส้แข็งอย่างเต็มกำลังฟาดหวดลงไปที่แขนทั้งสอง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงร้องคำรามด้วยความเจ็บปวดดังลั่นแขนทั้งสองหักคดงอผิดรูป เนี่ยฟงพุ่งอ้อมไปด้านหลังฟาดหวดแส้แข็งในมือไปที่ด้านหลัง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เสียงกระดูกแตกดังลั่นออกมาพร้อมกับเลือดสีแดงพุ่งกระฉูดออกจากปาก หลายคนถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก แต่นั้นก็ไม่พอเนี่ยฟงฟาดหวดแส้แข็งที่ไปขาทั้งสองอีกครั้ง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง ชายสวมชุดเทาถึงกับคุกเข่าลงกับพื้นจ้องมองเนี่ยฟงอย่างไม่วางตา เสียงสะบัดมือดังแว่ววงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏไม่นานก็ลอยขึ้นมาหมุนวนรอบกายชายสวมชุดเทาหลังจากนั้นก็พุ่งหายเข้าไปในหน้าท้อง เนี่ยฟงยกแส้แข็งพาดบนบ่าพร้อมกับเอ่ยถาม

“เจ้าเป็นใครกันเหตุใดถึงคิดทำร้ายพวกข้า”

ชายผู้นั้นกล่าวตอบบางอย่างแต่ทว่าก็หาได้มีใครเข้าใจแม้แต่ผู้เดียว นั้นทำให้เนี่ยฟงถึงกับครุ่นคิดบางอย่าง ทันใดนั้นชายสวมชุดเทาก็หัวเราะออกมาดังลั่นหลังจากนั้นก็ร่วงลงไปนอนกับพื้นตกตายไปอย่างรวดเร็ว เนี่ยฟงถึงกับขมวดคิ้วเข้าไปตรวจสอบ สะบัดมือขวาออกมานำมีดกรีดไปตามร่างกายพบว่าไร้ซึ่งรอยแผลใดใดจึงเอ่ยวาจาออกมา

“หานป๋อเจ้าลองตรวจสอบดูว่ามีอาวุธใดในหมู่พวกเราสร้างรอยแผลแก่ชายผู้นี้ได้หรือไม่ หาไม่เช่นนั้นแล้วหากพวกเราพบเจอคนพวกนี้มากกว่าหนึ่ง เราคงมีปัญหาแน่”

หานป๋อรีบทำตามสะบัดมือขวานำดาบของตนกรีดไปที่ร่างกายของชายสวมชุดเทาแม้กระทั่งโคจรลมปราณไปที่ดาบแล้วก็ตามก็ไม่สามารถแม้แต่สร้างรอยแผลได้ หลังจากนั้นก็มีคนเริ่มนำอาวุธของตนมาตรวจสอบก็ไม่มีแม้แต่ผู้ใดมีอาวุธที่สร้างรอยแผลได้ เนี่ยฟงขอทำสอบอีกครั้งโดยนำมีดสั้นที่ได้รับมา เร่งโคจรลมปราณไปที่มีดสั้นจนมีประกายสายฟ้าพุ่งออกมาหลังจากนั้นก็กรีดไปที่ร่างกายของชายผู้นั้นพบว่าสามารถสร้างรอยแผลได้ หลังจากนั้นเนี่ยฟงก็เอ่ยวาจาอีกครั้ง

“หานป๋อเจ้าลองทดสอบอีกครั้ง โดยโคจรลมปราณเคลือบไปที่คมดาบหาใช้โคจรลมปราณเช่นปกติ”

แน่นอนว่าเมื่อหานป๋อทดสอบด้วยตนเองก็พบว่าสามารถสร้างรอยแผลได้แต่ทว่าก็ต้องแลกมาด้วยกับการเหนื่อยยิ่งกว่าเดิมเพราะต้องใช้สมาธิด้วยเช่นกัน หลังจากที่ทุกคนตรวจสอบจนครบ เนี่ยฟงก็ให้ทุกคนทดลองฝึกควบคุมลมปราณเช่นที่เคยทำ เพราะหากไม่คุ้นชินอาจมีปัญหาเมื่อต้องเขาปะทะกับคนพวกนี้อีก หลังจากนั้นทั้งหมดก็เร่งเดินทางต่อโดยมีสมาชิกใหม่เพิ่มขึ้นอีกห้าคน