ตอนที่แล้วchapter 1 : โลก ฮันเตอร์ x ฮันเตอร์
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปchapter 3: ความสามารถเฉพาะทาง

chapter 2 : ได้รับรางวัลจากการเป็นเพื่อนกับตัวละครเอก


“นั่น กอน ใช่ไหม?”

อัลลัน แทบไม่เชื่อในโชคของเขา เขาขยี้ตาซ้ำ ๆ แต่เด็กคนนั้นก็ยังอยู่ เขาเพิ่งพบกับ กอน

“ฉันอยู่ที่เกาะวาฬงั้นเหรอ?” อัลลัน กระซิบกับตัวเอง

ในเนื้อเรื่องดั้งเดิมเกาะบ้านของ กอน ถูกเรียกว่าเกาะวาฬ ชาวเกาะนี้อาศัยหาปลาและนอกเหนือจาก กอน แล้วคนส่วนใหญ่ที่อาศัยอยู่ในเมืองบ้านเกิดของเขาก็เป็นผู้สูงอายุ

[ดิง! คุณได้พบกับตัวละครเอกของเรื่อง; โปรดเลือก!]

[1: ไปข้างหน้าคุยกับ กอน และเป็นเพื่อนกับเขา: รางวัล: หีบสมบัติแห่งความโชคดี x1]

[2: เพิกเฉย กอน โดยสิ้นเชิงและออกจากเกาะวาฬ: รางวัล: 10 ล้านเจนนี่!]

[ดิง! โปรดเลือกในอีก 60 วินาทีข้างหน้า!]

อัลลัน : “แสดงว่าฉันต้องเลือกอีกครั้ง !!”

เขาต้องเลือกหนึ่งในสองตัวเลือก มิฉะนั้น เขาจะไม่ได้รับรางวัล

อัลลัน ลังเลเล็กน้อยก่อนที่จะเลือกตัวเลือกแรก แม้ว่าข้อที่สองจะช่วยเขาได้มากกว่าก็ตาม เพราะเขาไม่มีเงินและเงินจำนวนสิบล้านก็ไม่น้อยสำหรับคนอย่างเขา

อย่างไรก็ตาม เมื่อมองในระยะยาวตัวเลือกแรกน่าจะดีกว่าและหากไม่กล่าวถึงรางวัลเพียงแค่ผูกมิตรกับ กอน จะช่วยเขาได้มากในอนาคต

‘คุณไม่สามารถล่อลวงด้วยความมั่งคั่งในทันที คุณควรมองให้ไกลและทำให้ดีที่สุดกับทุกสถานการณ์ ’อัลลัน คิดกับตัวเองพยายามเบี่ยงเบนความสนใจจากเงิน

ยิ่งไปกว่านั้นรางวัลสำหรับตัวเลือกแรกขึ้นอยู่กับโชคของเขา ซึ่งเขาสรุปได้จากชื่อ

ทุกคนมีด้านการผจญภัย ซึ่งถูกดึงเข้าหาสิ่งที่ไม่รู้จักและเล่นพนันที่ขึ้นอยู่กับโชคและ อัลลัน ก็เหมือนกัน

เมื่อเทียบกับเงินสิบล้านเจนนี่ หีบสมบัติที่มีสิ่งมหัศจรรย์มากมายทำให้เขาตื่นเต้น เขาอาจจะได้สิ่งล้ำค่าออกจากกล่องนี้ด้วยซ้ำ

อัลลัน ยิ้มกว้างขณะเดินไปหา กอน

ในขณะที่เขายกมือขึ้นและกำลังจะทักทาย กอน หมีตัวหนึ่งก็วิ่งเข้าหาเขา

เมื่อเห็นแบบนั้น อัลลัน ก็หน้าซีดทันทีและวิ่งหนีราวกับว่าชีวิตของเขาขึ้นอยู่กับมัน ซึ่งเป็นเช่นนั้นในตอนนี้

‘นี่มันเรื่องตลกอะไรกัน? ฉันจะตาย เพราะหมีหลังจากข้ามมายังโลกนี้หรือ? อ้าาาาาา ’

" หยุด! อย่าทำร้ายเขา! ”

หมีหยุดโจมตีทันทีที่ได้ยินเสียงนี้

อัลลัน ก็ได้ยินเหมือนกันและวิ่งต่อไปจนกว่าเขาจะรู้สึกปลอดภัย ก่อนที่จะหันกลับไปมอง ในขณะที่หอบอย่างหนัก

เขาเห็น กอน ที่กระโดดลงมาจากต้นไม้ เพื่อหยุดหมีและช่วยชีวิตเขาด้วยการทำเช่นนั้น

กอน กำลังลูบศีรษะหมีและทำให้มันสงบลง ออร่ารอบ ๆ กอน สงบลง เขาเปล่งประกายความไร้เดียงสาและความเมตตาที่จะทำให้สัตว์ป่ารู้สึกปลอดภัยรอบตัวเขา

หลังจากทำให้หมีหนีไป กอน มองตรงมาที่ อัลลัน ที่มึนงงด้วยความกังวลและพูดว่า:“นายโอเคไหม? ขออภัยด้วย หมีตัวนั้นเป็นผู้ปกครองที่นี่ เมื่อเห็นคนแปลกหน้าบุกรุกสนามหญ้าของมัน มันจึงโจมตี แต่ฉันบอกแล้วว่าอย่าทำร้ายนายอีก ดังนั้น นายจึงปลอดภัยแล้ว”

อัลลัน ถอนหายใจอย่างโล่งอกและส่ายหัวแสดงว่าทุกอย่างเรียบร้อยดี

ในฐานะคนที่ข้ามมาจากโลกอื่น เขาควรมีความกล้ามากกว่านี้

แต่ถ้า กอน ไม่เข้ามายุ่ง เขาจะตาย

“แต่ก่อนอื่น ฉันไม่เคยเห็นนายที่นี่ นายเป็นนักท่องเที่ยวหรือเปล่า?”

กอน ถาม อัลลัน อย่างอยากรู้อยากเห็น

หลังจากถาม กอน ดูเหมือนจะรู้อะไรบางอย่างและแตะที่หลังศีรษะด้วยรอยยิ้มที่ไร้เดียงสา: " อ่า ขอโทษนะเพราะนานมากแล้วที่ฉันเห็นคนที่อายุเท่าฉัน ฉันรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย "

อัลลัน พยักหน้าแสดงความเข้าใจ

เกาะวาฬไม่มีวัยรุ่นมากนัก เนื่องจากส่วนใหญ่จะไปเมืองใหญ่ เพื่อหางานทำหรือการผจญภัย ดังนั้น ผู้คนส่วนใหญ่ที่ยังคงอยู่ที่นี่จึงมีอายุมาก

กอน แทบจะเป็นวัยรุ่นเพียงคนเดียวบนเกาะนี้ ซึ่งอธิบายถึงความสุขในปัจจุบันของเขา

“แค่เรียกฉันว่า อัลลัน อย่างที่นายเห็นนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาที่นี่และใช่ ฉันถือได้ว่าเป็นนักท่องเที่ยว”

‘ในขณะที่ฉันเพิ่งข้ามมายังโลกนี้’ อัลลัน คิดกับตัวเองพลางยิ้มจาง ๆ ให้กับ กอน

“โอ้ นายมาจากไหน?”

“ฉัน…”

อัลลัน พูดไม่ออก เขายังไม่ได้เตรียมตัวสำหรับคำถามดังกล่าวและไม่ได้คาดหวังว่า กอน จะถามเหมือนเด็กขี้สงสัย

“อืม…อืม มาจากที่ไกลมาก”

อัลลัน อาจจะคลุมเครือเท่าที่จะทำได้ เขาไม่อยากพูดว่า " เฮ้ ฉันเพิ่งมาจากโลกอื่นที่โลกนี้เป็นเพียงรายการทีวีที่ฉันชอบ " อัลลัน เริ่มคิดถึงเรื่องราวเบื้องหลัง

“สถานที่ที่ห่างไกล…” กอน พยักหน้าอย่างครุ่นคิดก่อนที่จะเริ่มถามคำถาม“แล้วทำไมนายถึงมาที่นี่? นายมาที่นี่โดยเรือคนเดียวหรือ? ทำไมนายถึงอยู่คนเดียว? ทำไมนายถึงเลือกเกาะวาฬสำหรับการเดินทางของนาย”

อัลลัน เหงื่อตก เขาตอบอย่างช่วยไม่ได้:“ฉันจะบอกนายเรื่องเหล่านี้ในอนาคต นายถามฉันเรื่อย ๆ แต่ฉันไม่รู้ชื่อนายด้วยซ้ำ” ‘แม้ว่าฉันจะรู้แล้วก็ตาม’

ปัญหาที่สำคัญที่สุด ในขณะที่คุยกับตัวละครจากรายการต้นฉบับ คือ การแสร้งทำเป็นไม่รู้จักพวกเขา ไม่อย่างนั้นมันจะน่าสงสัยเกินไป ถ้า อัลลัน เดินไปข้างหน้าและพูดว่า:“เฮ้ นายคือ กอน”

“อ่า ฉันยังไม่ได้แนะนำตัวเอง!” กอน ลูบหลังศีรษะแล้วยิ้ม:“ฉันชื่อ กอน ฟรีคส์ เรียกฉันว่า กอน”

อัลลัน พยักหน้าและยื่นมือออกมาเพื่อเป็นสัญญาณแห่งมิตรภาพ:“ดีใจที่ได้รู้จัก กอน”

กอน จับมือของ อัลลัน และพูดด้วยรอยยิ้มที่ไร้เดียงสา:“ฉันเช่นกัน ฉันดีใจที่ได้พบนาย อัลลัน”

ทันใดนั้น อัลลัน ก็ได้ยินการแจ้งเตือนของระบบในหัวของเขา

[ดิง! คุณเป็นเพื่อนกับ กอน ได้สำเร็จ คุณได้รับหีบสมบัติแห่งความโชคดี 1 กล่อง!]

อัลลัน ไม่คาดคิดว่า กอน จะพิจารณาเขาเป็นเพื่อนทันทีที่พบกัน เขาไร้เดียงสาเกินไป

อย่างไรก็ตาม ความไร้เดียงสาของเขาทำให้ คิรัวร์ ผู้เลือดเย็นซึ่งเกิดมาในครอบครัวที่เต็มไปด้วยมือสังหารกลายมาเป็นเพื่อนของเขา

อัลลัน ถอนหายใจก่อนที่จะคิดถึงรางวัลของเขา ทันใดนั้น เขาก็ต้องตะลึง เมื่อพบว่าตัวเองอยู่ในพื้นที่สีขาวที่มีหีบสมบัติสีทองอยู่ตรงหน้าเขา

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด