ตอนที่ 50 ผู้ส่งสาร
ตอนที่ 50 ผู้ส่งสาร
ที่สำนักงานย่อยของบริษัทพาราซัส ด้านหน้าเต็มไปด้วยผู้คนจำนวนมากที่พยายามเข้ามาหลบด้านใน แต่ประตูถูกปิดตายไม่ให้ใครเข้ามา อีกทั้งด้านหลังของซอมบี้ก็ตามมาถึงของพวกเขาแล้ว
“สถานที่นี้คือสำนักงานย่อยของพาราซัส ไม่อนุญาตให้คนนอกเข้าถอยออกไป ใครที่พยายามฝ่าเข้ามาจะถูกยิงในทันที”
เสียงของเจ้าหน้าที่ถือปืนพร้อมอาวุธครบมือ ประกาศออกมาอย่างต่อเนื่อง แต่มันก็แทบจะไม่ได้ผล เพราะคนเรานั้นเมื่อความตายใกล้เข้ามาพวกเขาก็ไม่ฟังอะไรทั้งนั้น
อีกอย่างผู้คนจำนวนมากรู้ว่าภายในบริษัทมีที่ให้คนหลบซอมบี้พวกนี้ได้ เพราะพวกเขามีกองกำลังของตนเองกว่าพันคนที่ถอยออกมาจากแนวกำแพง อีกทั้งยังมีมนุษย์ชั้นสูงจำนวนมาก
ทำให้ข้างในนั้นปลอดภัยอย่างแน่นอน
“ได้โปรดเถอะ เปิดให้พวกเราเข้าไปด้วย”
“ขอแค่เอาเด็กเข้าไปก็ได้”
“ซอมบี้มาแล้ว อ๊ากกก...”
“พวกเราบุกเข้าไปเลย”
ผู้คนกรีดร้องออกมาด้วยความกลัว เมื่อซอมบี้เริ่มกัดกินผู้คน พวกเขาก็ไม่สนใจอะไรอีกแล้ว พากันปีนกำแพงของบริษัทพาราซัสในทันที
“พวกเราปีนข้ามไปเลย”
“ใช่ยึดที่นี่ตากพวกเขาซะ แล้วเข้าไปหลบข้างใน”
“หลบไปฉันจัดการเอง”
ทั้งคนธรรมดาและมนุษชั้นสูงอิสระหลายคนเข้าปะทะกับคนของพาราซัสทันที
“เราได้รับคำสั่งให้ฆ่าพวกเขาในทันที”
“ลงมือยิงได้”
ปัง! ปัง! ปัง!
คนของพาราซัสลงมือยิงในทันที โดยไม่สนใจว่าใครเป็นใคร ส่วนมนุษย์ชั้นสูงอิสระก็โดนมนุษย์ชั้นสูงของพาราซัสจัดการเช่นกัน และหนึ่งในนั้นก็มีจีซัสและลูกน้องคนสนิทอีกสามคน
“พวกชั่วยิงได้แม้กระทั่งเด็ก...ฮือๆ”
“หนีเร็วพวกนี้มันโหดร้ายยิ่งกว่าซอมบี้อีก”
ผู้คนกระจายออกไปในทันทีด้วยความหวาดกลัว แต่มีคู่แม่ลูกหนึ่งในนั้นที่หนีไม่ทัน เธอคือคนที่พยายามขอร้องให้พวกพาราซัสรับแค่ลูกสาวของเธอเข้าไปหลบอยู่ข้างใน นั้นจึงเป็นเหตุให้เธออยู่ด้านหน้าสุด และลูกสาวของเธอก็โดนยิงตายในตอนชุลมุน
เธอร่ำไห้ออกมาอย่างสิ้นหวังเหมือนจะขาดใจตาย กอดศพลูกสาวและพยายามเรียกชื่อลูกของเธอ แต่ร่างที่ไร้วิญญาณก็ไม่สามารถตอบกลับมาได้อีกแล้ว
จนกระทั้งซอมบี้เดินมาถึงเธอแต่เธอก็ไม่หลบหนี เอาแต่กอดศพลูกสาวเหมือนดังคนเสียสติถูกซอมบี้กัดกินไปทั้งแบบนั้น ตายตามไปลูกสาวอันเป็นที่รักไป
ผู้คนที่หนีรอดออกมาต่างวิ่งไปที่เขตทิศใต้โดยหวังว่าจะมีที่ให้หลบซ่อน
และในตอนนั้นเองพวกเขาก็เห็นทหารสวมชุดสูท M1 จัดการกับซอมบี้อยู่พวกเขาจึงรีบวิ่งไปขอความช่วยเหลือในทันที
ที่ด้านบนดาดฟ้าตึกหลังจากนิเรียยิงซอมบี้สติปัญญาหมายเลข 2 ก็เตรียมที่จะยิงตัวต่อไปแต่ซอมบี้สติปัญญาตัวนี้กับหนีออกไปนอกระยะการโจมตีของปืนใหญ่พลังงานแล้ว
“ฝูงซอมบี้กำลังถอยหนีออกไปจากค่ายลี้ภัยตะวันออก 101 ภารกิจสังหารซอมบี้สติปัญญาเสร็จสิ้น”
“ต้องการให้ส่งทีมไล่ล่าออกไปหรือไม่”
“ไม่ต้อง ตอนนี้ให้ทุกคนเน้นไปที่การกวาดล้างซอมบี้ในค่ายทั้งหมด” พลโทมาราคอฟกล่าวออกมาและหันหลังเดินออกไปทันที พร้อมกับทหารคุมกันไม่กี่นาย
นิเรียที่ตอนนี้เองก็ได้ข่าวของพี่ชายแล้วเหมือนกัน ข่าวที่ได้มามันเหมือนจะเป็นข่าวลือที่ว่า พี่ชายของเธอ ไนเรลปะทะกับฝูงซอมบี้ที่ประตูตะวันออกอย่างดุเดือด จากนั้นเขาก็กลายเป็นมังกรจัดการกับซอมบี้และสัตว์กลายพันธุ์อีกตัว แต่เขาก็สลบไปไม่ฟื้น
ซึ่งเรื่องนี้ดังมากพอสมควรทำให้คนของหน่วยโล่ทราบข่าวไม่ยากเย็นเลยแม้แต่น้อย
แต่เหมือนนิเรียจะไม่ได้สนใจข่าวอื่นเลยแม้แต่น้อย เพราะสิ่งที่เธอได้ยินคือ พี่ชายสู้กับซอมบี้แล้วบาดเจ็บสาหัสตอนนี้ยังไม่ฟื้นขึ้นมา เอก็ใจไม่ดีในทันที
“พี่ชาย...” นิเรียไม่สนใจอะไรทั้งนั้นวิ่งออกไปทันที ไปที่เขตตะวันออก พร้อมกับปืนพกลูกโม่ทังสแตนสองกระบอกคู่กายของเธอ
ปัง!
ตลอดระหว่างทางเธอจัดการยิงซอมบี้ลงไป 1 นัดต่อ 1 ตัวเป็นอย่างต่ำ พร้อมกับสลับสับเปลี่ยนกระสุนอย่างรวดเร็ว
นิเรียใช้เวลานานพอสมควรเพราะระยะทางระหว่างเขตทิศตะวันออกและ เขตทิศใต้ที่ห่างกันหลายกิโล แต่เมื่อเธอไปถึงตามที่ที่ได้ข้อมูลมันกับเต็บไปด้วยซอมบี้ที่ล้อมรอบกำแพงของสมาพันธ์นักล่าอยู่
ภายในสมาพันธ์เต็มไปด้วยผู้คนที่หนีตายเข้ามาหลบอยู่ด้านในกำแพงบางคน บางคนที่ยังมีแรงก็พากันไปช่วยผู้พิทักษ์จัดการกับซอมบี้รอบ ๆ กำแพง
ในตอนนั้นเองที่พวกเขาสั่งเกตุเห็นเด็กสาวอายุ 18 ปีจากออร่าที่ปล่อยออกมา แต่ก็ไม่แปลกที่พวกเขาจะเข้าใจผิดเช่นนั้น เพราะตั้งแต่ที่นิเรียเลื่อนมาเป็นระดับ สีเทานั้นรูปร่างของเธอก็ดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น
“เหลือเชื่อดูเด็กผู้หญิงคนนั้นสิ เธอฆ่าซอมบี้ได้อย่างง่ายดาย”
“ที่หน้าผากของเธอมีคริสตัลอยู่น่าจะเป็นมนุษย์ชั้นสูง”
“สุดยอดเลย การหลบหลีกและจัดการกับซอมบี้ของเธอเหมือนกับในหนึ่งที่นักฆ่าตามล่าคนที่ฆ่าหมาของเขาเลย”
“รูปร่างหน้าตา ความสามารถ และสถานะมนุษย์ชั้นสูง เธอยังกับเจ้าหญิงในโลกล่มสลายนี้เลย ฉันขอเป็น Fc เธอ”
ขณะที่พวกเขาพูดกันอยู่นั้นนิเรียก็มาถึงที่ประตูรั้วแล้ว ตลอดทางเธอจัดการซอมบี้ไปกว่า 50 ตัว ร่างของซอมบี้ล้มลงตายตลอดทางที่เธอผ่านเข้ามา
“เปิดประตูเร็ว รีบพาเธอเข้ามา” พวกผู้พิทักษ์เปิดประตูในทันที พวกเขายินดีที่จะรับคนเก่งแบบเธอเข้ามาร่วมด้วยอยู่แล้ว
“พวกนายรู้จักคนที่ชื่อ พี่ชายไนเรลหรือไม่ เขาอยู่ที่ไหน” หลังจากที่นิเรียเข้ามาเธอก็ถามออกมาในทันที
ผู้พิทักษ์ได้ยินนิเรียดามหาถึงประธานไนเรลก็หรี่ตามองท่าทางระมัดระวังในทันที ในตอนนั้นเองที่เซนก็เดินเข้ามา
“คุณเป็นอะไรกับท่านประธาน”
“ท่านประธาน พี่เป็นประธาน?” นิเรียถามออกไปด้วยความสงสัย
เซนที่ได้ยินแบบนั้นก็คิดขึ้นมาได้ว่าดูเหมือนว่าท่าไนเรลจะมีน้องสาวที่เข้ารวมกับหน่วยดาบอยู่
“หรือว่าคุณคือ คุณหนูนิเรีย อาโรเดีย น้องสาวของท่านประธาน”
“ใช่ ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหน” นิเรียตอบไปด้วยท่าทางรีบร้อนทันที
“ท่าประธานพักอยู่ที่บ้านหลังเล็กด้านในสวนหวงห้าม เชิญคุณหนูนิเรียทางนี้” เซนนำทางนิเรียเข้าไปที่ด้านในทันที
หลังจากที่เซนพานิเรียไปแล้ว คนที่อยู่รอบก็พากันพูดขึ้นมาในทันทีโดยเฉพาะเหล่าผู้ชาย
“นั้นคือน้องสาวของท่านประธาน”
“เธอคือคุณหนูของสมาพันธ์นักล่า”
“ข้าขอเป็น Fcเธอ”
“ท่านประธานมีน้องสาวที่น่ารักและสวยขนาดนี้เลย? ไม่ได้ฉันต้องรีบไปประจบท่านประธานแล้วเผื่อที่จะได้เป็นน้องเขยของท่านประธาน”
“ใครก็ได้ ตบหน้าให้มันตื่นจากความฝันเร็ว”
“แย่แล้วมันตกลงไปในความฝันลึกเกินไปจนกู่ไม่กลับแล้ว”
นิเรียเดินตามเซนไปที่บ้านด้านหลังที่นี่มีผู้อยู่หลายคน มีทั้ง เจคอบ ดามิน สองแม่ลูกลูน่าและโคลอี้ เมสัน ปละคนอื่น ๆ ที่มาคอยเฝ้าไนเรลด้วยความเป็นห่วง
เมื่อเธอเข้าไปด้านในทุกคนก็แปลกใจทันทีที่เห็นนิเรีย เจคอบรีบเข้ามาทักทายทันที
“ลูกพี่ ลูกพี่กลับมาแล้ว”
“นิเรีย...” ดามินก็เข้าไปทักทายนิเรีย เธอพยักหน้าตอบและเข้าไปด้านใน เมื่อมองไปที่เตียง เธอเห็นพี่ชายของเธอที่นอนหลับไม่รู้สึกตัวอยู่
ด้านข้างมีเจ้าแมวน้อยมะลิและคาปิบาร่าที่นอนอยู่บนเตียง เธอรีบเข้าไปหาไนเรลและจับมือเขาในทันที
“พี่...เกิดอะไรขึ้น พี่เป็นอะไร แมวน้อยพี่เป็นอะไร” นิเรียพยายามปลุกไนเรลอย่างร้อนรนจนและหันไปถามแมวน้อย โดยลืมไปว่าที่ด้านข้างอีกฝั่งมีหญิงสาวอีกคนอยู่
“เหมียวๆ แม้วว มี้ๆๆ แม้ววว (ไนเรลแค่หลับไปเดียวก็ตื่น)” มันบอกออกมาแบบไม่ใส่ใจจากนั้นก็นอนดูดซับพลังงานบางอย่างที่ออกมาจากตัวของไนเรลโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น
“เขาแค่หลับไปไม่ได้เป็นอะไร” เอวาที่อยู่ด้านข้างกล่าวออกมาในขณะที่จับมือของไนเรลไว้ด้วย
นิเรียที่พึงได้สังเกกตุถึงไนเรลเธอก็ถามออกมาในทันที “เธอคือ...?”
“เออ...ฉันชื่อเอวา เป็นเพื่อนสาวของไนเรล” เอวาตอบอย่างเขินเล็กน้อยแต่เมื่อเธอสังเกตเห็นว่าสายตาพิฆาตของนิเรียมองไปที่มือเธอและไนเรลที่จับกันอยู่ เธอก็รีบปล่อยมือในทันทีด้วยความเขินเล็กน้อย
“ฝากเธอเฝ้าเขาด้วย ฉันขอตัวไปเปลี่ยนน้ำที่ใช้เช็ดตัวเขาก่อนนะ” เอวารีบขอตัวเดินออกไปในทันทีพร้อมกับกะระละมังเช็ดตัวอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็นสายตาของน้องสาวที่หวงพี่ชาย
เมื่ออกมาจากห้องเอวาก็คิดว่า ‘ทำไมน้องสาวของไนเรลถึงน่ากลัวแบบนี้ หรือว่านี้คืออาการประหม่าที่เจอกับครอบครัวของฝ่ายชายครั้งแรก ไม่ใช่สินี่เราคิดอะไร เรากับไนเรลไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย’ เธอเดินออกไปพร้อมกับภาพที่จินตนาการในหัวที่ไม่มีใครสามารถรู้ได้
หลังจากที่ซอมบี้สติปัญญาหนีออกพร้อมกับซอมบี้หลายแสนตัวและมนุษย์บางส่วนที่ถูกจับตัวไป พวกทหารก็ใช้เวลาทั้งคืนกวาดล้างซอมบี้และจัดการกับคนที่โดนกัด
สภาพการณ์เสียหายนั้นรุนแรงมากจนถึงที่สุด ผู้คนตายไปกว่า 1.5 ล้านคน บาดเจ็บอีก 2 แสนคนเนื่องจากคนที่โดนกัดจะกลายเป็นซอมบี้จึงทำให้มีผู้บาดเจ็บน้อยกว่าคนเสียชีวิต
คนบาดเจ็บส่วนใหญ่มาจากการหนีหลบ เหยียบกันเอง โดนยิงหรือทำร้ายกันเอง และบางส่วนที่บาดเจ็บจากเหตุแผ่นดินไหว
ด้านนอกค่ายลี้ภัยห่างออกไป 200 กิโลเมตร ฝูงซอมบี้และซอมบี้สติปัญญาที่หนีออกมาพวกมันพากันไม่หยุดทั้งคืน จนคิดว่าปลอดภัยแล้วจึงหยุดพักและรวมฝูงกันอยู่ที่นี่
“บัดซบ พวกมนุษย์นั้นฆ่า พวกเราไปถึง 4 คน พวกเราต้องรวมซอมบี้และองครักษ์เพื่อแก้แค้น”
“มันต้องทำอยู่แล้วแต่พวกเราต้องมีพลังมากกว่านี้ กินคนพวกนี้กันเถอะ ข้าชักจะหิวแล้ว”
แต่ในทันทีเองอยู่ก็มีบางส่งลงมาจากท้องฟ้าหยุดอยู่ที่หน้าพวกมัน
“ใคร? พวกมนุษย์งั้นหรือ”
“ไม่ใช่มันคือพวกเรา เจ้าต้องการอะไร?”
ซอมบี้สติปัญญามองไปที่ชายที่สวมชุดของมนุษสีดำ รูปร่างสูงโปร่ง ผิวสีขาวซีด ลักษณะภายนอกไม่ได้ต่างจากมนุษย์ปกติทั่วไปมากนัก
ชายคนนั้นพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่เหมือนกับสั่งในทันที “ข้าคือผู้ส่งสารของนายท่านจากอาณาจักรแห่งความตายที่ตั้งอยู่ที่มนุษย์เคยเรียกว่ามิสทาล พวกเจ้าจงคุกเข่าลงและรับฟังสิ่งที่ข้าจะพูดซะ”
“ไม่คิดว่าซอมบี้ต่างถิ่นจะว่างอำนาจบาตรใหญ่แบบนี้” ซอมบี้ทั้งสองตัวมองไปที่ซอมบี้สติปัญญาตัวนี้อย่างไม่สบอารมณ์
“หืมพวกเจ้าที่พึ่งเกิดมาในไม่กี่วันช่างเป็นพวกไม่มีสมองจริง ๆ ถึงขนาดไม่รู้ว่าการคุกเข่าทำอย่างไร” ผู้ส่งสารชี้ไปที่ซอมบี้ทั้งสองคนทันใดนั้นก็มีแรงกดดันมหาศาลกดลงไปที่ร่างของพวกมันทั้งสองตัว
“อ๊ากกก บัดซบเจ็บ ๆ จัดการมันซะ”
“พวกเจาเป็นอะไร จัดการมันซะข้าคือเจ้านายของพวกเจ้านะ” ซอมบี้สติปัญญาหมายเลข 1และ 2 พยายามสั่งซอมบี้รอบ ๆ แต่มันก็ไม่เป็นผล แรงกดดันยังคงกดดันอย่างต่อเนื่องจนพวกมันคุกเข่ายอมแพ้ด้วยความหวาดกลัว
“ดีมาก ที่นี้ข้าจะได้เข้าประเด็นสักที สารที่ข้ามาส่งในครั้งนี้คือ พวกเจ้าจงถอยกลับไปที่เมืองหลวงของประเทศนี้ซะ จากนั้นก็รวบรวมซอมบี้ทั้งหมดสร้างเมืองแห่งความตายขึ้นมา”
“ใช้เมื่องหลวงเป็นอาณาเขตแห่งความตาย และรอรับคำสั่งของนายท่าน เข้าใจหรือไม่ที่นนั้นมีซอมบี้สติปัญญาจำนวนมาก รวมถึงซอมบี้สาวฝาแฝดต่อไม่นี้พวกเธอจะเป็นผู้นำของพวกเจ้า”
ซอมบี้ทั้งสองได้แต่ยอมกล้มหัวยอมรับคำสั่ง เพราะดูเหมือนว่าผู้ส่งสารจะมีระดับสูงกว่ามัน หลังจากนั้นพวกมันก็มองผู้ส่งสารที่ขยายปีกลอยบินอไปบนท้องฟ้า
ซึ่งพวกมันก็ได้แต่ยอมก้มหัวเข้าไปอีกเพราะซอมบี้ที่พลังและความสามารถพวกนี้คือตัวตนที่อยู่เหนือกว่าขั้น 4
ซอมบี้ในประเทศมิสทาลได้พัฒนาไปถึงไหนแล้วนี่คือคำถามที่ทุกคนอยากรู้
......................................
Witterry : ขอแจ้งให้ทราบเนื่องจากติดธุระย้ายหอจากกรุงเทพกลับต่างจังหวัด เพื่อลดค่าใช้จ่ายและเริ่มงานเขียนอย่างจริงจัง จึงขอ งดลงในวันที่ 30-31 ธันวาคม 2563 และ 1 ธันวาคน 2564 เป็นเวลา 3 วัน
ขอให้ทุกคนมีความสุขกับช่วงวันหยุดยาวส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ แล้วพบกันปีหน้า
สุดท้ายนี้ถ้าวันนี้ได้อีกตอนก็จะลงทิ้งท้ายสิ้นปีไว้ให้นะ ขอบคุณทุกคนที่สนับสนุนงานเขียนนิยาย เรื่อง re zombie world ไรท์เตอร์อยู่ได้นิยายก็อยู่ได้ขอบคุณครับ
