ตอนที่แล้วChapter 19: พึ่งหายช๊อค
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 21: ตะขอจูบ

Chapter 20: ล่างสุดของทะเลลึก


Chapter 20: ล่างสุดของทะเลลึก

เขาแทงกริชไปทางนั้นทันที ในเวลาเดียวกันเขาก็กระชับกล้ามเนื้อและคลุมร่างกายด้วยพลังวิญญาณ เขารู้สึกโชคดีที่ไม่ได้อัปเกรดมรดกทางจิตวิญญาณมิฉะนั้นพลังวิญญาณของเขาจะไม่เพียงพอ

คนอื่นจะไม่คิดเรื่องแบบนี้เลย มีเพียงผู้เชี่ยวชาญขั้นสูงที่อยู่เหนือระดับเจ็ดเท่านั้นที่สามารถปกปิดร่างกายของพวกเขาด้วยพลังวิญญาณได้เพราะมันใช้พลังงานมาก ในขณะที่ต้องใช้พลังวิญญาณสิบจุดหรือมากกว่านั้นในการเสริมประสิทธิภาพอาวุธ แต่อย่างน้อยต้องมีอย่างน้อยถึงสามสิบจุดในการห่อหุ้มร่างกาย

หลังจากร่างกายของเขาถูกปกคลุมไปด้วยพลังวิญญาณหานเฟยก็แทบเหมือนจะกลายเป็นปลา ร่างกายของเขาไม่ได้รับผลกระทบจากกระแสน้ำอีกต่อไปและการมองเห็นและเวลาตอบสนองของเขาดีขึ้นอย่างมาก

หานเฟยเฉือนมีดสั้นของเขาออกไป แต่เขาก็ยังไม่เร็วเท่า งูเข็มขัด มันอ้าปากและพุ่งเข้ามาเพื่อที่จะกัดเขา

หานเฟยหันไปอย่างรวดเร็วฟันมีดสั้นและชกมันในเวลาเดียวกัน

เนื่องจากความเร็วของเขาดีกว่า งูเข็มขัดจึงถูกเขาฟาดแต่ไม่รุนแรงมากนัก มันพุ่งถอยออกไปเพียงครึ่งเมตรก่อนที่มันจะกลับมาดูปกติอีกครั้ง

หานเฟยหันกลับไปอย่างรวดเร็วและเห็นงูเข็มขัดกำลังพุ่งมาที่เขาอีกครั้งอย่างรวดเร็วราวกับแสง

หานเฟยไม่สามารถใช้เทคนิคการต่อสู้ใต้ทะเลได้ เขาเสียใจที่ตอนนี้ไม่ได้เอาเบ็ดเหล็กมา ถ้าเขามีเบ็ดเขาอาจจะบดขยี้สิ่งมีชีวิตได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตามเนื่องจากเขามีเพียงกริชของเขาเท่านั้น

หานเฟยจึงเทพลังวิญญาณของเขาลงในกริชและโบกมันอย่างบ้าคลั่ง แม้ว่ามันจะสร้างความเสียหายเพียงเล็กน้อย แต่ งูเข็มขัดก็กลัวไม่มากก็น้อย

จากนั้นข้อมือของหานเฟยก็เจ็บ ปรากฎว่างูเข็มขัดได้กัดที่ข้อมือของเขาเพราะมันเห็นว่ามันไม่สามารถชนะการต่อสู้แบบตัวต่อตัวได้

หานเฟยไม่รู้ว่าปลานั้นฉลาด มันกลัวกริชของหานเฟยซึ่งเต็มไปด้วยพลังวิญญาณดังนั้นมันจึงตั้งใจที่จะกัดมือของเขาและบังคับให้เขาวางกริชลง

ทันทีที่หานเฟยคิดว่าเนื้อส่วนหนึ่งของเขาจะถูกกัดออกไป ข้อมือของหานเฟยก็เปล่งประกาย

น้ำเต้าโผล่ขึ้นมาจากที่ไหนก็ไม่รู้และเปล่งประกาย

เมื่องูเข็มขัดเห็นดังนั้นก็หันกลับและพยายามจะหนี

หานเฟยจะไม่ปล่อยมันไปอย่างแน่นอนหลังจากที่เขาเสียพลังวิญญาณไปหลายร้อยจุดกับสิ่งมีชีวิตนี้ ทันใดนั้นเขาก็จับหางของงูเข็มขัดไว้

เมื่อคาดเดาว่าหางของมันน่าจะลื่นหานเฟยจึงแทงกริชของเขาเข้าไป

ทันใดนั้นงูเข็มขัดก็ส่งเสียงแหลมและกระชากหานเฟยอย่างบ้าคลั่ง

หานเฟยตกตะลึงและไม่ได้ตั้งตัว ทันใดนั้นก็ถูกลากลงไปที่ก้นมหาสมุทร เมื่อถึงเวลาที่เขารู้ว่าเขาควรจะปล่อยหางเขาก็ลอยลงมาหลายสิบเมตรแล้ว เขารู้สึกถึงแรงดันของน้ำ

เขาวางแผนที่จะปล่อยมันไปและว่ายน้ำกลับขึ้นไป แต่หลังจากเหลือบไปข้างๆเขาก็พบกับงูเข็มขัดตัวอื่น เต่าเขียว และแม้แต่เต่าเนื้อในระยะไกล นอกจากนี้ยังมีปลาอื่นๆอีกหลายชนิดที่เขาไม่มีเวลาจดจำ

หานเฟยไม่กล้าที่จะคลายมือและลงไปลึกขึ้นเรื่อยๆ และรู้สึกกดดันมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ด้วยเหตุผลที่เขาไม่รู้เขาไม่รู้สึกขาดออกซิเจนเลยหลังจากต่อสู้มาเป็นเวลานานและถูกดึงมาที่สถานที่แห่งนี้ ร่างกายของเขายังคงทำงานได้ตามปกติและเขารู้สึกว่าเขาสามารถกลั้นหายใจได้อีกยี่สิบนาทีเลย

อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในน้ำได้อย่างแน่นอน เมื่อเห็นว่าเขากำลังจะไปถึงด้านล่างหานเฟยจึงจับกริชและฉีกมันออกด้วยกำลังของเขา เขาตัดงูเข็มขัดออกเป็นสองส่วนทันที เลือดพุ่งกระจายออกมาเต็มไปหมด

แต่เขาไม่มีเวลาสนใจงูเข็มขัด เขาว่ายน้ำให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้

หลายนาทีต่อมาปลาต่างๆก็โผล่ออกมาจากที่ไหนก็ไม่รู้และกัด ซากงูเข็มขัดตัวนั้น หานเฟยเฝ้าดูนักล่าที่ดุร้ายกลายเป็นกระดูกปลาขนาดยาวในพริบตา

หานเฟยเห็นปะการังและว่ายน้ำไปทางนั้น มันน่ากลัวเกินไป หากปลาหลายสิบตัวจะกรูกันมากัดเขา เขาคงจะถูกแทะจนกลายเป็นโครงกระดูกแน่ๆ

อย่างไรก็ตามหลังจากที่หานเฟยได้เห็นมุมมองของก้นมหาสมุทรทั้งหมดเขาก็ตกตะลึง

ด้านล่างของมหาสมุทรเต็มไปด้วยปะการังสีแดงเข้มที่ทอดตัวยาวหลายพันเมตรและเต็มไปด้วยหอยทุกชนิด

หอยกำลังเปิดและปิดฝาของมัน หอยแมลงภู่ตัวมหึมากำลังนอนหลับอยู่ ปูเขียวยาวครึ่งเมตรเฝ้ามองหานเฟยและง้างก้ามปูอย่างระมัดระวัง และหนวดยาวของดอกไม้ทะเลกำลังโบกสะบัดอยู่ในน้ำ

ครู่หนึ่งข้อมูลทุกประเภทก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาหานเฟย

ดอกไม้ทะเลสีเลือด

สิบ

ปกติ

1,888 จุด

กินไม่ได้; เพื่อวัตถุประสงค์ทางเภสัชกรรม

สารพิษที่ละลาย

เจ้าแห่งปะการัง

สิบ

ปกติ

100 จุด

กินไม่ได้; เพื่อวัตถุประสงค์ในการปลอม

หัวใจปะการัง

หานเฟยจมอยู่กับข้อมูล มีสิ่งมีชีวิตมากมายเกินกว่าที่เขาจะตรวจสอบได้!

ในขณะนั้นปลาหลากสีถูกดอกไม้ทะเลดูดกลืน จากนั้นท่อที่มี-ขนาดใหญ่ก็แทงเข้าไปในลำตัวของปลาและเปลี่ยนมันเป็นกระดูกทันที

เมื่อรู้สึกว่ามันไม่ปลอดภัยแล้วหานเฟยจึงอยู่ห่างจากดอกไม้ทะเลและปะการังให้มากที่สุด

เขาหันกลับมาหวังว่าจะได้เห็นอย่างอื่น แต่ปลาดาวขนาดเท่ากะละมังหมุนเร็วเหมือนลูกข่างและพุ่งลงไปในโคลนผ่านหน้าเขาไป

หานเฟยเห็นหอยยาวหลายเมตรซึ่งปากของมันอ้ากว้าง มีมุกแวววาวอยู่ในนั้น หานเฟยแน่ใจว่าไม่ใช่มุกธรรมดาแน่นอนเพราะมันกำลังเรืองแสง

โอ้…มันอาจจะเป็นมุกคุณภาพสูงก็ได้

หานเฟยสังเกตอย่างระมัดระวัง

หอยใบมีดผี

สิบ

ปกติ

192 จุด

รสชาติอร่อยและสามารถเพิ่มคุณสมบัติทางกายภาพ

มุกผีซึ่งสามารถบำรุงเส้นเลือดและเส้นประสาทเมื่อรับประทาน

โว้ว! นี่คือสมบัติที่แท้จริง!

หานเฟยรู้ดีว่าอะไรก็ตามที่สามารถบำรุงเส้นเลือดและเส้นประสาทได้ก็คุ้มค่ากับไข่มุกคุณภาพระดับกลางหลายสิบเม็ด คนส่วนใหญ่ไม่สามารถหามันได้ตลอดช่วงชีวิตของพวกเขา

หานเฟยมองไปรอบ ๆ ก้นมหาสมุทรมีอันตรายน้อยกว่า ในขณะที่ปลาขนาดใหญ่จำนวนมากว่ายไปมาไม่มีใครมองว่าหานเฟยเป็นศัตรู ปลาตัวเล็กๆบางตัวว่ายไปมารอบ ๆ หานเฟยด้วยซ้ำ

หานเฟยพร้อมที่จะดึงมุกนั่นออกมา

อย่างไรก็ตามปลาสีดำตัวใหญ่พุ่งเข้ามาใกล้ราวกับว่ามันกำลังจะแย่งชิงมุกนั่น หานเฟยค่อนข้างโกรธ การลงมาที่นี่ไม่ใช่เรื่องง่ายและมันกำลังแข่งขันกับฉันหรอ

แต่คำบ่นของหานเฟยก็หายไปในไม่ช้า ที่ขอบของหอยมีฟันแหลมคมจำนวนนับไม่ถ้วนปรากฏขึ้นและกัดปลาสีดำตัวใหญ่ออกป็นซีกๆ

หานเฟยไม่สามารถเหงื่อออกได้ในตอนนี้ แต่หัวของเขายังคงเวียนหัว

นี่คือกับดัก หอยอะไรวะมีฟันด้วยเนี่ย

หานเฟยมองไปที่หอยตัวเล็กและหมดความสนใจ ไม่น่าแปลกใจที่มันถูกตั้งชื่อว่าหอยใบมีดผี

สายพันธุ์ใต้ทะเลนั้นแปลกเกินไป เขาเห็นสิ่งมีชีวิตบางอย่างที่ดูเหมือนตะปูกระโดดมาจากที่ไกลๆ

หานเฟยว่ายน้ำเหมือนปลา เขาไม่กลัวปะการังซึ่งมันน่าจะเป็นสิ่งที่สิ่งมีชีวิตอื่นๆไม่ชอบ เขาน่าจะสามารถใช้ปะการังเป็นโล่เมื่อตกอยู่ในอันตรายได้ แต่แน่นอนว่าเขาต้องหลีกเลี่ยงมุมที่เขามองไม่เห็นชัดเจน ใครจะรู้ว่ามีสิ่งมีชีวิตจำนวนเท่าใดซ่อนอยู่ที่นั่น

หานเฟยเพียงต้องการหาเบ็ดหรืออะไรก็ได้ที่สามารถใช้เป็นอาวุธได้

ความคิดแรกของเขาคือการตัดปะการัง แต่เขาทำไม่ได้ เขาสามารถสับได้แค่ชิ้นส่วนเล็กๆได้แม้ว่าเขาจะเทพลังวิญญาณของเขาลงในกริชของเขาก็ตาม

มันยากมากเลย

ทันใดนั้นตาของหานเฟยเป็นประกาย เขาตัดปะการังยาวด้วยกริชของเขา ถ้าทำเป็นคันเบ็ดน่าจะดีกว่าเบ็ดเหล็กมากแม้ว่ามันจะยังเทียบกับเบ็ดไม้ไผ่ไม่ได้ก็ตาม

ไม่นานหลังจากนั้นหานเฟยก็ว่ายน้ำไปท่ามกลางปะการังพร้อมกับแท่งปะการังในมือ เขาสงสัยว่าเขาจะกลับไปที่พื้นผิวของมหาสมุทรได้อย่างไร เขาไม่สามารถกลั้นหายใจได้นานกว่านี้แล้วแน่ๆ

ทันใดนั้นหานเฟยก็ตกตะลึงกับต้นไม้สีแดงเข้มที่ดูเหมือนปะการัง ในความเป็นจริงแล้วปะการังเป็นซากศพของแมลงบางชนิด อย่างไรก็ตามต้นไม้สีแดงเข้มดูเรียบเนียนกว่าปะการังมาก และหานเฟยเห็นผลไม้อยู่บนนั้นด้วยซ้ำ

ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด