ตอนที่ 24

ตอนที่ 24

“หวีผมให้เป็นแบบโฮคาเงะรุ่นที่สี่ใส่เสื้อเชิ้ตสุดหล่อแล้วไปที่ โรงเรียน ทีหลังหวีหล่อกว่าที่คิด…”

นารูโตะเขาฮัมเพลงดัดแปลงของตัวเองในช่วงหลายปีที่ผ่านมาและมองในกระจกเพื่อจัดทรงผมของเขา

เช้าตรู่นารูโตะฝันแสนหวานที่หลับใหลถูกคุรามะปลุก

หลังจากนั้นเขาก็เริ่มเตรียมการขั้นสุดท้ายก่อนที่จะไปที่โรงเรียน

หลังจากทานอาหารเช้าเตรียมอาหารกล่องสำหรับมื้อกลางวันและอาบน้ำแล้วนารูโตะก็หยิบเสื้อผ้าใหม่ที่เขาไม่เคยเต็มใจใส่หลังจากซื้อมา

เด็กในกระจกสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวสลิมและกางเกงสันทนาการสีดำ เขามีผมสีทองที่มีความยาวพอเหมาะและมีผมหน้าม้าสองเส้นห้อยอยู่ข้างแก้มทั้งสองข้าง

ด้านบนของใบหน้าที่สวยงามมีรอยประทับหกอย่างเช่นหนวดแมว

เพียงแค่สิ่งนี้ไม่ส่งผลกระทบต่อความหล่อเหลาของเด็กและการแสดงออกที่สงบนิ่งที่เขามักจะแขวนอยู่บนใบหน้าของเขาในทางกลับกันทำให้ดูมีความฉลาดเกินวัย

“คุรามะคุณมองการณ์ไกลฉันฟังคุณตามที่ รุ่นที่สี่ ฉันทำทรงผมนี้ให้ดูดีกับฉัน โชคดีที่ฉันได้เรียนรู้มารยาทและสุนทรียภาพทางแฟชั่นด้วยตัวเอง ความรู้ที่เกี่ยวข้องอย่างอื่นฉันไม่สามารถเอามันออกไปได้”

“คู่ควรกับฉันหล่อจริงๆ”

นารูโตะมองในกระจกสักพักแล้วพยักหน้าอย่างพอใจ .

คุรามะในพื้นที่ผนึกฟังความหลงตัวเองของนารูโตะม้วนริมฝีปาก แต่ไม่ได้พูดอะไรมาก

จากมุมมองของมนุษย์นารูโตะผู้ซึ่งได้รับการแต่งกายมาอย่างดีนั้นเหมือนพ่อ

ดูตัวเองนี่เรียกว่าจินชูริกิของนารูโตะคุรามะอดไม่ได้ที่จะพูดอย่างเย็นชา“อืมรุ่นที่สี่ อย่างที่คุณหวังไว้ฉันกับลูกชายของคุณกลายเป็นหุ้นส่วนที่สนับสนุนซึ่งกันและกัน ตอนนี้คุณควรจะพอใจแล้ว”

ถึงเขาจะชอบนารูโตะ แต่เขาก็ยังไม่ชอบคนอื่น

เมื่อเห็นว่าสายไปแล้วนารูโตะจึงใส่อาหารกลางวันลงในกระเป๋านักเรียนสีส้มที่รุ่นที่สามมอบให้จากนั้นก็ออกจากบ้านไปทางหน้าต่างแล้ววิ่งไปที่สถาบันที่อยู่ใจกลางหมู่บ้าน

ในเวลากลางวันที่หายากนารูโตะดึงดูดความสนใจของชาวบ้านมากมาย

แม้ว่านารูโตะจะไม่ค่อยปรากฏตัวต่อหน้าผู้คนในฐานะปีศาจจิ้งจอกเก้าหางที่ลือกัน แต่หนวดเคราที่เป็นสัญลักษณ์ทั้งหกบนใบหน้าของเขาก็เป็นสิ่งที่ยากจะลืมเลือน

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนารูโตะมาถึงประตูสถาบันการศึกษาจะมีดวงตาที่ 'เย็นชา' ให้นารูโตะ

ขณะนี้ผู้ปกครองหลายคนในโรงเรียนพาบุตรหลานมาสมัคร เมื่อพวกเขาเห็นนารูโตะมาพวกเขาทุกคนก็แสดงความเย็นชาจากนั้นชี้นารูโตะไปทางทิศและบอกลูก ๆ ว่าอย่าเข้าใกล้สิ่งอันตรายนี้ ปีศาจจิ้งจอก

ไม่ว่านารูโตะจะแต่งตัวแบบไหนเขาก็เป็นแค่สัตว์ประหลาดที่ถูกสาปในสายตาของพวกเขา

นารูโตะคุ้นเคยกับการจ้องมองเหล่านี้อยู่แล้ว

ฉันเดินผ่านฝูงชนอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าเดินตรงไปที่จุดลงทะเบียนและแจ้งการรับเข้าเรียนพร้อมข้อมูลส่วนตัวของฉันให้ครูสองคนที่รับผิดชอบการลงทะเบียน

หลังจากนั้นในสายตาเย็นชาของอีกฝ่ายเขาก็เอาข้อมูลการเรียงลำดับจากอีกด้านหนึ่ง

นารูโตะก้มตัวเล็กน้อยตามท่าทางของมารยาทนารูโตะรับโน้ตและเดินไปที่ชั้นเรียนของเขา

ในเวลานี้เป็นเวลาสายแล้วและมีนักเรียนหลายคนเข้ามาใน โรงเรียน แล้ว

เมื่อนารูโตะเปิดประตูและเดินเข้าไปในห้องเรียนของเขาเขาก็เห็นว่าที่นั่งว่างนั้นเต็มไปหมดแล้ว

เมื่อเขาเข้ามาจู่ๆก็ได้รับความสนใจจากเกือบทุกคนในห้องเรียน

แม้กระทั่งหญิงสาวก็จงใจกลั้นเสียงอุทาน

“มันคือคุณนารูโตะ”

“ว้าหนุ่มผมบลอนด์สุดหล่อคนนี้เป็นนักเรียนของเราด้วยหรือ”

“นักเรียนผมบลอนด์คนนี้มาจากตระกูลอุจิวะซาสึเกะหล่อมากและแต่ละคนก็มีข้อดีของตัวเอง”

“หล่อมากแม้ว่าฉันจะชอบซาสึเกะมาก แต่หนุ่มผมบลอนด์สุดหล่อคนนี้ก็หล่อมากฉันจะเลือกใครดี?”

เมื่อฟังเสียงเหล่านี้อารมณ์ที่หดหู่เล็กน้อยของนารูโตะก็ดีขึ้นมากในทันที

ใน โรงเรียน แห่งนี้ไม่ใช่ทุกคนที่ชาวบ้านที่น่ารังเกียจ อย่างน้อยนักเรียนในชั้นนี้ก็ค่อนข้างดีและพวกเขาก็ไม่ได้มองเขาด้วยสายตาแปลก ๆ

นารูโตะพึมพำกับตัวเองมองไปที่เสียงเมื่อกี้“บอกว่าฉันยังหล่อมากหลังจากแต่งตัวดี ไม่มีผู้หญิงมาคุยกับฉันเหรอ”

ฉันเห็นสาวเบียคุกันผมสั้นสีม่วงที่เรียกชื่อเขาตอนนี้และสาวผมบลอนด์ที่ยกย่องตัวเองว่าหล่อคือสาวผมสีเชอร์รี่

นอกจากนี้เจ้าหนูอุจิวะแสนหล่อที่กำลังนั่งอยู่ริมหน้าต่างและมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความงุนงงและไม่แยแส

รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏขึ้นที่มุมปากของนารูโตะและเขาทักทายนักเรียนที่กำลังจะเรียนด้วยกัน: "โย่ทุกคน"

จากนั้นซาสึเกะก็หันไปมองเขาที่เฝ้ามองเดินไปสองสามก้าวเพื่อนั่งข้างๆเขาแล้วทักทายด้วยรอยยิ้ม:“ซาสึเกะสวัสดีตอนเช้า”

ซาสึเกะทุกข์ใจกับนักเรียนตาโตเหล่านี้มานาน การได้เห็นนารูโตะมาในตอนนี้ก็เหมือนกับการได้เห็นผู้ช่วยชีวิตเขาพูดว่า:“สวัสดีตอนเช้านะนารูโตะนายไม่มาสายก็พอแล้ว”

นารูโตะชี้ไปที่ทรงผมใหม่ของเขา

ซาสึเกะรู้พยักหน้าแล้วบอกนารูโตะเกี่ยวกับพ่อแม่และพี่ใหญ่ที่ส่งเขาไปที่สถาบันมาก่อน น่าเสียดายที่นารูโตะมาช้าเกินไปมิฉะนั้นเขาจะมีโอกาสได้พบกับพวกเขา

พวกเขาทุกคนชอบนารูโตะ พวกเขาต้องการพบเขา ถ้าพวกเขาไม่ได้ยุ่งตลอดเวลาพวกเขาก็อยากจะเชิญนารูโตะมาเป็นแขกที่บ้านถ้าพวกเขามีโอกาส

นารูโตะยิ้มและรับฟัง

เด็กสาวเบียคุกันที่อยู่ไม่ไกลมองไปที่นารูโตะด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและแก้มแดงพลางคิดหาวิธีทักทายนารูโตะคุงสักพัก

สาวผมทองเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของสาวผมซากุระ นารูโตะและซาสึเกะดูกลมกลืนกัน อันไหนหล่อกว่ากันตั้งแต่แรกแล้วเลือกอันไหน.

โชคดีที่การมาถึงของครูได้ขัดจังหวะความคิดแปลก ๆ ของเด็กสาวตาโตสองคนนี้ที่ไม่รู้ว่าพวกเขาคิดลอยเข้าไปในมิติไหน

“อะแฮ่มๆสวัสดีทุกคนฉันเป็นครูของคุณอิรุกะในอนาคต”

การไอดึงดูดความสนใจของทุกคน

หลังจากนั้นทุกคนก็เห็นหัวสับปะรดที่มีรอยแผลเป็นแนวนอนบนใบหน้ายืนอยู่บนแท่นยิ้มและมองไปที่นักเรียนทุกคนในห้องเรียน

เพียงแค่เมื่อพวกเขาเดินผ่านนารูโตะการมองในดวงตาของพวกเขานั้นค่อนข้างซับซ้อน

เขาไม่มีคำพิเศษใด ๆ และเขาเขียนชื่อของเขาบนกระดานดำ

“อุมิโนะอิรุกะ”

“จากนั้นโปรดมาที่โพเดียมเพื่อแนะนำตัวเองชื่อของคุณงานอดิเรกสิ่งที่คุณเกลียดและคุณต้องการทำในอนาคตอะไร”

อิรุกะพูดด้วยรอยยิ้มจากนั้นก็ก้าวออกไปนักเรียนในแต่ละชั้นก็เริ่มแนะนำตัวเอง

“อิโนะยามานากะฉันชอบดอกไม้ฉันเกลียดฉันอยากจะทำมันในอนาคต…”

“ฮารุโนะซากุระฉันชอบเกลียด ...”

“นาราชิกามารุชอบความเงียบสงบเกลียดปัญหาและต้องการใช้ชีวิตแบบสบาย ๆ ในอนาคต”

“อาคิมิจิโชจิฉันชอบเนื้อย่างฉันเกลียดมันฝรั่งทอดและฉันอยากจะกินเนื้อย่างที่ยังไม่เสร็จในอนาคต”

นักเรียนแนะนำตัวทีละคนและในไม่ช้าก็ถึงตาของนารูโตะ