ตอนที่ 292 เปลวไฟปะทุอีกครั้ง

เมื่อเห็นใบหน้าของ ฟู่หลี่หยวน ทหารที่อยู่ข้าง ๆ รีบตะโกนขึ้น

ฟู่หลี่หยวน ได้แสดงปฏิกิริยาทันที หากเป็นแบบนี้ต่อไป กองทัพ 1.5 ล้านนายก็จะจบสิ้น เขาก็จะจบสิ้นตามไปด้วย

แม้ว่าจะมีพลังปราณแท้จริงในร่างกาย แต่ไฟก็ลุกลามไปทั่ว พวกเขาไม่อาจคงอยู่ได้จนกว่าไฟจะหายไป ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เหลียนป๋อ จะต้องส่งกองกำลังมาที่นี่ในเวลานี้อย่างแน่นอน พวกเขาไม่อาจรอจนกว่าไฟจะหายไปเองได้

เขาจะต้องออกไป!

ไม่สำคัญว่ากองทัพ 1.5 ล้านนายจะเป็นอย่างไร ตราบใดที่เขายังมีชีวิต เขายังมีกองทัพ 1.7 ล้านนาย ที่สามารถเปลี่ยนความพ่ายแพ้ให้เป็นชัยชนะได้!

เขาได้สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ฟู่หลี่หยวน ได้มองไปรอบ ๆ และ ในที่สุด เขาก็มองไปที่ถนนที่ถูกโขดหินขนาดใหญ่ปิดกั้นอยู่ด้านหน้า"กองทัพทั้งหมดฟังคำสั่ง หาทางทำลายก้อนหินตรงหน้าและรีบหนีออกจากเมืองทางเหนือ!"

"ขอรับ!"

แม้ว่า ความคิดของ ฟู่หลี่หยวน จะแตกซ่านเพราะเหตุการณ์เมื่อครู่ แต่ความเร็วในการตอบสนองของเขาก็เร็วมาก

นอกจากนี้เขายังมีความสามารถและคิดหาวิธีที่ดีที่สุดในการหลบหนีออกไป

ตอนนี้ เหล่าทหารกล้าน้อยกว่า 50,000 นายที่จิตวิญญาณของพวกเขาไม่ได้ถูกกลืนกินไปด้วยเปลวไฟพวกเขาได้ตอบสนองทันที

ทั้งพวกเขายังเป็นกองทัพพยัคฆ์ลายที่ยอดเยี่ยมที่สุดในอาณาจักรหงเป่า ตราบใดที่พวกเขาฝ่าวงล้อมออกไปได้พวกเขาย่อมประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน

"โจมตี!"

ฟู่หลี่หยวน ได้ชักดาบยาวออกมาและพุ่งนำหน้าไปยังโขดหินที่ปิดกั้น

ตู้ม!

หินขนาดใหญ่ได้พังทลายลงมาต่อหน้าต่อตาของเขา

หึ่ม!

แต่ทันใดนั้นเองเขากลับพบว่าเส้นทางข้างหน้า มีกองทัพอยู่เบื้องโขดหิน ใบหน้าของเขาราวกับถูกหวดด้วยไม้

พวกเขาคิดว่านี่เป็นทางหนีที่ดีที่สุด

แต่ทว่าแท้จริงแล้วมันคือเส้นทางจบชีวิต

"โจมตี!"

ฉู่ต้าเหว่ย ที่ถูกจัดวางทัพโดยเหลียนป๋อ ได้สั่งการ

เขาได้พากำลังพลมาแสนนายทั้ง 80,000 นาย นั้นยังเป็นพลธนูที่เหลือเป็นทหารโล่

จุดประสงค์ง่าย ๆ ของพวกเขาก็คือ ยิงทหารทุกคนที่วิ่งออกมาการต่อสู้ของพวกเขาไม่ใช่การต่อสู้ระยะประชิด

ฝนลูกศรนับพันได้ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้าและยิงลงมาพร้อมกับเสียงที่รุนแรง

ทหารที่อยู่เบื้องหลัง ฟู่หลี่หยวน ล้มลงอย่างกระทันหัน

แม้แต่ ฟู่หลี่หยวน ก็ยังยากที่จะต้านทานการโจมตีภายใต้ฝนลูกศร

เพราะลูกศรที่ ฉู่ต้าเหว่ย ยิงออกมานั้น มีลูกหยุดปราณรวมอยู่ด้วย

ฉึบ!

ในที่สุด ลูกศรบางดอกก็ยิงทะลุเกราะของ ฟู่หลี่หยวน และ โดนเข้าที่ส่วนท้องล่างของเขา

ลูกศรนี้ได้ทำลายการป้องกันทั้งหมดของ ฟู่หลี่หยวน โดยสิ้นเชิง

ฉึบ!

ฉึบ!

ฉึบ!

ลูกศรมากกว่าหนึ่งโหลได้แทงทะลุร่างของเขา

"ไม่!"

"ไม่,ข้าจะไม่ยอม!"

"ข้าไม่สามารถตายได้!"

ฟู่หลี่หยวน ได้คำรามออกมา แต่มันก็ไม่มีประโยชน์

ไม่นาน ฝนลูกศรหยุดปราณก็แทงเข้าใส่ร่างกายของเขาจำนวนมาก

ฉึบ!

ดวงตาของ ฟู่หลี่หยวน เบิกกว้าง เขาได้ล้มลงกับพื้นโดยไม่มีชีวิต

แม่ทัพใหญ่แห่งอาณาจักรหงเป่า ได้เสียชีวิต

เขาเสียชีวิตภายใต้แผนการที่แยบยลของกั๋วเจีย!

เสียชีวิตด้วยฝนลูกศรนับไม่ถ้วน

"ไป,รีบไป!"

"ไป,รีบไป!"

แม่ทัพที่เหลือต่างก็ตะโกนขึ้น

แต่ทว่า ทุกคนต่างก็ไม่ได้ขานตอบรับ ลูกศรหยุดปราณจำนวนนับไม่ถ้วนได้แทงทะลุร่างกายของพวกเขาทีละคน

ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง กองทัพ ของ ฟู่หลี่หยวน แม้แต่ กองทัพพยัคฆ์ลาย 50,000 นายก็ล้มลงกับพื้นโดยไม่สามารถเข้าใกล้กองทัพของ ฉู่ต้าเหว่ยได้

พวกเขาตายโดยไม่มีข้อยกเว้น!

ไม่มีใครหนีรอดไปได้!

ในสถานการณ์ตอนนี้แทบจะไม่มีใครรอดชีวิต

นอกเมืองผิงกวง เหลียนป๋อ ได้นำกองทัพนับแสนรออยู่ที่นี่

ด้านหน้าไม่มีสัญญาณคบเพลิงมีแต่ความมืดมิดเพียงเท่านั้น

"ท่านแม่ทัพ,ข้าศึกจะส่งกองกำลังมาสนับสนุนจริง ๆ งั้นเหรอ?"รองแม่ทัพได้กล่าวถามเหลียนป๋อ

"แน่นอน!"

น้ำเสียงของ เหลียนป๋อหนักแน่นมาก"ฟู่หลี่หยวน เป็นแม่ทัพใหญ่แห่งอาณาจักรหงเป่า หากพวกเขารู้ว่ากองทหารทั้งหมดตกอยู่ในเปลวไฟ และ ไม่ส่งทหารมาช่วย พวกเขาคงไม่อาจทนรับความโกรธกริ้วของจักรพรรดิได้ ถึงตอนนั้น แม่ทัพในค่ายทั้งหมดก็คงจะหลบไม่พ้นจากการถูกลงโทษ!"

รองแม่ทัพได้ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกด้วยรอยยิ้ม"ตราบใดที่พวกมันส่งกองกำลังมาสนับสนุน พวกเราจะทำให้พวกมันประหลาดใจอย่างแน่นอน"

เหลียนป๋อ ได้พยักหน้า

เป็นอย่างที่เหลียนป๋อกล่าว แม่ทัพของอาณาจักรหงเป่า ที่เห็นเปลวไฟในเมืองผิงกวง พวกเขาก็คาดเดาถึงสถานการณ์ภายในเมืองทันที

ไม่มีใครกล้าพูดออกมาว่าจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น

พวกเขารีบระดมกำลังพล 1.3 ล้านนาย และ รีบมุ่งหน้าไปที่เมืองผิงกวง

อย่างไรก็ตามความเร็วในการเดินทัพของพวกเขาไม่เร็วมาก ในเวลานี้ใกล้จะถึงรุ่งสางแล้ว

"ท่านแม่ทัพ,ศัตรูกำลังมา!"รองแม่ทัพได้มองไปอย่างตื่นเต้น เขามองเห็นคบเพลิงของกองทัพ

เหลียนป๋อ ได้พยักหน้าและพูดขึ้นทันที"เริ่มทันที!"

เมื่อทหารได้ยินทุกคนก็หยิบน้ำมันเพลิงที่เตรียมเอาไว้ออกมา

พวกเขาได้เทน้ำมันเพลิงไปจำนวนมากซึ่งไหลลงไปตามทางลาดชัน

ในไม่ช้ามันก็มาถึงเชิงกองทัพของอาณาจักรหงเป่า

"น่าแปลก,ทำไมถึงมีน้ำบนดินได้?"

ทหารของอาณาจักรหงเป่า บางคน รู้สึกชื้นเล็กน้อยที่ใต้เท้าของพวกเขา

แต่ทว่าพริบตาต่อมาสะเก็ดไฟก็ถูกจุดขึ้นจากต้นทาง

เปลวไฟได้ลุกตามทางของน้ำมันเพลิง

ฟู่ว!

เปลวไฟ ได้กลืนกินทหารทัพหน้าทั้งหมดที่เดินเข้ามา

โดยเฉพาะแม่ทัพแนวหน้าที่ไม่มีปฏิกิริยาตอบโต้ พวกเขาไม่สามารถโคจรปราณแท้จริงในร่างกายเพื่อต้านทานเปลวไฟ

ทหารที่เหลือของอาณาจักรหงเป่า เมื่อสูญเสียแม่ทัพ พวกเขาก็ถอยกรูกลับหลังอย่างหมดหวัง

อย่างไรก็ตาม ความเร็วของพวกเขาก็ยังช้ากว่าเปลวไฟ เพียงไม่นานเปลวไฟก็กลืนกินชีวิตทหารเหล่านี้อย่างต่อเนื่อง

โดยเฉพาะทหารที่อยู่ด้านหลัง พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามันเกิดอะไรขึ้น

ตอนนี้กองทัพได้วุ่นวายไปทั้งหมด

"ไปกันเถอะ!"

เหลียนป๋อ ย่อมไม่ปล่อยโอกาสที่ดีเช่นนี้ไป เขาได้นำกำลังพลของเขาที่มีพลธนูจำนวนมากอยู่เพื่อที่จะโจมตีคนเหล่านี้

"เจ้านำกำลังทหารที่เหลือไปปิดล้อมพวกมันจากทั้งสองฝั่ง พวกเราจะสังหารศัตรูให้ได้มากที่สุด!"

เหลียนป๋อ ได้สั่งการรองแม่ทัพของเขา

"ขอรับ!"

รองแม่ทัพได้ทำตามคำสั่ง และ นำทหารชั้นยอดเข้าล้อมจากทั้งสองฝั่งทันที

ทหารของอาณาจักรหงเป่านั้นเก่งกาจด้านการต่อสู้ แต่นั่นคือเมื่อตอนที่มีแม่ทัพคอยสั่งการเท่านั้น

ตอนนี้แม่ทัพได้ตกตายกองทัพไม่มีผู้นำทั้งกองทัพยังตกอยู่ในความโกลาหล เมื่อต้องเผชิญหน้ากับการปิดล้อมของทหารชั้นยอด ที่นำโดยรองแม่ทัพของเหลียนป๋อ พวกเขาย่อมไม่สามารถต่อต้านและถูกสังหารโดยตรง

สนามรบนี้เต็มไปด้วยเสียงกรีดร้องของทหารจำนวนมาก และ มันยังคงดำเนินต่อไป