ตอนที่ 20

ตอนที่ 20

“อุจิวะซาสึเกะ?”

นารูโตะพูดชื่อและรอยยิ้มปรากฏขึ้นในดวงตาของเขา

น่าเสียดายที่นารูโตะจำได้ว่าหลังจากได้ยินชื่อของเขานารูโตะก็ไม่ได้ปฏิบัติต่อเขาอย่างเฉยเมยและยังเลือกฮิวกะฮินาตะสาวเบียคุกันที่แลกเปลี่ยนชื่อกับเขาด้วย

หลังจากนั้นนารูโตะก็ยื่นปลาย่างที่เพิ่งสุกในมือของเขาและมีอุณหภูมิปานกลางให้กับซาสึเกะซึ่งนั่งลงบนก้อนหินอีกก้อนที่อยู่ไม่ไกล

“คุณอยากได้ปลาย่างไหม ฉันทำมัน”

มองนารูโตะด้วยดวงตาสีฟ้าที่จริงใจของเขาซาสึเกะไม่ปฏิเสธ

หลังจากได้มันซาสึเกะก็กัดโดยไม่หวังสิ่งใด แต่ซาสึเกะเบิกตากว้างและพูดด้วยความตกใจ: ปลาย่างนี้กรอบและอร่อยมาก ครั้งที่แล้วพี่ใหญ่ของฉันทำปลาย่างอร่อยมาก”

หลังจากรู้สึกตัวซาสึเกะรู้สึกอายเล็กน้อยที่เป็นเช่นนั้น

เขาหันหน้าขอโทษเพื่อไม่ให้นารูโตะเห็นแก้มที่แดงระเรื่อของเขา

“เป็นอีกคนที่หยิ่งผยองและเอาใจที่ไม่ตรงไปตรงมา?”

นารูโตะดีใจเล็กน้อยเมื่อได้ยินอีกฝ่ายชื่นชมทักษะการทำอาหารของเขา

สำหรับนารูโตะนี่ถือได้ว่าเป็นการรับรู้

แต่เมื่อมองไปที่ซาสึเกะแบบนี้นารูโตะก็นึกถึงสุนัขจิ้งจอกในท้องโดยไม่ได้ตั้งใจซึ่งนอนนิ่งอยู่บนโซฟาตลอดทั้งวันและไม่ได้ทำอะไรเลยนอกจากดูรายการทีวีและเล่นเกม

ถ้ามันไม่ได้ให้สุนัขจิ้งจอกบ้านกินเขาอาจจะมีน้ำหนักเพิ่มขึ้นมาก

อารมณ์ที่แสดงออกของบุคคลนี้คล้ายคลึงกันอย่างน่าประหลาดใจเมื่อหยิ่งผยองและปากไม่ตรงกับใจ

ในตอนนี้นารูโตะแทบจะนึกได้ถึงความอับอายของซาสึเกะที่ซาสึเกะจะคลั่งไคล้

อย่างไรก็ตามนารูโตะไม่ได้พยายามกวนตีนเขา

เนื่องจากมากินข้าวเป็นครั้งคราว นารูโตะ จึงมีเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารสำรอง

ฉันหยิบชามซุปเห็ดแล้วยื่นให้ซาสึเกะ ตามคำพูดของอีกฝ่ายเขาเริ่มพูดเบา ๆ และพูดว่า:“ดื่มน้ำซุปคุณจะกระหายน้ำถ้าคุณกินปลาย่าง และพี่ใหญ่ของคุณคือใคร?”

เมื่อเห็นนารูโตะพูดถึงอิทาจิซาสึเกะก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่า

ซาสึเกะถอนหายใจด้วยอารมณ์

หลังจากนั้นฉันก็เริ่มพูดไม่รู้จบ:“ขอบอกพี่ใหญ่ของฉันชื่ออิทาจิอุจิวะอิทาจิเขาเป็นนินจาอัจฉริยะอายุ 7 ปีจากสถาบันนินจาจบการศึกษาตอนนี้…”

นารูโตะกินปลาย่างและดื่มซุปเห็ดขณะฟังซาสึเกะเล่าเรื่องพี่ใหญ่

จากนี้นารูโตะเข้าใจว่าอิทาจิทำอาหารเก่งมากในตอนนี้และเคยทำอาหารทะเลรสเลิศหลายรายการให้ซาสึเกะกิน

อย่างไรก็ตามอิทาจิได้เข้าร่วมกับองค์กรอันบุลึกลับเมื่อไม่นานมานี้และได้กลายเป็นอันบุชั้นยอดเพื่อปกป้องหมู่บ้านและปฏิบัติภารกิจลับทุกหนทุกแห่ง

เหตุผลที่ซาสึเกะไม่มีความสุขก็คืออิทาจิสัญญาว่าจะไปฝึกชูริเคนกับเขาเมื่อไม่นานมานี้ แต่เขาก็ผิดสัญญา ส่งผลให้ซาสึเกะสามารถฝึกฝนได้ด้วยตัวเองในวันนี้เท่านั้น

สิ่งนี้ทำให้ซาสึเกะเสียใจมาก

หลังจากการฝึกซ้อมซาสึเกะที่อารมณ์ไม่ดีเดินไปรอบ ๆ จากนั้นเดินไปในป่าโดยไม่รู้ตัวจากตระกูลอุจิวะและเห็นนารูโตะ

นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมตอนแรกซาสึเกะคิดว่าเขาเป็นนารูโตะที่พบใกล้ ๆ พื้นที่ครอบครัว

หลังจากฟังซาสึเกะนารูโตะก็ถอนหายใจด้วยอารมณ์“อิทาจิสุดยอดมาก”

อิทาจิพี่ชายคนโตของซาสึเกะตอนนี้อายุแค่ 11 ปี แต่เขากลายเป็นนินจาชั้นยอดของอันบุและไม่ว่าจะตอนไหนมันก็เป็นนินจาอัจฉริยะมาก

เมื่อฟังนารูโตะเห็นด้วยกับอิทาจิพี่ชายคนโตของเขาซาสึเกะก็อดไม่ได้ที่จะกระตือรือร้นเกี่ยวกับนารูโตะมากขึ้นและมองว่าเขาเป็นเพื่อน

ในตอนแรกที่เราพบกันครั้งแรกความอึดอัดของต้นกำเนิดที่ไม่รู้จักถูกเขาทิ้งไปเป็นเวลานาน

ระหว่างการสนทนาทั้งสองทานอาหารเย็นเสร็จแล้ว

ซาสึเกะช่วยนารูโตะทำความสะอาดเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารและเดิมวางแผนที่จะคุยกับนารูโตะเพื่อนใหม่

ทันทีที่ท้องฟ้าเริ่มมืดผิวของซาสึเกะก็เปลี่ยนไปทันที:“นารูโตะฉันจะไปแล้ว มันจะสาย คุณพ่อคุณแม่ควรจะอยู่ที่บ้านเพื่อรอฉันทานอาหารเย็นและฉันจะมาที่นี่เพื่อพบคุณในวันพรุ่งนี้”

พูดเสร็จซาสึเกะก็โบกมือและวิ่งหนีไป

"ตกลง."

นารูโตะมองกลับที่หายไปของซาสึเกะและอารมณ์ของเขาก็แปรปรวนเล็กน้อย

“คุณพ่อคุณแม่…ฉันไม่เคยเห็นและไม่รู้ว่าหน้าตาเป็นอย่างไร”

ปู่คาเงะรุ่นที่สามได้บอกเขาไปแล้วว่าพ่อแม่ของเขาเป็นเพราะฮีโร่ที่ปกป้องโคโนฮะจากความตาย

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งนารูโตะก็หยุดคิดเรื่องนี้

พวกเขาทั้งหมดตายไปแล้วแม้ว่ามันจะสมเหตุสมผลที่จะรู้ว่าพวกเขาหน้าตาเป็นอย่างไร

นอกจากการอบรมในวันนี้แล้วฉันยังได้พบเพื่อนใหม่ มันเป็นวันที่ดีที่นารูโตะเชื่อ

หลังจากพักสั้น ๆ ฉันก็เริ่มฝึกอีกครั้ง

ยังเร็วอยู่อย่างน้อยก็ฝึกอีกสองชั่วโมงก่อนที่นารูโตะจะกลับบ้าน

สำหรับนารูโตะบ้านที่เรียกว่ากลายเป็นสถานที่สำหรับนอนหลับอย่างหมดจด เขาใช้เวลาเกือบทั้งวันในสนามฝึกแห่งนี้

ในเช้าตรู่ของวันที่ 2 ซาสึเกะมาถึงตามกำหนดและมาถึงสนามฝึกเกือบในเวลาเดียวกันกับนารูโตะ

เขามีอาวุธครบมือและเขาก็หยิบอาหารกลางวัน

ดูเหมือนว่าไม่เพียง แต่จะมาเล่นกับนารูโตะเท่านั้น แต่ยังต้องการฝึกด้วยกันอีกด้วย

นารูโตะทิ้งเครื่องปรุงรสและส่วนผสมบางอย่างที่เขานำมาและกล่าวทักทายกับซาสึเกะ“โอ้ซาสึเกะสวัสดีตอนเช้า”

ซาสึเกะก็ทักทายนารูโตะด้วย“สวัสดีตอนเช้านารูโตะ”

หลังจากนั้นเขาก็วางกล่องอาหารกลางวันและต้องการเล่นกับนารูโตะ

ซาสึเกะตัดสินว่านารูโตะมีความแข็งแกร่ง นี่เป็นเหตุผลใหญ่ว่าทำไมเขาถึงสามารถระบุตัวตนกับนารูโตะ

ไม่งั้นซาสึเกะอยู่คนเดียว ในฐานะที่เป็นตระกูลอุจิวะชั้นยอดเขาจะไม่เป็นเพื่อนกับคนธรรมดา

“นารูโตะมาหาฉัน…”

ก่อนที่การท้าทายของซาสึเกะจะเสร็จสิ้นลงฉันเห็นนารูโตะทำตราประทับ

หลังจากนั้นควันก็พวยพุ่งออกมาทั่วสนามฝึกและมีเงามากกว่า 20 ภาพปรากฏขึ้นพร้อมกับนารูโตะที่เหมือนกันทุกประการ

ทันทีที่เงาเหล่านี้ปรากฏขึ้นพวกมันจะอยู่ในตำแหน่งตามลำดับ ฝึกนินจุสึสำหรับการตัดใบไม้ ฝึกขว้างอาวุธและสำหรับการจับปลาเพื่ออาหารและเริ่มต้นอย่างมีระเบียบ

ร่างหลักของนารูโตะมองซาสึเกะที่ประหลาดใจเมื่อชำเลืองมองยิ้มและพูดว่า:“นี่คือ จุทสึเงาโคลน ซึ่งสามารถช่วยในการฝึกเชิงความรู้ประเภทที่ไม่ใช่ความแข็งแกร่งทางกายภาพได้ เมื่อกี้ฉันไม่ได้ยิน เห็นได้ชัดว่าซาสึเกะคุณต้องการพูดอะไร?”

เมื่อมองไปที่ เงาโคลน ที่เริ่มฝึกฝนแก้มของซาสึเกะก็แดงระเรื่อ

แม้ว่าฉันจะรู้อยู่แล้วว่านารูโตะแข็งแกร่งมาก แต่เขาก็ไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะแข็งแกร่งถึงระดับนี้และเขาก็แบ่ง เงาโคลน จำนวนมากในลมหายใจครั้งเดียว

แน่นอนว่าเขารู้เกี่ยวกับ เงาโคลน แต่เขาไม่คาดคิดว่าผู้ชายที่อายุเท่าเขาจะสร้างได้มากมายขนาดนี้และดูเหมือนว่านี่จะไม่ใช่ขีดจำกัดของเขา

เพื่อนใหม่คนนี้ดีมากทำให้ซาสึเกะรู้สึกอึดอัด

อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้อิจฉาหรือไม่มีความปรารถนาที่จะปรับปรุงเพราะเหตุนี้ แต่กลับกระตุ้นจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้

“ฉันจะบอกว่าฉันมาจากตระกูลอุจิวะได้ยังไงฉันจะปล่อยให้ผู้ชายคนนี้ผ่านไปได้ยังไง!”

เขาเหลือบมองไปที่นารูโตะและยกมือขึ้นเพื่อท้าทาย:“นารูโตะมาทำไทจุสึฝึกกันเถอะ!”

ในวันนี้ซาสึเกะถูกทำร้ายอย่างรุนแรง ...