ตอนที่แล้วตอนที่ 59 ไม่ควรยุ่งกับเขาและไม่ควรยุ่งกับฉันด้วยเช่นกัน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 61+62 คำนับและขอโทษฉันเดี๋ยวนี้

ตอนที่ 60 พวกเขากล้าหยิ่งผยองขนาดไหนกัน!


“พวกคุณยังจำได้ไหม ประธานเหมาเป็นแบบนี้ในการประชุมครั้งล่าสุดด้วย”

“ประธานเหมากำลังเดทหรือเปล่า”

“เป็นไปได้ยังไง? ประธานเหมาแสดงความสนใจผู้หญิงเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ถ้าเขาตกหลุมรักใคร เขาจะไม่แสดงอาการใด ๆ เลยจริงเหรอ?”

***

นอกห้องประชุม

เหมาเยซื่อรับโทรศัพท์ของเฉียวเมียนเมียน และโทรหาเว่ยเจิ้ง

“ครับ ประธานเหมา”

เหมาเยซื่อปลดเนกไทที่คอออกแล้วหันหน้าเดินเข้าไปในลิฟต์

“ช่วยฉันจัดการประชุมด้วย ฉันจะออกไปข้างนอก”

อะไรนะ?!

เว่ยเจิ้งตกตะลึง

เขาเป็นเพียงผู้ช่วยตำแหน่งเล็ก ๆ แล้วจะจัดการประชุมระดับสูงเช่นนี้ได้อย่างไร

แล้วทำไมจู่ ๆ ประธานเหมาถึงออกไปในขณะที่กำลังประชุมอยู่ นี่เป็นการประชุมที่สำคัญมากนะ

เว่ยเจิ้งวิ่งไล่ตามเขาไปทันที

“ประธานเหมาครับ ผมทำไม่ได้ครับ” เขาเรียกความกล้าหาญก่อนจะเอ่ยออกไป

“มีผู้บริหารระดับสูงนั่งอยู่ให้ห้องประชุม มันไม่ดีถ้าผมจะเป็นผู้นำประชุม”

เหมาเยซื่อเดินอย่างเร่งรีบ

เขาเดินไปที่ทางเข้าลิฟต์และกดปุ่ม

“ถ้าฉันบอกว่าคุณทำได้ คุณก็ทำได้ หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว นี่เป็นส่วนหนึ่งของงานของคุณ ถ้าคุณทำไม่ได้ ก็ลาออกไปซะ”

ประตูลิฟต์เปิดออก

หลังจากพูดจบ เหมาเยซื่อเดินเข้าไปข้างใน ก่อนจะปิดประตูลิฟต์

เว่ยเจิ้ง : “...”

เขาถูกขู่ว่าจะถูกไล่ออก ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะคิดเห็นเป็นอย่างอื่น

เขาไม่กล้าพูดอะไรอีก

โลกมีขนาดใหญ่ และเจ้านายก็ใหญ่ที่สุด

ไม่ว่างานนั้นจะยากหรือท้าทายแค่ไหน เขาก็ต้องทำให้สำเร็จ

เมื่อนึกถึงการที่ต้องเผชิญหน้ากับผู้บริหารระดับสูงหลายคน เว่ยเจิ้งรู้สึกกดดันที่ไหล่ของเขาเป็นอย่างมาก

ทำไมช่วงนี้ เขารู้สึกว่าประธานเหมาเอาแต่ใจขึ้นเรื่อย ๆ

เขาออกไปก่อนเวลาตามที่ต้องการ และยังออกจากการประชุมกลางคันได้

เขาไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน

***

ทันทีที่เฉียวเมียนเมียน จัดเตียง เธอได้ยินเสียงดังจากชั้นล่าง

มีการเคลื่อนไหวมากมาย และหลายคนในห้องนอนก็วิ่งออกไปดู เธอกับเจียงหลัวลี่ก็ออกไปดูด้วย

เธอมองลงไปชั้นล่างและเห็นกลุ่มชายที่แต่งตัวดี กำลังเดินเข้ามาในหอพักหญิง ป้าผู้ดูแลหอพักไม่ให้พวกเขาเข้า

ป้าผู้ดูแลมีอายุห้าสิบปีเศษ และไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหล่าชายกลุ่มนั้น

เธอไม่สามารถหยุดพวกเขาได้ แม้ว่าเธอจะพยายามหยุดเขาแล้วก็ตาม

ชายคนหนึ่งแสดงสีหน้าร้อนรนบนใบหน้าของเขา เขาก้าวไปข้างหน้าแล้วผลักเธอลงกับพื้นอย่างแรง

“ให้ตายเถอะ พวกมันทำเกินไปแล้ว ที่นี่วิทยาลัยนะ แต่พวกเขากล้าทำถึงขนาดนี้ได้” เจียงหลัวลี่โกรธมาก

ใบหน้าของเฉียวเมียนเมียนจมลงเช่นกัน เธอเม้มริมฝีปากแน่น

“เซินเยวเยว่พาคนเหล่านี้มาที่วิทยาลัยจริง ๆ เธอกล้าจริง ๆ”

หากเรื่องนี้ถูกสอบสวนโดยวิทยาลัย เซินเยวเยว่จะต้องถูกลงโทษอย่างแน่นอน

สิ่งนี้ก็ชัดเจนสำหรับเซินเยวเยว่อยู่แล้ว เหตุผลที่เธอกล้าทำนอกเหนือจากที่มีพี่ชายที่หล่อและรวยของเธอแล้ว เธอต้องมีคนอื่นหนุนหลังอีกเป็นแน่

ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่กล้าทำอุกอาจถึงเพียงนี้

เฉียวเมียนเมียน ก็รู้ได้ทันทีว่าเธอไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับการเลิกรากับซูเจ๋อ

แต่เซินเยวเยว่และคนอื่น ๆ ในห้องนอนรู้ได้อย่างไร

“หลัวหลัวขอ ฉันถามอะไรหน่อย” ดวงตาของเฉียวเมียนเมียนหม่นหมองลง

ในใจของเธอพอจะเดาได้อยู่แล้ว

“เกิดอะไรขึ้น?” เจียงหลัวลี่มองดูกลุ่มคนหนุ่มสาวที่เข้ามาในหอพักหญิงและถามอย่างกังวล

“เพื่อน แล้วคนที่จะมาช่วยเธอล่ะ เขายังไม่มาอีกเหรอ?”

เฉียวเมียนเมียนเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถามว่า “ใครบอกเธอเรื่องที่ฉันเลิกกับซูเจ๋อ”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด