ตอนที่แล้วChapter 12: เทคนิกการต่อสู้
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 14: การทดสอบมรดกทางวิญญาณ

Chapter 13: ฟาดเต็มแรง


Chapter 13: ฟาดเต็มแรง

หานเฟยยังได้เรียนรู้ว่าท่อนไม้ไผ่ของเหอเสี่ยวยูเป็นสมบัติที่ได้จากทะเล มันดีกว่าเบ็ดตกปลาเหล็กของเขาดังนั้นเขาจึงต้องการยืมมัน

เสี่ยวยูกำท่อนไม้ไผ่ของเธอแน่นในขณะที่หานเฟยพูดถึงมัน

หานเฟยรู้สึกขบขัน “ฉันแค่จะฝึกกับมัน ฉันจะส่งคืนให้คุณที่โรงอาหารในภายหลัง”

เสี่ยวยูไม่เชื่อทั้งหมด “พ่อของฉันจะฆ่าฉันน่ะสิ”

ใบหน้าของหานเฟยเปลี่ยนไปเมื่อเขาหยิบคันไม้ไผ่ซึ่งหนักกว่าเบ็ดตกปลาเหล็กอย่างเห็นได้ชัด

หานเฟยเข้าใจทันทีว่าตอนนี้เสี่ยวยูอ่อนให้กับเขาไม่เช่นนั้นเขาคงจะพิการไปแล้วเมื่อเขาโดนไม้นี่ตีเขา

หานเฟยจำได้ว่าเขาจำเป็นต้องใช้หนี้นี่นา

หูคุนและหานเฟยไม่ได้อยู่ในชั้นเรียนเดียวกัน ในขณะนี้ชั้นเรียนของหูคุณกำลังมีแบบฝึกหัด ผู้ที่ต้องการเป็นศิษย์ของฟังเจ๋อ ล้วนได้รับการฝึกฝนอย่างหนัก

หานเฟยมาที่พื้นที่ฝึกฝนพร้อมกับคันไม้ไผ่

ในทันใดนั้นผู้คนจำนวนมากที่อยู่แถวนั้นก็เห็นหานเฟย

หูคุนรู้สึกเศร้าใจที่เห็นหานเฟย

ลู่หลิงชี่ก็ประหลาดใจเล็กน้อย จากนั้นเธอก็มองไปที่หูคุน รู้สึกว่าหานเฟยแตกต่างจากเมื่อก่อนเล็กน้อย

โดยไม่สนใจอะไรชายหนุ่มหานเฟยตะโกนใส่หูคุน “หูคุนมาที่นี่”

ก่อนที่หูคุนจะตอบชายหนุ่มก็ตะโกนอีกครั้ง “นายไม่ได้ยินเหรอหรือนายหลงทางอยู่”

หานเฟยยิ้มในที่สุด “หรือจะให้ฉันบอกว่าคุณเป็นคนงี่เง่า กลัวฉันหัวหดไปแล้วหรอ” “ถ้างั้นใครก็ได้มาฝึกกันหน่อยดีกว่า”

ทุกคนเงียบลง

สาวๆหลายคนอ้าปากค้างด้วยความตกใจ หานเฟยกล้าดูถูกใครบางคนตอนนี้แล้วหรอ

หูคุนแสยะยิ้มคิดว่าหานเฟยตายอย่างแน่นอน นี่เป็นพื้นที่ฝึกฝนที่ที่อนุญาตให้ดวลกันได้ เขาไม่รู้ซะแล้วว่ากำลังทำอะไร

ใครบางคนอื่นผิวปาก “โห..จางหนิงเขาไม่เคารพคุณเลยนะ”

“จางหนิงฉันคงเข้าไปจัดการเขาแล้วถ้าฉันเป็นคุณ!”

“จางหนิงคุณทนไม่ได้ที่ชาวประมงระดับสองดูถูกคุณแบบนี้ใช่ไหม”

ชายหนุ่มชื่อจางหนิงเดินออกมาหาหานเฟยแล้วยิ้มเยาะ “ได้สิๆ เนื่องจากคุณมาพร้อมกับไม้คุณต้องอยู่ที่นี่เพื่อฝึกฝนใช่ไหม งั้นเรามาเล่นเกมกันเถอะ ฉันจะแสดงให้คุณเห็นช่องว่างระหว่างเรา”

“นั่นจางหนิงนี่..ไม่ได้การละ” ลู่หลิงชี่อุทาน

จากนั้นเธอก็หันไปหาหานเฟย “หนีไปเลยคุณอยู่ในระดับที่แตกต่างกันเกินไป คุณไม่สามารถเอาคนระดับสี่ได้”

หานเฟยแสยะยิ้ม "ไม่เป็นไร เฉันได้เรียนรู้เทคนิคต่างๆมาในวันนี้ นี่เป็นโอกาสดีที่ฉันจะได้ฝึกฝน”

จางหนิงรีบพูดว่า “ปล่อยพวกเราไว้คนเดียวลู่หลิงชี่ ฉันจะไม่ใช้อาวุธอะไรหรอก”

ขณะที่จางหนิงกำลังจะก้าวไปข้างหน้าหานเฟยก็ตบเขาด้วยท่อนไม้ไผ่ของเขา

จางหนิงตะโกน “ทีเผลอนี่น..”

บั๊ค!

โครม!

“อั๊ก…คอฉันหัก! คอฉันหัก!”

จางหนิงย่อตัวลงคุกเข่าและร้องไห้และเอียงศีรษะ หานเฟยเร็วเกินกว่าที่เขาจะหลบได้ในตอนนี้และไหล่ของเขาก็โดนไม้ของหานเฟย กระดูกไหปลาร้าของเขาเคล็ด

เมื่อมองไปที่จางหนิงที่กำลังร้องไห้หานเฟยพูดกับทุกคนว่า“เขาเป็นคนเรียกร้องการต่อสู้ เขาพูดมากเกินไปและไม่ได้ใช้อาวุธใด ๆ มันเป็นความผิดของฉันหรอ”

ทุกคนอึ้ง พวกเขาไม่รู้ว่าเขาแข็งแกร่งขนาดนี้เลย

มีคนตะโกนว่า“ไม่ใช่แล้ว ความแข็งแกร่งและความเร็วของเขาไม่ใช่ระดับสองเลย แต่อย่างน้อยก็ระดับสี่แล้ว”

หูคุณและลู่หลิงชี่ทั้งคู่เปลี่ยนสีหน้า หานเฟยถึงระดับสี่แล้วหรอ

หานเฟยกล่าวว่า “ฉันไม่ได้บอกว่าฉันอยู่ในระดับสองสักหน่อย หูคุนมาที่นี่ได้รึยัง…”

"เดี๋ยว"

“นายคิดว่าจะหนีได้อย่างสบายๆหลังจากที่ทำเพื่อนร่วมชั้นของเราเจ็บหรอ”

ผู้ชายตัวสูงเดินออกมาพร้อมกับคันเบ็ดในมือยกเว้นว่ามันจะมีคุณภาพแย่กว่าไม้ไผ่ของหานเฟย

ชายคนนั้นชี้ไปที่หานเฟย “เมื่อกี้นายเล่นทีเผลอนี่หว่า ฉันไม่รู้ว่าทำไมนายถึงอวดดีนักเมื่อนายอยู่แค่ระดับสี่เท่านั้น”

จากนั้นชายคนนั้นก็ขยับเข้าสู่ท่าป้องกันด้วยเบ็ดของเขา

หานเฟยหัวเราะเบาๆและกระโดดเหวี่ยงท่อนไม้ไผ่ก่อนที่เขาจะทุบมันลง เขาถูกเหอเสี่ยวหยูทุบตีทุกเช้าและรู้ว่ามันทรงพลังเพียงใด

ชายคนนั้นยกคันเบ็ดขึ้นสู้กับหานเฟย

ปั๊ค!!

ชายคนนั้นก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็วมือของเขาชา หานเฟยอยู่ระดับสี่จริงๆหรอ ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้?

ลู่หลิงชี่และหูคุนกระพริบตาอย่างตกตะลึง

หานเฟยไม่ได้ให้โอกาสผู้ชายคนนี้ต่อสู้กลับเลย เขาเหวี่ยงท่อนไม้ไผ่ไปมาโดยไม่ต้องใช้กลเม็ดใด ๆ

พั๊วะ! พั๊วะ! พั๊วะ!

หลังจากตีสองสามครั้งเบ็ดของชายคนนั้นก็งอ

โครม…

ชายคนนั้นล้มลงบนพื้นหลังจากโดนหานเฟยตี

“นายมาที่นี่เพื่อท้าทายฉันใช่ไหม”

ผู้ชายอีกคนเดินถือเบ็ดออกมา หานเฟยเหล่เล็กน้อย นี่คือชาวประมงระดับห้าที่ล้อเลียนเขามากกว่าหนึ่งครั้งก่อนหน้านี้

อย่างไรก็ตามหานเฟยไม่ได้กลัว เมื่อเห็นว่าผู้ชายคนนั้นมาหาเขาเขาก็แค่จู่โจมอย่างเต็มที่

โครม…

ทุกคนปิดหูเนื่องจากเสี่ยงที่ดังมาก

หานเฟยรู้สึกยินดี ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งมาก

หานเฟยกระแทกท่อนไม้ไผ่อย่างไม่หยุดยั้ง ตอนนี้เขาโดนไม้ของศัตรูอยู่บ้าง แต่ก็ไม่เป็นอะไรเพราะนักตกปลาระดับสี่มีความแข็งแกร่งพอสมควร เขาได้รับฝึกฝนโดยเสี่ยวยู มาระยะหนึ่งแล้ว

บางคนถึงกับตกตะลึง “ผู้ชายคนนี้เป็นสัตว์ประหลาดเหรอ ทำไมเขาถึงแข็งแกร่งขนาดนี้”

ในการต่อสู้เมื่อเห็นว่าการตีนั้นไร้ประโยชน์หานเฟยจึงตัดสินใจที่จะใช่ท่า ‘กวาด’ ที่เสี่ยวยูสอนให้เขาเขาปล่อยให้หูคุนฟาดหลังของเขาก่อนที่เขาจะซัดคืนเต็มแรง

พั๊วะ!

“อ๊าก…แขนฉันหัก! มันหัก!”

เสี่ยวยูคงจะรู้สึกสนุกถ้าเธออยู่ที่นี่ ท่าของของเธอเน้นไปที่เทคนิค แต่หานเฟยเพียงแค่ตีและกวาดด้วยความแรงเต็มที่

เมื่อเห็นชายหนุ่มร้องไห้อยู่บนพื้นหานเฟยก็แสยะยิ้ม “หูคุนถ้าคุณไม่ออกมาฉันจะรายงานเรื่องนายให้อาจารย์รู้นะ”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด