ตอนที่ 282 ถูกจารึกในประวัติศาสตร์

"สู้ตายห้ามถอย!"

"ทะเยอทะยานที่จะมีชีวิต มอบความตายแก่ศัตรู!"

ทหารทุกคนในกองพันทหารค่ายได้ตะโกนและพุ่งตามหลังเกาชุนเข้าใส่กองทัพทหารม้าทันที

ฟวั่บ!

ดาบในมือของพวกทหารม้าคนเถื่อนได้เฉือดเฉือนลงบนร่างกายของกองพันทหารค่าย

โลหิตจำนวนมากได้พุ่งออกมาย้อมผืนดินจนเป็นสีแดงฉาน

คนที่โดนโจมตีผู้นั้นไม่ได้สนใจอาการบาดเจ็บของตัวเองกลับฟันสวนกลับไปยังทหารม้าทันที

การเคลื่อนไหวของพวกเขาราบรื่นราวกับว่าไม่ได้รับบาดเจ็บเลย

ฟวั่บ!

ศีรษะของทหารม้าคนเถื่อนหลายคนได้หลุดออกจากบ่า

ตุบ!

ทหารกองพันทหารค่ายบางคนเองก็ล้มลงกับพื้นเช่นกัน

ทหารจากกองพันทหารค่ายที่เหลือต่างพุ่งเข้าใส่กองทัพทหารม้าคนเถื่อนอย่างบ้าคลั่ง

ฉากนี้ได้มีไปทั่วสนามรบ!

สนามรบกระจัดกระจาย!

เละเทะไปทั้งหมด!

ความคล่องตัวของทหารม้าคนเถื่อนถูกทำลายลงอย่างกระทันหันเพราะความโหดร้ายและไม่เกรงกลัวความตายของทหารกองพันทหารค่าย

ทหารม้าคนเถื่อนได้ล้มลงกับพื้นและถูกตัดศีรษะ

แม้แต่ทหารกองพันทหารค่ายเองก็ถูกตัดศีรษะเช่นเดียวกันแต่ส่วนใหญ่แล้วจะเป็นทหารม้าคนเถื่อนมากกว่าเสมอ

ในความเป็นจริง ทหารในกองพันทหารค่าย มีประสิทธิภาพการรบที่แข็งแกร่ง คนหนึ่งสามารถต้านศึกทหารม้าได้ หนึ่งต่อสามถึงหนึ่งต่อสี่

คราวนี้ ที่ล้อมทหารกองพันทหารค่ายอยู่นั้นเป็นกองทัพกลางของทหารม้าคนเถื่อนนับแสนที่มีกำลังพลมากกว่า 40,000 นาย

แต่ตอนนี้ กำลังพลสี่หมื่้นนายกลับกำลังถูกขับไล่โดยทหารไม่กี่พันนายเท่านั้น

ราวกับว่าพวกเขาไม่ใช่ทหารม้าเป็นเพียงทหารราบที่พุ่งเข้าหาศัตรู

กองพันทหารค่ายได้ปลุกขวัญกำลังใจและรุกคืบต่อไปโดยไม่เกรงกลัวความตาย ดังนั้น พวกเขาจึงแสดงประสิทธิภาพการรบออกมาได้อย่างยอดเยี่ยม

แต่กองพันทหารค่ายเองก็ประสบความสูญเสียอย่างหนัก

ในช่วงเวลาสั้น ๆ มีผู้เสียชีวิตมากกว่าสามพันคน!

ที่เหลืออีกสามพันกว่าคนต่างก็ได้รับบาดเจ็บนับไม่ถ้วน

ไม่มีใครถอยกลับไม่มีใครแสดงสีหน้าหวาดกลัวออกมา

สงคราม มีสองทางเลือกเท่านั้น

มีชีวิต หรือว่า ตกตาย!

เมื่อมองไปที่กำลังต่อสู้ที่น่ากลัวของกองพันทหารค่าย ถัวปาหง ก็สูดลมหายใจเข้าลึกและพึมพัมออกมา"กองพันทหารค่ายนี้ สมควรเป็นกองกำลังทหารราบที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก!"

"เพียงแค่กลุ่มคนไม่กี่พันคนกลับไล่ล่าทหารม้าของข้านับ 40,000 นาย ได้มันช่างแข็งแกร่งมากจริง ๆ !"

แม่ทัพที่อยู่ข้าง ๆ ถัวปาหง มองไปที่กองพันทหารค่าย ด้วยความหวาดกลัวในสายตาของเขา

พวกเขา เดิม คิดว่าทหารของอาณาจักรหนานหยาน เป็นเพียงเต่าที่ซ่อนอยู่ในกระดองไม่กล้าออกมาเผชิญหน้า

ตราบใดที่พวกเขากล้าออกมาจากกำแพงเมืองพวกคนเถื่อนอย่างพวกเขาก็สามารถสังหารอีกฝ่ายได้โดยง่าย

แต่ตอนนี้หลังจากที่้เขาได้เห็นพลังต่อสู้ที่น่ากลัวของกองพันทหารค่าย พวกเขาก็ไม่กล้ามีความคิดเช่นนั้นในใจเลย

ถ้าไม่ใช่เพราะว่ากองพันทหารค่ายยึดติดกับการปกป้องกำแพงด่านนี้บางทีกระทั่งทหารม้า 50,000 นายคงไม่อาจทลายการป้องกันเข้าไปได้

และการยึดติดกับการปกป้องด่านนี้ทำให้ พวกเขาได้ตระหนักถึงพลังที่แท้จริงของกองพันทหารค่าย

แต่ทว่า คนเถื่อนของพวกเขามีกองกำลังที่เหนือกว่าอย่างเห็นได้ชัด แต่ตอนนี้ พวกเขากลับสูญเสียคนไปมากกว่าครึ่ง

ทหารม้า 40,000 นาย กลับสูญเสียไปมากกว่าหลายหมื่นนาย !

ต้องรู้ว่า พวกเขาเป็นทหารม้า ยามเผชิญหน้ากับทหารราบที่ไม่มีรูปแบบป้องกัน พวกเขายังจะต้องสูญเสียหนักเช่นนี้หรือไม่?

เรื่องนี้จะโทษก็ต้องโทษที่กองพันทหารค่ายนั้นแข็งแกร่งเกินไป

"หัวหน้า พวกเราควรจัดรูปแบบกองทัพและค่อยบุกอีกครั้ง!"

"ตราบใดที่ทหารม้าของเรารวมตัวเป็นกองทัพได้ โดยอาศัยความได้เปรียบของทหารม้า ทหารราบเพียงไม่กี่นายของกองพันทหารค่าย คงไม่สามารถต้านทานได้อย่างแน่นอน!"

แม่ทัพที่อยู่ข้าง ๆ ถัวปาหง รีบกล่าวแนะนำ

ถัวปาหง มองไปที่ เกาชุน ซึ่งเป็นผู้นำกองพันทหารค่ายเขาได้พึมพัมออกมา"เจ้าเป็นคนแรกของอาณาจักรหนานหยาน ที่ข้า ถัวปาหง ให้ความเคารพ และ นี่ก็จะเป็นจุดจบของเจ้าเช่นเดียวกัน!'

หึ่ม!

ฮู้วว!

เสียงแตรเถื่อนได้ดังขึ้น

เมื่อพวกคนเถื่อนได้ยินดังนั้นพวกเขาก็ถอยกลับพร้อมกับถอยร่นออกจากกองพันทหารค่าย

แม่ทัพบางคนได้ลงไปจัดในการจัดตั้งขบวนทหารม้าใหม่ จากนั้นพวกเขาก็ยืนรออยู่ที่หน้าปากทางเข้าภูเขาเหยียนซาน

"ชาร์จ!"

"ชาร์จ!"

ทหารม้ามากกว่า 20,000 นาย ได้พุ่งเข้าไปยังภูเขาเหยียนซานทีละคนเพื่อสังหารกองพันทหารค่ายที่เหลืออีกสามพันกว่าชีวิต

เกาชุนมองฉากนี้ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เขารู้ดีว่าเวลานี้กองพันทหารค่ายคงถูกทำลายโดยสมบูรณ์

ทหารม้าเหล็กได้จัดระเบียบทัพใหม่และตอนนี้พวกเขาไม่มีโล่ในมืออีกต่อไปแล้ว

ทหารโล่ทั้งหมดแทบจะเรียกได้ว่าเสียชีวิต

"สู้ตายไม่มีถอย!"

"ทะเยอทะยานที่จะชีวิต มอบความตายแก่ศัตรู!"

"สู้ตายไม่มีถอย!"

"ทะเยอทะยานที่จะชีวิต มอบความตายแก่ศัตรู!"

เกาชุน และ ทหารทุกคนในกองพันทหารค่ายได้ตะโกนขึ้นพร้อมกัน แรงใจของพวกเขาได้เพิ่มขึ้นจนถึงขีดสุด เมื่อพวกเขาหันหน้าไปทางกองทัพทหารม้าคนเถื่อน พวกเขากลับไม่ถอยหนี และ พุ่งเข้าใส่ศัตรูโดยไม่เกรงกลัวความตาย

ความคิดเดียวของพวกเขาในตอนนี้ก็คือ ต่อสู้ เพื่อมีชีวิตรอด!

หากพวกเขาสามารฆ่าพวกคนเถื่อนเพิ่มขึ้นได้สักคนภูเขาเหยียนซานจะต้องปลอดภัย

ผู้คนมากกว่าล้านชีวิตในมณฑลเอินหลงก็อาจจะถูกสังหารน้อยลงหนึ่งคน

พวกเขาที่เหลือกว่าสามพันชีวิต สามารถที่จะช่วยผู้คนนับล้านชีวิตในมณฑลเอินหลงได้ นับว่าเป็นการตายที่คุ้มค่า

ฆ่า!

ฆ่าพวกคนเถื่อน!

ปกป้องอาณาจักรหนานหยาน ปกป้องมณฑลเอินหลง!

กองพันทหารค่ายไม่เกรงกลัวที่จะสละชีวิต ตาต่อตาฟันต่อฟันกับพวกทหารม้าคนเถื่อน

พวกเขาบุกจู่โจมสวนกลับสายฟ้าแลบจนทหารม้าบางคนได้กลิ้งตกจากม้า

ทหารม้าที่ตกเหล่านี้ต่างก็ถูกเหยียบซ้ำจนเละกลายเป็นเนื้อบด

ในเวลาเดียวกัน กองพันทหารค่าย ก็ยังคงถูกตัดศีรษะอย่างต่อเนื่อง สภาพร่างกายของเขาเต็มไปด้วยบาดแผลสาหัส

ผ่านไปเพียงไม่นานตอนนี้ กองพันทหารค่ายที่นำโดยเกาชุน กลับเหลือไม่ถึงพันคน

นอกจากนี้ยังมีศพจำนวนมากขึ้นบนพื้นอย่างน้อย 3,000 คน

ทหารกองพันทหารค่ายบางคนหนึ่งชีวิตของพวกเขาแลกกับหลายชีวิตของศัตรู

ตอนนี้พวกเขาเหลือเพียงไม่ถึงพันชีวิต มันเป็นช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อสุดท้ายเท่านั้น

เนื่องจากทหารม้าที่พุ่งเข้ามา เป็นการจัดรูปแบบกองทัพดังนั้นพวกเขาจึงเตรียมพร้อมที่จะจบศึกครั้งนี้

"ช่างเป็นกองทัพที่ยอดเยี่ยมยิ่งนัก!"

ถัวปาหง มองไปที่อีกฝ่ายพร้อมกับถอนหายใจ"แม้ว่าข้า ถัวปาหง จะเชื่อว่า ชนเผ่าของพวกข้า เป็นนักรบที่กล้าหาญไร้ใดเปรียบได้ในโลก แต่ เกาชุน และ กองพันทหารค่าย ของพวกเจ้า นับว่าคู่ควรให้ข้าได้ชื่นชมว่าเป็นกองทัพที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกจริง ๆ !"

"ฮ่าฮ่า,หัวหน้า ในไม่ช้า ท่านจะได้ชื่อว่าเป็นผู้สังหารทัพที่แข็งแกร่งที่สุดในหน้าประวัติศาสตร์!"แม่ทัพคนนึงได้ตะโกนออกมา"ในอนาคต ไม่เพียงแต่หัวหน้าจะกลายเป็นผู้แข็งแกร่งที่สุด ศัตรูที่กล้าเผชิญหน้ากับท่าน ย่อมถูกลบเลือนจนหมดไปเท่านั้น!"

แม่ทัพ ที่พูดเช่นนี้ หารู้ไม่ว่าเพราะกองพันทหารค่ายทำให้พวกเขาสูญเสียทหารม้าไปมากกว่า 35,000 นาย

ทหารม้าเทียบกับทหารราบ ในภูเขาเหยียนซาน พวกเขาได้เปรียบทางภูมิประเทศ การที่ผลลัพธ์ปรากฏออกมาเช่นนี้ นับว่าพวกเขาทำได้ดีแล้วหรือไม่?