ตอนที่ 51 เธอคือข้อยกเว้นเพียงคนเดียวสำหรับเขา

“คุณชายอุ้มผู้หญิงเข้าไปในห้อง พวกเธอเห็นกันไหม?”

ขณะที่ทุกคนกำลังคาดเดาเกี่ยวกับเฉียวเมียนเมียน เหลยเอินก็เดินเข้ามา

แม่บ้านทั้งหมดกล่าวทักทายเขาอย่างสุภาพ “พ่อบ้านเหลยเอิน”

เหลยเอินพยักหน้าและกวาดสายตามองไปทั่วทั้งกลุ่มที่ยืนอยู่ตรงหน้า เขาประกาศให้ทุกคนได้รู้

“คนนั้นคือคุณผู้หญิงของบ้านตระกูลเหมา ขอให้ทุกคนเชื่อฟังคำสั่งและปฏิบัติต่อเธอให้ดี ใครไม่เชื่อฟังก็ให้ออกไปซะ เข้าใจกันแล้วใช่ไหม?”

แม่บ้านทั้งหมดแทบไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

ไม่กี่วินาทีต่อมา พวกเขาตอบรับ “รับทราบค่ะ”

หลังจากนั้นเหลยเอินได้เดินจากไป

พวกเขารีบเกาะกลุ่มกัน

“ห๊ะ นั้นคือคุณผู้หญิงเหรอ”

“นายน้อยแต่งงานแล้วจริง ๆ หรือ”

“ตายแล้ว ๆ ฉันเป็นใคร ฉันอยู่ที่ไหนกัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น!”

***

เฉียวเมียนเมียนหลับสนิทมาก

เธอไม่ตื่นด้วยซ้ำ แม้จะถูกเหมาเยซื่ออุ้มเข้าไปในห้องนอน แล้ววางเธอลงบนเตียง

เตียงนุ่มขนาดใหญ่ทำให้ตัวเธอดูเล็กและอ่อนแอมากขึ้น

เธอนอนขดตัวสบายราวกับลูกแมวตัวน้อย ๆ

ผมยาวของเธอปกคลุมใบหน้าครึ่งหนึ่ง เผยให้เห็นใบหน้าอันอ่อนหวานและไร้เดียงสาเพียงครึ่งซีก เพียงแค่นี้ก็ทำให้ผู้ที่ได้มอง รู้สึกชื่นชมเธอได้

เหมาเยซื่อนั่งลงข้างเตียงลูบใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ หลังจากเฝ้ามองดูเธอเงียบ ๆ สักพักเขาจึงจูบลงบนริมฝีปากเธอเบา ๆ

กลิ่นหอมหวานริมฝีปากของเธอทำให้เขารู้สึกถึงอารมณ์ที่พลุ่งพล่านอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

ก่อนที่เธอจะเข้ามา เขาไม่เคยบกพร่องเรื่องการควบคุมตัวเองเลย

เขาประเมินเสน่ห์อันน่าดึงดูดใจของเธอต่ำเกินไป

บางทีผู้หญิงคนนี้อาจจะเป็นผู้ช่วยชีวิตของเขาจริง ๆ

เขาอดทนหักห้ามใจที่มีต่อผู้หญิงคนอื่น ๆ ได้อย่างง่ายดาย ยกเว้นกับเธอ

ดูเหมือนนี่คงเป็นพระประสงค์ของพระเจ้า –เขาไม่สามารถยอมรับผู้หญิงคนไหนได้เลย ยกเว้นเธอผู้นี้

“เฉียวเมียนเมียน” เสียงของชายหนุ่มทุ้มและเงียบ

“ถ้าสิ่งนี้เป็นความประสงค์ของพระเจ้าจริง ๆ ก็จงอยู่กับผมเถอะนะ อยู่กับผมตลอดไป อย่าได้จากไปไหนเลย”

“ผมก็จะไม่ปล่อยคุณไปไหนเช่นกัน”

***

เมื่อเฉียวเมียนเมียนตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวัน เธอพบว่าตัวเองนอนอยู่บนเตียงนุ่มขนาดใหญ่

ห้องนอนได้รับการตกแต่งอย่างหรูหรา เห็นได้ชัดว่าข้าวของภายในห้องล้วนเป็นของดีราคาแพงทั้งสิ้น

เตียงนอนสีดำสนิท ผ้าปูที่นอนผ้าห่มสีดำ แม้แต่โคมไฟก็เป็นสีดำ

มันเป็นห้องที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเป็นชาย

เสื้อผ้าของเธอถูกเปลี่ยน ตอนนี้เธอสวมชุดนอนผ้าไหมสีม่วงพาสเทล เนื้อผ้าเนียนนุ่มเห็นได้ชัดว่าเป็นผ้าเนื้อดีราคาแพง

เธอกำผ้าห่มแน่นขณะลุกขึ้นนั่ง ใช้เวลาเพียงครู่ในการประมวลผลส่งที่เกิดขึ้น

ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เพื่อดูเวลา เมื่อเห็นว่าเวลาล่วงเลยมาสายขนาดนี้ เธอจึงรีบกระโดดลงเตียง

รีบอาบน้ำ ล้างหน้า เก็บของในเวลาที่สั้นที่สุด ก่อนจะรีบลงไปที่ชั้นล่าง

***

เมื่อถึงชั้นล่าง เธอพบกับชายอายุราว ๆ 50 ปีในชุดเครื่องแบบสีดำ เมื่อเขาเห็นเธอ เขาถอยหลังโค้งคำนับ 90 องศา พร้อมทั้งทักทายอย่างสุภาพ

“สวัสดีตอนเช้าครับคุณผู้หญิง”