ตอนที่ 200 หุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำ

“รุ่นพี่เราต้องแยกกันทำงาน พี่ไปทางโน้น ข้าไปทางนี้”

เหนือภพบอกแผน ขณะพุ่งขึ้นไปหลังคาอาคารทองคำแล้วแยกไปอีกทาง เขาพุ่งเข้าหาหุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำ ส่วนบุหรงเวลานี้ใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น เธอได้รับหน้าที่แสนง่ายก็แค่สำรวจเส้นทาง เพื่อหาค่ายกลจำพวกควันพิษแห่งใหม่

สำหรับนครทองคำแล้วเส้นทางทุกสายล้วนเหมือนกัน ทั้งยังมีค่ายกลและกับดักคล้าย ๆ กัน ทำให้ผู้มาเยือนหลงวนเวียนอยู่ภายในนคร ซึ่งพวกเขาทั้งสองเคยเผชิญหน้ากับมันมาแล้ว จึงพอจะเข้าใจพื้นที่แต่ละจุดภายในนครทองคำอย่างคร่าว ๆ ด้วยความสามารถด้านงานช่างของบุหรง เธอย่อมสามารถมองเห็นข้อแตกต่างของกลไกได้

หากพวกเขาจะล่อให้หุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำไปโดนกับดักควันพิษ ก็ต้องหาให้ได้ก่อนว่ากับดักที่ว่าอยู่ตรงไหน บุหรงจึงได้รับหน้าที่สำคัญนี้ เธอวิ่งไปอีกทาง ขณะที่เหนือภพเข้าไปพัวพันกับหุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำเพื่อดึงเวลาให้บุหรง

ตูม !!!

เมื่ออยู่ในระยะโจมตีหุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำ ก็ฟาดดาบเข้าใส่เป้าหมายทันที  แม้พลังจะรุนแรงมาก หนึ่งการฟันสามารถทลายหนึ่งอาคารทองคำ แต่การเคลื่อนไหวของมันกลับเชื่องช้า กว่าจะเงื้อมือฟันลงไปแต่ละที เหนือภพก็เคลื่อนที่จากอีกที่หนึ่งไปอีกที่หนึ่งด้วยความคล่องแคล่ว

เหนือภพกำหมัดแน่น

‘พลังรวมศูนย์’

กำลังภายในทั่วร่างหลอมรวมเข้ากับกำปั้นขวาของเหนือภพ ก่อนจะเหวี่ยงออกไปปะทะกับอากาศ

ปึง !! คลื่นกระแทกอากาศปะทะเข้ากับลำตัวของหุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำ แต่มันก็ไม่ต่างจากการปาหินเข้ากับผนัง ต่อให้แรงแค่ไหน สิ่งที่ได้กลับคือการสะท้อน

ตูม !!! อาคารทองคำที่เหนือภพยืนอยู่พังทลายลง เพราะคลื่นกระแทกอากาศย้อนหวนกลับมา

“เกือบไปแล้ว”

เหนือภพพ่นลมหายใจ ก่อนจะเปลี่ยนวิธีการต่อสู้ใหม่ เขาดึงเอาดาบแส้ออกมาจากข้าวเอว ก่อนจะพุ่งเข้าไปใกล้หุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำ เขาเหวี่ยงดาบแส้รัดพันข้อเท้าหุ้นปั้นข้างหนึ่งก่อนจะกระชากมันสุดแรง หุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำหงายหลังกระแทกพื้นรุนแรง

ตึง !

“ข้าเจอแล้ว ทางนี้ !”

บุหรงที่เพิ่งค้นพบกลไกควันพิษแห่งใหม่ ตะโกนบอกมาจากอีกฟากหนึ่งของอาคาร ซึ่งห่างจากเขาไปประมาณห้าร้อยเมตร

หุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำที่ล้มลงไป มันกำลังจะลุกขึ้นยืน แต่ก่อนจะได้ทำเช่นนั้น เหนือภพก็ม้วนตัวฟาดหน้าแข้งแสกหน้ามัน จนหลังหัวกระแทกกลับลงไปยังพื้น แรงกระแทกทำให้พื้นทางเดินทองคำปริแตกยุบตัว ขณะที่เหนือภพพุ่งตัวเข้าหาบุหรง

“กับดักอยู่ตรงไหน”

“หน้าร้านขายของทองคำนั่น”

บุหรงตอบขณะยืนอยู่บนหลังคาทองคำ แล้วชี้ไปยังอาคารร้านอาหารทองคำสองชั้นที่อยู่ห่างออกไปห้าสิบเมตร

“อืมเข้าใจแล้ว รับที”

เหนือภพพูดจบก็โยนดาบร้อยคมแปรผันให้บุหรง เพราะขนาดและความยาวของมันทำให้เหนือภพเคลื่อนไหวไม่สะดวก เหนือภพพุ่งตัวไปยืนอยู่หน้าร้านอาหารทองคำ หากเขาก้าวไปอีกก้าวเดียว กลไกควันพิษก็จะทำงานทันที

ตึง ! ตึง !

หุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำก้าวเท้าอย่างมั่นคง มันเดินใกล้เข้ามาด้วยการก้าวอย่างสม่ำเสมอ ก่อให้เกิดการสั่นสะเทือนในพื้นที่ที่มันเคลื่อนไหว

ตึก ตึก ตึก

เสียงหัวใจของเหนือภพเต้นรัวเป็นจังหวะกลองรบ เขาทั้งตื่นเต้นและก็ตื่นกลัว หากเขาพลาดไม่เพียงจะกำจัดหุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำไม่ได้ เขาก็อาจจะตายด้วยควันพิษทองคำ

มันเป็นกับดักที่น่าจะร้ายกาจที่สุดภายในนครทองคำแห่งนี้ ทุกที่ที่มีมันอยู่ล้วนเก็บซ่อนสมบัติล้ำค่า  ทันทีที่ควันพิษถูกปล่อยออกมา ระยะบริเวณห้าถึงหกร้อยเมตรก็ถูกหลอมละลายกลายเป็นพื้นที่โล่งแจ้ง  มันทำลายได้แม้กระทั่งของล้ำค่าที่อยู่ในนั้น เขาเคยเห็นมากับตา จึงทำให้เขารู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย

ตึง !

หุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำก้าวเดินเข้ามา ห่างจากเหนือภพไม่ถึงร้อยเมตร หากมันเข้ามาใกล้อีกไม่กี่สิบเมตร มันก็สามารถใช้ข้อได้เปรียบด้านความสูงและความยาวของใบดาบโจมตีเหนือภพในทันที

ตูม !!

หุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำฟาดดาบจากบนลงล่างเข้าใส่เหนือภพ ความรุนแรงที่มันสร้างขึ้น ทำลายพื้นทางดินทองคำหน้าร้านอาหารทองคำสองชั้นแตกกระจาย ก่อเกิดแรงสั่นสะเทือนจนหลังคาอาคารทองคำในบริเวณรอบ ๆ ดีดกระเด้งออกจากช่องเดิม ตกลงพื้นแตกกระจาย ขณะที่เหนือกระโดดออกข้างเพื่อหลบหลีก

“แย่แล้ว” บุหรงถึงกับยกมือปิดปากร้องเสียงหลง

มีเรื่องที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ดูเหมือนกลไกควันพิษจะไม่ทำงาน แรงสั่นสะเทือนเมื่อครู่ทำให้กลไกที่ซ่อนอยู่ในอาคารละแวกนั้นทำงานแทน ส่งฝูงห่าลูกธนูพุ่งทะลุหน้าต่างออกมาจากสองฝากอาคารที่ขนาบเส้นทางเดินภายในนคร เสียงโลหะปะทะกันดังต่อเนื่อง แม้เหนือภพจะมีความไวเป็นเลิศและมีชุดเกราะนาคาซ่อนคุ้มกาย  ทว่า...

ฉึก ฉึก ฉึก

ลูกธนูทั้งสามดอกที่ชายหนุ่มหลบไม่พ้น พุ่งเจาะทะลุเกราะนาคาซ่อนเข้าที่หัวไหล่สองดอก ต้นขาอีกหนึ่งดอก

“อ๊าก !!”

เสียงเหนือภพครางออกมาด้วยความจุก พร้อมกันนั้นเขาก็กวัดแกว่งดาบแส้รัดพันขาหุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำ กระชากมันจนล้มคว่ำลงพื้น ก่อนจะฝืนอาการบาดเจ็บเหวี่ยงร่างของหุ่นปั้นกวาดเข้ากับอาคารบ้านเรือนที่ขนาบข้างทางเดิน ก่อเกิดเสียงดังโครมคราม มันสามารถหยุดการทำงานของห่าธนูที่พุ่งออกมาได้อย่างเฉียดฉิว ขณะที่ร่างกายเขามีบาดแผลขีดข่วนเป็นจำนวนมาก ลูกธนูที่เคยมีอยู่บนร่างเพียงแค่สามดอก ก็เพิ่มขึ้นอีกหลายดอก ดูเหมือนชุดเกราะนาคาซ่อนจะมาถึงขีดจำกัดแล้วจริง ๆ และเขาก็เริ่มจะดูคล้ายเม่นเข้าไปทุกที

“เป็นอะไรไหม”

บุหรงที่แอบซ่อนตัวอยู่ พุ่งออกมาพาร่างของเหนือภพหนีไปอีกทิศทางหนึ่ง ขณะที่ด้านหลังหุ่นปั้นหัวนกอินทรีทองคำกำลังยืนหยัดลุกขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันเริ่มทำได้อย่างยากลำบากมากขึ้น ขณะที่ตามตัวของมันก็มีลูกธนูเจาะติดอยู่เป็นจำนวนมาก ครึ่งตัวล้วนพรุนไม่ต่างจากเม่น

“ลูกศรพวกนี้ไม่เหมือนลูกศรกลไกที่อื่น”

บุหรงเอ่ยขึ้น ด้วยความสามารถด้านการหลอมสร้างอาวุธมาหลายสิบปี เธอย่อมแยกออกว่าลูกศรพวกนี้สรรค์สร้างมาเป็นพิเศษ เพื่อเจาะทะลวงโดยเฉพาะ จึงไม่แปลกที่ชุดเกราะไร้เทียมทานของเหนือภพจะต้านไม่ได้

“อย่าเพิ่งมาอวดความรู้ตอนนี้เลยรุ่นพี่ หาที่หลบให้ข้าก่อน”

เหนือภพกัดฟันพูดออกมาอย่างยากลำบาก แม้เขาจะไม่เจ็บปวด แต่ลูกธนูเหล่านี้ก็ทำให้ร่างกายเขารู้สึกชา ก่อนจะกระอักเลือดออกมาเป็นระยะ เขาไม่ลืมที่ล้วงเอาเม็ดยาปิดยมโลกมากัดกิน อย่างน้อยก็ทำให้เขามั่นใจว่าจะไม่ตายในเร็วนี้ คงยื้อร่างกายไปได้อีกสักพัก

บุหรงพยุงร่างของเหนือภพมาระยะหนึ่ง ก่อนจะมาถึงสะพานข้ามคลองทองคำ นางกระทืบพื้นอย่างแรง จนพื้นหินสีทองปูพื้นแตกกระจายลอยขึ้น ก่อนนางจะหวดขาฟาดก้อนหินที่ลอยอยู่กระเด็นกระดอนไปบนสะพาน

กึก...ตึก !!

กลไกบนสะพานทำงานทันที พื้นสะพานแยกออกเป็นหลุมกว้างกว่าห้าเมตร ในขณะนั้นบุหรงก็อุ้มเหนือภพทะยานลงไปในหลุมลึกว่าห้าสิบเมตรพร้อมกับเหนือภพที่อ้าปากร้องอย่างตกใจ

“ยัยบ้า ให้ช่วยไม่ใช่ให้พาไปตาย”

“หุบปากน่า” บุหรงตอบกลับ ขณะนั้นเธอก็หมุนเหวี่ยงตัวซัดกำปั้นลงไปเบื้องล่าง

ตูม !!

หนามโลหะแหลมที่อยู่เบื้องล่างถูกทำลายบิ่น จนไม่เป็นอันตรายต่อคนทั้งสอง ทว่าใบหน้าตื่นกังวลของเหนือภพยังไม่ผ่อนคลายลง สิ่งที่น่ากลัวจริง ๆ คือต่อจากนี้ไปต่างหาก

กึก...ตึง !!

ผนังแถบหนึ่งภายในหลุมหนามเปิดออก ก่อนจะปล่อยลูกกลมทองคำขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางห้าเมตรออกมา เสียงกลิ้งของลูกกลมหนักต่อเนื่อง เมื่อไหร่ที่มันหลุดพ้นออกมาจากช่องก็คือความวินาศ ต่อให้ผู้ที่อยู่ภายในหลุมรอดจากหนามแหลมก้นบ่อ ก็ไม่อาจรอดจากการโจมตีรอบต่อไป

ทั้งเหนือภพและบุหรงรู้ดี เพราะพวกเขาเคยเผชิญกับเหตุการณ์เช่นนี้มาก่อน แต่ทั้ง ๆ ที่รู้บุหรงก็ยังพาเหนือภพลงมา

ในเวลานี้ชายหนุ่มเป็นเหน็บชาทั้งตัวคล้ายกับถูกพิษ แต่ถึงอย่างนั้นร่างกายเขาก็ยังพอเคลื่อนไหวได้บ้าง เขาจึงหยิบมีดหมอออกมาสามเล่ม ดาบสั้นอีกสองเล่มเขวี้ยงปามันขึ้นไปเกาะกับผนังกำแพงหลุม มีดดาบแต่ละเล่มปักสลับกันบนผนัง สูงขึ้นไปเรื่อย ๆ จนเหมือนขั้นบันได

เหนือภพรวบเอวบุหรงเข้าหาตัว

“ว๊าย !!”

บุหรงตกใจร้องเสียงหลง พลันหน้าแดง แต่ไม่ทันที่เธอจะได้ดิ้นหรือไถ่ถาม ชายหนุ่มก็ดึงดาบแส้ที่อยู่ข้างเอวเหวี่ยงเกี่ยวด้ามมีดหมอ แล้วใช้น้ำหนักและพลังกำลังในการดึงตัวเองขึ้นไประยะหนึ่ง เพื่อขึ้นไปเหยียบยันบนด้ามอาวุธที่เขาสร้างขึ้น ก่อนจะเอาดาบแส้เกี่ยวด้ามมีดหมอหรือดาบสั้นอีกเล่มส่งตัวเองขึ้นไป จนร่างของเหนือภพและบุหรงขึ้นไปสูงเกือบถึงปากบ่อ

เหนือภพใช้เท้าเหยียบยันบนด้ามดาบสั้น พลางเบียดเสียดร่างเข้ากับร่างนุ่มนิ่มในวงแขน ขณะนั้นแผ่นโลหะกลไกที่ปิดปากหลุมเลื่อนออก ลูกกลมทองคำหนักก็พุ่งออกมาจากช่องว่างพอดิบพอดี มันรูดลงมาตามตัวเหนือภพ สร้างรอยขีดข่วนบนชุดเกราะนาคาซ่อนจนเกล็ดเล็กสีดำหลุดร่วงออก ก่อนมันจะร่วงตกลงไปยังก้นหลุม ส่งเสียงอึกทึกจนแผ่นดินไหวครู่หนึ่ง จากนั้นเหนือภพกับบุหรงก็ทิ้งตัวลงมาหยุดยืนบนลูกกลมทองคำ

อั๊ก !! เลือดคำใหญ่พุ่งออกมาจากปากเหนือภพอีกครั้ง แม้จะไม่เจ็บปวดแต่ความทรมาน ความรู้สึกจุกเสียดแน่นหน้าอก ทำให้เหนือภพไม่อาจประคองร่างตัวเองได้ เขาทรุดตัวเกือบจะล้มลงไป โชคดีที่บุหรงมาช่วยประคองเอาไว้

ในขณะนั้นเองคำถามมากมายวิ่งวุ่นอยู่ภายในใจ แต่ทั้งสองคนต้องกลืนกลับลงคอ เมื่อเสียงตึง ๆ ก้าวเดินของหุ้นปั้นหัวอินทรีทองคำ เดินเข้ามาใกล้เรื่อยๆ  ทั้งสองแทบจะกลั้นลมหายใจ รอจนกระทั่งเสียงการเคลื่อนไหวอันสั่นสะเทือนเลื่อนลั่น ไกลห่างออกไป ทั้งสองจึงกลับมาหายใจได้เป็นปกติอีกครั้ง

“คิดไว้ไม่ผิดเลยว่าในนี้น่าจะได้ผล” บุหรงพูดอย่างอ่อนแรงปนโล่งใจ

“แค่คิดเหรอ”

ในเวลานี้เหนือภพใบหน้าขาวซีด เขาพอจะรู้จุดประสงค์ของหญิงสาวข้างกาย แต่เมื่อรู้สึกได้ถึงเลือดลมตีกลับ เขาก็อยากจะเอาของแข็งฟาดก้นนางสักร้อยทีกับความสิ้นคิด แต่ถึงเช่นนั้นความสิ้นคิดของนางก็ทำให้เขารอดตาย

“ขอบใจ”

“เอาน่าอย่าพูดมาก รีบดูแผลก่อนเถอะ”

บุหรงพยายามจะฉีกชุดเกราะออก แต่มันไม่ได้ผล ถึงอย่างไรมันก็เป็นชุดเกราะนาคาซ่อน แม้ตอนนี้มันเริ่มจะสูญเสียคุณสมบัติ เริ่มเสื่อมสภาพ แต่อย่างน้อยมันก็เป็นถึงชุดเกราะระดับ 6 ความเหนียวและความทนทานยิ่งไม่ต้องพูดถึง

“ฉีกไม่ออกหรอก ดึงหัวธนูออกก่อนแล้วค่อยถอด”

เหนือภพเสนอความคิดนั้น บุหรงพยักหน้า

“ถ้าเจ็บก็ร้องออกมา ไม่ต้องอาย”

บุหรงบอกด้วยความสงบใจ เพราะรุ่นน้องเธอต้องเจ็บมากแน่ ๆ แค่เขาฝืนมันไว้ เธอจะไม่แสดงท่าทีดูถูกหรือล้อเลียนเขา