ตอนที่แล้วChapter 7: ปลายึดเรือ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปChapter 9 : ไถเงิน

Chapter 8 : ขาย


Chapter 8 : ขาย

"เกิดอะไรขึ้นเนี่ย"

ฮันเฟยตอบว่า  เมื่อเช้าตอนที่ผมยังนอนอยู่ความวุ่นวายก็เกิดขึ้นในมหาสมุทรและมีปลาจำนวนมากกระโดดขึ้นเรือด้วยตัวของมันเอง…จากนั้นผมก็เลยซ่อนตัวอยู่ในที่เก็บปลานี่จนกว่าคุณจะมา กุ้งก้ามกรามต้องทำสิ่งนี้แน่เลยครับ”

หานเฟยพูดอย่างไร้เดียงสา เขาชี้ไปที่รอยคล้ำรอบดวงตาและพูดว่า "ปลาสีเหลืองพุ่งเข้ามาหาผมและทิ้งรอยไว้ให้ผมด้วย"

หวังเจ๋อขมวดคิ้ว “มันเป็น'กระแสปลา'หรือเปล่านะ”

ชายคนหนึ่งที่อยู่เบื้องหลัง หวังเจ๋อกล่าวอย่างอิจฉาว่า “ยังมีอีกเยอะเลยเนี่ย มันพอจะจ่ายภาษีเป็นเวลาเกือบสองเดือนได้เลยมั้งเนี่ย”

หานเฟยแสยะยิ้ม “เอ่อ..ผมสงสัยว่ามีงูเข็มขัดอยู่ในนี้ด้วย แต่ผมยังไม่ได้ตรวจสอบดูเลย...”

“งูเช็มขัดงั้นหรอ”

ชายสองคนที่อยู่เบื้องหลังหวังเจ๋อร้องอุทาน งูเข็มขัดนั้นมีค่ามาก ผู้ชายคนนี้โชคดีมากที่มีงูแบบนั้นกระโดดลงเรือเอง

หวังเจ๋อตาปูดและพูดอย่างรีบร้อน “ถอยออกไปก่อน”

หานเฟยซ่อนตัวอยู่ข้างหลังพวกเขา หากสิ่งมีชีวิตนั้นหลุดออกมามันจะได้ฆ่าคนเหล่านี้ก่อนที่มันจะฆ่าเขา

หวังเจ๋อเดินเข้ามาและเตะฝาครอบออก

หวังเจ๋อคำรามและคว้ามันด้วยมือที่ส่องแสง

บางอย่างพุ่งเข้ามาใส่หวังเจ๋ออย่างรวดเร็ว

เปรี้ยง!!

มือที่เปล่งประกายของหวังเจ๋อทุบลง

เจ้างูเข็มขัดหลังจากถูกตบลงไปบนดาดฟ้าเรื่อแล้วมันก็ยังคงมีความแข็งแรง มันพยายามจะหนี แต่หวังเจ๋อก็ดึงเบ็ดตกปลาของเขาและโยนสายออกแล้วลากมันกลับมาอย่างรวดเร็ว

หลังจากตบอีกครั้งงูเข็มขัดก็แน่นิ่งไป

หานเฟยตกใจ ปลาตัวนี้รับมือยากมากจนแม้แต่นักตกปลาก็ไม่สามารถจัดการมันสำเร็จได้ในการโจมตีครั้งเดียว

หวังเจ๋อเหลือบมองเขา “ไม่เลวเลยหานเฟยงูเข็มขัดตัวนี้อันตราย มันมีประโยชน์สำหรับนายเพียงเล็กน้อยเท่านั้น นายต้องการขายให้ฉันไหม”

หานเฟยกลอกตา “ถ้าคุณต้องการก็ถือว่าเป็นของขวัญจากผมก็ได้”

"แต่เรามาแลกของขวัญกันนะครับ"

“นั่นไม่ยุติธรรมเลย นี่คือไข่มุกคุณภาพระดับกลางที่มีค่าพอๆกับงูเข็มขัด” หวังเจ๋อกล่าวอย่างเคร่งขรึม

หานเฟยโบกมือไปเรื่อยๆ เขารู้ว่าโลกทำงานอย่างไรกับความสัมพันธ์กับคนอื่นๆ เขาให้มันกับหวังเจ๋อเพื่อให้หวังเจ๋อมอบเบ็ดตกปลาให้กับเขา

หัวหน้างานทั้งสองแทบไม่เชื่อหูตัวเอง อะไรนะ ไม่ใช่มุกคุณภาพปานกลางแต่เป็นเบ็ดตกปลาหรอ

หวังเจ๋อก็ตะลึงเล็กน้อยเช่นกัน น้ำเด็กที่น่าสงสารนี้สามารถต้านทานการล่อลวงของมุกคุณภาพปานกลางได้ ถ้าความสามารถของเขาดีขึ้นกว่านี้นะ... เฮ้อ

หวังเจ๋อพยักหน้าและชาร์จเรือด้วยพลังวิญญาณและพูดกับผู้ชายที่อยู่ข้างหลังเขาว่า “ซงเฟยคุณช่วยพาเขากลับไปได้ไหม”

เขาจะไม่ได้รับความช่วยเหลือหากหานเฟยยอมรับมุกคุณภาพระดับกลาง

หลังจากขึ้นเรือแล้วหานเฟยมองไปที่หัวหน้างานที่จ้องมองไปที่ปลาใบมีด

“พี่ชายฉันขอชื่อคุณหน่อยได้ไหม” หานเฟยถาม

หัวหน้างานตอบอย่างเฉยเมย “ซงเฟย”

หานเฟยเสนอว่า “พี่ซงปลาใบมีดนี้ถูกสับด้วยหนวดกุ้ง มันแรงเกินไปสำหรับผมที่จะรับมือ เห็นได้เลยว่าพี่น่าจะชอบมัน ผมเลยอยากจะมอบให้เป็นของขวัญ”

"ห้ะ"

ซ่งเฟยตะลึง เขาได้ปลาใบมีดในการเดินทางรอบนี้หลังจากไม่ได้ทำอะไรเลย

หลังจากงุนงงไปชั่วขณะซงเฟยก็ยอมรับปลาใบมีดโดยให้คำมั่นว่าหานเฟยจะไปหาเขาได้หากมีปัญหาในอนาคต

นาทีต่อมาหานเฟยทำความสะอาดพื้นผิวเรือ

ซ่งเฟยแสดงความคิดเห็นว่า “นายค่อนข้างขยันแม้ว่าระดับของนายจะต่ำ แต่หลังจากขายปลาแล้วนายสามารถซื้อน้ำยาขัดตัวหัวปลาได้ 1 ขวดหรือไม่ก็ลองซื้อะไรซักอย่างที่จะช่วยให้นายผ่านการทดสอบตกปลา”

“โอเคเข้าใจแล้ว!”

หานเฟยตอบกลับอย่างเหม่อลอย เขาค่อนข้างอารมณ์เสียที่เศษเนื้อทั้งหมดมีค่าเพียง 142 จุดของพลังวิญญาณ

พนักงานต้อนรับเมื่อเห็นว่าหานเฟยกลับมาแล้วจึงพูดอย่างเย็นชาโดยไม่สบตาว่า “เอ้ารอดมาได้นี่นา ไม่เลวๆ. หือ…ปลาเยอะเลยเหรอเนี่ย”

ซงเฟยกล่าวว่า “เสี่ยวฉินเด็กชายคนนี้โชคดีพอที่จะเจอกับกระแสน้ำปลา เขารอดชีวิตจากมันโดยซ่อนตัวอยู่ในที่เก็บปลา”

พนักงานต้อนรับยิ้มแย้ม “งั้นหรอ..เอาล่ะๆฉันจะเอาไว้ 150 กิโลกรัมที่เป็นภาษีของนาย นายสามารถจัดการส่วนที่เหลือได้”

หัวใจของหานเฟยเต้นแรง นั่นหมายถึงเงินจำนวนมาก!

หลังจากที่เรือจอดสนิทแล้วก็มีคนวิ่งมาหาเขาทันที

พวกเขาส่วนใหญ่ทักทายซ่งเฟยและถามหานเฟยว่า “เฮ้ไอ่หนุ่มขอปลาสีเหลืองทั้งหมดของนายได้มั้ย ฉันจะให้เหรียญทะเลยี่สิบเหรียญสำหรับแต่ตัวเลย”

ใครอีกคนผลักเขาออกไปทันที “นี่ไอ่หนุ่มอย่าฟังเรื่องไร้สาระของเขา ฉันจะให้เหรียญทะเลตัวละสามสิบเหรียญ นายจะมีรายได้มากขึ้น”

“ไอ่หนุ่มฉันต้องการเต่าเขียวของนาย ไข่มุกคุณภาพต่ำสิบเม็ดเลย”

ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ : ว่างๆก็เลยเอานิยายมาแปลไทย

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด