ตอนที่ 41 เมียนเมียนมาทานข้าวที่นี่ด้วยเหมือนกันเหรอ?

เฉียวอันซินออกจากห้องน้ำ หลังจากที่เฉียวเมียนเมียนและเหมาเยซือจากไปแล้ว

เธอเหลือบเห็น้านหลังของเขาทั้งคู่

แม้จะมองเพียงแวบเดียว แต่เธอก็แน่ใจว่าชายที่เฉียวเมียนเมียนควงแขนอยู่ไม่ใช่คนอ้วนเตี้ย หรือผมงอกแต่อย่างใด

เขาเป็นชายร่างสูง รูปร่างสันทัด การแต่งงานดูเรียบร้อยอย่างมีระดับ

ระยะไกลเกินกว่าที่เธอจะมองออกว่า ชายคนนั้นดูเป็นอย่างไร เพียงแค่มุมด้านหลังของเขาก็เพียงพอที่จะทำให้เฉียวอันซินใจเต้นแรงแล้ว

เธอตกใจกระทั่งก้าวขาไม่ออก ได้แต่ยืนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น

ครู่ต่อมาเธอได้ยินเสียงคนข้าง ๆ ดังขึ้น

“อันซิน เป็นอะไรไป”

เฉียวอันซินคืนสติ แล้วกระพริบตาถี่ด้วยความตกใจ เธอจ้องไปที่ใบหน้าอันงดงามของซูเจ๋อ

“พี่ซูเจ๋อคะ ฉันเห็น...พี่เขาค่ะ”

“เมียนเมียนเหรอ?”

ท่าทีของซูเจ๋อเปลี่ยนไป

“คุณหมายถึงเมียนเมียนก็มาทานข้าวที่นี่เหมือนกันงั้นเหรอ”

ซูเจ๋อรู้ดีว่าค่าอาหาร ณ ร้านแห่งนี้สูงมากเพียงใด

อีกทั้งเขายังรู้ด้วยว่าสถานะการเงินของเฉียวเมียนเมียนไม่ดีนัก กระทั่งไม่เพียงพอจะจ่ายค่าอาหารที่ร้านนี้เลยก็ว่าได้

การที่เธอปรากฏตัวที่นี่ เป็นไปได้อย่างเดียว คือมีคนมาพาเธอมาที่นี่

เฉียวอันซินสังเกตเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของซูเจ๋อเล็กน้อย ดวงตาของเธอฉายแววประหลาดใจ ก่อนที่เธอจะขมวดคิ้วแล้วพูดต่อ “ค่ะ ฉันเห็นพี่สาวอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง พวกเขาดู...สนิทสนมกันมากเลยค่ะ”

“พี่อาซือคะ พี่เขาเพิ่งเลิกกับพี่ไม่นานไม่ใช่เหรอ ไม่คิดบ้างเหรอคะว่าเขาเจอคนใหม่เร็วเกินไป”

เห็นได้ชัดว่าคำพูดของเฉียวอันซิน มีข้อความอื่นแอบแฝงอยู่

สีหน้าของซูเจ๋อดูเศร้าลงถนัดตาเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ

เขากำหมัดแน่น “คุณแน่ใจนะว่าคุณเห็นเธอจริง ๆ”

“แน่ซิคะ” เฉียวอันซินพูดด้วยความมั่นใจ “ฉันชนเข้ากับพี่สาวในห้องน้ำแล้วยังกล่าวทักทายเธอด้วย เธอยังตำหนิฉันในเรื่องที่เกิดขึ้นอยู่เลย แล้วยังปฏิเสธที่จะยกโทษให้กับฉันอีก เธอคงเกลียดฉันเข้าไส้เลยล่ะมั้ง แถมยังขู่ฉันด้วย” ในตอนนี้เฉียวอันซินกัดริมฝีปากราวกับรู้สึกเจ็บปวด

“ขู่คุณเหรอ? เขาขู่คุณด้วยเรื่องอะไร?”

เฉียวอันซินแสร้งทำตัวน่าสงสาร “ฉันอยากเสนองานให้เธอ ก็คิดว่าพอจะช่วยแบ่งเบาภาระเรื่องเงินให้กับพี่เขาได้ แต่พี่เขากลับปฏิเสธ เธอไม่ต้องการให้ฉันเข้าไปยุ่งกับเรื่องงานของเธอ พี่เขาถึงกับบอกว่าฉันเป็นพวกชอบเก็บขยะแล้วก็ว่าให้ฉันว่าเลือกผู้ชายที่เธอทิ้งแล้ว”

ซูเจ๋อรู้สึกไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด “เธอพูดอย่างนั้นจริง ๆ เหรอ”

“พี่ค่ะ ทำไมถึงคิดว่าฉันโกหกพี่ล่ะ ฟังจากน้ำเสียงของพี่เขาแล้ว เหมือนเขาวางแผนจะเลิกกับพี่มาระยะหนึ่งแล้วด้วย”

“พี่อาเจ๋อ...”

เฉียวอันซิน คว้าแขนของซูเจ๋อ เธอถามเบา ๆ ด้วยท่าทางหวาดหวั่นว่า

“จะเป็นไปได้ไหมคะที่พี่เขาคบกับคนรวยที่มีอำนาจ? ถ้าเป็นอย่างนั้น เราจะทำยังไงดี ถ้าเธอใช้อำนาจของผู้ชายคนนั้นมาแก้แค้นเรา ก็เธอออกจะรู้สึกว่าถูกพวกเราทรยศซะขนาดนั้น”

สีหน้าของซูเจ๋อมืดลง คล้ายมีหมอกขาวปกคลุมไปทั่วหน้า ดวงตาของเขาลุกโชนด้วยความโกรธ ราวกับว่าเฉียวเมียนเมียนทำให้เขาโดนสวมเขา

แม้ว่าเขาและเฉียวเมียนเมียนจะถอนหมั้นกันไปแล้ว แต่เขายังรู้สึกว่าเธอยังเป็นผู้หญิงของเขาอยู่