ตอนที่ 40 ในสายตาของเขามีแค่เฉียวเมียนเมียน

มุมปากของชายหนุ่มรูปงามยกขึ้นเล็กน้อย

บรรยากาศแปลกแยกและความเย็นชาค่อย ๆ จางหายไป เขาค่อย ๆ ยืดตัวขึ้น ก้าวเท้ายาว ๆ เดินไปหาเฉียวเมียนเมียนทีละก้าวอย่างประหลาดใจ

ก่อนที่เฉียวเมียนเมียนจะคืนสติ ร่างเรียวยาวของชายหนุ่มก็มาหยุดยืนตรงหน้าเธอ

เหมาเยซือกอดเธอไว้ในอ้อมแขน พูดเสียงทุ้มต่ำ

“ที่รัก ทำไมคุณเข้าห้องน้ำนานขนาดนี้ นี่ถ้าคุณออกมาช้ากว่านี้อีกนิด ผมจะเข้าไปตามคุณถึงในห้องน้ำแล้วเนี้ย”

ไม่ไกลออกไป หญิงสาวคนเมื่อสักครู่เห็นฉากนี้ จึงไม่สงสัยอะไร เจ้าหล่อนมองไปที่เฉียวเมียนเมียนด้วยความอิจฉา ก่อนจะค่อย ๆ หันหลังเดินจากไปอย่างช้า ๆ

เฉียวเมียนเมียนอดไม่ได้ที่จะมองไปยังผู้หญิงคนเมื่อสักครู่ เธอลังเลแล้วถามออกมา

“นั่นใครค่ะ คนรู้จักเหรอ”

เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมากคนหนึ่งก็ว่าได้

เหมาเยซือมองตามสายตาของเธอ แล้วมองกลับไปที่หญิงสาวที่เพิ่งเดินจากไปอย่างไม่แยแส

“ผมไม่รู้จักเธอ”

“แต่ฉันเห็นคุณเพิ่งจะคุยกับเธอนี่”

“หะ?” ชายคนนั้นตัวแข็ง ก่อนจะหัวเราะออกมาเบา ๆ จากในลำคอ

“คุณหึงเหรอ?”

ใบหน้าของเฉียวเมียนเมียนเริ่มเปลี่ยนสีด้วยความเขินอาย

“เปล่าสักหน่อย” เธอรีบปฏิเสธทันที

“ฉันแค่ถามไปงั้น ไม่ได้อิจฉาอะไรใคร”

นอกจากนั้นเธอยังรู้ตัวดี ว่าเพิ่งจะตกลงจดทะเบียนสมรสไปด้วยเหตุผลส่วนตัว ไม่ใช่เพราะพวกเขารักกัน

พูดให้ชัดพวกเขาเป็นเพียงคู่สมรสกันแต่เพียงในนาม

เธอจะไปมีสิทธิ์อะไรไปหึงหวงเขาได้

ในขณะที่เฉียวเมียนเมียนจดทะเบียนสมรสกับเขา เธอก็รู้ชัดว่าทำมีสิทธิ์ได้ทำอะไรได้มากน้อยแค่ไหน

“คุณหึงได้นะ” ชายหนุ่มพูดและแสดงออกทางดวงตาเมื่อจ้องมองหล่อน

“เฉียวเมียนเมียน ตอนนี้เราแต่งงานและเป็นคู่สามีภรรยากันแล้ว คุณเป็นภรรยาผม ดังนั้น หากคุณรู้สึกว่าผมสนิทกับผู้หญิงคนอื่นมากเกินไป คุณก็มีสิทธิ์ที่จะหึงและโกรธ”

เฉียวเมียนเมียนมองขึ้นไปในดวงตาสีเข้มของชายตรงหน้า หัวใจหล่อนเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ

“แต่ตอนนี้คุณไม่จำเป็นต้องนึกถึงผู้หญิงคนนั้นเลย” เหมาเยซือหัวเราะเบา ๆ อีกครั้ง และหัวหลังกลับเพื่อเดินเข้าไปยังร้านอาหาร

“ผมไม่รู้จักเขาจริง ๆ และเขาเพียงแค่เข้ามาคุยกับผมเท่านั้น แต่ผมไม่ได้สนใจเขาหรอก”

“คุณก็เห็นนี่ ว่าเธอจากไปแล้ว”

“ตอนนี้เราแต่งงานกันแล้ว ผมก็จะยึดมั่นในสิ่งที่สามีควรทำ ดังนั้นมั่นใจได้เลยว่าผมจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น ๆ นอกจากนี้...”

เสียงของชายคนนั้นหยุดชั่วขณะ และเขาก็เงียบไป

“นอกจากนี้?” เฉียวเมียนเมียนเงยหน้าขึ้นมองเขาและถามอย่างสงสัย

“นอกจากนี้...” เหมาเยซือหันศีรษะและจ้องไปที่ดวงตาของเธอ ดวงตาของเธอแปล่งประกายรับกับใบหน้าสวย ๆ ที่แสนจะบอบบาง

“ผู้หญิงคนนั้นได้ไม่ถึงหนึ่งในสิบส่วนของคุณเสียด้วยซ้ำ มาตรฐานของผมไม่ได้ต่ำขนาดนั้น”

คำพูดของเขาให้หัวใจที่เพิ่งกลับมาเต้นเป็นจังหวะของเจ้าหล่อน กลับเต้นเร็วขึ้นอีกครั้ง