ตอนที่ 263 แผนการชั่วร้ายของจิ้งซือหรง (ฟรี)

จิ้งซือหรง ไม่แน่ใจว่าจะใช่ความคิดนี้่หรือไม่ แต่ตอนนี้ สิ่งที่เขาต้องทำกก็คือหาทางป้องกันไม่ให้องค์ชายไปหาจักรพรรดิเพื่อกราบทูลเรื่องตัวเอง

เมื่อจักรพรรดิรู้เรื่องนี้บางทีเขาอาจจะหมดหนทางจริง ๆ!

เพียงแต่เขาไม่สามารถคิดหาวิธีที่ดีในการแก้ไขปัญหาได้ในระยะเวลาอันสั้น

...

เวลาได้ผ่านไปอย่างช้า ๆ ก่อนรุ่งสางจะมาถึง เสี่ยวจือ ได้นำทัพพยัคฆ์ พร้อม กับชักดาบออกมาในความมืด

"ทหารทุกคนจงฟัง,ฆ่าพวกมันให้หมด!"

เสี่ยวจือ ได้รอจนกระทั่ง ถึงเวลาที่เหมาะสม เขาได้ตะโกนขึ้น และ นำทัพพยัคฆ์บุกโจมตีค่ายของศัตรู

มีทหารน้อยกว่า 10,000 นายเหลือรอดบนภูเขาติงจิ้ง

ส่วนที่เหลือตั้งค่ายอยู่ขอบสนามรบ

ตอนนี้ทัพพยัคฆ์ได้บุกโจมตีอย่างรวดเร็วเกินไป จนทหารภายในค่ายไม่มีเวลาตอบสนอง เพียงพริบตาเดียว ทหารของอาณาจักรอู๋เซียงก็ถูกสังหารจำนวนมาก

"นั่นเสียงอะไร?"

จิ้งซือหรง ที่กำลังหลับอยู่ จู่ ๆ ก็ได้ยินเสียง การฆ่าฟันดังขึ้นด้านนอก เขาได้สติและรีบออกไปขอกค่ายทันที

เมื่อเขาเห็นความวุ่นวายภายในค่าย ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

ในเวลานี้ ทหารคนหนึ่งได้วิ่งเข้ามารายงานอย่างใจจดใจจ่อ"ท่านแม่ทัพ มีกองกำลังของข้าศึกนับหมื่นบุกโจมตีค่ายของพวกเรา ตอนนี้ กองกำลังของพวกเรากำลังเข้าต้านอย่างสิ้นหวัง"

"ศัตรูบุกโจมตีค่าย?"

จิ้งซือหรง ครุ่นคิด และมีปฏิกิริยาตอบสนองโดยฉับพลัน

ในขณะนี้ เขาเข้าใจแล้วว่าทำไม ทัพมังกรอู๋เซียง ที่เป็นไพ่ตายสุดยอดของเขา ถึงเผชิญหน้ากับกองทัพลึกลับของลู่เฟิง

ที่แท้ ลู่เฟิง ก็คิดแบบเดียวกับตัวเอง!

เขาต้องการให้ทัพมังกรอู๋เซียง ยึดเมืองเร้ดเมเปิ้ล ส่วน ลู่เฟิง ต้องการให้กองกำลังลับเหล่านี้บุกโจมตีและยึดครองภูเขาติงจิ้ง

ตอนนี้เขาได้เข้าใจอย่างท่องแท้

นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไม กองทัพของ ลู่เฟิง ถึงได้วางกองกำลังไว้อย่างดีในสถานที่ต่าง ๆ และ เปิดจุดอ่อนให้พวกเขาบุกโจมตี

ที่แท้ นั่นเป็นเหยื่อล่อ เพื่อให้ตัวเอง ส่งทัพ 200,000 นายที่จัดไว้บนภูเขาลงไป เท่านี้ บนภูเขาติงจิ้ง ก็จะไม่เหลือกองทัพมากพอที่จะรับมือศัตรู

สิ่งทุกอย่างได้ถูกคำนวณเอาไว้หมดแล้ว

"ลู่เฟิง,เจ้ายังเป็นมนุษย์อยู่อีกหรือไม่ ? ที่แท้แผนพวกนี้เป็นแผนการของเจ้าทั้งหมด?"

จิ้งซือหรง ได้หัวเราะออกมาอย่างขมขื่น

ทัพมังกรอู๋เซียง ถูกล้างบางโดยกองทัพชั้นยอดของ ลู่เฟิง แม้ว่าจะหลบหนีไปได้แต่ก็ไม่สามารถรวมตัวกันได้ในตอนนี้

ตอนนี้ ค่ายบนภูเขากำลังถูกทำลาย มันแทบจะไม่มีความหวังแล้ว

"ท่านแม่ทัพ ได้โปรดรีบหนีไปเถิด ไม่งั้นจะไม่ทันการ"ทหารที่ยืนอยู่ต่อหน้า จิ้งซือหรง ได้กล่าวอย่างตื่นตระหนก

ไม่ใช่ว่าเขากำลังมองหาวิธีจัดการกับองค์ชายหรอกหรือ?

ตอนนี้ไม่ใช่โอกาสแล้วเหรอ?

หากองค์ชายเสียชีวิต ในสนามรบ ก็จะไม่มีใครรายงานเรื่องในวันนี้กับจักรพรรดิ ทั้งเขายังผลักดันสาเหตุที่พ่ายแพ้ให้กับอีกฝ่ายได้อีกด้วย ไม่มีอะไรที่เขาต้องเสียด้วยซ้ำ?

เมื่อเขาคิดได้ เขาก็ไม่ลังเลอีกต่อไป

จิ้งซือหรง ได้มองไปที่ทหารของตัวเองและพูดขึ้น"ไปแจ้งทหารคนอื่น ๆ ให้รวบรวมกำลังคนเตรียมหลบหนีออกจากที่นี่ทันที"

"ขอรับ!"

ทหารได้ตอบและกำลังจะจากไป

แต่ในเวลานี้ จู่ ๆ จิ้งซือหรง ก็ได้เคลื่อนไหว ก่อนที่ทหารจะตอบสนอง เขาก็ฆ่าอีกฝ่ายเสียแล้ว

จากนั้นเขาก็ลากศพอีกฝ่ายเข้าเต็นท์พร้อมกับถอดเสื้อผ้าตัวเองออกแล้วสวมใส่เสื้อผ้าของทหารคนนี้ไปยังเต็นท์ที่องค์ชายอยู่

ตอนนี้ องค์ชาย กำลังออกมานอกเต็นท์และกำลังวิ่งรนรานด้วยความตื่นตระหนก

จิ้งซือหรง ได้ลดศีรษะและเดินเข้ามาอย่างเงียบ ๆ เพียงพริบตาเดียว เขาก็ควักดาบออกมาและแทงลงไปที่หัวใจของอีกฝ่าย

ฉึบ!

องค์ชายกระอักเลือดออกมาจากนั้นเขาก็มองเห็นใบหน้าที่ชัดเจนของ จิ้งซือหรง"เจ้า..."

น่าเสียดายที่เขายังไม่ทันได้พูดจบเขาก็เสียชีวิตไปแล้ว

หลังจาก จิ้งซือหรง สังหารองค์ชายเขาก็ไม่ได้จากไปทันที

เขาพบแม่ทัพก่อนหน้านี้และตัดศีรษะพวกเขาทั้งหมด

ด้วยวิธีนี้เท่านั้นที่จะสามารถรับประกันได้ว่าเรื่องเมื่อตอนกลางวันที่เขามีข้อบาดหมางกับองค์ชายจะไม่แพร่งพรายออกไป

ส่วนทหารที่ไม่มีแม่ทัพเหล่านี้?

จิ้งซือหรง ไม่ได้สนใจ

เพราะเขารู้ว่า ภูเขาติงจิ้ง ได้พ่ายแพ้ไปแล้ว มันยากที่จะยึดครองภูเขากลับมาจากกองทัพที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้

เมื่อ ภูเขาติงจิ้ง ถูกยึด กองทัพ ของลู่เฟิง ในสนามรบด้านหน้า ก็เปลี่ยนรูปแบบเป็นลูกศรของ เตียวอุ๋น บนไป่เหลียนโป ก็ได้บล็อคเส้นทางหลบหนีทั้งหมดของ กองทัพ 1.2 ล้านนายโดยสมบูรณ์

ทางเดียวที่จะรอดคือสู้หรือตาย

จิ้งซือหรง ได้ตระหนักถึงเรื่องนี้ดี ทหารของอาณาจักรอู๋เซียง ไม่มีทางต่อต้านทหารของอาณาจักรหนานหยานได้ ดังนั้นผลลัพธ์เพียงอย่างเดียวหลังจากการต่อสู้...

นั่นคือความตาย!

แผนการของเขาตอนนี้ คือละ ทิ้งกองกำลังทั้งหมดและรีบกลับไปที่เมืองเพื่อบัญชาการทัพอีกสองล้านนาย จากนั้นเขาก็เฝ้ารอปกป้องเมือง เพื่อรอฟังข่าวดีจาก อาณาจักรหงเป่า และ อาณาจักรไป่หลัน

ตราบใดที่กองทัพของ ลู่เฟิง ยังคงตกอยู่ในความโกลาหล เขายังสามารถใช้ทัพของอาณาจักรอู๋เซียง โต้ตอบได้อีกครั้ง

ตอนนี้ เขาจะต้องหาทางหลบหนีออกไปไม่ให้ศัตรูจับได้เสียก่อน

โชคดีที่ ความแข็งแกร่งของ จิ้งซือหรง ค่อนข้างดี เขาจึงสามารถซ่อนร่างและจากไปได้โดยไม่มีใครสังเกตุเห็น

รุ่งสางได้มาถึง

ภูเขาติงจิ้ง ได้ถูกยึดครองโดย เสี่ยวจือ โดยสมบูรณ์

ในอีกด้านหนึ่ง เสี่ยวจือ ก็ได้ให้คนไปรายงาน เรื่องนี้ต่อ ลู่เฟิง และ จัดให้มีกองทัพคอยปกป้อง ภูเขาติงจิ้ง เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกลอบโจมตีจากกองทัพสองล้านนายนอกเมืองเป็งหยวน

ลู่เฟิง ได้ทราบข่าวการยึดครองภูเขาติงจิ้ง ของเสี่ยวจือ อย่างรวดเร็ว

รอยยิ้มได้ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา"ดูเหมือนว่าพวกเราจะโชคดี เสี่ยวจือ สามารถนำทัพพยัคฆ์บุกโจมตียึดครองภูเขาติงจิ้งได้สำเร็จ"

"ถูกต้อง,ตอนนี้ภูเขาติงจิ้งก็อยู่ในความดูแลของพวกเรา"

หลิวจี๋ ได้ถอนหายใจออกมา"ฝ่าบาท พูดตามตรง กระหม่อมไม่คิดเลยว่า จักรพรรดิอู๋เซียง จะยอมมอบทหารมังกรอู๋เซียง 100,000 นาย ให้จิ้งซือหรง โชคดีที่แม่ทัพเสี่ยวจือ สามารถนำทัพพยัคฆ์ปราบทัพมังกรอู๋เซียงได้ ไม่งั้นผลลัพธ์ที่เลวร้ายคงอาจเกิดขึ้น"

เมื่อคืน ลู่เฟิง และ พรรคพวกได้รับข่าวจาก ต้วนชุย เกี่ยวกับการลอบโจมตีของ ทัพมังกรอู๋เซียง

ลู่เฟิง ได้ถอนหายใจออกมา"อืม,สิ่งที่พวกเราไม่คาดคิดก็คือ จิ้งซือหรง ตั้งใจจะให้ ทัพมังกรอู๋เซียง ลอบ ไปโจมตียึดครองเมืองเร้ดเมเปิ้ล ถ้าเกิด ไม่ได้พบเข้ากับ ทัพพยัคฆ์ของเสี่ยวจือเสียก่อน เกรงว่า เมืองเร้ดเมเปิ้ล คงถูกยึดไปแล้ว"

หากเมืองเร้ดเมเปิ้ลถูกยึดไปจริง ๆ นั่นหมายความว่ากองทัพหลายแสนนายจะสูญเสียปราการป้องกันด้านหลังไป ลู่เฟิง ไม่กล้าคิดถึงผลที่ตามมา

หลิวจี๋ ได้ยินเรื่องนี้ก็ทำสีหน้าขมขื่นทันที"ฝ่าบาท,เรื่องนี้เป็นสิ่งที่กระหม่อมคาดการณ์ไม่ถึงหวังว่าฝ่าบาทจะลงโทษในความผิดพลาดครั้งนี้"