ตอนที่ 2

ตอนที่ 2

“ช่วงแรก ๆ ของมนุษย์นิสัยดีธรรมชาติก็คล้าย ๆ กันนิสัยก็ห่างกัน…”

นารูโตะสวดมนต์เบา ๆ แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจความหมาย แต่ก็รู้สึกจับใจโดยไม่รู้ตัวเมื่อฉันได้อ่านมันแล้ว

ด้านหลังข้อความเป็นคำอธิบายโดยละเอียดของตัวละครคลาสสิกสามตัวนี้

เด็กในวัยนี้เป็นช่วงที่เขาอยากรู้อยากเห็นมากที่สุด

หลักการดำเนินชีวิตที่เรียบง่ายและเข้าใจง่ายคำพูดพาดพิงถึงการอพยพทั้งสามของแม่ เรื่องราวเหล่านี้ที่เกิดขึ้นในอีกโลกหนึ่งเป็นเรื่องที่น่าสนใจมากในสายตาของเด็กหนุ่มนารูโตะและในไม่ช้าก็จมอยู่ในหนังสือ

นารูโตะพลิกหนังสือไปที่หน้าสุดท้ายโดยไม่รู้ตัว

หลังจากนั้นคำพูดเบา ๆ ก็ดังขึ้นในหูของนารูโตะ

“ชั้นเรียนสิ้นสุดลงและการทดสอบในชั้นเรียนจะเริ่มขึ้น คราวนี้มีคำถามทั้งหมด 20 ข้อแต่ละข้อมีห้าคะแนนโปรดฟังคำถาม”

“คำถามแรกโปรดอธิบายสั้น ๆ เกี่ยวกับเรื่องราวของการอพยพครั้งที่สามของมารดา”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้นารูโตะก็ยิ้มอย่างมั่นใจ:“มันง่ายมาก ฉันเพิ่งอ่านมันจบ ประโยคนี้หมายถึงช่วงเวลาแห่งสงคราม แม่ ย้ายสามครั้ง เพื่อให้ แมนเซียส มีสภาพแวดล้อมการเรียนรู้ที่ดี เมื่อ แมนเซียส เล่นนอกโรงเรียนแม่ของ แมน ได้ทำลายเครื่องทอผ้าเพื่อให้ความรู้แก่ แมนเซียส ..”

“คำถามที่สองโปรดอธิบายว่า  ไม่ได้เรียนรู้มันไม่เหมาะสม หากคุณไม่ได้เรียนรู้เมื่อคุณยังเด็กความแก่หมายความว่าอย่างไร”

“เป็นเรื่องไม่เหมาะสมอย่างยิ่งที่เด็กจะปฏิเสธที่จะเรียนหนังสือให้ดี ถ้าคน ๆ หนึ่งเรียนหนังสือไม่ดีในวัยเด็กเขาจะไม่รู้ว่าจะเป็นมนุษย์ได้อย่างไรเมื่อเขาแก่ตัวลงหากไม่มีความรู้ก็ยากที่จะสร้างความแตกต่างเมื่อคุณแก่ตัวลง”

…

การทดสอบในชั้นเรียนจะสิ้นสุดลงในไม่ช้าและ นารูโตะ จะตอบคำถามทั้งหมดอย่างถูกต้อง

“ขอแสดงความยินดีนักเรียนอุซึมากินารูโตะนักเรียนอุซึมากินารูโตะคุณเป็นเด็กที่ฉลาดจริงๆโดยเฉพาะอย่างยิ่งให้รางวัลกับความบันเทิงทำงานและพักผ่อนเป็นเวลาสองชั่วโมงโปรดทำงานหนักต่อไป”

หลังจากพูดจบนารูโตะก็พบว่าพื้นที่ว่างตรงหน้าเขาเปลี่ยนไปและมีทีวีเสริม

“ฮ่า ๆ ๆ อุซึมากินารูโตะของฉันยังฉลาดมาก” นารูโตะที่ได้รับการยกย่องก็อดไม่ได้ที่จะเริ่มภูมิใจ

หลังจากนั้นนารูโตะผู้ภาคภูมิใจก็พบว่าทีวีเปิดอยู่และมีการเล่นการ์ตูนเรื่อง นายอำเภอแมวดำ

นารูโตะรีบหันกลับมาสนใจ

แม้ว่าจะเป็นครั้งแรกในการดูทีวี แต่นารูโตะก็หมกมุ่นอยู่กับมันอย่างรวดเร็วและเริ่มดูด้วยความสนใจอย่างกระตือรือร้นและในที่สุดเขาก็เริ่มร้องเพลงตามทำนองในทีวี:“อ๊าาา ตำรวจ แมว ดำ …”

…

วันที่ 2 เช้าตรู่.

ดวงตาของนารูโตะเบิกโพลงด้วยความงุนงงและพบว่าในห้องไม่มีหนังสือหรือทีวีที่น่าสนใจ

“มันเป็นความฝัน” นารูโตะกระซิบด้วยความผิดหวัง

หลังจากนั้นเขาก็จำสิ่งที่ปู่คาเงะที่สามบอกเขาเมื่อวานนี้ว่าเขาสามารถออกไปข้างนอกได้ตามปกติแล้ว

“ตั้งแต่ฉันอธิบายไปแล้วฉันอาจจะหาเพื่อนได้ตั้งแต่วันนี้” นารูโตะคิดอย่างกระหายรีบเข้าห้องน้ำไปล้างแต่งตัวและวิ่งออกจากห้องไป

อย่างไรก็ตามความเป็นจริงได้เทน้ำเย็นลงบนนารูโตะ

ชาวบ้านเหล่านั้นไม่ได้มาเพื่อโจมตีนารูโตะและพวกเขาไม่ได้บอกว่าเขาเป็นปีศาจต่อหน้านารูโตะ พวกเขาได้นำวิธีที่ทำให้นารูโตะรู้สึกหนาวสั่นมากขึ้น

พวกเขาไม่สนใจการมีอยู่ของเขาโดยตรง

ไม่ว่าเขาจะพูดอะไรก็ไม่มีใครตอบเพียงแค่มองเขาด้วยสายตาเฉยเมยและมองว่าเขาเป็นแค่อากาศ

หากนารูโตะต้องการทำอะไรบางอย่างความเฉยเมยของผู้คนจะก้าวไปอีกขั้นและตื่นตัว

หลังจากได้รับคำเตือนจาก โฮคาเงะ พวกเขาไม่กล้าด่าหานารูโตะอีกต่อไป แต่ถ้ามันเป็นแค่การผลักดันธรรมดาไม่มีใครหยุดมัน

เมื่อเผชิญกับบรรยากาศที่หายใจไม่ออกนี้นารูโตะที่อายุน้อยและเรียบง่ายก็รู้สึกหนาวสั่นจากก้นบึ้งของหัวใจ

หลังจากวันนี้นารูโตะแทบไม่ออกไปอีกเลย

เขาพบว่าแม้ว่าเขาจะไม่ได้นอน แต่เขาก็สามารถไปยังสถานที่มหัศจรรย์นั้นได้ตราบเท่าที่เขาผ่อนคลาย

จะไม่มีตาใครเย็นชากับเขา เขาสามารถเรียนรู้ความรู้ที่น่าสนใจจากหนังสือเล่มนั้น หลังจากตอบคำถามในแบบทดสอบในชั้นเรียนอย่างถูกต้องเขาจะได้รับคำชมเชยและเขาจะเห็นว่ามันเป็นมากกว่าหนังสือ การ์ตูนตลก.

ถ้าเป็นแบบนี้จะออกไปให้น่ารำคาญทำไม

นารูโตะไม่ปลื้มและทุกคนไม่ปลื้ม อยู่บ้านจะดีกว่า

เวลาผ่านไปและหนึ่งปีผ่านไปในพริบตา

ในหนึ่งปีชีวิตของนารูโตะเปลี่ยนไปมาก

เขาไม่ได้อยู่บ้านตลอดทั้งวัน แม้ว่าเขาจะยังไม่ออกไปข้างนอกในระหว่างวัน แต่เขาก็จะใช้ประโยชน์จากผู้คนน้อยลงที่จะออกไปข้างนอกในตอนที่มืดและเรียนวิชาพลศึกษาให้เสร็จตามตารางเวลา ในขณะเดียวกันให้ขยับร่างกาย

นารูโตะรู้ดีว่าเมื่อเขายังอยู่ในวัยเด็กเขาจะต้องกระตือรือร้นที่จะเติบโตสูงขึ้น

กว่าจะเรียนพละเสร็จก็ดึกซะเป็นส่วนใหญ่

ในตอนนี้นารูโตะจะไปที่ถนนช้อปปิ้งและแอบเข้าไปในร้านค้าที่ปิดเพื่อซื้อของใช้ประจำวันวัสดุอาหารหรือเสื้อผ้าและของใช้ในชีวิตประจำวันที่เขาต้องการ

สำหรับนารูโตะที่เกิดมาพร้อมกับสมรรถภาพทางกายที่ยอดเยี่ยมนี่ไม่ใช่เรื่องยาก

แน่นอนเขาจะจ่าย

แม้ว่าจะไม่มีใครรู้ว่าเขาเอาไป แต่คนก็ต้องเรียนรู้ที่จะเคารพและรักตัวเอง

ไม่ใช่ว่าเขาไม่มีเงินซื้อของพวกนี้ แต่ไม่มีใครขายให้เขาเขาจึงทำได้แค่นั้น

จากนั้นนารูโตะที่บังคับให้ซื้อสิ่งที่ต้องการก็จะกลับบ้านและทำอาหารด้วยตัวเอง

หลังจากเรียนรู้หนังสือเรื่อง "สมดุลอาหารและโภชนาการ" นารูโตะก็เข้าใจว่าการกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปตลอดทั้งวันและดื่มนมที่หมดอายุนั้นไม่ดีต่อสุขภาพ

พัฒนาการทางโภชนาการที่ไม่สมดุลจะนำไปสู่พัฒนาการทางร่างกายที่ช้าและเช่นเดียวกับการไม่รักการออกกำลังกายก็จะกลายเป็นปัจจัยที่ทำให้คนเรามีส่วนสูง

ด้วยวิธีการปรุงอาหารที่เรียนรู้โดย "สารานุกรมสูตรอาหารจีน" วัตถุดิบเหล่านี้ที่ นารูโตะ ซื้อมาจะถูกนำมาทำเป็นอาหารที่สะดวกสบาย แต่มีคุณค่าทางโภชนาการและอร่อย

ในตอนแรกนารูโตะจะทำอาหารเลอะเทอะเพราะขาดประสบการณ์ แต่ตอนนี้เมื่อผ่านไประยะหนึ่งแล้วสถานการณ์เช่นนี้จะไม่เกิดขึ้นอีกต่อไป

หลังจากรับประทานอาหารแล้วนารูโตะจะนอนอยู่บนเตียงและนอน

ในเวลานี้เขาจะเข้าสู่พื้นที่มหัศจรรย์นั้น

ร่างกายอยู่เฉยๆเพื่อฟื้นฟูพลังงาน แต่วิญญาณยังเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ

ที่นี่เขาสามารถเรียนต่อให้ความบันเทิงดูทีวีหรือนิยายบางเรื่องที่ได้รับรางวัลหลังจากเรียนจบหรือเล่นเกมคอนโซลที่เต็มไปด้วยเกมต่างๆได้สักพัก

หนึ่งปีต่อมานารูโตะยังไม่มีเพื่อน แต่เขาไม่รู้สึกโดดเดี่ยว

ชีวิตของเขาเติมเต็มมากทุกวัน

สำหรับนารูโตะทุกวันเต็มไปด้วยสิ่งที่ไม่รู้จักและใหม่

นารูโตะก็คิดเช่นนั้น แต่บางคนก็ทำไม่ได้

ถึงเวลาส่งค่าครองชีพอีกครั้งในเดือนมกราคม โฮคาเงะที่สามวางซองจดหมายที่มีค่าครองชีพของนารูโตะชำเลืองมองและนั่งเงียบ ๆ ไม่ไกลนักหันหน้าออกไปนอกหน้าต่างด้วยความงุนงง เขาไม่พบนารูโตะด้วยซ้ำเมื่อเดินเข้าประตูไป , ลังเลที่จะพูด แต่หยุด.