ตอนที่ 293-294

ตอนที่ 293 : เย็นซ่า

เฮือก!

เสียงฟองอากาศซาบซ่าดังให้ได้ส่งผลให้เฉินอี้อี้ต้องตกใจ

ทางด้านเฉินโม่อดไม่ได้ที่จะเผยดวงตาเบิกกว้าง

ขณะนี้ขวดโคล่ากำลังเผยฟองอากาศจำนวนมากซาบซ่าอยู่ภายใน

เฉินอี้อี้ต้องลอบกลืนน้ำลาย

นางหันมองทางลั่วฉวนพร้อมเผยสีหน้าแปลกประหลาด “ผู้อาวุโส สิ่งนี้ดื่มได้จริงหรือ?”

อาการตอบสนองของนางก็ไม่ใช่ผิดแปลก

เพราะโคล่าในเวลานี้หากไม่ทราบก็คงคิดว่าเป็นยาพิษแล้ว!

“ไม่ต้องกังวล มันไม่มีพิษ” ลั่วฉวนอธิบายอย่างที่น้อยครั้งจะกระทำ

“น้องหญิง ผู้อาวุโสกล่าวว่าไม่มีพิษ เช่นนั้นก็ไม่มีอะไร” เฉินโม่กล่าว

ครั้งนี้เขาเลือกที่จะเชื่อในตัวลั่วฉวน

“ตกลง”

เฉินอี้อี้กัดฟันแน่นหลับตาลงพร้อมดื่มโคล่าเข้าปากไปอึกใหญ่

ทว่าอึดใจถัดมา ดวงตาของนางกลายเป็นต้องเบิกกว้าง

อึก...

เฉินอี้อี้รู้สึกถึงความรู้สึกแปลกประหลาดภายในปาก มันเป็นฟองอากาศที่เคลื่อนไหวและแตกออกไปมา!

เมื่อนางดื่มโคล่าเข้าไป ขณะนี้อดไม่ได้ที่จะอุทานอยู่ภายใน

เย็นสดชื่นจับใจ!

นางไม่เคยประสบพบเจอความรู้สึกแสนสบายเพียงนี้มาก่อน!

แม้ว่าเฉินโม่กล่าวออกเอง กระนั้นภายในใจก็ยังมีความกังวล

บอกกล่าวตามตรง เขายังไม่เชื่อใจลั่วฉวน

อย่างไรแล้วทั้งสองฝ่ายก็เพิ่งพบกันได้ไม่กี่นาที

ด้วยระยะเวลาอันสั้นเพียงนี้ ยากที่จะทราบว่าอีกฝ่ายเป็นคนเช่นไร!

ทว่าเมื่อเฉินโม่พบเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของเฉินอี้อี้ มันเป็นความประหลาดใจ แตกตื่น และยินดี ขณะนี้ภายในใจอดไม่ได้ที่จะเกิดข้อสงสัยขึ้นมา

การตอบสนองนี้คืออะไร?

“น้องหญิงเป็นอย่างไรบ้าง?” เฉินโม่อดไม่ได้ที่จะกล่าวถาม

“พี่ชาย! สิ่งนี้อร่อยล้ำ! ข้าไม่เคยดื่มอะไรวิเศษเช่นนี้มาก่อน!” เฉินอี้อี้เผยอาการตื่นเต้นยินดี

ลั่วฉวนรับชมอย่างสงบอยู่เคียงข้าง

เขาทราบว่าปฏิกิริยาของเฉินอี้อี้นี้ปกติ

เพราะลูกค้าใหม่ที่เพิ่งมาร้าน หลังได้ดื่มโคล่าเป็นครั้งแรกต่างก็มีอาการเช่นนี้กันทั้งสิ้น...

เฉินโม่พยักหน้ารับพร้อมลอบวางใจ “อย่างนั้นเร่งรีบดื่มเข้าไป! ผู้อาวุโสกล่าวว่ามันช่วยเจ้ารักษาอาการบาดเจ็บได้”

“รับทราบ!”

เฉินอี้อี้พยักหน้ารับรัวเร็วก่อนจะดื่มด่ำโคล่าอย่างสุขใจ

นางแทบไม่อาจจินตนาการถึงได้ ว่ายารักษาอะไรจะสามารถอร่อยล้ำได้เพียงนี้!

รับชมสีหน้าเย็นเยือกของลั่วฉวน เฉินโม่ไม่กล้าที่จะตั้งคำถาม

ไม่ช้าขวดโคล่าก็เกลี้ยงไม่เหลือแม้สักหยด

เฉินอี้อี้ถึงกับเรอออกมาด้วยความพึงพอใจ

ขณะนี้เองที่นางได้ตระหนัก ว่าข้างกายมีสองบุรุษคงอยู่ นางพลันต้องเร่งรีบใช้มือปิดปากทำท่าเขินอาย

ใบหน้านั้นแดงเรื่อทว่ายังดูงดงามอยู่

“หือ? อาการบาดเจ็บนี้... หายแล้ว?!”

เมื่อเฉินอี้อี้ยกแขนขึ้น นางอดไม่ได้จนอุทานร้องออก

“เป็นไปได้หรือไม่?!” เฉินโม่อุทานออกเช่นเดียวกัน

นี่ผ่านไปนานเพียงใดกัน?

ไฉนอาการบาดเจ็บรักษาหายดีได้แล้ว?

“พี่ชาย ข้าหายแล้ว!”

เฉินอี้อี้เลิกแขนเสื้อขึ้นพร้อมเผยวงแขนขาวสะอาดให้ได้เห็น

ที่ตรงต้นแขน มันมีผ้าพันแผลปิดปากแผลเอาไว้

เฉินอี้อี้จึงถอดผ้าพันแผลออก

ผิวหนังเบื้องใต้ผ้าพันแผลขาวเนียนเสมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้น!

กล่าวได้ว่าหากไม่บอกว่าเคยบาดเจ็บก็ไม่ทราบ!

“เรื่องนี้... เป็นไปได้หรือนี่?!” เฉินโม่อุทานร้อง

เขาทราบชัดดีว่าแขนของเฉินอี้อี้อาการบาดเจ็บหนักหนาเพียงใด!

มันลึกถึงกระดูกด้วยซ้ำ!

ไม่ว่าใช้ยาตำรับใดรักษา มันก็ต้องใช้เวลานานเพื่อฟื้นคืนสภาพ

แต่แล้วขณะนี้เล่า?

นี่ผ่านไปนานเพียงใด?

เพียงไม่กี่ชั่วลมหายใจด้วยซ้ำ

อาการบาดเจ็บถึงกับหายดีสมบูรณ์แบบ กระทั่งแผลเป็นที่ควรมีก็ยังไม่มีให้เห็น!

ไม่เกินเลยหากจะกล่าว ว่านี่เป็นยาของเทพเซียนแล้ว!

ตอนที่ 294 : ขอบคุณผู้มีพระคุณด้วยสิบผลึกวิญญาณ

“ขอบคุณผู้อาวุโส” คนทั้งสองกล่าวออกอย่างจริงใจ

ถ้อยคำเหล่านี้มาจากก้นบึ้ง

ขณะนี้โบราณสถานเปิดออกแล้ว ทั้งสองยังอยู่ใกล้เคียง กล่าวได้ว่าไม่คิดอยากพลาดโอกาสสำคัญเช่นนี้

ทว่าเฉินอี้อี้บาดเจ็บ อีกทั้งสภาพแวดล้อมเช่นที่นี่ซ่อนตัวระหว่างรอคอยอย่างไรก็มีแต่อันตราย

เพื่อความปลอดภัยแก่ชีวิต เรื่องสำรวจโบราณสถานก็ได้แต่ต้องละทิ้ง

ขณะนี้อาการบาดเจ็บหายดี นั่นหมายความถึงสามารถพร้อมบุกฝ่า

ด้วยเหตุนี้คนทั้งสองจึงซาบซึ้งต่อลั่วฉวนที่โผล่มาพร้อมมอบยารักษาเลิศล้ำเช่นโคล่าให้

ใต้หล้าแห่งนี้ หากมีผู้ฝึกตนเช่นผู้อาวุโสท่านนี้มากมาย เช่นนั้นย่อมกลายเป็นโลกอันสงบสุขเป็นแน่...

ลั่วฉวนพยักหน้ารับ

ถัดจากนั้นเขาจึงจับจ้องเฉินโม่ด้วยสายตา

“ไม่ทราบว่าผู้อาวุโสคิดบอกกล่าวอันใดหรือไม่?” พบเห็นลั่วฉวนมองมา เฉินโม่จึงเผยความสับสนกล่าวถามออกอย่างระแวดระวัง

ลั่วฉวนพูดกล่าวไม่ออกไปครู่ เจ้าไม่พบเห็นคำใบ้ข้าหรือไร?

“เพื่อตอบแทนผู้มีพระคุณ สิบผลึกวิญญาณ” ลั่วฉวนกล่าวออกเรียบเฉย

เฉินโม่ชะงักไปครู่ก่อนจะนิ่งค้าง

ผู้อาวุโสท่านนี้... ถึงกับเป็นคนเช่นนี้!

“แค่กแค่ก!”

เฉินอี้อี้ที่อยู่ข้างกายได้ยินคำของลั่วฉวน ขณะนี้อดไม่ได้จนโขลกไอออก

ทว่าหลังได้เห็นสายตาของลั่วฉวนที่มองไปยังเฉินโม่ นางจึงตัดสินใจเงียบปากพร้อมหดตัว

“บอกไปแล้วไม่ใช่หรือ? ข้าคือเถ้าแก่ โคล่าเป็นสินค้าอย่างหนึ่งที่ข้าขาย” ลั่วฉวนกล่าวอธิบายอย่างที่น้อยครั้งจะทำ

“เช่นกัน อย่าเรียกหาข้าเป็นผู้อาวุโส ฟังแล้วไม่ใคร่สบายใจนัก” ลั่วฉวนโบกมือพลางกล่าว “เรียกเป็นเถ้าแก่ก็พอแล้ว”

ลั่วฉวนชื่นชอบให้ผู้อื่นเรียกหาเป็นเถ้าแก่มากกว่า

สีหน้าของเฉินโม่และเฉินอี้อี้แปลกออกไปเล็กน้อย

ยอดฝีมือท่านนี้แท้จริงถึงกับชื่นชอบให้ผู้อื่นเรียกหาเป็นเถ้าแก่...

รับฟังคำอธิบายของลั่วฉวน ทั้งสองค่อยนึกได้ถึงคำแนะนำตัวที่ลั่วฉวนบอกกล่าวไว้ก่อนหน้า

เป็นพวกเขาคิดว่าลั่วฉวนเพียงกล่าวหยอกล้อ

ไม่นึกว่าจะเป็นเรื่องจริง...

แต่ประเดี๋ยว ใจความสำคัญไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้น

เฉินโม่พลันคิดอะไรขึ้นมาได้

“เถ้าแก่กล่าวว่าโคล่ามีขายในร้านของท่านงั้นหรือ?” หลังได้ยินราคาสิบผลึกวิญญาณจากลั่วฉวน เฉินโม่ค่อยได้ตระหนักว่าลั่วฉวนกล่าวอะไรออกมา

ลั่วฉวนพยักหน้ารับ

“ราคาเพียงแค่สิบผลึกวิญญาณจริงหรือ?”

ลั่วฉวนพยักหน้ารับอีกครั้งหนึ่ง

เฉินโม่และเฉินอี้อี้ต้องสูดลมหายใจเข้าลึก ดวงตาทั้งสองมองที่ลั่วฉวนอย่างแทบไม่อาจนึกเชื่อสิ่งที่ได้พบเจอ

ยารักษาวิเศษเพียงนั้น มันเลิศล้ำยิ่งกว่าใดระดับสูงใดที่คนทั้งสองเคยพบเจอ แต่ราคากลับเพียงแค่สิบผลึกวิญญาณ?

นี่มันต่างอะไรกับยื่นให้โดยเปล่าทั้งยังส่งให้ถึงที่กลางป่า?

“เถ้าแก่มีสินค้าอื่นด้วยหรือไม่?” เฉินอี้อี้กล่าวถามด้วยอาการตื่นเต้นยามนึกอะไรขึ้นมาได้

“มี”

ลั่วฉวนเผยความยินดีอยู่ภายใน คล้ายว่ากิจการวันนี้จะเริ่มต้นได้ด้วยดี

“อย่างนั้นขอพวกเรารับชมได้หรือไม่?” เฉินโม่กล่าวถาม

โคล่ายังวิเศษเพียงนั้น แล้วสินค้าอื่นจะวิเศษเลิศล้ำเพียงใด?

ลั่วฉวนจึงโบกมือพร้อมเผยม่านแสงโปร่งใสต่อหน้าคนทั้งสอง

หน้าต่างโปร่งแสงนี้ปรากฏรายการสินค้าของร้านต้นตำรับ

นี่คือร้านค้าเสมือนจริงที่ระบบให้ลั่วฉวนใช้สำหรับขายสินค้าโดยสะดวก

ร้านค้าเสมือนจริงก็คือร้านต้นตำรับแบบพกพา

ตราบเท่าที่เลือกสินค้าจากหน้าต่างโปร่งแสงส เช่นนั้นก็จะซื้อหามันได้โดยตรง

รายการในหน้าต่างโปร่งแสง จะมีแต่สินค้าที่ขายในร้านต้นตำรับ

ทางด้านหอคอยแห่งการทดสอบและระบบฝึกสอนทำอาหารนั้นไม่มีติดมาด้วย

หากต้องการเล่นเกมเสมือนจริง เช่นนั้นก็ต้องใช้เครื่องเล่นเกมเสมือนจริง

แน่นอนว่าบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปก็ไม่มี เพราะนั่นต้องใช้เครื่องทำน้ำร้อนเฉพาะของทางร้าน...

รับชมหน้าต่างโปร่งแสงตรงหน้า ทั้งสองอุทานด้วยความยินดี

คนทั้งสองไม่เคยได้เห็นของวิเศษเช่นนี้มีขายที่ไหนมาก่อน

“เหล่านั้นคือสินค้าที่มีขายในร้าน รับชมด้วยตนเอง” ลั่วฉวนกล่าวบอก “เหนืออื่นใดร้านมีกฎการซื้อสินค้า ทั้งหมดแจ้งไว้ที่ด้านบนสุด”