SEEA 22 ฟรี
เฉินฟานโกรธมาก แม้ว่าเขาจะเคยต่อสู้เป็นกลุ่มตั้งแต่ยังเด็ก แต่เขาก็ไม่เคยพ่ายแพ้มาก่อน คราวนี้ไม่เพียง แต่เขาโดนใครบางคนตี แต่สิ่งของในบ้านของเขาก็เช่นกัน
"แก้แค้น. ฉันต้องแก้แค้น!” เฉินฟานกุมหน้าอกของเขาอย่างโกรธเกรี้ยว
เฉินฟาน ไม่สามารถตำหนิในเรื่องนี้ได้ เป็นผู้ชายชื่อ เว่ยซ่งเยว่ ที่ทำให้เรื่องนี้เกิดขึ้น ถ้าเขาไม่ทุบหัวของ เฉินฟาน ด้วยจาน เฉินฟาน ก็คงไม่รีบทุบตีเขา แม้ว่าจะเป็นความผิดของเฉินฟาน แต่เขาก็ยังต้องการแก้แค้น!
ในขณะนั้นเฉินฟานนึกถึงลุงคนที่สามของเขาที่แขนขาดครึ่งหนึ่ง ขณะที่เขากำลังตกปลาอยู่ในชนบท ลุงของเขาชอบเล่นกับวัตถุระเบิดมาตั้งแต่เขายังเด็กและ เฉินฟาน ก็มักจะสนใจที่จะทำวัตถุระเบิดของเขาเอง หายใจเข้าลึก ๆ เฉินฟานรู้สึกโกรธหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและโทรออก
“สวัสดีครับ ลุง! ฉันคือเสี่ยวฟาน ลุงมีวัตถุระเบิดเหลืออยู่หรือป่าว? ฉันต้องการซักโหลสำหรับตก ปลา!”
“วัตถุระเบิด! เสี่ยวฟานมีการบังคับใช้กฎหมายที่เข้มงวดกับเรื่องนี้ หากแกถูกจับได้แกจะถูกจำคุก นอกจากนี้รัฐบาลยังสั่งห้ามพ่อค้าขายปุ๋ยแอมโมเนียมไนเตรตอีกต่อไป ถ้าแกอยากตกปลาก็แวะมาได้ ฉันจะพาแกไปตกปลาด้วยตาข่าย!”
“มีวิธีอื่นอีกไหม? ฉันรู้ว่าลุงรู้วิธีสร้างวัตถุระเบิดประเภทต่างๆ”
“เป็นไปได้ แต่เสี่ยวฟานไม่ใช่ว่าฉันไม่เต็มใจที่จะช่วยแก แต่รัฐบาลเข้มงวดในเรื่องนี้มาก หากแกไปตกปลาในมหาสมุทรและถูกจับได้แกจะถูกจำคุก 2 ปีและใครก็ตามที่รายงานเหตุการณ์นั้นจะได้รับรางวัล ลองคิดดูสิ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่มีใครสังเกตเห็น”
“โอ้ไม่เป็นไรแล้ว ฉันแค่อยากเล่นกับวัตถุระเบิด ลุงรู้ไหมว่าเสียง 'ป๊อป' นั้นเสพติดมาก!”
เฉินฟานส่ายหัววางสายโทรศัพท์
ตอนนี้เขาควรทำอย่างไร หากปราศจากความช่วยเหลือก็ไม่สามารถแก้แค้นได้เนื่องจาก เว่ยซ่งเยว่ ได้รับการสนับสนุนจาก เทียนไห่ชิปปิ้งลิมิเต็ด
ฉันสามารถใช้ปลาไหลไฟฟ้าโจมตีเรือด้วยไฟฟ้าได้หรือไม่? ไม่ ไม่ใช่ความคิดที่ดีกระแสไฟฟ้าจะอ่อนลงอย่างมากหากกระแสไฟฟ้ามากกว่า 2,000 โวลต์กระจายไปทั่วเรือ
แม้ว่าเขาจะฆ่าคนได้ไม่กี่คน แต่เฉินฟานก็ไม่ทำเช่นนั้น ศัตรูของเขาคือ เว่ยซ่งเยว่ ไม่ใช่นักพนันผู้บริสุทธิ์!
ถ้าเขาต้องการหา เว่ยซ่งเยว่ เขาจะต้องไปที่ เทียนไห่ชิปปิ้งลิมิเต็ด อย่างไรก็ตามสถานที่นั้นเป็นเหมือนถ้ำสิงโต ถ้าเขาไม่มีแก๊งเพื่อนมากฝีมือก็ไม่มีทางที่เขาจะแสดงมันได้
“เทียนไห่ชิปปิ้งลิมิเต็ด … เทียนไห่ชิปปิ้งลิมิเต็ด …” เฉินฟาน ยังคงพึมพำขณะที่เขาคิด
ถ้า บอสเว่ย สามารถเริ่ม บริษัท พนันได้ ... แล้วทำไมฉันถึงไม่ได้ล่ะ?
———-
เมื่อนึกถึงโพสต์จากเพื่อนออนไลน์ของเขา อี้เตงหยุน เฉินฟาน ก็มีความหวัง มีปัญหาใดบ้างที่ไม่สามารถแก้ไขได้ด้วยปลาไหลไฟฟ้าที่กำลังเติบโต? เขาสามารถจับสัตว์ประหลาดใต้ทะเลลึกได้ถ้ามีคนต้องการเขา!
ในฟอรัมอินเทอร์เน็ตของ บ้านมหาสุมทร มีคนจำนวนมากที่ต้องการซื้อของแปลก ๆ จากมหาสมุทร มีคนที่ยอมจ่ายเงิน 50,000 หยวนเพื่อซื้องูที่ใคร ๆ ก็ตั้งชื่อว่า "ราชาแห่งดราก้อนซี"
มีข่าวลือว่างูตัวนี้ผลิตน้ำดีที่มีฤทธิ์ในการรักษาโรคหลอดเลือดดำในสมองได้อย่างน่าอัศจรรย์ ตราบใดที่มีคนดื่มน้ำซุปผสมกับดีหมีงูนี้อย่างต่อเนื่องเขาก็สามารถฟื้นตัวได้แม้ว่าเขาจะเป็นอัมพาตไปแล้วครึ่งหนึ่งก็ตาม!
แค่นั้นแหละ! ฉันควรจะเริ่ม บริษัท ธุรกิจทางทะเลที่เชี่ยวชาญในการดำเนินการตามคำขอแปลก ๆ ! หลังจากโชคดีฉันสามารถจ้างนักสู้ชั้นนำจำนวนหนึ่งเพื่อบุกเข้าไปใน บริษัท ขนส่งเทียนไห่จับเว่ยซ่งเยว่และเลี้ยงเขาให้ฉลามได้!
เฉินฟานอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้นเมื่อคิดถึงความคิดนี้ เงิน 200,000 หยวนที่เขามีก็เพียงพอสำหรับการเริ่มต้นธุรกิจ หลายคนอาจใฝ่ฝันที่จะเป็นเจ้าของ บริษัท ของตัวเองและ เฉินฟาน ก็เป็นหนึ่งในนั้น ตั้งแต่เขายังเด็กเขามักจะอิจฉาซีอีโอใหญ่ที่พานายหญิงของพวกเขามาทัวร์ในเบนซ์ของพวกเขา เขามักจะฝันกลางวันว่ามันจะยอดเยี่ยมแค่ไหนถ้าเขาสามารถเป็นเจ้าของ บริษัท ที่มีชื่อเสียงได้!
“ไอ้เว่ยซ่งเยว่ไม่ช้าก็เร็ว ฉันจะฆ่าแก!”
เมื่อย้อนกลับไปสู่ความเป็นจริง เฉินฟาน มองไปรอบ ๆ เครื่องเรือนที่ถูกทำลายในบ้านของเขาและโกรธอีกครั้ง
ในการเริ่มต้น บริษัท เขาจะต้องผ่านขั้นตอนอย่างเป็นทางการที่น่าเบื่อและลำบากมาก โชคดีที่มีอีกวิธีหนึ่งคือ บริษัท ที่เชี่ยวชาญในการจดทะเบียน บริษัท ใหม่สามารถช่วยให้คุณดำเนินการจดทะเบียนทั้งหมดได้ในระยะเวลาอันสั้น เนื่องจากพวกเขาให้บริการสำหรับทุกคนสิ่งที่คุณต้องทำคือจ่ายเงินเล็กน้อย บริษัท ประเภทนี้มีอยู่ทั่วไปบนท้องถนน
หลังจากจัดการเรื่องยุ่ง ๆ ในบ้านเฉินฟานก็หยิบบัตรธนาคารของเขาออกมาและไปที่ถนนในเช้าวันรุ่งขึ้น
เขาคิดถึงเรื่องนี้ตลอดทั้งคืนที่บ้านและตัดสินใจตั้งชื่อ บริษัท ของเขาว่า“บริษัทโอเชี่ยนสตรอมมารีน”
บริษัท จดทะเบียนหาง่ายมาก หลังจากเดินไปตามถนนสองสายเขาก็พบร้านหนึ่งในหน้าร้านเล็ก ๆ
“คุณครับ คุณต้องการความช่วยเหลือในการจดทะเบียน บริษัท หรือไม่” พนักงานต้อนรับไม่ได้เป็นใบ้ ทันทีที่เธอเห็น เฉินฟาน เธอรู้ว่าเขาต้องการจดทะเบียน บริษัท
“ใช่แล้ว!”
“คุณต้องการจดทะเบียน บริษัท ประเภทใด” พนักงานต้อนรับดึงข้อมูลจำนวนหนึ่งออกมาและส่งให้เฉินฟาน “สำหรับ บริษัท ที่มีผู้ถือหุ้นสองรายขึ้นไปเราจะต้องมีเงินขั้นต่ำ 30,000 หยวนในการตรวจสอบในขณะที่สำหรับ บริษัท ที่เป็นเจ้าของคนเดียวเราจะต้องใช้เงิน 100,000 หยวน แน่นอนเราสามารถให้ข้อมูลรับรองแก่คุณได้ด้วย!”
“ฉันสนใจ บริษัท เจ้าของคนเดียว ฉันมีเงินอยู่แล้ว แต่ฉันยังต้องไปที่ธนาคารเพื่อตรวจสอบความถูกต้องหรือไม่” เฉินฟานเกาหัวของเขา แน่นอนว่าจะเป็น บริษัท เจ้าของคนเดียว เขาไม่มีหุ้นส่วนและวิธีนี้เขาสามารถเก็บผลกำไรทั้งหมดไว้กับตัวเอง
“ใช่ ฉันจะมีคนไปกับคุณที่ธนาคารเพื่อยืนยันในภายหลัง ใช้เวลาไม่นาน!”
กลุ่มส่วนตัวมีประสิทธิภาพมากขึ้นอย่างแน่นอน สิ่งที่เขาต้องทำคือกรอกแบบฟอร์มและไปที่ธนาคารเพื่อทำการตรวจสอบ ส่วนที่เหลือพนักงานต้อนรับบอกว่าจะทำให้เสร็จภายในสามวันเท่านั้น
หลังจากจ่ายเงิน 1,000 หยวนเป็นค่ามัดจำ เฉินฟาน ก็จากไปด้วยความพึงพอใจ การจดทะเบียน บริษัท ถูกกว่าที่เขาคิด
ตอนนี้เขามี บริษัท แล้วเขาต้องการเช่าพื้นที่สำนักงาน เขาไม่ได้วางแผนที่จะใช้สำนักงานใหญ่ พื้นที่ไม่กี่สิบตารางฟุตนั้นใหญ่เกินพอสำหรับการปรากฏตัวเท่านั้น มันเป็นปลาไหลไฟฟ้าที่ทำได้ทุกอย่างจริงๆ
หลังจากเดินไปรอบ ๆ เฉินฟาน ก็ถูกดึงดูดไปยังอาคารสำนักงานสีเทาเงิน 16 ชั้นที่มีกระจกสีเย็นตา หลังจากโทรไปที่หมายเลขที่พิมพ์บนป้ายโฆษณาเฉินฟานก็เลือกสำนักงานที่ชั้นสาม มันประมาณแปดสิบตารางเมตร ราคาเดิมคือ 32,000 หยวน แต่ เฉินฟาน สามารถต่อรองราคาได้เหลือ 30,000 หยวน
หลังจากโอนเงินแล้ว เฉินฟาน ก็ไปที่ร้านขายเฟอร์นิเจอร์และซื้อเครื่องใช้สำนักงานเช่นโต๊ะโซฟาและเก้าอี้ จากนั้นเขาก็ไปที่ร้านขายเครื่องใช้ไฟฟ้าและซื้อคอมพิวเตอร์เครื่องแฟกซ์เครื่องพิมพ์และเครื่องสแกน
เฉินฟาน เป็นคนใจร้อน เขาไม่เคยผัดวันประกันพรุ่งและจะทำงานให้เสร็จในวันเดียว
เมื่อสำนักงานได้รับการจัดระเบียบอย่างเรียบร้อยด้วยความช่วยเหลือของคนงานส่งของตอนนี้ก็เป็นเวลาแปดโมงเย็นแล้ว เฉินฟาน ให้เงินพิเศษกับพวกเขา 200 หยวนสำหรับเงินค่าอาหารค่ำ
ตอนนี้เขาเป็นเจ้านายเขาต้องการพนักงาน เช้าวันรุ่งขึ้น เฉินฟาน นั่งรถแท็กซี่ไปที่งาน เนื่องจากไม่ใช่วันหยุดของวิทยาลัยตลาดการรับสมัครจึงไม่หนาแน่น หลังจากจ่ายเงิน 500 หยวนเพื่อเช่าสถานที่เฉินฟานก็นั่งไขว่ห้างและวางป้ายที่เขาเพิ่งพิมพ์ไว้บนโต๊ะทำหน้าที่เหมือนผู้สัมภาษณ์ชั่วคราว
การเป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบปีมาที่นี่เพื่อรับสมัครดึงดูดความสนใจของฝูงชน ผู้คนส่วนใหญ่ที่ผ่านไปมาหยุดดูป้าย แต่ก็ส่ายหัวและจากไป
ป้ายอ่านว่า“ บริษัท โอเชี่ยนสตอร์มมารีนกำลังต้องการเติมเต็มตำแหน่งดังต่อไปนี้: ผู้จัดการธุรกิจอายุ 20-25 ปีหน้าตาสุภาพไม่มีประวัติอาชญากรรมมีความเชี่ยวชาญด้านคอมพิวเตอร์ต้องมีทักษะในการสื่อสารที่ดีไม่มีข้อ จำกัด ด้านวุฒิการศึกษา ที่เงินเดือนขั้นต่ำ 1,000 หยวนต่อเดือนและโบนัสที่ให้ตามเงินปันผล
“ ช่างเครือข่ายที่มีความเชี่ยวชาญในการออกแบบและดูแลเว็บไซต์เงินเดือนระหว่าง 1,500 หยวน ถึง 2,000 หยวน โดยมีความต้องการเช่นเดียวกับตำแหน่งข้างต้น!
“จำเป็นต้องมีพนักงานต้อนรับผู้หญิงที่มีเสียงไพเราะจะได้รับการพิจารณาเป็นอันดับแรกเงินเดือนต่อเดือนอยู่ระหว่าง 1,200 หยวน ถึง 1,500 หยวน และข้อกำหนดเดียวกันกับตำแหน่งแรก!”
สิ่งเหล่านี้เป็นข้อกำหนดของ บริษัท ทั่วไป
หนึ่งชั่วโมงต่อมามีคนห้าคนมาขอคำปรึกษา แต่ เฉินฟาน ไม่ได้จ้างพวกเขา ความต้องการของพวกเขาสูงขึ้นเรื่อย ๆ และพวกเขาบ่นว่า บริษัท เล็กเกินไปหรือดูเหมือนจะไม่มีอนาคตที่สดใสรออยู่ข้างหน้า
"ฮะ. ทุกวันนี้นักศึกษาจู้จี้จุกจิกมาก!” เฉินฟานหาวอย่างเกียจคร้าน
“ขอโทษนะคุณยังหาช่างอยู่หรือเปล่า”
ขณะที่เฉินฟานกำลังจะหลับชายหนุ่มอายุยี่สิบต้น ๆ ก็เดินเข้ามาหาเขา
"ใช่. นายรู้วิธีสร้างเว็บไซต์หรือไม่” เฉินฟานลุกขึ้นและมองชายหนุ่มในแว่นตาอย่างตื่นเต้น
"ใช่." ชายหนุ่มกล่าวด้วยสีหน้าสงบ
“ตกลงคุณมีงานทำ คุณชื่ออะไร?” เฉินฟานหยิบแบบฟอร์มและส่งให้ชายหนุ่ม
“อี้เตงหยุน”
