ตอนที่แล้วตอนที่ 281-282
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 285-286

ตอนที่ 283-284


ตอนที่ 283 : วิธีการขายอาวุธ

เปิดมิติขึ้น?

ลั่วฉวนประหลาดใจ

ของเช่นนี้ระบบกล่าวออกมาได้ง่ายดายเพียงนี้เลย?

ภายในใจของเขาเกิดความคิดมากมายกว่าจะรวบรวมเป็นเรื่องเดียวกันได้

“ระบบทำได้ยอดเยี่ยมมาก”

“ขอบคุณเจ้าของร้านที่กล่าวชม” ระบบตอบรับเสียงราบเรียบ

“ว่าไปแล้วมีอาวุธอะไรขายบ้าง?” ลั่วฉวนกล่าวถามด้วยความสงสัย

“อาวุธทุกอย่างที่มีขายในร้านค้าหอคอยแห่งการทดสอบ”

ลั่วฉวนชะงัก

ไม่ช้าสีหน้านั้นต้องกลับกลายเป็นตื่นเต้นยินดี

เขาทราบชัดดีว่าอาวุธในหอคอยแห่งการทดสอบเป็นอย่างไร

มันไม่ใช่มีเพียงแต่อาวุธทั่วไป แต่กระทั่งขายอาวุธที่มีแต่ในนิยายวิทยาศาสตร์จากดวงดาวสีฟ้าคราม

พลังอำนาจเหล่านั้นหาได้ยิ่งหย่อนไปกว่าอาวุธวิญญาณไม่!

ลั่วฉวนเริ่มจินตนาการ ว่าเมื่อใดผู้ฝึกตนของทวีปเทียนหลันเผชิญหน้าต่อกัน เช่นนั้นคงเกิดศึกที่น่ารับชมขึ้น...

ทว่าเขาก็ต้องส่ายศีรษะละทิ้งความคิดเหล่านั้นไปเสียก่อน

ลั่วฉวนกล่าวถามต่อ “ราคาของอาวุธเป็นยังไง?”

“ราคาของอาวุธชั้นสวรรค์และโลกา รวมถึงลึกล้ำและแรกเริ่มนั้นจะเท่ากับที่ปรากฏในร้านค้าหอคอยแห่งการทดสอบ ทว่าจะมีการปรับเปลี่ยนในส่วนของอุปกรณ์ที่เหนือกว่าระดับศักดิ์สิทธิ์ ราคาจะขึ้นอยู่กับตัวอาวุธเอง”

ลั่วฉวนพยักหน้ารับ

ราคาค่อนข้างสมเหตุสมผลดี

“แล้วมีข้อจำกัดการซื้ออะไรหรือไม่?” ลั่วฉวนคิดเรื่องหนึ่งขึ้นได้

อย่างไรแล้วสินค้าอื่นทั้งหลายในร้านก็มีข้อจำกัดการซื้อ

ยกตัวอย่าง แต่ละสินค้าจะสามารถซื้อได้คนละชิ้นต่อวัน

หอคอยแห่งการทดสอบและระบบฝึกสอนทำอาหาร เหล่านั้นก็เล่นได้สามชั่วโมงต่อวัน

“แต่ละคนสามารถซื้ออาวุธได้มากสุดหนึ่งชิ้นต่อวัน ไม่มีข้อจำกัดอื่นนอกเหนือจากนี้” ระบบตอบกลับ

ลั่วฉวนนิ่งงันไปครู่

หลังจากคิดให้ดีแล้วเขาค่อยเข้าใจ

ราคาและระดับของอาวุธ นั่นก็ถือเป็นการจำกัดในตัวอย่างหนึ่งแล้ว

อาวุธระดับสูง ผู้ฝึกตนที่มีกำลังต่ำต้อยไม่อาจใช้งานได้ไหว กล่าวคือพวกเขาต้องแข็งแกร่งให้มากพอเพื่อใช้งานให้ดีได้

ข้อจำกัดเช่นนี้มีอยู่ก่อนแล้ว ดังนั้นไม่น่าเป็นไรกระมัง?

หลังพูดกล่าวกับระบบอยู่พักหนึ่ง ลั่วฉวนจึงไปนอนพัก

ค่ำคืนนี้ไร้ซึ่งความฝันใด

พริบตาวันใหม่ก็มาเยือน

ลั่วฉวนทำอาหารเช้าทานเอง

เพราะเขาเกียจคร้านจะไปยังภัตตาคารหงส์อมตะทะยาน...

เสร็จสิ้นมื้อเช้าแล้วจึงค่อยลงมาชั้นล่าง

ลั่วฉวนมองไปยังสภาพแวดล้อมภายในร้าน

ยังไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

ร่องรอยความผิดหวังปรากฏในใจ ทว่าไม่ช้าก็สงบใจลงได้

อย่างไรก็ต้องรอคอยระยะเวลาให้ครบสี่สิบแปดชั่วโมงจึงค่อยมีความเปลี่ยนแปลง

อย่าได้รีบ อย่าได้รีบ

ก่อนอื่นคือเปิดประตูร้าน

แน่นอนว่าเวลานี้มีลูกค้าหลายคนมารอหน้าร้านอยู่ก่อนแล้ว

เซี่ยหยวน ผู้อาวุโสที่สาม ตี้อู๋ปาเต๋า...

แน่นอนว่ายังมีบรรดาศิษย์จากสถาบันวิญญาณเมฆาและสถาบันจันทราลึกล้ำ

เหล่านี้คุ้นเคยกับลั่วฉวนดี

แต่ก็มีคนแปลกหน้าอยู่บ้าง

จากตราสัญลักษณ์บนเสื้อและท่าทีที่มีต่อผู้อาวุโสที่สาม เพียงคิดก็ทราบไม่ยากว่าเป็นศิษย์ของหุบเขาโอสถ

หลังเปิดประตูร้าน ลั่วฉวนจึงกลับเข้ามานั่งหลังโต๊ะ

ฝูงชนจึงแห่กันเข้ามา

ด้วยเหยาซือหยานไม่อยู่ ลั่วฉวนที่เป็นเถ้าแก่ร้านก็ต้องทำหน้าที่แทน

นั่นก็คืองานเก็บผลึกวิญญาณ...

“เถ้าแก่ พี่ซือหยานไปไหนแล้ว?” กู่หยุนซีกล่าวถามด้วยความสงสัยเพราะไม่พบเห็นร่างอันคุ้นเคยในร้าน

“ลาหยุดสักหลายวัน” ลั่วฉวนตอบกลับ

“โอ้” กู่หยุนซีพยักหน้ารับ

ไม่ช้าแต่ละคนจึงพุ่งเน้นความสนใจไปยังน้ำแร่

ลูกค้าเวลานี้มีกว่ายี่สิบคน ทว่าน้ำแร่มีเพียงสิบขวด

เห็นได้ชัดว่าลูกค้าที่มาวันนี้ครึ่งหนึ่งต้องกลับบ้านมือเปล่า

ส่วนจะแบ่งอย่างไรนั้น ก็ให้พูดคุยกันเอาเอง

สถานการณ์เช่นนี้ เกรงว่าจะเกิดขึ้นได้ก็แต่ในร้านต้นตำรับ...

ส่วนผลลัพธ์สุดท้ายว่าจะเป็นอย่างไร ลั่วฉวนแทบไม่ต้องคาดเดา

เซี่ยหยวนและคณะขอบเขตทดสอบเต๋าต่างได้รับไปคนละขวด ส่วนที่เหลือให้เสี่ยงโชคแบ่งกันเอาเอง

ตอนที่ 284 : ร่างวิญญาณเยือกแข็ง

“สรรพคุณของน้ำแร่ช่างน่าทึ่ง!” เซี่ยหยวนกล่าวออกอย่างตื่นตะลึง

เขารับรู้ได้ว่าร่างกายขณะนี้เกิดพลังงานไหลเวียนอย่างที่ไม่เคยประสบพบเจอมาก่อน

“รับชมกู่หยุนซี!”

“เคลื่อนไหวใหญ่โตนัก! เกิดอะไรขึ้นกัน...”

เสียงอุทานร้องเริ่มดังออกมากันไม่ขาด

กู่หยุนซีเองก็ได้ดื่มน้ำแร่

รอบกายของนางขณะนี้เกิดเป็นสายลมเย็น อุณหภูมิโดยรอบลดต่ำลงอย่างมหาศาล

กระทั่งเกิดเกล็ดน้ำแข็งที่พื้น!

“ระบบ นางตื่นรู้สายเลือดงั้นหรือ?” ลั่วฉวนกล่าวถามด้วยความประหลาดใจ

“กำลังตรวจสอบ...”

“ตรวจสอบเสร็จสิ้น ร่างกายของนางตื่นรู้ขึ้นเป็นร่างวิญญาณเยือกแข็ง”

“ร่างวิญญาณเยือกแข็งข้องเกี่ยวกับออร่าแห่งฟ้าดิน ทำให้สามารถควบคุมพลังเยือกแข็งได้”

ลั่วฉวนถึงกับลอบอิจฉา

จากที่ระบบกล่าว ร่างนี้สมควรแข็งแกร่งยิ่งกว่าร่างวิญญาณโดยกำเนิดเช่นเขา...

ด้วยระบบความปลอดภัยคุ้มกัน แวดล้อมกู่หยุนซีขณะนี้จึงถูกควบคุมเอาไว้

ผ่านไปหลายนาทีจึงค่อยกลับคืนสู่ความปกติ

กู่หยุนซีลืมตาตื่นขึ้นทีละน้อย

ที่ชวนตื่นตะลึง คือดวงตาของนางได้แปรเปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินเย็นเยือก!

นับเป็นโชคดีที่ความแปลกนี้คงอยู่ไม่นานก่อนจะเลือนหาย

กู่หยุนซีสูดลมหายใจเข้าลึก ที่รับรู้ได้คืออากาศเย็นเยียบ!

นางค่อยตระหนักได้ตอนนี้ ทว่าผู้คนทั้งหลายต่างมองที่นาง

“หือ? มองข้าทำอะไรกัน?” กู่หยุนซีเผยสีหน้าฉงนใจ

“ซีเอ๋อ ไม่รับรู้ถึงอะไรบ้างเลยหรือ?” เจียงเหวิ่นฉางเป็นเพื่อนสนิทขณะนี้กล่าวถามออก

กู่หยุนซีคิดไปครู่ “รู้สึกว่าเย็นและสบายมาก”

ผู้อื่นได้แต่เงียบตอบ

จากที่เห็น นั่นเรียกว่าเย็นสบายหรือ?

พวกเขาถึงกับพูดกล่าวกันไม่ออก

“ยินดีด้วย เจ้าตื่นรู้ร่างวิญญาณเยือกแข็ง” ลั่วฉวนกล่าวออกด้วยเสียงราบเรียบ

ร่างวิญญาณเยือกแข็ง?

ได้ยินชื่อแปลกไม่คุ้นหู แต่ละคนต่างเผยความงงงัน

ไม่มีใครทราบ เพราะแม้เป็นในหมู่ผู้ฝึกตนก็ถือเป็นสิ่งหาได้ยากมหาศาล

ลั่วฉวนจึงบอกกล่าวโดยคร่าวถึงร่างวิญญาณเยือกแข็งดังที่ระบบบอกมา

ทันใดนี้เองที่ดวงตาแต่ละคนต่างมองที่กู่หยุนซีแปลกออกไป

ร่างวิญญาณเยือกแข็ง!

โชคดีเพียงใดจึงได้รับมา!

แม้เป็นตัวต้นเรื่องเช่นนางยังต้องประหลาดใจ ราวกับนางไม่ทราบด้วยซ้ำว่าเกิดเรื่องราวอะไรขึ้นบ้าง

“เถ้าแก่หลอกกันเล่นหรือเปล่า?” กู่หยุนซีกล่าวถามด้วยสีหน้าโง่งม

ลั่วฉวนลอบกลอกตามอง

ข้าหรือจะล้อเล่นด้วย?

ด้วยฐานะอาจารย์ มู่หรงไห่เถิงเผยความตื่นเต้นยินดี “หยุนซี รับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลงในร่างกายได้หรือไม่?”

“ความเปลี่ยนแปลง?” กู่หยุนซีเริ่มพิจารณา

นางยื่นมือขวาออกมา

ปลายนิ้วเรียวงามนั้นราวกับเป็นนิ้วอันสมบูรณ์แบบ

ที่มือของนาง อุณหภูมิเริ่มลดต่ำลง

สุดท้ายจึงเบ่งบานออกเป็นดอกไม้เกล็ดน้ำแข็ง!

“นี่นับด้วยหรือไม่? ข้ารู้สึกได้ว่าทำให้อุณหภูมิลดต่ำลงได้!” กู่หยุนซีกล่าวออกด้วยความตื่นเต้น

ผู้อื่นต่างเงียบเสียงใส่

คล้ายว่าจะเป็นพลังเพียงเล็กน้อย

เพราะวิชายุทธ์ที่พิเศษบางวิชาก็สามารถทำให้เกิดปรากฏการณ์เช่นนี้ได้

“ตอนนี้เพิ่งได้รับร่างกายนี้มา ดังนั้นความสามารถในการควบคุมจึงต้องมีการฝึกฝน” ลั่วฉวนกล่าวออกอย่างถูกจังหวะ

กู่หยุนซีลอบถอนหายใจโล่งอก

นางคิดว่าร่างวิญญาณเยือกแข็งนี้จะมีอะไรผิดพลาด!

เพราะกู่หยุนซี คนอื่นที่ได้ดื่มน้ำแร่จึงไม่ได้รับความสนใจเท่าใดนัก

นั่นหมายความถึงไม่มีเรื่องราวใหญ่โตจนระบบรักษาความปลอดภัยต้องลงมือ

มันเป็นความจริงอันน่าเจ็บปวด

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด