ตอนที่ 88 สาวนักชิม (ฟรี)
ลู่เฟยกับเบบี้อยู่ในรถคันเดียวกัน ส่วนแขกรับเชิญโอดี้และซ่งเจียก็อยู่ในรถอีกคัน แขกทั้งสองคนพักอยู่ในคนละโรงแรมกับที่เหล่าทีมรันนิ่งแมนพักอยู่
ตอนนี้ใบหน้าของหยางอิ่งยิ้มแย้มอยู่ตลอด เธอมองไปที่ลู่เฟย ถามด้วยรอยยิ้มสดใส : "ลู่เฟย ฉันดูเป็นยังไงมั่งในช่วงท้ายของวัน?"
“มันยอดเยี่ยมมาก เบบี้ วันนี้ต้องขอบใจเธอเลย ไม่งั้นวันนี้เราคงไม่ชนะแล้ว” ลู่เฟยชมหยางอิ่ง เมื่อมองไปที่เบบี้ที่อยู่ข้างๆ เขาช่วงนี้หัวใจของลู่เฟยมักจะเต้นแรงอยู่เสมอ สายใยแห่งความรักช่างไม่รู้จบ
"ฮีฮี ฉันรู้ว่าเหตุผลหลักๆ ในการชนะการแสดงรอบสุดท้ายในวันนี้คือนาย ถ้าไม่ใช่เพราะนายทีมสีแดงของเราก็ชนะไม่ได้" เบบี้เม้มริมฝีปากของเธอ เธอเข้าใจตัวแปรสำคัญอย่างลู่เฟยแน่นอน
“อย่าพูดแบบนั้นน่ะ ไม่งั้นฉันจะลอยแล้วนะ เบบี้”
"ฮ่าฮ่าฮ่า งั้นฉันจะไม่ยอนายแล้ว แต่ตอนนี้ฉันรู้สึกหิวมาก อยากกินอะไรสักอย่าง" เบบี้เริ่มสัมผัสท้องของเธอและพูด
แล้วลู่เฟยอดคิดว่าช่วยไม่ได้ : “งั้นเอางี้ เบบี้ พอถึงโรงแรมเราก็สั่งไก่ทอดกับเบียร์ร้านข้างๆ กัน ค่อยไปกินกันในห้องด้วยกันดีป่าว? มาคุยกันเรื่องชีวิตต่อไปจะเอาไง”
"ดี ไม่มีปัญหา ตัดสินใจได้ยอดมาก ฉันคงต้องซื้อของเพิ่มเพื่อฉลอง" เบบี้ยิ้มตอบตกลง ภาพสวยงามที่พร่ามัว ลักยิ้มนั้นเต็มไปด้วยสีสัน
"ใช่เลย เรามาฉลองกันนะเบบี้" ลู่เฟยตอบอย่างหนักแน่น เขารอบมองเบบี้ตรงหน้าอย่างระมัดระวัง แต่หัวใจของเขาเริ่มปั่นป่วนอยู่ตลอดเวลา
เขามีความสุขมากที่ได้อยู่กับเบบี้นานขึ้น แม้ว่าเขาจะใช้เวลากับเธอนานมากตั้งแต่ที่เขาได้พบกับหยางอิ่ง แต่ลู่เฟยก็ยังรู้สึกว่ามันไม่เพียงพอเขาอยากจะเห็นเบบี้ 24 ชั่วโมง ถ้าเป็นงั้นเขาคงพอใจ..
บนรถอีกคัน หวังจู่หลาน เติ้งเชาและเจิ้งข่ายนั่งซึมเศร้าด้วยกันพวกเขายังคงคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในรายการ อารมณ์ของพวกเขาก็ไม่ได้สวยงามนัก
“ลู่เฟยกระหายชัยชนะมากไป มีพลังเยอะเกิ๊น เราต้องชูฮกเขาจริงๆ” เติ้งเชาเริ่มถอนหายใจ เปยขึ้นมา
"ใช่เหตุผลที่แพ้เกมทั้งหมดเป็นเพราะลู่เฟย ไม่งั้นเราคงชนะแล้ว" หวังจู่หลานก็บ่น
"เฮ้ อย่าถอนหายใจสิ พวกนายสองคนอย่าคิดมากเลย การแสดงจบแล้ว ทำไมต้องหดหู่จริงจังขนาดนั้น" เจิ้งข่ายปลอบเติ้งเชาและหวังจู่หลาน… ความจริงแล้วในใจของเขาไม่ได้ดีกว่ากันมากนัก มันทั้งอึดอัดและอัดอั้น
ณ เวลาเดียวกันนั้น ในรถอีกคันมีหลี่เฉินกับเฉินเฮ่อนั่งอยู่
"พี่เฉิน วันนี้เราไม่น่าฮั๊วกับทีมสีแดงเลย" เฉินเฮ่อกล่าวความคิดเห็นของเขากับหลี่เฉิน
"ใช่ ไม่น่าเป็นพันธมิตรกันจริงๆ นั่นแหละ เราน่าจะช่วยเติ้งเชาและพวก โจมตีทีมสีแดงตอนท้าย เสียดายจริงที่เราไม่ได้ทำอะไรเลยตอนนั้น" หลี่เฉินเริ่มเสียใจเล็กน้อย
"ถูกต้องเลย เฮ่อ แต่ไม่ต้องคิดเรื่องนี้แล้ว เราต้องลุยให้เต็มที่ Ep ถัดไป จัดเต็มไปเลย" เฉินเฮ่อถอนหายใจ
"อื้อ จัดเต็มตอนหน้า" หลี่เฉินเห็นด้วย
หลังจากผ่านไปสิบนาทีพวกเขาก็มาถึงโรงแรม ทุกคนในรถก็เตรียมตัวออกเดินทางพักผ่อนกันแล้ว ตอนนี้ลู่เฟยกับเบบี้เริ่มกล่าวคำอำลาทีมรันนิ่งแมนที่เหลือ
“เฉินเฮ่อ พี่ชายเชา กระทิงดำ จู่หลาน เจิ้งข่าย พวกพี่ทั้งห้าคนกลับไปพักผ่อนกันก่อนนะ ลู่เฟยกับฉันจะไปซื้อของกันก่อน” เบบี้เริ่มเปยกับสมาชิกอีกห้าคนของทีมรันนิ่งแมน
หลังจากฟังคำพูดของหยางอิ่ง ใบหน้าของทั้งห้าคนต่างก็แสดงสีหน้าตกใจ เจิ้งข่ายถามด้วยความประหลาดใจ : "พวกเธอจะไปซื้อไอ้นั่นกันเหรอ?"
พอได้ยินลู่เฟยก็รู้สึกเหมือนกลืนหญ้าลงไปทั้งฟาร์ม แต่เบบี้ที่อยู่ข้างๆ เขาดูเหมือนจะไม่เข้าใจ เธอเริ่มถามอย่างสงสัย : "เจิ้งข่าย พี่หมายถึงอะไร?"
"ฉันหมายความว่าเธอไม่น่าซื้อยาคุมกำเนิดใช่ไหม? ยับยั้งชั่งใจกันหน่อยนา เพลาๆ เรื่องพวกนี้บ้าง! พรุ่งนี้เขาให้หยุดแค่วันเดียว แล้ววันมะรืนนี้ก็จะถ่ายทำตอน 4 กันต่อ" เจิ้งข่ายเตือนลู่เฟยกับเบบี้ด้วยความลำบากใจ
========================
