ตอนที่ 267-268

ตอนที่ 267 : โชค

อย่างไรแล้วผลิตภัณฑ์ของร้านต้นตำรับก็แตกต่าง ข้อจำกัดเหล่านั้นไม่คล้ายเคยมีอยู่

แม้ไม่มีเขียนระบุไว้ในสรรพคุณของสินค้า กระนั้นลูกค้าทั้งร้านต่างทราบดีว่ามันให้ผลเหมือนกันไม่ว่าจะอยู่ขอบเขตใด!

ครั้งทราบความจริงเรื่องนี้ จี้อู๋ฮุยและคณะต่างก็ตื่นตะลึงกันอยู่นานไม่ใช่น้อย

ขณะนี้เวลาผ่านไปนาน หัวใจกลับต้องเต้นรัวอีกครั้งหนึ่ง

“เหมือนว่าวันนี้จะมาถูกเวลายิ่งนัก!” จี้อู๋ฮุยเผยยิ้ม

เหล่าไป่เผยยิ้มตอบรับ “จำนวนสินค้าน้ำแร่นั้นมีมากกว่าไวน์หยก และยังมีเข้ามาเติมใหม่ทุกวัน เช่นนี้สุดท้ายแล้วอย่างไรลูกค้าทุกคนของร้านก็สามารถซื้อหาได้ไม่ใช่หรือ?”

หากมีผลึกวิญญาณเพียงพอล่ะก็นะ ปู้หลี่เกื๋อกล่าวเสริมอยู่ในใจ

“อย่างนั้นแล้วองค์เหนือหัว เหล่าไป่ ข้าขอตัวได้หรือยังขอรับ?” ปู้หลี่เกื๋อรับฟังบทสนทนาคนทั้งสองจนสุดท้ายอดไม่ได้ที่จะกล่าวถามออก

“ไป? ไปไหนหรือ?” จี้อู๋ฮุยเผยยิ้ม “นี่ก็นานแล้วไม่ใช่น้อย แม่นางน้อยตระกูลปู้ผู้นั้นสมควรกลับมาในอีกไม่ช้าแล้วกระมัง?”

“ไปร้านต้นตำรับกับพวกเราแทนแล้วกัน” เหล่าไป่เผยยิ้ม

ปู้หลี่เกื๋อไม่ทราบควรตอบอะไรดีแล้ว...

เขาไร้ซึ่งคำพูดกล่าว เพราะทั้งสองกล่าวนั้นมีเหตุผล

เช่นนี้ทั้งสามจึงเดินเข้าไปในตรอกที่ร้านต้นตำรับตั้งอยู่

ด้วยเดินร่วมกับสองผู้ยิ่งใหญ่ ปู้หลี่เกื๋ออดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น

เช่นนี้ปู้หลี่เกื๋อจึงเดินตามคนทั้งสองไปโดยไม่พูดกล่าวคำใด ทั้งยังพยายามลดความรู้สึกการมีตัวตนของตนเอง

ทำให้เสมือนตนเองโปร่งแสงเข้าไว้

“เถ้าแก่ ได้ยินว่ามีสินค้าใหม่ในร้านชื่อน้ำแร่ต้นกำเนิดงั้นหรือ?”

ไม่ช้าทั้งสามจึงมาถึงประตูหน้าร้าน จี้อู๋ฮุยเผยยิ้มกล่าวถามอย่างเป็นกันเอง

ลั่วฉวนลืมตาตื่นพร้อมมองคนทั้งสามตรงหน้า

ท่าทีนั้นคล้ายสับสนเล็กน้อย ไฉนปู้หลี่เกื๋อมากับคนทั้งสอง หรือจะมีสัมพันธ์อันดีต่อกัน?

แปลกเกินไปแล้ว!

ทว่าที่เบื้องหน้า ตัวเขายังสงบนิ่งเหมือนเช่นเคย

“ถูกต้องแล้ว” ลั่วฉวนพยักหน้ารับ

“เช่นนั้นสรรพคุณเสริมศักยภาพนั้นส่งผลกับผู้ฝึกตนเช่นขอบเขตของพวกเราด้วยหรือไม่?”

จี้อู๋ฮุยกล่าวอีกคำถามหนึ่งที่ยังติดค้างอยู่ในใจ

“สินค้าในร้านต้นตำรับไม่มีข้อจำกัดเรื่องขอบเขตพลัง” ลั่วฉวนกล่าวตอบเสียงเบา

เหล่าไป่และจี้อู๋ฮุยจึงฉีกยิ้มพร้อมเผยอาการตื่นเต้นยินดี

“ใช่แล้ว มีเรื่องต้องบอกกล่าวไว้” ลั่วฉวนคล้ายคิดอะไรขึ้นได้จึงกล่าวเสริม

ทั้งสองกลายเป็นตึงเครียดขึ้นมา ขณะนี้ความรู้สึกภายในหดเกร็งอย่างบอกไม่ถูก

หวังว่าคงไม่ใช่ข่าวร้าย...

ปู้หลี่เกื๋อที่ทำตัวประหนึ่งไร้ตัวตน ขณะนี้กลายเป็นให้ความสนใจขึ้นมา

เขาถึงกับหูตั้งเตรียมรับฟังอย่างตั้งใจ

“สรรพคุณขรองน้ำแร่ที่ช่วยเสริมศักยภาพนั้นแต่ละคนจะได้รับแตกต่างกันออกไป” ลั่วฉวนกล่าวบอก “ระดับศักยภาพที่เพิ่มขึ้นของแต่ละคนไม่เท่ากัน”

“อาศัยโชคหรือนี่?” ปู้หลี่เกื๋อกล่าวออกอย่างไม่ทันรู้ตัว

โชค?

ลั่วฉวนคิดถึงความแตกต่างระหว่างตัวเขาและเหยาซือหยานที่ดื่มน้ำแร่เข้าไปเมื่อวาน

ความรู้สึกเศร้าเล็กน้อยปรากฏในใจเขา

เสมียนร้านไฉนโชคดีกว่าเถ้าแก่เป็นล้นพ้นเช่นนี้ได้กัน?

น่าอึดอัดใจและร้อนใจนัก

ด้วยหลายความคิดบังเกิดขึ้นภายใน กระนั้นลั่วฉวนก็ยังตอบคำเสียงราบเรียบ “โชคหรือ? กล่าวเช่นนั้นก็ได้”

หากกล่าวถึงโชค เช่นนั้นก็เป็นสิ่งยากจับต้อง

โชคเป็นสิ่งที่ยากจะวัดประเมิน

หากโชคดี เช่นนั้นศักยภาพเพิ่มพูนขึ้นมหาศาล

แต่หากโชคน้อย เช่นนั้นก็อาจจะเพิ่มขึ้นมาบ้าง...

จี้อู๋ฮุยได้ทราบความ ขณะนี้จึงลอบถอนหายใจโล่งอกก่อนจะเผยยิ้ม “ข้าเองก็มีโชคที่ดีไม่น้อย เล่นโหมดทั่วไปของหอคอยแห่งการทดสอบมาแล้วสองชั่วโมงได้พบตราภารกิจถึงสอง เหล่านั้นล้วนเป็นทักษะที่มีเอกลักษณ์หาได้ยากยิ่ง!”

ด้วยฐานะจักรพรรดิแห่งเทียนชิง ตามปกติแล้วจี้อู๋ฮุยไม่น่าจะขาดแคลนทักษะหรือวิชายุทธ์ใดด้วยซ้ำ

ตอนที่ 268 : ที่สนใจก็เพียงกระบวนการ

ทักษะความสามารถที่หายากและมีเอกลักษณ์ เหล่านั้นสมควรเทียบเท่าระดับลึกล้ำและระดับโลกา

วิชายุทธ์ระดับนี้ในท้องพระคลังก็มีไม่น้อย

ดังนั้นจี้อู๋ฮุยจึงรู้สึกเฉยชาด้วย

แต่หากเป็นระดับตำนาน เช่นนั้นค่อยทำเขายินดีได้

ทว่าก็เห็นได้ชัด ว่าโชคของเขานั้นไม่ได้ดีเทียบเท่ามู่หรงไห่เถิงและเหยาซือหยาน...

สำหรับจี้อู๋ฮุย การเล่นโหมดทั่วไปและได้รับรางวัลจากภารกิจ ความเห็นของเขานั้นแตกต่างจากผู้อื่น

หากเป็นผู้เล่นทั่วไปของหอคอยแห่งการทดสอบจะเป็นอย่างไร?

แน่นอนว่านั่นหมายถึงการเพิ่มพูนความแข็งแกร่ง!

โหมดทั่วไปคือสถานที่ซึ่งสามารถได้รับความสามารถทั้งหลาย

ความสามารถที่ดีจะช่วยเสริมในการต่อสู้ได้อย่างดีเยี่ยม

กระนั้นที่จี้อู๋ฮุยสนใจคือกระบวนการได้รับรางวัล

ส่วนผลลัพธ์นั้น...

แม้จะดูดีอยู่บ้าง ทว่าไม่สำคัญหากเทียบกับกระบวนการได้รับ

เพราะมันราวกับต้องอาศัยโชคในการสุ่มกาชาอย่างไรอย่างนั้น

ผู้เล่นทั่วไปจะใส่ใจว่าได้รับอะไร ขณะที่ผู้เล่นชำนาญการจะใส่ใจว่ากระบวนการได้รับเป็นอย่างไร

ความแปลกใหม่และความคาดหวังคือสิ่งดึงดูด

“อืม” ลั่วฉวนพยักหน้าตอบรับ

สำหรับจี้อู๋ฮุยมันเป็นคำตอบที่ออกจะเย็นชาไปนิด

นับเป็นโชคดีที่เหล่าไป่พบเห็นสถานการณ์จึงเผยยิ้มถูกจังหวะ “เถ้าแก่ พวกเราเข้าไปในร้านก่อนแล้ว”

เช่นนี้ทั้งสองจึงเดินเข้าไปภายในร้าน

ปู๋หลี่เกื๋อที่ตามมายังอดไม่ได้ที่จะเผยความนับถือต่อลั่วฉวน

หากสามารถทำให้องค์เหนือหัวเจ็บช้ำได้ ก็เกรงว่าจะมีแต่เถ้าแก่แล้วกระมัง?

“แม่นางเหยา พวกเราคิดซื้อน้ำแร่ที่เพิ่งเข้ามาขายในร้าน”

เมื่อเข้าสู่ภายในร้าน เหล่าไป่จึงมุ่งตรงเข้าหาเหยาซือหยานที่อยู่ด้านหลังโต๊ะรับเงิน

เหยาซือหยานจึงชี้ไปยังชั้น “อยู่ตรงนั้น หยิบเอาเองได้เลย”

เหล่าไป่พยักหน้ารับพร้อมเดินไปกับจี้อู๋ฮุย

เหยาซือหยานยังได้ทราบว่าปู้หลี่เกื๋อเดินตามเข้ามา

นางกล่าวถามด้วยความสงสัย “ไฉนตอนนี้กลับมาคนเดียว? พี่สาวเจ้ากับเจียงเฉิงจวินเล่า?”

ปู้หลี่เกื๋อยักไหล่ตอบคำอย่างอดกลั้น “องค์เหนือหัวจับตัวข้ามาสอบถามเรื่องราว ทางด้านพี่หญิงกับเจียงเฉิงจวินอีกไม่ช้าคงมาถึง”

พบเห็นรอยยิ้มขื่นของปู้หลี่เกื๋อ เหยาซือหยานอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบ

ด้วยฐานะเสมียนร้านต้นตำรับ เหยาซือหยานย่อมทราบว่าลูกค้าเหล่านี้คล้ายใกล้ชิดต่อกันประหนึ่งสหายผ่านศึก

และมันก็ทำเหยาซือหยานยินดี

ขณะนี้เองที่เหล่าไป่และจี้อู๋ฮุยกำลังพิจารณาสรรพคุณของน้ำแร่ต้นกำเนิด

แม้ว่าได้ทราบจากปากของปู้หลี่เกื๋อมาแล้ว ทว่าทั้งสองก็ยังคิดว่าจะดีกว่าหากได้พิจารณาด้วยตนเองดีกว่าฟังอะไรมาแล้วเกิดผิดพลาดไป

รายละเอียดสรรพคุณมีไม่มาก กล่าวเพียงแต่โดยสรุปไว้เท่านั้น

กระนั้นทั้งสองก็ยังคงจับจ้องมันอยู่หลายสิบชั่วลมหายใจ

จี้อู๋ฮุยสูดลมหายใจเข้าลึก ดวงตาเผยความตื่นเต้น “เสริมศักยภาพจริงงั้นหรือนี่”

ดวงตาเหล่าไป่เผยประกาย “ไม่ทราบเลยว่าจะเสริมศักยภาพได้เพียงใด องค์เหนือหัวคิดซื้อหรือไม่?”

“มีเหตุใดให้ไม่ซื้อ?” จี้อู๋ฮุยหัวเราะ “ก็แค่หมื่นผลึกวิญญาณ ตราบเท่าที่ช่วยเสริมศักยภาพได้ ไม่ว่าจะเล็กน้อยหรือมากมาย ต่อให้เป็นหนึ่งแสนหรือหนึ่งล้านก็ต้องซื้ออยู่แล้ว!”

ผู้ฝึกตนขอบเขตพลังสูงส่ง พวกเขาตระหนักได้ดีว่าศักยภาพนั้นสำคัญเพียงใด

ในหลายกรณี ผู้ฝึกตนมักจะประสบอาการตีบตันไม่อาจไปต่อ เหล่านั้นล้วนข้องเกี่ยวกับศักยภาพที่ขาดแคลน

หากเสริมศักยภาพแต่กำเนิดได้ เช่นนั้นย่อมแก้ไขปัญหาใหญ่ที่เผชิญอยู่ได้