ตอนที่ 259-260
ตอนที่ 259 : เรียนรู้
ขณะโจวหู่ได้ยินบทสนทนาของคณะตนเอง เวลานี้ต้องเผยยิ้มออก
เห็นได้ชัดว่าตัวเขาอารมณ์ค่อนข้างดี
เพราะเมื่อครู่เขาโชคดีได้รับตราภารกิจจากโหมดทั่วไป!
หลังสำเร็จภารกิจ เขาจึงได้รับทักษะพิเศษเป็นหมัดจอมราชัน!
นามนี้ก็เลิศล้ำแล้ว ดังนั้นเมื่อใช้งานจึงยิ่งเลิศล้ำ!
หลังได้รับหมัดจอมราชัน โจวหู่ถึงกับตื่นเต้นยินดีขนาดเร่งรีบไปทดสอบ
และเมื่อใช้งานหมัดจอมราชัน มันเป็นผลให้เขาต้องตื่นตะลึง พลังอำนาจการโจมตีนั้นเพิ่มพูนขึ้นไม่ใช่น้อย!
กลายเป็นว่าอยู่ดี ๆ ก็ได้สมบัติล้ำค่า!
ขณะนี้ในใจโจวหู่มีเพียงหนึ่งความคิด
ทักษะเช่นนี้เทียบเท่าวิชายุทธ์อันเลิศล้ำ!
ระดับของวิชายุทธ์นี้มันมากพอที่จะเป็นสมบัติก้นหีบของกองกำลังทหารรับจ้างของเขา!
วิชายุทธ์อันแข็งแกร่งที่สุดของโจวหู่ก็เพียงแค่ระดับลึกล้ำ
ด้วยเหตุนี้เขาจึงตื่นเต้นยินดีเป็นล้นพ้น
สถานที่ซึ่งโจวหู่และคนทั้งห้าใช้พักอาศัยค่อนข้างอยู่ไกลห่างจากร้านต้นตำรับ
มันเป็นสถานที่ซึ่งเหล่าทหารรับจ้างแห่งนครจิ่วเหยามารวมตัวกัน
ในนี้มีทั้งมัจฉาและมังกร ไม่ต้องกล่าวถึงความวุ่นวาย ที่นี่ไร้ซึ่งกฎระเบียบและการแบ่งชนชั้น
อย่างไรแล้วทหารรับจ้างเหล่านี้ก็คือผู้ที่ต้องผ่านเลือดกันมาไม่ใช่น้อย
บ่อยครั้งต่อสู้กับสัตว์อสูรในเทือกเขาจิ่วเหยา พวกเขาย่อมได้รับผลกระทบไม่มากก็น้อย
สถานที่ซึ่งคณะโจวหู่ทั้งห้าคนใช้พักอาศัยเป็นสวนขนาดใหญ่แห่งหนึ่ง
สถานที่ค่อนข้างดี
ขณะนี้ทหารรับจ้างหลายคนต่างมารวมตัวกันที่นี่
เสียงดังเซ็งแซ่ไม่ขาด กล่าวได้ว่าอึกทึกมีชีวิตชีวา
แน่นอนว่าที่พูดกล่าวถึงที่สุดคือเรื่องราวที่เกิดบนฟากฟ้าช่วงบ่าย
“ตอนบ่ายพบเห็นเมฆสีดำกันหรือไม่?”
“เห็นอยู่แล้ว! ตอนเมฆดำมืดพวกนั้นปกคลุมเหนือหัว มันแทบทำข้าลืมหายใจ!”
“ครั้งสายฟ้าสีม่วงร่วงหล่นลงมา นึกว่าพวกเราจะจบสิ้นกันเสียแล้ว ไม่นึกฝันว่ามันจะกลับไปเองอย่างนั้น!”
“ตอนนั้นเหมือนจะได้ยินคำอะไรบางอย่าง ไม่ทราบแน่ชัดว่าเป็นคำกล่าวอะไร”
“หือ? ว่าไปข้าเองก็ได้ยิน...”
เมื่อคณะโจวหู่ทั้งห้าคนมาถึง เสียงดังพลันต้องหยุด เหล่านั้นล้วนเผยสีหน้าเบิกบาน
โจวหู่พลันขมวดคิ้วรับรู้ถึงลางร้ายภายในใจ
“มาได้เสียที มารอตั้งแต่บ่ายแล้ว”
เสียงหนึ่งดังขึ้น เป็นชายแข็งแกร่งศีรษะล้านเลี่ยนเดินออกจากฝูงชน
ร่างนั้นสูงกว่าคนทั่วไป ท่อนบนหาได้สวมใส่เสื้อผ้าใดไม่ มัดกล้ามแข็งแกร่งที่เผยให้เห็นประหนึ่งหินผา!
ออร่าที่เผยจากร่างนั้นก็หาได้อ่อนด้อยแต่อย่างใดไม่
ขอบเขตโชคชะตาระดับสูงสุด อีกหนึ่งหนึ่งก้าวจะได้เป็นขอบเขตจิตวิญญาณ!
โจวหู่หรี่ดวงตาลงเล็ก อีกฝ่ายเป็นผู้มาเยือนร้าย!
“เจ้าเป็นใคร?” โจวหู่ขมวดคิ้วกล่าวถามเสียงลุ่มลึก
“ได้ยินว่าโจวหู่ หัวหน้ากองกำลังทหารรับจ้างพยัคฆ์คลั่งนั้นแข็งแกร่ง ข้าจึงมาเพื่อทดสอบ!”
น้ำเสียงชายศีรษะล้านดังลั่นประหนึ่งฟ้าคำราม
โจวหู่พิจารณาอย่างถี่ถ้วน
ตัวเขาไม่อาจรับรู้ได้ถึงออร่าที่เด่นชัดจากร่างอีกฝ่าย
ที่พบเห็นคือจิตวิญญาณการต่อสู้อันรุนแรง!
โจวหู่ถึงกับพูดกล่าวไม่ออก
รอคอยนานตั้งแต่บ่ายเพียงเพื่อขอต่อสู้ด้วย?
ทหารรับจ้างทั่วไปต่างมีการแลกเปลี่ยนความรู้ซึ่งกันและกัน เรื่องนี้หาได้มีอันใดน่าประหลาดใจไม่
กระนั้นการเผชิญหน้ากันระหว่างขอบเขตโชคชะตาระดับสูงสุดเป็นสิ่งที่ยากพบเจอ
ด้วยเหตุนี้มันจึงดึงดูดความสนใจคนหมู่มากให้มาเยือนเพื่อรับชม
อย่างไรแล้วโจวหู่ก็รู้สึกคันไม้คันมือเพราะเพิ่งได้รับหมัดจอมราชันมาพอดี
ตัวเขาคิดอยากทดลองใช้ในความเป็นจริง ว่าวิชาหมัดที่ได้รับมานั้นทรงอำนาจเพียงใดกันแน่!
ตอนที่ 260 : นั่นวิชาหมัดอะไร?
“ลูกพี่ ให้มันได้เห็นกำลังท่าน!”
ถูกต้องแล้ว! ให้มันรู้ว่ากองกำลังทหารรับจ้างพยัคฆ์คลั่งไม่ใช่อะไรที่ผู้คนจะมาท้าทายส่งเดช!”
“ลูกพี่จัดการมันเลย!”
สมาชิกกองกำลังทั้งสี่ราวกับมีเพลิงโหมอยู่ภายในจนตะโกนออก
ไม่เกินเลยหักหากจะกล่าว ว่าตัวเขาเองก็ตื่นเต้นยินดี
ทว่าคำพูดเหล่านี้...
รับชมผู้ใต้บัญชาของตน โจวหู่ต้องนิ่งค้างไปครู่
ถัดจากนั้นสายตาเขาจึงเคลื่อนไปหาชายศีรษะล้าน ดวงตาต้องหดแคบจ้องมองพร้อมกล่าวคำจริงจัง “ได้ ข้ารับคำท้า”
ชายศีรษะล้านเผยยิ้มพร้อมใช้ฝ่ามือตบหมัดระดับหน้าอกตะโกนเสียงดัง “นามข้าจางอวี่! มาสู้กัน!”
ออร่ายิ่งใหญ่เริ่มปรากฏออกจากร่างของจางอวี่
เหล่าทหารรับจ้างที่รายล้อมหลายคนอ่อนแอ ทันใดนี้จึงรู้สึกว่ายากหายใจจนต้องถอยไปหลายก้าว
พริบตาจึงเกิดเป็นวงล้อมขนาดใหญ่ให้เห็น
จางอวี่และโจวหู่ต่างยืนเผชิญหน้าต่อกัน
จางอวี่ยกยิ้ม
ผ่านไปครู่ร่างนั้นได้เผยออร่าสีเหลืองออกมาให้พบเห็นผ่านทางผิวหนัง
ออร่าที่หนักอึ้งเผยออก มองเพียงครั้งเดียวก็ทราบว่าทรงพลัง
“หมัดทลายขุนเขา!”
จางอวี่คำราม
พลังอำนาจเคลื่อนลงไปที่พื้นดินขนาดเกิดเสียงแตกร้าวดังให้ได้ยิน
พื้นตรงนี้สร้างขึ้นด้วยหินน้ำเงิน ขณะนี้มันเกิดรอยประทับฝ่าเท้าลึกลงไปหลายนิ้ว!
รอบรอยเท้านั้นปรากฏแต่รอยแตกร้าว
จางอวี่เคลื่อนตัวเข้าหาโจวหู่พร้อมปล่อยหมัดรุนแรงกรีดผ่านสายลม
เสียงหมัดแหวกผ่านสายลมหวีดร้องดังให้ได้ยิน
ก่อนจะได้โจมตีต้องถูก เพียงกระบวนท่าก็เลิศล้ำแล้ว
หมัดทลายขุนเขา มันคือหมัดที่สามารถบดขยี้ขุนเขา!
สีหน้าโจวหู่เรียบเฉย ขณะนี้ประกายแสงสีเหลืองเผยชัดผ่านทางดวงตา
เขาสูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมโคจรออร่าภายในร่าง
พลังงานวิญญาณเริ่มวิ่งพล่านภายในร่างรวดเร็ว โจวหู่รับรู้ได้ถึงร่างกายที่ยิ่งมายิ่งแข็งแกร่ง มันราวกับคิดทะลักล้นพลังออก!
ฟึ่บ!
โจวหู่เผยคำเสียงเบาพร้อมปล่อยหมัดออกเรียบง่าย
ภาพการเคลื่อนไหวยิ่งใหญ่อันใดหาได้มีไม่ ทว่ามันสร้างความกระจ่างให้แก่ผู้คนได้ทราบถึงความเลิศล้ำ
หากวิชาหมัดของจางอวี่เปรียบดังนักรบที่พร้อมทลายขุนเขา
เช่นนั้นวิชาหมัดของโจวหู่ก็เลิศล้ำเฉียบคมแฝงไว้ซึ่งพลัง!
จอมราชัน คำนี้ไม่ใช่ตั้งโดยเล่น!
ตู้ม!
อึดใจถัดมา สองหมัดปะทะต่อกันรุนแรงจนเกิดเสียงดังให้ได้ยิน
ฝุ่นดินฟุ้งกระจายจากศูนย์กลางการปะทะระหว่างคนทั้งสอง
ทุกคนต่างเผยดวงตาเบิกกว้างรับชม ลำคอแต่คละแห้งผาก พวกเขาคิดอยากได้เห็นว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร
ฟึ่บ!
เสียงแหวกผ่านอากาศดังมา ร่างหนึ่งกระเด็นออก
พร้อมเสียงคำราม ร่างนั้นปะทะกับผนังอีกด้านพร้อมล้มลงไปแล้ว!
ยามเมื่อผู้คนเห็นว่าร่างนั้นเป็นของผู้ใด พวกเขาต่างต้องสูดลมหายใจเข้าลึก
เป็นจางอวี่!
พวกเขาทราบว่ากำลังของจางอวี่ดีเยี่ยมกว่าโจวหู่เล็กน้อย
กระนั้นผลลัพธ์กลับเกินคาดคิด
จางอวี่เผยสภาพอันย่ำแย่ให้เห็น
ผิวหนังที่แขนขวาปริแตกเลือดไหลเป็นคราบชวนให้ผู้คนหวาดกลัว
แม้กระดูกไม่เป็นไร ทว่าคิดรักษาก็ต้องใช้เวลาอย่างน้อยหลายเดือน
ตึก ตึก ตึก...
เสียงฝีเท้าดัง เป็นโจวหู่ก้าวเดินออกจากกลุ่มฝุ่นดินฟุ้งตลบ
เสื้อผ้าบนร่างนั้นไร้ร่องรอยใด
ระหว่างคนทั้งสองเผยผลการตัดสินชัดเจนแล้ว!
“ข้าแพ้แล้ว”
จางอวี่ลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล หมัดนั้นห้อยต่องแต่งพร้อมกล่าวคำออกด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
เพียงหนึ่งกระบวนท่าถึงกับตัดสินผู้ชนะ เรื่องนี้เขาเองก็ไม่เคยคาดคิด
ขณะเดียวกันนี้ภายในใจได้เกิดทั้งความตื่นตะลึงและความสงสัย
วิชาหมัดของโจวหู่ที่ใช้งานเมื่อครู่หาได้ใช่ธรรมดาไม่!
“วิชาหมัดเมื่อครู่นี้มีนามว่าอะไร?” จางอวี่กล่าวถาม
“หมัดจอมราชัน” โจวหู่กล่าวตอบ
