ตอนที่ 1941 มิใช่ข้า จักเป็นผู้ใด
สายตาของหัวหน้าอารักขาเคลื่อนผ่านมาหาฝ่ามือที่ขาวใสราวเนื้อหยกของหนุ่มน้อยซึ่งยามนี้ปรากฏคราบโลหิตหยดร่วงลงเป็นสายก่อนค่อย ๆ ก่อกองเป็นหย่อมโลหิตบ่อน้อยบนพื้นดิน กระทั่งหนุ่มน้อยผู้นั้นยังคล้ายไม่ทันรู้ตัว คล้ายหยาดโลหิตที่หยดลงเป็นสายมิใช่ส่วนหนึ่งของร่างกายเขา หัวหน้าอารักขาเมืองกลืนน้ำลายอึกใหญ่...
