บทที่ 508 อย่าฆ่าข้าเลย เจียงอี้
แม้จะสังหารตู๋กูฉิวไปแล้ว เจียงอี้ก็ไม่ได้รู้สึกยินดียินร้ายอะไรทั้งนั้น แต่เขากลับมีแต่ความเศร้าและความเปล่าเปลี่ยวขึ้นมา ขณะที่เขาตกลงมาจากอากาศ เขาก็รู้สึกเจ็บปวดขาที่แตกร้าวของเขาอย่างรุนแรง เขาหายใจอยู่พักหนึ่งก่อนที่จะฟาดฝ่ามือและบินขึ้นไปอีกครั้ง คราวนี้เขาไปอยู่ข้างศพที่ไหม้เกรียมของตู๋กูฉิว...
