ตอนที่ 23 Crown Game
มีไอเทมจำนวนหนึ่งถูกซ่อนอยู่ ในสำนักงานใหญ่ของ Crimson Crows แน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็นอุปกรณ์และเสบียงระดับต่ำ แต่ก็ยังมีสิ่งที่มีประโยชน์บางอย่างเช่นเหรียญโบราณและกล่องเครื่องมือ
อูฮยอกก้าวออกมาจากในถ้ำ หลังจากรับสิ่งที่มีค่าเท่านั้น ตอนนี้เขามีมงกุฎทองแดงระดับ 7 สวมอยู่เหนือหัวแล้ว
'โชคดีจริงๆ'
ในขณะที่บุกเข้ามา พวกโจรเหล่านี้กำลังประชุมกันอยู่ จึงสะดวกสำหรับเขามากในการจัดการกับพวกมันทั้งหมดทีเดียว และไม่มีความจำเป็นจะต้องลังเล ว่าคนเหล่านี้สมควรตายรึเปล่า เพราะเขากำลังอยู่ในรังโจร เขาแค่ต้องฆ่าพวกมันทั้งหมด
'ฉันต้องรีบกลับแล้ว'
แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับการติดต่อใดๆจาก ลีแจซอง แต่ตอนนี้เขาคาดว่า มา กวางพิล กำลังตกอยู่ในปัญหาซะแล้ว
ก่อนหน้านี้ ชายคนนั้นส่งเสียงโวยวายดังสนั่น เขามั่นใจว่ามันจะต้องดึงดูดกลุ่มโจรเข้ามาเพิ่มแน่ๆ
อูฮยอกผิวปากเบาๆ ในขณะมุ่งหน้ากลับแคมป์
'นานมากแล้ว ที่ฉันทำการกวาดล้างประเภทนี้'
นับตั้งแต่ที่เขากลายเป็นราชา งานเหล่านี้ส่วนใหญ่จะถูกจัดการโดยเหล่าผู้ใต้บังคับบัญชาของเขา ท้ายที่สุดมีหลายสิ่งที่เขาต้องให้ความสนใจ
แน่นอนว่าทุกอย่างยังคงเป็นเหมือนเดิม แต่อย่างน้อยในขณะนี้มันจะดีที่สุดถ้าเขาจัดการกับสถานการณ์เหล่านี้ด้วยตัวเอง
ยังเร็วเกินไปที่จะส่งลีแจซองไปฆ่ามนุษย์คนอื่น ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ความสามารถ แต่จิตใจของเขายังไม่พร้อม
'ฉันจัดการเองได้ '
ด้วยการสวมชุดเกราะ Berserker's Plate เขามั่นใจแม้ว่าจะต้องเผชิญหน้ากับผู้คนนับร้อย
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากข้อเสียเล็กน้อยของชุด เขาจึงมักจะสวมชุดเกราะแตกต่างกันตามสถานะการณ์ แต่มันก็ไม่ใช่ปัญหาเขาสามารถสับเปลี่ยนพวกมันได้อย่างรวดเร็ว โดยการเก็บไว้ในเข็มขัดนักรบ แน่นอนว่ากับสับเปลี่ยนประเภทนั้น ใช้ได้กับอุปกรณ์สวมใส่ชนิดเดียวกันเท่านั้น มันจะมีข้อเสียอย่างมาก หากสับเปลี่ยนอุปกรณ์ที่เป็นคนละประเภทกัน เช่น หมวกและถุงมือ
“หัวหน้ากลับมาแล้ว เรียกลีแจซองมาเร็ว”
“นายจำเป็นต้องส่งใครมาด้วยเหรอ? แค่ส่งข้อความมาก็พอแล้ว”
" อ่า นั้นสินะ…."
ในขณะที่กลับมาถึงค่าย จิตใจของเขาหมกมุ่นอยู่กับแผนการในอนาคตมากมาย
อูฮยอกโยนศพแพะที่เขาแบกไว้ไปให้สมาชิกปาร์ตี้
" เอาไปเก็บไว้ในเต็นท์ มันจะเป็นอาหารค่ำของเราในคืนนี้ "
มันเป็นแพะที่เพิ่งถูกล่าโดยกลุ่ม Crimson Crows และยังสดอยู่
“นายฆ่าผู้นำไป 6 คนแล้วงั้นเหรอ?”
ลีแจซองถามด้วยความประหลาดใจ ซึ่งอูฮยอกก็พยักหน้าตอบ
“และสมาชิกที่ติดตามพวกเขา….”
“ฉันฆ่าพวกมันทั้งหมด”
แน่นอนว่าการพูดแบบนั้นจะนำไปสู่ความสับสน เนื่องจากพวกมันทั้งหมดล้วนเป็นโจรป่าที่เลือดเปื้อนมือ ลีแจซองอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจเมื่อได้ยินคำตอบของเขา
“เราไว้ใจใครไม่ได้อีกแล้ว แม้แต่คนในค่ายของเราเอง”
เขาหมายถึง มากวางพิล ที่แอบกดดันให้ผู้นำอีกสองคนตัดสัมพันธ์กับปาร์ตี้ของอูฮยอก ทำให้บรรยากาศในค่ายค่อนข้างตึงเครียด
“เราจัดการกันเองได้ ไม่จำเป็นต้องสนคนอื่น”
เป็นเวลาที่จะสร้างศูนย์รวมให้แข็งแกร่ง ด้วยเหตุนี้อูฮยอกจึงส่งข้อความถึงลีแจซองว่าพวกเขาควรดำเนินการอย่างไร
“ตกลง แต่มากวางพิลยังไม่กลับมาเลย มันนานแล้วตั้งแต่ที่เขาจากไปพร้อมกับปาร์ตี้”
“พวกนั้นเดือดร้อนแน่ ..”
"จริงเหรอ? นายรู้ได้ยังไง….”
“ฉันก็เพิ่งจะรู้”
ความทรงจำบางส่วน ปรากฏขึ้นในใจของเขา กลุ่มโจรฉวยโอกาสเหล่านั้นจะคอยวนเวียนอยู่รอบค่าย คอยจับตัวประกัน ส่งผลให้หลายคนบาดเจ็บหรือแม้กระทั้งเสียชีวิต
อูฮยอกรวบรวมปาร์ตี้ของเขาเข้าด้วยกัน เขาไม่เต็มใจที่จะสูญเสียสมาชิกที่มีค่าไป ตอนนี้เป็นเวลาเตรียมตัวสำหรับการต่อสู้ระหว่างค่าย
* * *
“ช่วยฉันด้วย ได้โปรด….”
หญิงสาวในชุดเกราะหนังล้มลงกับพื้นและร้องขอชีวิต นักผจญภัยชายรอบๆ ต่างเพ่งมองไปที่เธอ เพราะเธอค่อนข้างสวย
'เราจำเป็นต้องฆ่าเธอจริงๆหรือ? แม้ว่าเธอจะพยายามขโมยของจากเรา แต่เราก็ยังต้องการสมาชิกอยู่ดี '
'บางทีฉันอาจโน้มน้าวให้เธอเข้าร่วมกับเราได้'
เธอเป็นหนึ่งในสมาชิกที่เข้าร่วมเมื่อไม่นานมานี้ แต่ภายใต้การเสแสร้งและมารยาของเธอ ถึงแม้เธอจะถูกจับได้ว่าพยายามขโมยของจากพวกเขา หลายคนในกลุ่มก็ยังเต็มใจที่จะให้โอกาสเธอเป็นครั้งที่ 2
ผู้คนใช้ทุกสิ่งอย่างเมื่อการเอาชีวิตรอดอยู่บนปากเหว
หลายคนในค่ายกำลังพิจารณา
อย่างไรก็ตาม อูฮยอกปรากฏตัวและเสียบดาบแกรนเดียทะลุหัวใจของเธออย่างไร้ความปราณี
ฟุบ!
“อัค”
ผู้หญิงคนนั้นกระอักเลือดออกมา ขณะที่เธอจ้องอูฮยอกด้วยเจตนามุ่งร้าย เหนือศีรษะของเธอปรากฏมงกุฎระดับ 2 พร้อมกับเครื่องหมายสีแดง
หม่ากวังพิล ที่เฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ เดาะลิ้นด้วยความผิดหวัง
'เหอะ... น่าเสียดายชะมัด'
เขาต้องการที่จะหยุดอูฮยอกจากการฆ่าของเธอ, แต่ขาดเหตุผลเหมาะสม ที่จะทำเช่นนั้น
เขาคิดผิด ที่จะให้เธอมีชีวิตอยู่เพียงเพราะเธอมีใบหน้าที่สวยงาม ทำให้ทั้งค่ายต้องตกอยู่ในอันตราย ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถเสนอหน้าพูดขึ้นมาได้
“เร็วมาก ยังผ่านไปไม่ถึงครึ่งวันเลยด้วยซ้ำ”
อีฟกล่าวขณะที่เธอก้าวออกจากประตูสีดำ
เธอมองไปรอบ ๆ แล้วกลับมามองอูฮยคกด้วยสีหน้างงงวย
“นายไม่ได้เพิ่มจำนวนสมาชิกงั้นเหรอ? เหอะ กล้าดีนี่ แต่ก็ช่างเถอะ ในเมื่อคุณสมบัติครบแล้ว นายพร้อมที่จะทดสอบเลื่อนระดับรึยังละ”
"แน่นอน"
เหนือศีรษะของอูฮยอกมีมงกุฎทองแดงระดับ 10
อีฟยิ้มสดใสขณะที่เธอยื่นแผนที่ให้เขา
“ภารกิจค่อนข้างง่าย นายแค่ต้องแบกหีบพวกนี้ ไปยังพื้นที่ที่ทำเครื่องหมายไว้ ไม่มีกำหนดเวลาใดๆทั้งสิ้น แต่หากหีบใดสูญหาย นายจะต้องกลับมาที่นี่เพื่อรับหีบใหม่ ”
จุดหมายอยู่ระหว่างที่ไหนซักที่บริเวณทะเลสาปกลาง
จำนวนหีบจะเท่ากับสมาชิกในปาร์ตี้ ฉะนั้นไม่จำเป็นต้องเดินทางกลับมา
“เข้าใจแล้ว”
“ถ้าอย่างนั้น ฉันจะอวยพรให้นายโชคดีในการต่อสู้ที่จะมาถึง! เจอกันคราวหน้า!”
เมื่ออีฟหายตัวไปอูฮยอกสั่งให้สมาชิกทุกคนในปาร์ตี้ของเขาหยิบหีบไม้และแบกมันไว้ที่หลังของพวกเขา
หีบพวกนี้หนักมาก ราวกับว่ามันจุเต็มไว้ด้วยก้อนหิน แต่อย่างน้อยน้ำหนักระดับนี้ พวกเขาก็ยังพอฝืนแบกไว้ได้
แม้แต่คนที่ตัวเล็กที่สุดในหมู่พวกเขาก็ยังต้องแบกรับภาระ
“ไหวรึเปล่า? ดูไร้เหตุผลนิดหน่อยนะ ที่จะถามแบบนี้ ….”
“นี่คือสิ่งที่เราต้องทำ”
ซงอันนายิ้มให้ยูกายัง
แม้ว่าเธอจะดูตัวเล็กและอ่อนแอ แต่ค่าความแข็งแกร่งของเธอก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าผู้ชายคนใดในค่าย
“เมื่อพร้อมแล้ว เราก็เริ่มกันได้เลย”
อูฮยอกพูดขณะที่เขาเดินนำ ลีแจซองที่เดินตามหลังเขาแสยะยิ้มและพูด
“ฉันคิดว่านายกำลังเดินไปผิดทางนะ ไม่ใช่ว่าเราควรไปทางนี้งั้นเหรอ?”
“เราเดินไปทั้งๆแบบนี้ไม่ได้”
แม้ว่ามันจะฟังดูเป็นภารกิจขนส่งที่เรียบง่าย แต่มันห่างไกลจากความเป็นจริงมาก
เส้นทางไปสู่ Central Lake เต็มไปด้วยนักผจญภัยที่ออกค้นหาสิ่งของอยู่เสมอ หากพวกเขาต้องพบกับปาร์ตี้ที่แบกหีบไม้น่าสงสัย ใครๆก็สามารถจินตนาการถึงความเข้าใจผิดที่อาจเกิดขึ้นได้อย่างง่ายดาย
มันจะไม่ใช่เรื่องใหญ่ถ้ามันเป็นเพียงกลุ่มเดียวหรือสองกลุ่ม แต่มีสิ่งที่คาดการณ์ไม่ได้มากเกินไป ที่จะฉุดให้พวกเขาช้าลง
'เราจำเป็นต้องมีวิธีการขนส่ง'
อูฮยอกได้ดื่มน้ำอมฤตแห่งสวรรค์ และสามารถฝึกสิ่งมีชีวิตใดๆ ในป่าดึกดำบรรพ์ได้ ด้วยเหตุนี้เขาจึงวางแผนที่จะจับพวกมันซัก 2-3 ตัวมาทำหน้าที่ลาแบกของ ให้พวกเขาสำเร็จภารกิจอย่างง่ายดาย
'ฉันมีอยู่ในใจแล้ว'
แม้ว่าพวกมันจะดุร้าย แต่เขาก็ชอบนิสัยของมัน
อูฮยอกเหวี่ยงมาเชเต้ดำของเขา ขณะที่เคลียร์ทางเดินผ่านพุ่มไม้
