ตอนที่แล้ว35.แย่งหลักฐาน
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไป39.ตรวจร่างกาย

38.ความเที่ยงธรรม


กู้หรูเฟิงได้ยินคำพูดและได้เห็นบทบาทการแสดงของเซียงเช่า  ทำให้เขาไม่พอใจมาก ในที่สุดเขาก็เข้าใจถึงคำกล่าวที่ว่า “ความลึกในพระราชวังประหนึ่งความลึกของท้องทะเล” แม้แต่ในหมู่บ้านกันดารเช่นนี้ ผู้คนก็ยังซับซ้อนซ่อนเงื่อนเหมือนกันหรือ ไม่ต้องพูดถึงการต่อสู้แย่งชิงอำนาจและผลประโยชน์ในวังและในเมืองหลวงเลย?

หลิ่วเจินไม่สนใจจะเหลือบแลมองเซียงเล่าเลยสักนิด การแสดงบทบาทของนางช่างน่ารังเกียจแท้

“ผู้ใหญ่บ้าน ในเมื่อยามนี้มีชาวบ้านหลายคนเป็นสักขีพยานอยู่ที่นี่ ผู้ใหญ่บ้านไม่ควรเห็นแก่เรื่องส่วนตัวใช่หรือไม่? พวกเราหวังว่าท่านคงสามารถให้ความเป็นธรรมและให้บทลงโทษแก่ผู้กระทำผิด ท่านย่อมรู้ว่าการกล่าวหากันลอย ๆสามารถทำลายชีวิตคน ๆหนึ่งได้ จู่ ๆ ก็มากล่าวหาว่าคุณชายกู้ขืนใจเซียงเช่า ทั้งๆที่ไม่มีหลักฐานรองรับ หากทุกคนเกิดเชื่อขึ้นมา  เกรงว่าต่อให้สามีข้ากระโดดลงไปในแม่น้ำเหลือง ก็ไม่สามารถล้างมลทินได้” หลิ่วเจินพูดไป ก็สังเกตุสีหน้าผู้ใหญ่บ้านไปด้วย

เพื่อไม่ให้มีอะไรผิดพลาด หญิงสาวจึงเป็นฝ่ายชิงลงมือก่อน เหนืออื่นใด เรื่องต่าง ๆในหมู่บ้าน ย่อมเป็นหน้าที่ของผู้ใหญ่บ้านจัดการอยู่แล้ว

“อาหลิ่ว ถึงอย่างไร นี่ก็เป็นป้าของเจ้า และนางก็ดีต่อเจ้ามาตั้งแต่เจ้ายังเด็ก เราปล่อยเรื่องนี้ไปได้ไหม เห็นแก่ที่รู้จักกันมานาน?” ผู้ใหญ่บ้านไม่ต้องการให้เรื่องลุกลามไปมากกว่านี้

หลิ่วเจินเองไม่มีปัญหา แต่มีบางคนไม่เห็นด้วย

“จะได้อย่างไร! เห็นชัด ๆว่าสามีเจ้าขืนใจลูกสาวข้า แต่กลับปฏิเสธไม่ยอมรับ  แล้วจะทำอย่างไรดีกับลูกสาวที่ไร้เดียงสาของข้า? สามีข้า ท่านไม่รู้สึกเสียใจกับเซียงเช่าของเรารึ?” ภรรยาผู้ใหญ่บ้านมองหน้าผู้ใหญ่บ้าน ทันใดนั้นก็ถลาเข้าไปหาพร้อมกับคว้าชายแขนเสื้อผู้ใหญ่บ้านไว้ด้วยกลัวว่าสามีตนจะหันหน้าเดินหนีไป

หลิ่วเจินเบนสายตามาที่กู้หรูเฟิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆตนเอง พลางส่งสัญญาณให้กู้หรูเฟิงพูดอะไรสักสองสามประโยค เพื่อให้นางได้หยุดพัก ขบคิดหาคำพูดซึ่งสามารถโค่นศัตรูได้ในคราวเดียว!

กู้หรูเฟิงพบว่าบนใบหน้าหลิ่วเจินไม่มีร่องรอยของความไม่พอใจอีก และคิดว่าอีกฝ่ายคงหายโกรธตนแล้ว  แต่ความจริงก็คือหลิ่วเจินไม่เคยมีความโกรธเคืองใด ๆเลยมาตั้งแต่ต้น

“ผู้ใหญ่บ้าน ข้าซาบซึ้งใจมากที่ผู้ใหญ่บ้านเมตตาให้ที่พักพิงแก่ข้า และรู้ว่าชาวบ้านทุกคนต่างรังเกียจที่ข้าเอาแต่เกาะผู้หญิงกิน ทว่าถึงจะชิงชังข้าแค่ไหน ก็มิจำเป็นต้องใช้วิธีสกปรกเพื่อบังคับให้ข้าออกไป หากมีเรื่องเกิดขึ้นจริง ข้าย่อมยอมรับแน่ แต่ความจริงแล้ว มันไม่สิ่งใดเกิดขึ้นเลย แล้วไยถึงเอาแต่กล่าวหากันไม่เลิก และต่อให้เซียงเช่าใช้วิธีสกปรกจริง ๆ ข้าก็ไม่ยอมรับอยู่ดี ข้าชอบอาเจิน  นางคือภรรยาเพียงคนเดียวในชีวิตข้า!” กู้หรูเฟิงเน้นย้ำทุกคำพูดอย่างชัดเจน เพื่อแสดงเจตนารมณ์และความตั้งใจมั่นของเขา

“ท่านไม่มีความเข้มแข็งจะเล่าอธิบายในเรื่องที่สามีข้าทำ แล้วไยตอนนี้ยังจะมาแก้ตัวอีก? เมื่อไรจะเลิกเล่นเล่ห์กับพวกเราเสียที?” หลิ่วเจินหันมามองหน้าผู้ใหญ่บ้าน “ผู้ใหญ่บ้าน อย่างนี้ก็คือท่านจะเป็นผู้สร้างความกระจ่างให้ข้าและสามีข้าใช่หรือไม่?”

ผู้ใหญ่บ้านกระชากเซียงเช่าสุดแรงเกิดจนนางล้มลง ภรรยาผู้ใหญ่บ้านไม่กล้าเข้าไปใกล้ แต่พอเห็นเซียงเช่าโดนผู้ใหญ่บ้านผลักจนล้มกลิ้งบนพื้น นางพลันถลาเข้ามาช่วยประคองลูกสาวอย่างเจ็บปวดใจ

“สามีข้า นางเป็นลูกสาวท่านนะ ท่านทำร้ายนางเพื่อคนนอกได้อย่างไร?” ขณะพูดไปก็มองเซียงเช่าที่คุกเข่าบนพื้นอย่างกังวล จากนั้นก็เอาชายแขนเสื้อเช็ดน้ำตาให้เซียงเช่า “เซียงเช่า เป็นอย่างไรบ้าง? เจ็บไหมลูก?”

เซียงเช่าซึ่งถูกผลักถูกกระชากครั้งแล้วครั้งเล่า สะอื้นฮัก ๆ มีรอยเปื้อนเป็นคราบเล็ก ๆปรากฏบนใบหน้า ยามนี้เด็กสาวไม่สนใจจะเช็ดออกเลย

“ข้าต้องการตรวจร่างกาย! ข้าจะขอตรวจร่างกาย!” เซียงเช่าเอามือทุบไปบนพื้น ยามนี้นางพ่ายแพ้ ไม่มีทางพลิกฟื้นสถานการณ์ได้อีก แต่อย่างน้อยนางยังพิสูจน์ว่าตนเองบริสุทธิ์อยู่ อนาคตนางจะได้ไม่ทุกทรมานมาก รวมทั้งไม่สูญเสียชื่อเสียง โดนผู้คนเชื่อผิด ๆว่านางไม่เหลือความบริสุทธิ์แล้ว

ริมฝีปากของหลิ่วเจินขยับยกขึ้น “ตกลง ตรวจร่างกายนาง ในหมู่บ้านเรามีสตรีที่แต่งงานแล้วคนใดที่ซื่อสัตย์มีคุณธรรมที่สุดบ้าง?” หลิ่วเจินเอ่ยกับผู้ใหญ่บ้าน

ผู้ใหญ่บ้านชะงักไป เขาทอดมองเซียงช่าด้วยสีหน้าชิงชังในฐานที่ไม่ได้ดั่งใจ  ในที่สุดก็หันไปหาหลิ่วเจินแล้วเอ่ยขึ้นช้า ๆ “ลูกสาวคนเล็กของสกุลตงและแม่เฒ่าหนานล้วนเป็นคนซื่อสัตย์มีคุณธรรม”

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด