ตอนที่แล้วตอนที่ 203-204
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 207-208

ตอนที่ 205-206


กำลังโหลดไฟล์

ตอนที่ 205 : พลาดโอกาส

รับชมอยู่ครู่หนึ่ง หลิวลู่อวี่และเหว่ยอี้หาได้พบพานอันใดไม่

เรื่องนี้ส่งผลให้ตี้อู๋อู่หยิงงุนงง

พวกนั้นกำลังหาอะไรอยู่?

“ระยะเวลาเล่นเกมของวันนี้ถึงขีดจำกัด! เกมจะปิดตัวลง!”

ทันใดนี้เองที่หน้าต่างข้อความปรากฏขึ้น

ตี้อู๋อู่หยิงไม่แปลกใจใด

เพราะเมื่อใดเล่นครบสามชั่วโมงจะถูกบังคับให้ออกมาจากเกม

“เฮ้อ น่าเสียดาย!” หลิวลู่อวี่อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจพลางถอดหมวกออก

“ระยะเวลาเล่นน้อยเกินไปแล้ว!” เหว่ยอี้ส่ายศีรษะ “หากมีเวลาอีกสักนิดคงหาอีกภารกิจเจอ!”

หลิวลู่อวี่หัวเราะเบา “กล่าวไปแล้ว เหว่ยอี้ เจ้าได้รับมากี่ภารกิจ?”

“หนึ่ง ทางด้านเจ้าล่ะ?”

“หนึ่งเช่นกัน”

“แล้วรางวัลคือ?”

“ของข้าได้เพิ่มพลังจิตหนึ่งในร้อย”

“เพิ่มพลังจิตหนึ่งในร้อย?!” เหว่ยอี้สะท้านทางลมหายใจ สายตาริษยามองที่หลิวลู่อวี่ “โชคดีนัก!”

“แล้วของเจ้าคือ?” หลิวลู่อวี่กล่าวถาม

“วิชาควบคุมอัคคี” เหว่ยอี้ตอบกลับอย่างราบเรียบ ทันใดนี้เขาค่อยคิดอะไรขึ้นได้พร้อมเผยดวงตาเป็นประกาย “ว่าไปแล้ว เถ้าแก่กล่าวว่าโหมดทั่วไปนี้สามารถส่งผลกับโลกจริงได้ด้วยไม่ใช่หรือ? พลังจิตของเจ้าเพิ่มขึ้นหรือไม่? ทดลองดูหรือยัง?”

หลิวลู่อวี่จึงหรี่ดวงตาพิจารณาจริงจัง

ถัดจากนั้นลมหายใจของนางจึงรัวเร็ว

“เป็นอย่างไร?” แม้คาดเดาไว้แล้ว ทว่าเหว่ยอี้ก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวถาม

“พลังจิตของข้าเพิ่มขึ้นจริง!” น้ำเสียงหลิวลู่อวี่สั่นเทิ้ม

เหว่ยอี้สะท้านลมหายใจ

เรื่องที่เถ้าแก่กล่าวเป็นความจริง!

“พวกเจ้าพูดคุยกันถึงเรื่องอะไร?”

ตี้อู๋อู่หยิงอยู๋เคียงข้างรับฟังบทสนทนาคนทั้งสองมาโดยตลอด ทว่ามีแต่เขาที่ไม่เข้าใจ

ภารกิจเอย รางวัล ส่งผลกระทบต่อโลกจริง เหล่านี้เขาไม่ทราบว่าคืออะไร

พบเห็นคนทั้งสองพูดคุยกันยิ่งมายิ่งออกรส ตี้อู๋อู่หยิงจึงไม่อาจยับยั้งช่างใจกล่าวคำถามออกไป

เหว่ยอี้ยกคิ้วขึ้นเล็กน้อยด้วยเสียงประหลาดใจ “วันนี้เจ้ามาร้านต้นตำรับก่อนพวกเรา ไม่ทราบเรื่องโหมดทั่วไปหรือ?”

ตี้อู๋อู่หยิงส่ายศีรษะ “ข้าเพียงเล่นแต่ระบบท้าทายกระจก โหมดท้าทาย และระบบฝึกสอนทำอาหาร โหมดทั่วไปจึงยังไม่ได้เล่น”

หลิวลู่อวี่ถอนหายใจตอบ “ตี้อู๋อู่หยิง เช่นนั้นเจ้าพลาดโอกาสไปแล้ว!”

ตี้อู๋อู่หยิงขมวดคิ้ว

จะกล่าวว่าโหมดทั่วไปที่ไม่น่าจะมีอะไรนั้นผิดจากที่เขาคิดอย่างนั้นหรือ?

“แค่กแค่ก อู่หยิง ให้ข้าพูดกล่าวโดยสรุปก็แล้วกัน!”

เหว่ยอี้กระแอมไอเล็กน้อยก่อนจะบอกเล่าเรื่องราวของโหมดทั่วไป

ตี้อู๋อู่หยิงรับฟังโดยละเอียด ดวงตานั้นเผยอาการตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัด...

ที่ประตูร้าน ลั่วฉวนหรี่ดวงตาขณะนอนบนเก้าอี้

แสงตะวันอบอุ่นสาดส่องลงมา ราวกับแสงสุกสว่างสีทองได้ทอดลงบนกายเขา

ขณะนี้เขาได้ยินบทสนทนาระหว่างคนทั้งสามในร้าน ความรู้สึกนั้นอดไม่ได้ที่จะกล่าวเสริม

หากลูกค้าแก้ปัญหาด้วยตนเองได้ เขาในฐานะเถ้าแก่ก็ไม่คิดก้าวก่าย

ส่วนว่าทำไมเขาไม่นั่งประจำหลังโต๊ะก็เพราะ...

ลั่วฉวนรู้สึกว่าไม่มีที่ใดจะสบายไปกว่านอนทอดกายบนเก้าอี้ยาว

“ที่พวกเจ้ากล่าวนี้จริงหรือ?”

ตี้อู๋อู่หยิงเผยดวงตาเบิกกว้าง น้ำเสียงขณะนี้ตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด

หากไม่ใช่อีกฝ่ายบอกกล่าว เรื่องราวเหล่านี้เขาแทบไม่คิดเชื่อ

สิ่งที่ได้รับจากโลกเสมือนจริง มันสามารถส่งผลต่อร่างกายในโลกจริง เรื่องนี้ยากเกินจะเชื่อ

“ยังไม่เข้าใจงั้นหรือ?” เหว่ยอี้ถอนหายใจ

ตอนที่ 206 : กฎของโหมดทั่วไป

ตี้อู๋อู๋หยิงคืออัจฉริยะแห่งดาบ

เขาย่อมแสวงหาความแข็งแกร่งอันบริสุทธิ์

ผู้อาวุโสตระกูลได้บอกแก่เขา ว่าเทพเจ้าได้เปิดประตูออกให้แล้ว แต่กระนั้นท่านก็สามารถปิดหน้าต่าง

เรื่องนี้คือความจริง

ตี้อู๋อู่หยิงมีความเข้าใจต่อเรื่องราวเช่นนี้แย่กว่าผู้คนทั่วไป

ตี้อู๋อู่หยิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาไม่ทราบว่าเหตุใดเหว่ยอี้จึงกล่าวเช่นนี้

“ในเมื่อหอคอยแห่งการทดสอบสามารถเพิ่มการฝึกฝน อย่างนั้นทำไมจึงไม่มีทักษะเช่นนั้น?” พบเห็นตี้อู๋อู่หยิงตั้งคำถาม เหว่ยอี้จึงต้องบอกกล่าวอีกครั้ง

ดวงตาของตี้อู๋อู่หยิงจึงคล้ายทราบเรื่องราวในฉับพลัน

ในที่สุดเขาก็ทราบความหมายของเหว่ยอี้

“เป็นเช่นนี้ ขอบคุณพี่เหว่ยอี้ที่คลายความสงสัยให้” ตี้อู๋อู่หยิงสูดลมหายใจเข้าลึกกล่าวรับคำจริงจัง ถัดจากนั้นเขาจึงเผยท่าทีใคร่สงสัย “ไม่ทราบว่าวิชาใดที่พี่เหว่ยอี้ได้รับมา?”

เหว่ยอี้เผยยิ้มตอบรับ

มือขวานั้นยื่นออก ที่ปลายนิ้วพริบตาได้ปรากฏอัคคีสีน้ำเงิน

อัคคีเผาไหม้อย่างเงียบงัน ทว่ารูปลักษณ์ของอัคคีผันแปรไป

พืชพรรณ สัตว์อสูร และมนุษย์...

หลิวลู่อวี่เผยความประหลาดใจผ่านทางสีหน้า

นี่คือวิชาควบคุมอัคคี บางทีมันอาจ...

รอยยิ้มปรากฏที่ใบหน้าเหว่ยอี้ เขาพึงพอใจกับสิ่งที่ได้รับมาอย่างยิ่ง “ถูกต้องแล้วนี่คือวิญญาณอัคคีที่ข้าได้รับมา ด้วยวิชานี้ ความสามารถควบคุมอัคคีเพลิงของข้าจะดียิ่งขึ้น ใช้สำหรับการปรุงยา อัตราความสำเร็จจะเพิ่มขึ้นอย่างน้อยก็หลายส่วน!”

“เช่นนั้นขอแสดงความยินดีแก่พี่เหว่ยอี้แล้ว”

หลิวลู่อวี่ตัดหัวข้อสนทนาที่เท่านี้

เดิมนางได้รับพลังจิตเพิ่มขึ้นก็ถือว่าดีมากล้ำ กระนั้นหากเทียบกับของเหว่ยอี้ ของนางออกจะไกลห่างเกินไป!

เป็นเรื่องน่าโมโห!

ทั้งสามพูดคุยกันอยู่พักหนึ่งก่อนจะล่ำลาลั่วฉวนและออกไปจากร้าน

ลั่วฉวนจึงลืมตาขึ้นเล็กน้อย มองทางด้านหลังคนทั้งสามที่เดินไป รอยยิ้มบางต้องเผยที่มุมปาก

ชื่อเสียงของร้านต้นตำรับจะแพร่กระจายได้แค่ไหน ทั้งหมดขึ้นอยู่กับสามคนนี้แล้ว!

ถึงขณะนี้ลั่วฉวนพลันคิดอะไรขึ้นได้ ดวงตานั้นเผยประกายขึ้น

เขาคิดว่ามันอาจเป็นข้อผิดพลาดของระบบ!

บางทีมันอาจมีรางวัลให้อีกสักชุดหนึ่ง!

ลั่วฉวนกระแอมไอเล็กน้อย “แค่กแค่ก ระบบ ทักษะหรือวิชาที่ได้รับจากโหมดทั่วไปสามารถสอนต่อให้แก่ผู้อื่นได้หรือไม่?”

ระบบจึงตอบสนองโดยรวดเร็ว “เจ้าของร้านวางใจได้ ทุกสิ่งอย่างที่ผู้เล่นได้รับในโหมดทั่วไปนั้นไม่สามารถสอนให้แก่ผู้อื่นภายนอกเกมได้”

“โอ้” ลั่วฉวนผิดหวังเล็กน้อย “ระบบ ทางเจ้าไม่คิดปล่อยให้น้ำแม้หยดเดียวเล็ดรอด ระดับในโหมดทั่วไปนั้นส่งผลอะไรกับโลกจริงหรือไม่?”

“ระดับในโหมดทั่วไปไม่สามารถเติบโตได้เกินกว่าระดับการฝึกฝนในโลกจริง”

ลั่วฉวนพยักหน้ารับก่อนจะครุ่นคิดไปอีกครั้ง

“ว่าไปแล้ว ระบบ...” ลั่วฉวนคล้ายฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้ “ทั้งโหมดท้าทายและโหมดอารีน่าของหอคอยแห่งการทดสอบมีการเก็บค่าใช้จ่าย แล้วโหมดทั่วไปเล่า?”

“เมื่อใดตัวละครเสียชีวิต จะต้องจ่ายหนึ่งร้อยผลึกวิญญาณเพื่อฟื้นคืนชีพ และนี่สำหรับกรณีที่ระดับต่ำกว่าสามสิบ หากเป็นระดับสามสิบถึงหกสิบจะต้องจ่ายหนึ่งพันผลึกวิญญาณ”

“เมื่อใดตัวละครบาดเจ็บ คิดฟื้นฟูก็ต้องใช้พลังของระบบ ระยะเวลาฟื้นฟูตัวเองโดยพลังของระบบขึ้นอยู่กับระดับอาการ ในส่วนนี้ไม่อาจเก็บผลึกวิญญาณได้”

“หากผู้เล่นก้าวถึงระดับยี่สิบ ระบบร้านค้าจะเปิดขายยาวิเศษหลากหลาย รวมถึงวัตถุพิเศษ...”

ลั่วฉวนนิ่งงันไปยามได้ทราบเรื่อง

ดึงสติกลับคืนได้เขาจึงอดไม่ได้ที่จะยอมแพ้ต่อความรอบคอบในครั้งนี้ “ระบบ ครั้งนี้ทำได้ดีมาก!”

อย่างน้อยไม่มีข้อผิดพลาดหรือช่องโหว่ใดก็ดีแล้ว

ขณะนี้ลั่วฉวนกังวล ว่าลูกค้าร้านต้นตำรับจะกระเป๋าตุงกันได้ทุกวันเพื่อนำมาใช้จ่ายหรือไม่

“ขอบคุณเจ้าของร้านที่กล่าวคำชม”

ถัดจากนั้นเขาจึงนอนอาบไล้แสงตะวันต่อ

พูดกล่าวกับระบบเสร็จแล้ว สายตาขณะนี้จึงรับชมดวงตะวันสีแดงครึ่งหนึ่งที่เส้นขอบฟ้า ลั่วฉวนหาวอยู่พักหนึ่งก่อนจะค่อยลุกขึ้นจากเก้าอี้

ตะวันใกล้ตกดินแล้ว

ขณะนี้เป็นช่วงเย็นเรียบร้อย

เวลาถึงกับผ่านไปวันหนึ่งรวดเร็วเช่นนี้!

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด