บทที่ 67 ระดับผู้เชี่ยวชาญ

บทที่ 67 ระดับผู้เชี่ยวชาญ

ตูม!

พลังปราณของกุนไท่ระเบิดออกสร้างรัศมีพลังอันยิ่งใหญ่น่าเกรงขาม จันทราในยามนี้ราวกับถูกพลังงานบางอย่างเติมเต็มส่งผลให้มันกลายเป็นพระจันทร์เต็มดวง!

ภายในแหล่งกำเนิดพลังต้นอ่อนต้นเล็กสีเขียวสด มองดูแล้วมันให้ความรู้สึกสดชื่น มันได้รับพลังชีวิตและพลังงานจากกุนไท่จึงถือเป็นสิ่งมีชีวิต

ร่างกายของกุนไท่ส่งเสียงดังลั่น กล้ามเนื้อทุกส่วนภายในร่างให้ความรู้สึกราวกับมีพลังมากมายมหาศาลอัดแน่นเอาไว้อยู่ แต่ร่างกายเพียงอย่างเดียวมันมากพอที่จะเอาชนะz^h[j,grktระดับเดียวกันได้อย่างง่ายดาย

กุนไท่ลืมตาขึ้นสิ่งที่สะท้อนอยู่ภายในนัยน์ตาสีน้ำเงินคู่นั้นคือกระแสพลังจิตวูบวาบสีม่วง พลังปราณพิเศษเฉพาะตัวส่งผลให้อากาศโดยรอยต่างสั่นไหวด้วยคลื่นพลังปราณที่แข็งแกร่ง

เขาเดินออกจากที่พักก่อนจะเห็นผู้คนจำนวนมากกำลังยืนรอตนอยู่ พวกมันต่างเดินเข้ามาหาเพื่อแสดงความยินดี

“ยินดีด้วยที่สามารถทะลวงระดับมาได้ ด้วยวัยเพียงเท่านี้คงทำให้ผู้คนมากมายต้องอิจฉานัก!”

“น้องกุนสามารถมาถึงระดับนี้ได้ด้วยอายุเพียงแค่นี้ มันทำให้คนเฒ่าคนแก่อย่างข้าละอายใจนัก”

แต่ละคนต่างสรรเสริญเพื่อหวังจะทำให้ชายหนุ่มรู้สึกดีและคิดจะเข้าร่วมกับพวกมัน แต่กุนไท่รู้ทันความคิดเหล่านั้นพร้อมกับยิ้มต้อนรับตามมารยาท

กุนไท่รู้สึกตื่นเต้นที่ได้เข้าสู่ระดับผู้เชี่ยวชาญแล้ว แต่มีบางสิ่งที่แปลกประหลาดมันเป็นความรู้สึกถึงบางอย่างเชื่อมโยงระหว่างเขากับโลกแห่งความฝัน แต่เขาก็ยังไม่รู้วิธีที่จะสามารถเคลื่อนย้ายสิ่งมีชีวิตออกจากโลกใบนี้ได้ กุนไท่จะต้องไปถามชายชราทั้งสอง

กุนไท่ได้ไปขอเข้าเฝ้าองค์จักรพรรดิเพื่อต้องการกองกำลังในตอนนี้ เขาจะได้สามารถไปช่วยกุนจวินให้เร็วที่สุด

“ถวายบังคมฝ่าบาท!” กุนไท่กล่าวพลางโค้งคำนับ

“ข้าพึ่งจะได้ข่าวว่าเจ้าพึ่งจะทะลวงระดับมาได้ ยินดีกับเจ้าด้วย ข้าหวังว่าเจ้าจะช่วยเหลือราชวงศ์หย่งในวันข้างหน้า!” องค์จักรพรรดิกล่าวด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น

“ข้าน้อยจะพยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อราชวงศ์!” กุนไท่ตอบกลับไป

“ฮา ฮ่าๆๆๆ ยอดเยี่ยมมาก แล้วที่เจ้ามาในวันนี้เพราะเจ้าจะมาขอกองกำลังแล้วใช่หรือไม่?”

องค์จักรพรรดิกล่าวถามพลางลูบเคราขาวของตน

“ใช่แล้วฝ่าบาท ตอนนี้ข้าน้อยต้องรีบไปช่วยเหลือบ้านเกิดข้าแล้ว!” กุนไท่ตอบกลับอย่างเร่งรีบ

“ได้ตามที่เจ้าต้องการ!” หลังจากที่องค์จักรพรรดิกล่าวจบ กองทัพขนาดใหญ่ก็ได้ก้าวมาถึงหน้าพระราชวัง

ชายหนุ่มรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้เห็นกองทัพนี้ก่อนจะเอ่ยทูลลาพร้อมกับนำกองทัพไปหาชายชราทั้งสอง แต่ระยะทางจากที่นี่ไปถึงที่นูนถือว่าค่อนข้างไกล ถึงแม้จะมีรถลากสัตว์อสูรชั้นยอดใช้ในการเดินทางแต่ด้วยจำนวนคนมากจนเกินไปทำให้ไม่สามารถใช้ได้ การเดินทางครั้งนี้อาจจะใช้เวลาเกือบเดือนเพื่อไปถึงเมืองอี้ หลังจากนั้นต้องเข้าไปในป่าสันโดษเพื่อไปหาชายชราทั้งสองอาจใช้เวลาราวเกือบถึงสองเดือน!

กุนไท่มองเห็นชายชราทั้งสองที่อยู่ในศาลาดั่งเดิม จนถึงตอนนี้กุนไท่ยังไม่สามารถตรวจสอบความแข็งแกร่งของชายชราทั้งสองได้เลย!

“กลับมาแล้วรึ โอ้! พัฒนาไปไม่น้อยเลย ที่เจ้าพาคนมาเยอะแบบนี้อย่างบอกนะว่า...

ก่อนที่ชายชราอาภรณ์สีแดงจะกล่าวจบ กุนไท่ก็กล่าวขัดขึ้นมาว่า

“ใช่แล้ว ข้าต้องการให้พวกเขาออกไปจากโลกใบนี้!”

“ตอนนี้เจ้ามาถึงระดับผู้เชี่ยวชาญแล้ว มันไม่ยากหรอกที่จะพาคนเพียงแสนคนออกไปจากโลกแห่งความฝัน เจ้าต้องใช้พลังจิตของเจ้าเชื่อมโยงพวกมันเอาไว้ทำให้โลกนี้คิดว่าพวกมันเป็นส่วนหนึ่งกับเจ้า และหลังจากนั้นเจ้าก็พาใครก็ได้จากไปอย่างง่ายดาย

คำพูดของกุนไท่และชายชราทั้งสองนั้น คนของราชวงศ์หย่งมิอาจได้ยินได้ เพราะพวกเขาเปิดค่ายกันปิดกั้นเอาไว้ กุนไท่ลองทำตามที่ชายชรากล่าวไว้และแล้วเขาก็กลับมาในโลกแห่งความจริง

ณ โลกแห่งความจริง

คนของราชวงศ์หย่งที่อยู่ดีๆก็ปรากฏตัวขึ้นมาอีกสถานที่หนึ่งนั้นรู้สึกตกใจ และตกตะลึงไปตามๆกัน แต่กุนไท่นั้นก็ให้เหตุผลที่ว่านี้เป็นค่ายกลเคลื่อนย้าย เนื่องจากสถานที่มันไกลมากเกินไปจึงต้องใช้วิธีนี้ และพวกเขาก็เชื่อชายหนุ่มโดยไม่สงสัยอะไรอีก

กุนจวินกำลังอ่านใบคำร้องขอมากมายเพื่อขอกองกำลังเสริม ตอนนี้ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเคร่งเครียด ภายในทวีปอรุณเบิกฟ้าสงครามเริ่มเล็กใหญ่กำลังปรากฏขึ้นมากมายอย่างต่อเนื่อง เขาคิดเพียงแค่ว่าจะทำเช่นไรดี

ก้อกๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น กุนจวินกล่าวขึ้นด้วยท่าทีเรียบเฉย “เข้ามา!”

ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าคมคายคล้ายคลึงกับกุนจวิน กล่าวทักทายขึ้นด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่นอ่อนโยน

“คาราวะท่านพ่อ!”

สีหน้าของกุนจวินเปลี่ยนเป็นยินดี เมื่อเขาตรวจสอบระดับบ่มเพาะของชายหนุ่มแล้ว เขารู้สึกประหลาดใจอย่างมาก อายุสิบเจ็ดปีอยู่ระดับผู้เชี่ยวชาญแล้ว!

ตัวกุนไท่เองก็รู้สึกยินดีเช่นเดียวกันที่กุนจวินทะลวงผ่านเข้าสู่ขอบเขตนายเหนือมนุษย์ได้แล้ว ไม่เพียงแค่นั้นแต่มันยังเป็นถึงขั้นกลางอีกด้วย! มันสามารถบอกได้ว่าโอสถที่ตนให้ไปส่งผลดีต่อตัวอีกฝ่ายอย่างมหาศาล

“ท่านพ่อ! ข้าไม่ได้มาเพียงคนเดียว ข้ามีสิ่งที่ทำให้ท่านประหลาดใจด้วย!”

กุนไท่กล่าวขึ้นด้วยรอยิ้มพลางเดินนำทางไป กุนจวินรู้สึกสงสัยใคร่รู้จึงได้ตามบุตรชายของตนเองไป ลานกว้างของตำหนักเต็มไปด้วยกองทัพขนาดใหญ่มีจำนวนราวๆหนึ่งแสนคน! แต่ละคนล้วนมีความแข็งแกร่งที่สามารถบดขยี้ทวีปขนาดเล็กได้ในพริบตา และหนึ่งในนั้นมีผู้ที่แข็งแกร่งกว่ากุนจวินหลายคน!

พวกมันต่างอยู่ระดับทลายขอบเขตมนุษย์ทั้งสิ้น มีทั้งขอบเขตผู้วิเศษ ขอบเขตนายเหนือมนุษย์ รวมไปถึงขอบเขตจักรพรรดิที่แข็งแกร่งที่สุดในระดับนี้อีกด้วย!

“ท่านพ่อนี่คือกองกำลังที่ข้าพามาจากโลกแห่งความฝันให้มาช่วยสงครามของพวกเรา!”

กุนไท่ชี้ไปที่กองทัพพลางกล่าวออกมา กุนจวินสัมผัสได้ถึงแรงกดดันมหาศาลก่อนจะตกตะลึงลาน ความรู้สึกเหลือเชื่อก่อตัวขึ้นอย่างอดมิได้เพียงได้คิดแต่ว่าตนกำลังฝันไป กุนไท่สามารถพาผู้แข็งแกร่งเหล่านี้มาจากที่ใดกันแน่! ร่างกายสั่นสะท้านอย่างควบคุมไม่ได้ กุนจวินหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับกล่าวขึ้นมาว่า

“ช่างเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรย์ใจนัก! ข้ากุนจวินมีบุตรที่ยอดเยี่ยมถึงเพียงนี้!”