ตอนที่ 14 ผมอยากมีภรรยา

เหมาเยซื่อยกมือขึ้นขัดจังหวะหล่อน

“ก่อนที่คุณเฉียวจะมาพบผม คุณก็น่าจะรู้อยู่แล้วนี่ ว่าผมไม่ได้ผ่าตัดมาหลายปีแล้ว”

“ฉันรู้ค่ะ” เฉียวเมียนเมียนพยักหน้า

“แต่ฉันเชื่อว่าคุณเหมาเป็นคนมีฝีมือและเป็นคนดี คงไม่ปล่อยให้คนบริสุทธิ์ต้องตาย”

“คนดี?”

เหมาเยซื่อดูเหมือนจะได้ยินสิ่งที่น่าสนใจกระทั่งทำให้เขาหัวเราะออกมาได้

เขาวางเอกสารในมือก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วค่อย ๆ เดินตรงไปหาเฉียวเมียนเมียน

เขาหยุดยืนตรงหน้าหล่อน

เฉียวเมียนเมียนพบว่าตอนนี้ผู้ชายคนนี้มีรูปร่างดีขนาดไหน เขาตัวสูงประมาณ 1.88 เมตรได้กระมั้ง เพราะตัวเธอเองสูง 1.68 เมตรซึ่งสูงกว่าผู้หญิงโดยไปพอประมาณ แต่เมื่อยืนตรงหน้าเขา เธอยังอยู่ต่ำกว่าคอของเขาเสียอีก

หล่อนเงยหน้าขึ้นมองหน้าชายหนุ่ม

พวกเขายืนอยู่ใกล้กันเกินไป กระทั่งกลิ่นกายของเขา ลอยมาแตะจมูกของเธอเข้าเต็มปอด กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของฮอร์โมนเพศชายช่างน่าดึงดูดหล่อนเสียเหลือเกิน เฉียวเมียนเมียนจ้องมองเขาใบหน้าแดงระเรื่อ หัวใจของเธอเริ่มเต้นรัว หล่อนตัวแข็งจนไม่สามารถที่จะก้าวถอยหลังออกห่างเขาได้เลย

“คุณเฉียวครับ ผมเป็นนักธุรกิจนะครับ”

เหมาเยซื่อจ้องมองหล่อน ก่อนที่ริมฝีปากบาง ๆ จะขยับพูดต่อ

“มาคุยอย่างธุรกิจกันดีกว่านะครับ คุณเฉียวต้องการให้ผมช่วย แล้วผมจะได้ผลประโยชน์อะไรตอบแทนครับ”

เฉียวเมียนเมียนมีทีท่าลังเล

ผลประโยชน์เหรอ?

เขาดูเป็นคนที่เพียบพร้อมไปหมดทุกอย่างแล้ว คนอย่างหล่อนจะให้ผลประโยชน์อะไรกับเขาได้บ้างล่ะ?

“คุณเหมาค่ะ ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าคุณต้องการอะไร...”

เหมาเยซื่อมอบใบหน้าที่อ่อนโยนและน่ารักของหล่อน และพูดทีละคำด้วยความมั่นใจ

“ผมอยากมีภรรยา คุณเฉียวจะเต็มใจเป็นให้ได้ไหมล่ะครับ”

“อะไรนะคะ?”

เฉียวเมียนเมียนเงยหน้ามองด้วยความฉงน

เหมาเยซื่อพูดเบา ๆ ด้วยท่าทีสงบเยือกเย็น ว่า “โลกนี้ไม่มีของฟรีหรอกนะครับ คุณเฉียว ผมจะยอมรับคำขอที่จะช่วยน้องชายของคุณ แลกกับคุณต้องแต่งงานกับผม”

คราวนี้เฉียวเมียนเมียนแน่ใจว่าเธอไม่ได้หูฝาดไปเอง

เธอตกใจเป็นอย่างมาก

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าคำขอของเขา จะเป็นการแต่งงานกับเขา

มันช่างไร้สาระ และไร้เหตุผลจนเกินไป

เธอไม่อยากจะเชื่อเลย “คุณเหมาค่ะ คุณล้อฉันเล่นใช่ไหมคะ”

เหมาเยซื่อเลิกคิ้วและถามขึ้นว่า

“คุณคิดว่าผมล้อเล่นเหรอ?”

“ทำไมกันล่ะคะ?”

เขาออกจะเพียบพร้อมซะขนาดนี้ ทำไมแค่หาภรรยาสักคนจะหาไม่ได้เลยเหรอ?

แล้วเขาจะอยากแต่งงานกับผู้หญิงที่เขาเพิ่งจะเคยพบครั้งแรกจริง ๆ เหรอ?

หรือมีอะไรบางอย่างที่เขาไม่ได้บอกเกี่ยวกับตัวเขากันนะ?

หล่อนจ้องมองเขาอย่างไม่เข้าใจ

เหมาเยซื่อเดาความคิดของเจ้าหล่อนออก เขาขมวดคิ้วสีหน้าเปลี่ยนไปชั่วขณะ

เขาเริ่มรู้สึกสนุกและอารมณ์ดีขึ้นเรื่อย ๆ ที่ได้เย้าแหย่หล่อน

“อะ!”

ศีรษะของเฉียวเมียนเมียนกระแทกเข้ากับแขนของเขา ทำให้ใบหน้าของเจ้าหล่อนเซเข้าสู่หน้าอกอุ่น ๆ ของเขา หล่อนรู้สึกเหมือนชนเข้ากับก้อนหิน กระทั่งจมูกเปลี่ยนเป็นสีแดง

ก่อนที่จะมือจะตอบสนอง ก็ถูกดึงและเลื่อนลงเสียแล้ว

เสียงต่ำแสนจะเย้ายวนที่แฝงไปด้วยความสนุกของผู้พูด ลอยมาเหนือศีรษะของหล่อน

“คุณเฉียวไม่ต้องกังวลไปหรอกนะครับว่าจะต้องกลายเป็นม่ายเมื่อเราแต่งงานกัน คุณจะพิสูจน์สมรรถภาพของผมตอนนี้เลยไหมล่ะ”

แก้มของหล่อนแดงระเรื่อขึ้นพร้อมกับมือที่ผลักเขาให้ออกห่างจากตัว

“คุณเหมา โปรดให้ความเคารพตัวเองด้วยค่ะ”

เธอไม่คาดคิดว่าชายที่ดูเยือกเย็นอย่างเขา จะล้อเล่นแบบนี้กับเธอได้

เหมาเยซื่อมองไปยังแก้มแดงก่ำของหล่อน ดูเหมือนแก้มของเจ้าหล่อนจะแดงระเรื่ออยู่บ่อยครั้ง เมื่อคืนนี้ก็เช่นกัน...

เธอร้องเพื่อขอความเมตตา กระทั่งผิวขาว ๆ เปลี่ยนเป็นสีชมพูชวนหลงใหล...