ตอนที่ 21 - ข้อเสนอที่น่าสนใจจากออเรเลีย

*ก่อนจะอ่านนิยาย โปรดตรวจสอบว่าท่านได้อยู่ในสถานที่ที่มีแสงเพียงพอ หรือถ้าท่านอ่านในความมืดก็อย่าลืมเปิด Night Mode หรือจอส้ม เพื่อป้องกันการปวดหัวและสายตาสั้นด้วยนะครับ*

------------------------------------------------------------------------------------------

พอได้ยินคำพูดของเย่เทียน หน้าของออเรเลียก็แดงอีกครั้งพร้อมลมหายใจดังเฮือกในอกหนักๆของเธอ.

 

เย่เทียนกล้าดียังไงมาแซวเธอแบบนี้ทั้งๆที่รู้ความต่างของสถานะของเธอกับเย่เทียน แต่ถึงอย่างงั้นความรู้สึกดีๆก็เกิดขึ้นในใจของเธอ.

 

เหมือนว่าใจเธอนั้นไม่ได้สูงเกินเอื้อมแต่อย่างใด ขนาดเธอยังรู้สึกดีใจหน่อยๆเลย.

 

ช่างน่าตื่นเต้นจริงๆ!

 

“หมายความว่ายังไง ’จับไว้ทั้งปี?’”

 

พอใจนิ่งลงแล้ว ออเรียถามด้วยความสงสัย.

 

“มันแปลว่าข้าอยากจับมือท่านไปทั้งปีโดยไม่เบื่อเลย…”

 

เย่เทียนจ้องไปที่ออเรเลียแล้วอธิบายอย่างจริงจัง.

 

“วิ้งง~!”

 

พอได้ยินเย่เทียนอธิบาย ออเรเลียรู้สึกว่าหัวเธอเหมือนกับจะระเบิดออกมา.

 

ให้ตายสิ ทำไมนายทาสหนุ่มผู้นี้ช่างกล้าแซวเธอแบบนี้ ทำตัวบ้าระห่ำหรอ?

 

“ท่านแม่ครับ เป็นอะไรรึป่าว?”

 

พอเห็นตัวออเรเลียสั่นและหน้าเธอแดงจากความตื่นเต้น ซีซาร์ไม่เข้าใจเลยถามไปอย่างสงสัย.

 

“.....”

 

ออเรเลียใจเย็นลงพักหนึ่ง แต่ก็ไม่รู้ว่าจะตอบยังไง. นางจะบอกลูกเธอดีไหมว่ากำลังถูก“บุลลี่” จากคำพูดของคนอื่น?

 

“พิธีเตรียมการแข่งกลาดิเอเตอร์ได้เริ่มแล้ว ข้าคิดว่าท่านหญิงออเรเลียน่าจะตื่นเต้นเพราะเรื่องนี้ขอรับ”

 

เย่เทียนอธิบายอย่างสุภาพ.

 

“อ๋อ…..”

 

ซีซาร์พยักหน้า ดูเหมือนไม่เข้าใจอยู่ดี.

 

“เจ้าไม่กลัวจะถูกฆ่ารึไง?”

 

หลังจากใจเย็นลง ออเรเลียถามเย่เทียนเบาๆ จู่ๆนางก็รู้สึกว่าเย่เทียนเป็นชายที่อันตรายและเขาอาจจะทำให้เธอยั้งอารมณ์ไม่อยู่ได้ง่ายๆ”

 

“ไม่ครับ เพราะท่านเพิ่งจะกล่าวไปว่าข้าคือครูสอนวิชาดาบให้ซีซาร์ไม่ใช่รึครับ? ข้าคิดว่าท่านคงไม่อยากจะทิ้งครูดีๆไปแน่”

 

เย่เทียนพูดด้วยรอยยิ้มบางๆ.

 

“ข้าไม่คิดว่าท่านอยากเป็นครูสอนวิชาดาบให้ซีซาร์ ใช่ไหม?”

 

ออเรเลียถอนหายใจแล้วถาม.

 

“ฮะฮะ...ท่านทราบหนิว่าโรมกำลังยุ่งเหยิงแค่ไหนตอนนี้. ตระกูลใหญ่ๆไม่ค่อยถูกกันนักและอาจจะเริ่มสงครามกลางเมืองได้ทุกเมื่อ.

ข้าไม่อยากเข้าไปเกี่ยวพันในพายุของพวกท่านหรอกนะ! ข้าแค่อยากจะหาทรัพย์แล้วเอาไปซื้อทาสหญิงสวยๆเพิ่ม…”

 

เย่เทียนยิ้ม ส่ายหัวไปแล้วพูดด้วยเสียงห้าว.

 

“ท่านนี่ดูออกง่ายจังนะ แต่ตอนนี้ท่านเป็นแค่ชาวเมือง ----แค่ชาวเมืองที่รวยกว่านิดนึง. ท่านไม่อยากจะเป็นชนชั้นสูงรึ?

พอท่านได้กลายเป็นชนชั้นสูงแล้วท่านจะก็มีสิทธิ์ร่วมตัดสินในโรมได้. อีกอย่าง, ข้าชอบผู้ชายที่มีความทะเยอทะยานนะ!”

 

ออเรเลียกระซิบกับเย่เทียน “เป็นครูสอนวิชาดาบให้ซีซาร์สิ แล้วข้าจะปูทางให้ท่านได้เป็นชนชั้นสูง!”

 

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าคำพูดของออเรเลียนั้นเหมือนกับระเบิดลงในใจของเย่เทียน.

 

เนื่องจากสาธารณรัฐโรมเลิกแต่งตั้งชนชั้นสูงหน้าใหม่แล้ว พวกชนชั้นสูงที่ยังอยู่ในสาธารณรัฐโรมันตอนนี้คือพวกตระกูลผู้ดีที่หลงเหลือมาจากจักรวรรดิ์โรมัน.

 

ผู้ที่ไม่ใช่ชนชั้นสูงแต่อยากเป็นชนชั้นสูงนั้น ตามปกติแล้วเป็นพวกที่ถูกอุปถัมภ์จากพวกชั้นสูงหรือไม่ก็แต่งงานกับพวกชั้นสูง.

 

ระบบชนชั้นสูงของโรมนั้นอยู่สูงกว่าชนชั้นอื่นในเมืองจริงๆ.

 

พวกวุฒิสภาถูกแต่งตั้งจากภายในระบบชนชั้นสูงโดยไม่เกี่ยวข้องกับชาวเมืองเลย. โดยทฤษฏีแล้ว ชายชั้นสูงนั้นสามารถถูกเลือกตั้งในฐานะผู้มีประสบการณ์ได้ ตราบเท่าที่อายุถึง. แน่นอนว่าความสำเร็จทางการทหาร, ทางการเมืองและความประพฤติของชายคนนั้นก็ถูกนำมาพิจารณาด้วย.

 

ด้วยเหตุนี้มันยากมากที่จะเป็นชนชั้นสูงในสาธารณรัฐโรมัน แต่ถ้าได้เป็นแล้วล่ะก็, จะมีแต่ผลประโยชน์ไม่จบไม่สิ้นเลย.

 

มาโลรี่คือตัวอย่างที่ดีที่สุด. เขาเป็นคนมีพรสวรรค์จริง แต่ก็ไม่เคยทำอะไรเลยก่อนถึงอายุ40ปี. พอได้แต่งงานกับป้าของซีซาร์แล้ว, เพียงแค่10ปี เขาก็เริ่มไต่เต้าทางสังคมขึ้นมาได้อย่างรวดเร็ว.

 

“ติ๊ง-------- ระบบได้ปล่อยเควสแล้ว: จงกลายเป็นชนชั้นสูงโรมันซะ. รางวัลก็คือ เมล็ดข้าวพันธุ์ผสมจากอนาคต, คะแนนในมอลล์1พันแต้ม การ์ดประสบการณ์การเข่นฆ่าในสนามรบ!”

 

ในตอนนี้ หัวของเย่เทียนมีเสียงดังขึ้นมารัวๆจากระบบ.

 

“สงสัยว่าชั้นต้องรับข้อเสนอของออเรเลียแล้วสินะ!”

 

เย่เทียนแฮปปี้อยู่ในใจมากๆ ต่อให้ไม่มีรางวัลจากระบบ, เขาก็จะตอบตกลงเป็นครูให้ซีซาร์อยู่ดี ถ้าออเรเลียช่วยให้เขาเป็นชนชั้นสูงได้.

 

การเป็นชนชั้นสูงมีแต่ข้อดีๆทั้งนั้น อย่างน้อยก็สามารถเลี้ยงทหารส่วนตัวได้หรือแม้แต่พวกอัศวินด้วย.

การเป็นครูให้ซีซาร์ เขาก็ไม่ได้เสียอะไรมากมาย เพราะเขามีโอกาสที่จะสามารถสนับสนุนจักรพรรดิ์ในอนาคตได้”

 

“ข้าสงสัยนักว่าทำไมท่านถึงยืนกรานนัก?”

 

ภายนอกนั้นเย่เทียนดูนิ่งมาก, ไม่รีบตอบตกลงไป แต่ถามออเรเลียอย่างจริงจังแทน.

 

“ทุกๆอย่างก็เพื่อซีซาร์. ข้าอยากจะฝึกให้เขาเป็นผู้สืบทอดที่เยี่ยมที่สุด และวิชาดาบของท่านก็เยี่ยมที่สุดตั้งแต่ข้าเคยเห็นมา! ว่ายังไงล่ะ? ท่านพอใจกับข้อเสนอของข้ารึไม่?”

 

ออเรเลียอธิบา และในที่สุดก็กล้าถามเย่เทียนไปด้วยความมั่นใจ.

 

ดูก็รู้ว่านางเป็นห่วงเรื่องปลูกฝังซีซาร์มากๆ โดยเฉพาะหลังจากที่นางกับซีซาร์ถูกลอบฆ่าเมื่อวานนี้, นางก็รู้แล้วว่าการปกป้องจากพวกอารักขานั้นพึ่งพาไม่ได้เลย, มีแต่ตัวเองเท่านั้นที่จะปกป้องตัวเองได้.

 

ยิ่งไปกว่านั้น นางรู้ดีว่าถ้าซีซาร์โตไปแล้ว เขาจะไม่สามารถเลี่ยงการเข้าร่วมสนามรบและฆ่าฟันศัตรูได้. มีแต่ความแข็งแกร่งเท่านั้นที่จะช่วยให้เขารอดและสร้างคุณความดีเอาไว้.

 

นางเชื่อว่าเย่เทียนคือครูที่เหมาะที่สุดสำหรับซีซาร์ โดยเฉพาะวันนี้, แม้คำพูดธรรมดาๆของเขาก็ทำให้ซีซาร์เชื่อใจได้, มันยิ่งทำให้นางเชื่อมั่นยิ่งขึ้นไปอีก.