บทที่ 147: นักปล้นสุสาน! (3)-2

บทที่ 147: นักปล้นสุสาน! (3)-2

บทที่ 147: นักปล้นสุสาน! (3)-2 ดวงตาที่ชั่วร้ายของโบราณวัตถุเชือกเริ่มมีน้ำตาออกมาราวกับไม่เคยโมโหมาก่อน ออร่าแห่งโทสะรอบตัวก็หายไปเช่นกัน โบราณวัตถุเชือกกลายเป็นแกะที่ไร้เดียงสาในทันทีระหว่างที่มันถูร่างกายอยู่บนริมฝีปากของจูฮอน [#&$#!] [เจ้านาย ข้าขอโทษ ข้ารักเจ้านาย!] จูฮอนถอนหายใจอย่างโล่งอก...