ตอนที่แล้วตอนที่ 21 สายพันธ์ุแพร่ระบาด 2
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 23 โอบล้อม

ตอนที่ 22 สายพันธ์ุแพร่ระบาด 3


“นายพูดถูก สายพันธุ์แพร่ระบาดส่วนใหญ่จะมีความสามารถ’ขุดดิน’ และร่างมันยังกลายพันธุ์ไปในแบบนี้...ระดับไวรัสของมันค่อนข้างสูง”

หลังหวังเซิ่งตอบสนองต่อคำพูดของอู่ฉี จากนั้นเขาก็พลันได้สติว่าเผลอตอบกลับคำพูดของอู่ฉีไปอย่างจริงจัง อีกฝ่ายไม่ได้ทำอะไรนอกจากวิเคราะห์สิ่งที่เขาเห็นด้วยเท่านั้น และก่อนหน้านี้ อู่ฉียังกล้าขัดคำสั่งเขาจนเกือบถูกเขาสั่งฆ่า

หวังเซิ่งรู้สึกไม่พอใจกับการตอบสนองแปลกๆของตัวเขา“เจ้าหนู ฟังจากน้ำเสียงแล้ว นายมีทักษะการได้ยินงั้นสินะ?”

“เป็นการได้ยินระดับหนึ่ง”อู่ฉีตอบสนองโดยไม่ปฏิเสธ ในความเป็นจริง เขาไม่เคยได้รับยาเสริมพันธุกรรมมาก่อน แค่เรียนรู้มันจากรั่วหรง ประสาทสัมผัสอันเฉียบคมต่างๆเขาล้วนมาจากการฝึกทั้งนั้น ด้วยความที่การจำแนกระดับความสามารถนั้นคลุมเครือ อู่ฉีจึงเลือกพูดไปแบบนั้น

หวังเซิ่งพยักหน้าเล็กน้อย

‘มันดูเหมือนว่าเด็กนี้จะไม่ไร้ประโยชน์โดยสิ้นเชิง’

“พูดก็พูด ในเมื่อเจ้าตัวนั้นสามารถขุดดินได้ พวกประเภทเดียวกับมันก็คงทำได้เหมือนกัน ตั้งแต่เข้ามา ผมรู้สึกมาตลอดว่าทั้งอุโมงค์เต็มไปด้วยชั้นดินชุ่มชื้น มันดูเหมือนว่าทั้งอุโมงค์รถไฟความเร็วสูงนี้คงจะเป็นรังของพวกมันไปแล้ว”

อู่ฉีค่อยๆเผยความรู้สึกส่วนลึกของเขา เขาไม่ได้กล่าวเพื่อทำให้หวังเซิ่งขบคิดอย่างเดียว แต่ยังเป็นการเพิ่มความระมัดระวัง เพราะหวังเซิ่งยอมช่วยเหลืออันยี่ ความรู้สึกด้านลบของอู่ฉีที่มีต่อเขาจึงหายไปมากและยังแทนด้วยความประทับใจที่ดี

แต่ทว่า นี่ก็ทำให้หวังเซิ่งขนลุก ความรู้สึกเย็นยะเยือกเจาะกระดูกสันหลังเขา วิ่งแล่นขึ้นหัว

อู่ฉีจ้องลึกไปในอุโมงค์ อีกด้านของอุโมงค์อยู่ห่างไปหมื่นเมตร เขาไม่รู้ว่าสภาพแวดล้อมภายในส่วนลึกเป็นอย่างไร แต่เขามีความรู้สึกแปลกๆ ความรู้สึกประเภทนี้เหมือนกับการเห็นหมอกดำไร้สิ้นสุดลอยอยู่ตรงหน้า มันอาจมีบางสิ่งทำร้ายพวกเขา แต่พวกเขาก็ต้องเดินลึกเข้าไปในหมอกมืด

ทางเลือกที่ฉลาดสุดคือล้มเลิกภารกิจและออกไปจากตรงนี้

นี่คือประเภทของการรับรู้อันตราย นักล่าที่ผ่านการล่ามานับไม่ถ้วนจะค่อยๆเชี่ยวชาญความสามารถนี้ ไม่เหมือนโจวฉิงที่ได้รับผ่านยาเสริมพันธุกรรม นี่เป็นสัญชาตญาณของนักล่า

“ไม่ว่ายังไง ภารกิจสำรวจจะต้องดำเนินต่อไป แค่เข้ามาลึก800เมตรและได้รับตัวอย่างจะไม่ทำให้เราได้รับรางวัล”หวังเซิ่งไม่กลัว

เขาปีนขึ้นไปที่นั่งข้างคนขับ และจากนั้นก็เรียกทุกคน“ขึ้นรถกันได้แล้ว เราต้องสำรวจให้ลึกมากกว่านี้”

“ครับ หัวหน้า”

ทหารรับจ้างปืนดำขึ้นรถทีละคนและคนของหน่วยทหารรับจ้างก็ค่อยๆขึ้นส่วนหลังของรถบรรทุกหุ้มเกราะ รวมถึงอู่ฉี ครั้งนี้เขาเลือกตรงมุมเพื่อพิง รวมถึงเลือกมุมให้วิสัยทัศน์เขากว้างขวางและมีพื้นที่พอให้เขาชักดาบยาว

เฒ่าฮู้ยืนประจำการอยู่หลังปืนกลใหญ่ เตรียมพร้อมตอบสนองต่อการโจมตีอย่างฉับพลัน ทหารรับจ้างคนอื่นเองก็ถือปืนเล็งทุกทิศทางอย่างมั่นคง

ตอนนี้เอง มีการสั่นเล็กน้อยในกระเป๋าของอู่ฉี มันคือฉีเยวี่ย อู่ฉีลูบกระเป๋าที่นูนอย่างอ่อนโยนและกล่าวเสียงเบา“ไม่เป็นไร ไม่ต้องกังวล”

รถหุ้มเกราะสตาร์ท ขับลึกไปในอุโมงค์ เมื่อผ่านรูกว้างสามเมตรทางขวาของอุโมงค์ อู่ฉีก็เพ่งตามองเข้าไป แต่ไม่เห็นอะไรที่เป็นประโยชน์เลย

เขาละสายตา สภาพจิตของอู่ฉีตื่นตัวจนถึงขีดสุด จากนั้นเขาก็หันไปมองโจวฉิงผู้ที่ยังตื่นตระหนกไม่หายจากการโจมตีก่อนหน้านี้ ยิ่งไปกว่านั้น โจวฉิงยังหันไปมองอันยี่เป็นครั้งคราวและอู่ฉีก็อดรู้สึกตำหนิตัวเองไม่ได้

คนที่สำคัญสุดก็คือโจวฉิง

อู่ฉีเอื้อมมือไปตบไหล่โจวฉิง ไหล่ของโจวฉิงบางมาก ทันทีที่ฝ่ามือของอู่ฉีตบลง เขาก็รู้ว่าอีกฝ่ายไม่มีเนื้อหนังมากนัก อู่ฉีหันไปจ้องตาโจวฉิงเงียบๆ

“ความสามารถของคุณสำคัญมาก”

ไม่จำเป็นต้องปลอบ สิ่งสำคัญคือความจริงใจ นี่คือวิธีที่ได้ผลสุดในการให้กำลังใจคน

“เข้าใจแล้ว”ริมฝีปากของโจวฉิงขยับและตอบกลับสั้นๆ

รถหุ้มเกราะขับฝ่าความมืดต่อไปท่ามกลางความตึงเครียดของทุกคน ที่ความลึกประมาณ 1200 เมตร ทุกคนเห็นรูใหญ่เส้นผ่านศูนย์กลางกว่าสามเมตรทางซ้ายของอุโมงค์อีกรู

เมื่อขับลึกต่อไปอีก รูขนาดใหญ่ก็เริ่มปรากฏรอบอุโมงค์ กำแพงคอนกรีตเต็มไปด้วยถ้ำขุดเจาะ ไม่เหมือนถ้ำตามธรรมชาติที่อย่างน้อยผิวกำแพงถ้ำต้องเรียบเนียน แถมยังมีร่องรอยการกัดเซาะของน้ำหรือผุกร่อน แต่ถ้ำในอุโมงค์ตรงหน้าพวกเขาเกิดจากการพังทลาย เผยให้เห็นดินสีน้ำตาลเข้ม มันดูเหมือนว่าสายพันธุ์แพร่ระบาดนับไม่ถ้วนจะใช้เส้นทางนี้เป็นประจำ

พื้นดินยังไม่สม่ำเสมอ ด้วยหลุมและกองดินนับไม่ถ้วน ราวกับพวกเขาขับหลงเข้ามายังสถานที่ก่อสร้างที่มีการขุดเปิดถนน รางรถไฟความเร็วสูงสี่รางยังมีร่องรอยหักและบิดเบี้ยว

เห็นได้ชัดว่ากิ้งก่าฉลามที่พวกเขาพบก่อนหน้านี้ไม่ได้มีพลังมากพอจะทำอะไรแบบนี้

“ดูเหมือนว่าส่วนลึกของสถานที่นี้จะเป็นรังของสายพันธุ์แพร่ระบาดไปแล้ว”หวังเซิ่งคิด เขาเตรียมเตือนทุกคนให้ระวังการโจมตีที่อาจเกิดขึ้นได้ทุกเมื่อ แต่ทันใดนั้น เสียงตะโกนของโจวฉิงก็ดังขึ้นจากด้านหลังรถ

“พวกมันมาแล้ว!”

ที่พื้นอุโมงค์ด้านหน้าสิบเมตร ชั้นดินสีน้ำตาลเข้มพลันแตกเปิดยกสูงขึ้น ก้อนทรงรีสีเขียวมรกตผุดขึ้นจากพื้นดิน ระเบิดเศษดินกระจายไปทั่ว จากนั้นมือสีเนื้อสองข้างก็ยื่นออกจากดิน ดันร่างทั้งร่างขึ้นมา

มันคือสิ่งมีชีวิตคล้ายมนุษย์ที่ยืนด้วยสองเท้า สูงประมาณ1.6เมตร ปกคลุมด้วยผิวสีเนื้อทั้งตัว แขนสองข้างห้อยยาวถึงเอว แต่มีเพียงสามนิ้วรูปทรงแปลกๆ เท้ามันยาวมาก โค้งงอคล้ายกับขาหลังของเสือชีตาห์ กล้ามเนื้อขาใหญ่โตราวกับมันมีพลังขาที่พอๆกับเสือชีตาห์จริงๆ

สุดท้ายคือหัวทรงรีสีมรกตตรงกลางที่ถูกล้อมด้วยผิวสีเนื้อ ใบหน้ามันคล้ายกับหินอัญมณีล้ำค่า ด้านใต้มันคือปากที่ยังสามารถเห็นฟันแหลมได้แม้จะปิดอยู่

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด