ตอนที่ 18 กลุ่มทหารรับจ้างปืนดำ 2
หวังเซิ่งพูด’ถึงทหารรับจ้างSW0304 หัวหน้าพวกคุณ อันยี่ ได้หารือกับผมและตัดสินใจว่าพวกคุณจะร่วมมือกับกลุ่มทหารรับจ้างปืนดำเราเพื่อขึ้นไปทางเหนือสามกิโลเมตร ช่วยเราทำภารกิจสำรวจเป็นการตอบแทนที่ช่วยเมืองของพวกคุณไว้ แผนที่และGPSจะได้รับในภารกิจ มันเป็นไปได้ที่จะพบเจอกับการต่อสู้ แต่โดยทั่วไปแล้วไม่ค่อยมีปัญหาอะไร มีใครจะคัดค้านอะไรไหม?”
ทหารรับจ้างปืนดำหันไปมองกลุ่มทหารรับจ้างของเมือง ดวงตาพวกเขาฉายแววดูถูก
ต้องรู้ว่านอกจากอันยี่และโจวฉิงที่มีการเสริมพันธุกรรม สมาชิกคนอื่นคือมนุษย์ธรรมดา และปืนพวกเขาก็ยังเป็นปืนลูกซองทั่วไปกับปืนพก สำหรับทหารรับจ้างสิบคนของกลุ่มทหารรับจ้างปืนดำ ทั้งหมดล้วนได้รับการเสริมพันธุกรรมระดับแรกมาหลายชนิด และมีกว่าครึ่งที่มีความสามารถพันธุกรรมระดับสอง แถมยังมีความแตกต่างด้านอาวุธอีก
โจวฉิงและคนอื่นมองหน้ากัน ภารกิจสำรวจหมายถึงอันตรายลึกลับ แถมยังไม่มีค่าตอบแทนสำหรับการร่วมภารกิจนี้ มันคืออันยี่ที่ตอบตกลงแทนพวกเขาไป โจวฉิงเห็นอันยี่ที่ยืนข้างหวังเซิ่งและแววตาเขาก็ดูหม่นหมอง ราวกับเขาไม่มีทางเลือก
เหนือสิ่งอื่นใด อีกฝ่ายได้ช่วยพวกเขาจากหมาป่าโลกันตร์ โดยปราศจากการสนับสนุนของทหารรับจ้างปืนดำ บางทีทหารรับจ้างและประชากรของเมืองอาจกลายเป็นอาหารให้พวกราชาหมาป่าและสมุนของมัน พวกเขารู้สึกว่าควรต้องตอบแทน นอกจากนี้พวกเขาจะกล้าปฏิเสธคำขอของอีกฝ่ายได้ยังไง แค่ปืนHK416กระบอกเดียวก็ยิงพวกเขาจนพรุนแล้ว
“ไม่ขัดข้อง”โจวฉิงตอบแทนสมาชิกทั้งหมด
“ผมต้องไปด้วยงั้นหรอ?”อู่ฉีกล่าวขึ้น ด้วยความที่เป็นคนเดียวที่ปฏิเสธ ทุกคนจึงหันมามองเขา
หวังเซิ่งจ้องอู่ฉี และรอยยิ้มลึกลับก็ปรากฏบนใบหน้าเขา สำหรับอู่ฉี อันยี่ได้พูดถึงเขา ชายหนุ่มคนนี้มาจากภูเขาและเลี้ยงจิ้งจอกแดง รวมถึงมีหนังสัตว์กลายพันธุ์เช่นหมีน้ำตาลกรงเล็บเหล็ก อาวุธบนตัวเขาแค่ดาบยาว90เซนติเมตร หากสัตว์กลายพันธุ์ถูกล่าและฆ่าด้วยมือเขาเอง งั้นอย่างน้อยพลังของเด็กวัยรุ่นผู้นี้ก็ต้องไม่ต่ำกว่ามนุษย์เสริมพันธุกรรมระดับหนึ่งหรือแม้กระทั่งระดับสอง
ด้วยวัยแค่นี้ มันไม่ชัดเจนว่าเขาได้รับการฉีดยาเสริมพันธุกรรมไหม และก็ไม่รู้ว่าเขาครอบครองความสามารถอะไร ตามข้อมูลและฉากการสังหารหมาป่าด้วยดาบ หวังเซิ่งพอสรุปได้จากประสบการณ์เขาว่านี่ไม่ใช่เด็กหนุ่มธรรมดา
แต่พลังเช่นนั้นก็ไม่ได้ทำให้หวังเซิ่งหวั่นใจอะไร ในแง่ของพลัง หวังเซิ่งเชื่อว่ากลุ่มทหารรับจ้างปืนดำเขาสามารถตบอู่ฉีให้ตายได้เป็นร้อยครั้ง พวกเขายังสามารถจัดการสัตว์กลายพันธุ์ระดับหนึ่งได้ง่ายๆ
หวังเซิ่งกล่าวด้วยน้ำเสียงดูถูก“เจ้าหนู ไม่อยากร่วมมือกับเราหรือไง?”
อู่ฉีได้ยินน้ำเสียงของหวังเซิ่ง ซึ่งเต็มไปด้วยความดูถูกเหมือนตอนแรก ใบหน้าเขายังสงบ แต่ในหัวใจกลับเต็มไปด้วยความรังเกียจ เขาสามารถบอกได้ถึงสภาพร่างกายของชายคนนี้ผ่านการก้าวเดินและความถี่ของการหายใจ หวังเซิ่งไม่อ่อนแอ นับว่าแข็งแกร่งกว่าอันยี่หรือสมาชิกทหารรับจ้างปืนดำคนอื่นมาก แต่เขาไม่ได้ไร้เทียมทาน
กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาไม่ได้ไร้เทียมทานต่อปืนไรเฟิลจู่โจมเหล่านั้น...
อันยี่กับโจวฉิงเห็นว่าอู่ฉีดูสงบนิ่ง ไม่แสดงอารมณ์อะไรออกมา และก็อดหลั่งเหงื่อเย็นแทนอู่ฉีไม่ได้ โดยเฉพาะโจวฉิง เขาจำได้ถึงการตัดสินใจแสนเย็นชา การรับรู้ขั้นสุดยอดและทักษะต่อสู้แสนดุดันที่อู่ฉีแสดงออกมา เขาคือทหาร และก็ชินกับสายตาดูถูกกับน้ำเสียงแสนน่ารังเกียจของหวังเซิ่งแล้ว
แต่หากอู่ฉีคิดต่อต้านหวังเซิ่ง
เขาอาจถูกฆ่า!
“ฮึ”หวังเซิ่งแค่นเสียง มองอู่ฉีที่ไม่ยอมขยับ เขาเห็นคนแบบนี้มามาก พวกเด็กถ้ำที่ไม่กลัวเสือ ดังนั้นเขาจึงต้องแสดงว่าใครคือนายใหญ่
“รองหลิว”หวังเซิ่งกล่าวอย่างไม่แยแส
หลังพูดจบคำ ชายร่างสูง1.9เมตรในชุดทหารรับจ้างสีดำก็เดินออกมา อู่ฉีจำชายคนนี้ได้ เขาคือคนที่โยนปืนให้เขาและแกล้งเขาก่อนหน้านี้
รองหลิวสวมรอยยิ้มพอใจ ยกไหล่ที่เหมือนเนินเขาลูกเล็ก ประสานมือใหญ่และหักข้อนิ้ว กล้ามเนื้อเขาเกร็งและใหญ่มาก เขาดึงแขนเสื้อม้วนไปที่ข้อศอก กล้ามบนแขนเขาบวมใหญ่ เส้นเลือดปูดเหมือนงูและทั่วตัวก็แข็งประดุจหิน เต็มไปด้วยพละกำลังมหาศาล
รองหลิวมีการเสริมพละกำลังระดับสอง และการป้องกันระดับหนึ่ง พละกำลังของแขนเขาถึงขั้นสู้กับสัตว์กลายพันธุ์ที่มีความสามารถระเบิดกล้ามเนื้อได้หนึ่งหรือสองนาที เขาสามารถงอแท่งเหล็กหนา5เซนติเมตรและบดขยี้แผ่นหินหนา10เซนติเมตรได้ ร่างของอู่ฉีดูเล็กจ้อยไปต่อหน้ารองหลิว
“เจ้าหนู ขอโทษด้วย”รองหลิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม แต่ไม่มีความเห็นใจในดวงตา
ต่อหน้าจิตสังหารดุดัน อู่ฉีกลับไม่ก้าวถอยหลังเลย ดวงตาคู่ดำจับจ้องไปในตาของรองหลิว มือขวาเขากุมดาบยาวที่ห่อด้วยหนังสัตว์บนหลัง มันดูไม่เหมือนท่าพร้อมสู้ แต่กล้ามเนื้อบนตัวเขากลับเกร็งตัว และเขาสามารถระเบิดพละกำลัง10%ได้ทันที
“ไม่ ไม่!พี่ชาย ผมจะคุยกับอู่ฉีเอง”เมื่ออู่ฉีและรองหลิวกำลังจะสู้กัน อันยี่ก็พลันวิ่งผ่านทหารรับจ้างปืนดำและมาหยุดข้างอู่ฉี
“อู่ฉี ฟังคำของลุงอัน เราไม่ได้กลัวว่าจะทำให้กลุ่มทหารรับจ้างปืนดำโกรธ แต่นายอยากหาตัวพี่สาวนายไม่ใช่หรอ?หวังเซิ่งมาจากฐานใหญ่และมีข้อมูลมาก บางทีเขาอาจรู้”เขากระซิบกับอู่ฉี
อู่ฉีได้ยิน และโดยไม่ลังเล เขาก็กล่าวตกลง
“ผมเต็มใจร่วมมือด้วย”
รองหลิวแปลกใจกับการเปลี่ยนใจอย่างกะทันหันของอู่ฉีและก็ไม่รู้ว่าอันยี่พูดอะไรกับอู่ฉี เขาหันกลับไปมองหวังเซิ่ง รอคำสั่ง
หวังเซิ่งหรี่ตามองอู่ฉี ดวงตาเขาเต็มไปด้วยความเย็นชา ทำให้มันยากจะรู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่
อันยี่จ้องหวังเซิ่งความหวาดกลัว กลัวว่าหวังเซิ่งจะพูดว่า’มันสายเกินไปแล้ว’
แต่ทว่า หวังเซิ่งก็ละสายตาจากอู่ฉี กวาดตามองทุกคน กล่าวด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง
“งั้นทุกคนก็เห็นด้วย เราจะเริ่มออกเดินทางกันตอน7โมงเช้าของวันพรุ่งนี้”
