ตอนที่แล้วตอนที่ 153-154
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 157-158

ตอนที่ 155-156


กำลังโหลดไฟล์

ตอนที่ 155 : ให้พวกเราลงทะเบียนด้วย!

เมื่อครู่ได้ยินอะไรไป?

น้ำพุแห่งชีวิต!

น้ำร้อนที่ใช้ต้มบะหมี่ แท้จริงถึงกับเป็นน้ำพุแห่งชีวิตที่สรรพชีวิตควานหา!

และมันราคาเพียงแค่หนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ!

โลกนี้มันบ้าไปแล้ว!

หุบเขาโอสถ แม้เป็นผู้อาวุโสที่ต้องสกัดเม็ดยาระดับสูง ยังใช้เพียงน้ำพุแห่งชีวิตน้อยนิดเพื่อกระตุ้นตัวยา!

แต่แล้วที่นี่ น้ำพุแห่งชีวิตราวกับไม่มีค่า!

หนึ่งร้อยผลึกวิญญาณแลกน้ำพุแห่งชีวิต นี่มันไม่ต่างอะไรกับวางไว้ให้หยิบฉวยไปได้

“น้ำพุแห่งชีวิตต้มร้อนไง” ปู้หลี่เกื๋อกลอกตากล่าวคำเสริม

เขาตระหนักได้ดีถึงตราสัญลักษณ์บนเสื้อของเหว่ยอี้

คนของหุบเขาโอสถนั้นยากพบเจอ!

ศิษย์อย่างเป็นทางการของหุบเขาโอสถ เหล่านั้นล้วนเป็นนักปรุงยา!

นักปรุงยาทั้งหลายต่างมีดวงตาอยู่เหนือศีรษะ!

กระนั้นตอนนี้ ชายหนุ่มตรงหน้าที่เป็นนักปรุงยากำลังตื่นตะลึงตั้งแต่วันแรกที่มาเยือนนครจิ่วเหยา

ก็แค่น้ำพุแห่งชีวิตเล็กน้อย มีอะไรต้องตกใจขนาดนั้น?

แน่นอนว่าเจียงเฉิงจวินยังไม่ลืมเลือนครั้งแรกที่ตนก็เคยตกตะลึง

ใบหน้าของหลิวลู่อวี่และตี้อู๋อู่หยิงต่างตื่นตะลึงอย่างไม่ทราบควรกล่าวคำใด

ดวงตาคนทั้งสองต่างจับจ้องที่น้ำร้อนอย่างไม่อาจวาง

“ไป อย่ามัวแต่รับชม กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปด้วยกันดีกว่า!”

กล่าวคำจบ เจียงเฉิงจวินและปู้หลี่เกื๋อจึงไปต้มบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป

คนทั้งสามขณะนี้ไม่คิดมากความอีกต่อไปแล้ว ฝีเท้าต่างเดินตรงเข้าคว้าถ้วยบะหมี่

พบเห็นน้ำพุแห่งชีวิตไหลรินออกจากเครื่องทำน้ำร้อน คนทั้งสามก็ยังต้องตื่นตะลึงกันอีกครั้งครา

ไฉนสิ่งล้ำค่าเช่นน้ำพุแห่งชีวิต สำหรับร้านนี้จึงดูไร้ค่า?

“เฮ้อ อิ่มแล้ว!”

ซดน้ำซุปจนหมดถ้วย ปู้หลี่เกื๋อจึงเผยท่าทีอิ่มเอม

พร้อมกันนี้สัมผัสพลังวิญญาณภายในร่างของเขาได้เท่าทวีในพริบตา

ผู้อื่นต่างก็รับประทานเสร็จสิ้นตามกันมา

“พี่ซือหยาน ขอเครื่องเล่นเสมือนจริงหนึ่งที่”

ปู้หลี่เกื๋อกล่าวต่อเหยาซือหยานที่ด้านหลังโต๊ะ พร้อมวางผลึกวิญญาณจ่ายเอาไว้

วิธีการเช่นนี้เป็นเถ้าแก่เคยบอกกล่าวว่ากระทำได้

เหยาซือหยานพยักหน้ารับพร้อมเก็บผลึกวิญญาณไป

“พี่ชายท่านนี้คิดทำอะไรหรือ?”

เหว่ยอี้รับชมคนทั้งสามไปนั่งประจำที่ด้วยสีหน้าสงสัย

“เล่นเกมเสมือนจริง” ปู้หลี่เกื๋อกล่าวตอบอย่างลึกลับ

เกมเสมือนจริง?

ทั้งสามได้แต่มองกันเองด้วยความสงสัยฉายชัดบนใบหน้า

นี่ก็เป็นชื่อที่ไม่คุ้นเคยอีกแล้ว

“รับชมที่เถ้าแก่ ที่กำลังเล่นอยู่คือโหมดท้าทายของหอคอยแห่งการทดสอบ” ปู้หลี่เกื๋อชี้ไปยังหน้าจอตรงหน้าลั่วฉวน

คนทั้งสามจึงได้ตระหนัก ว่าบนกระดานตรงหน้าลั่วฉวนมีภาพฉายอยู่ ขณะนี้จึงให้ความสนใจ

“หือ? เถ้าแก่เหมือนจะเข้าไปอยู่ในนั้น!” หลิวลู่อวี่เผยคำอย่างประหลาดใจ

“นั่นคือสิ่งที่เรียกว่าเกมเสมือนจริง สามารถรับรู้ได้ทุกสิ่งอย่างแทบไม่ต่างอะไรกับความเป็นจริง!” เจียงเฉิงจวินกล่าวบอก

ตี้อู๋อู่หยิงไม่อาจสะกดความใจเย็นไว้ได้ “อย่างนั้นแล้วภาพที่เห็นคือสิ่งที่เถ้าแก่กำลังเผชิญงั้นหรือ?”

“ถูกต้อง!” เจียงเฉิงจวินพยักหน้ารับ จากนั้นจึงสวมหมวก “หากคิดอยากเล่น บอกกล่าวกับพี่ซือหยาน ครั้งแรกต้องลงทะเบียนบัญชีผู้เล่น จ่ายหนึ่งร้อยผลึกวิญญาณ”

กล่าวคำจบ เขาจึงเข้าสู่โลกเสมือนจริงไป

เจียงเฉิงจวินวางแผนการเล่นของวันนี้เอาไว้แล้ว ก่อนอื่นคือระบบฝึกสอนทำอาหาร จากนั้นจึงเป็นระบบท้าทายกระจก!

เหว่ยอี้หันมองผู้อื่นก่อนจะพยักหน้าต่อกัน

“แม่นางเหยา ให้ข้าลงทะเบียนด้วย!”

“ข้าด้วย!”

“ข้าก็ด้วย!”

คนทั้งสามต่างเดินไปยังโต๊ะจ่ายเงินพร้อมกล่าวคำกันเสียงดัง

ตอนที่ 156 : ชั้นที่สี่ เถาวัลย์หน้าผี

คนทั้งสามขอลงทะเบียนเสร็จเรียบร้อย ขณะนี้จึงเลือกขยับไปรับชมลั่วฉวนที่อยู่ไม่ไกลจากปู้หลี่เกื๋อ

เถ้าแก่กำลังเล่นอะไรอยู่?

พวกเขาคิดเช่นนี้พร้อมก้าวเดินเข้ามารับชม

ที่บนหน้าจอของลั่วฉวน มันเผยภาพที่ชวนให้ต้องตื่นตะลึง

เป็นบนหน้าผา

บนหน้าผานั้นมีพืชพรรณที่สูงนับร้อยเมตร!

และลำต้นของมันยังขนาดกว่าสิบเมตร รากต้นไม้บนหน้าผายังเปรียบดังตัวดูดเลือด!

ทั้งร่างของมันเป็นสีดำและแดงโชกด้วยเลือด ราวกับมีชีวิตไหลเวียนอยู่ภายในตัวของพวกมันตุบตับ

รับชมให้ดี จะพบว่ามันคล้ายใบหน้าที่กำลังยิ้มอยู่!

เส้นเถาวัลย์สีแดงนับไม่ถ้วนเคลื่อนไหวไปมาอย่างยากหลบเลี่ยง!

“บ้าฉิบ! นั่นไม่ใช่เถาวัลย์หน้าผีในเทือกเขาจิ่วเหยาหรือยังไง?” ปู้หลี่เกื๋ออดไม่ได้ที่จะร้องออก

เถาวัลย์หน้าผี เป็นพฤกษาที่โดดเด่นของเทือกเขาจิ่วเหยา

ที่มีชื่อเสียงของมันคือร่างหลัก!

เมื่อโตเต็มวัย กำลังของพวกมันทัดเทียมขอบเขตทดสอบเต๋า!

แม้เป็นพืช ทว่ามีความโหดเหี้ยมและใช้เลือดเนื้อเพื่อเจริญเติบโต

บ่อยครั้งภายในรัศมีกว่ายี่สิบลี้ของต้นไม้นี้ มันจะไม่มีชีวิตใดคงอยู่!

“เถาวัลย์หน้าผี?”

ได้ยินนามของปู้หลี่เกื๋อ ปู้ฉืออีและเจียงเฉิงจวินที่เพิ่งจะสวมหมวกพันต้องเอ่ยคำด้วยความสงสัย

ถัดจากนั้น ทั้งสองจึงมารับชมหน้าจออตรงหน้าลั่วฉวน

“นี่เถ้าแก่ไปถึงชั้นไหนกันแล้วนี่?” ปู้ฉืออีเอ่ยถามด้วยความสงสัย

ครั้งล่าสุดที่รับชมเถ้าแก่เล่นหอคอยแห่งการทดสอบ เหมือนว่าจะเป็นชั้นที่สาม

ผ่านไปเพียงไม่กี่วันขณะนี้เถ้าแก่จัดการชั้นที่สามได้แล้วหรือ?

ตอนนี้กลายเป็นไม่ทราบแล้วว่าเถ้าแก่เล่นอยู่ที่ชั้นใด...

ศึกของลั่วฉวนครั้งนี้มันคือการหลบหลีกเถาวัลย์!

เถาวัลย์สีแดงนับไม่ถ้วนเปรียบดังตาข่ายฟ้าดินได้เข้าปกคลุมพื้นที่รอบด้าน!

ทางออกหาได้มีไม่!

และไม่มีที่ให้ถอย!

เถาวัลย์หน้าผีที่ร่างหลักของมันกำลังจับจ้องลั่วฉวน เสียงหัวเราะเย็นเยือกชวนขนหัวลุกดังขึ้นไม่หยุดหย่อน

ได้ยินเสียงหัวเราะ ลั่วฉวนจึงยิ่งมีอารมณ์โกรธ!

เสียงหัวเราะอันแปลกประหลาดนี้มันมาพร้อมการโจมตีทางจิต!

เมื่อใดลั่วฉวนเสียตัวตน เมื่อนั้นจะถูกเถาวัลย์สีแดงโจมตีใส่พร้อมทิ่มแทงทะลวงลำคอ!

เพียงพริบตาหน้าจอจึงดำมืดก่อนจะปรากฏในห้อง

เขาต้องขมวดคิ้วเล็กน้อย

ลั่วฉวนไม่คาดคิดว่าเถาวัลย์หน้าผีจะถึงกับโจมตีทางจิตได้

ด้วยไม่ทันตั้งตัวจึงต้องแบกรับความสูญเสีย

กระนั้นหอคอยแห่งการทดสอบคือโลกเสมือนจริง ไม่ว่าเป็นอย่างไรล้วนสามารถเริ่มใหม่ได้!

เพราะแบบนั้นผู้เล่นจึงต้องใช้โอกาสที่มีนี้หาทางลัดเพื่อแข็งแกร่งขึ้นให้จงได้!

“พี่หญิง หากท่านต่อสู้กับเถาวัลย์หน้าผีผู้ใดจึงชนะ?”

พบเห็นลั่วฉวนเริ่มเล่นรอบใหม่ ปู้หลี่เกื๋อจึงหันไปทางปู้ฉืออีพร้อมกล่าวถามด้วยความสงสัย

ปู้ฉืออีกลอกตามอง “ไม่ทราบว่าเจ้าได้ตระหนักหรือไม่ ว่ากำลังของเถ้าแก่และเถาวัลย์หน้าผีนั้นคือขอบเขตจิตวิญญาณระดับสูงสุดทั้งคู่”

ปู้หลี่เกื๋อและเจียงเฉิงจวินต่างพยักหน้ารับ

ภายหลังครุ่นคิดเล็กน้อยจึงได้ข้อสรุป “ชั้นแรกของโหมดปกตินั้นเป็นอสูรหมาป่าสีม่วงที่ขอบเขตหลอมกายระดับสูงสุด ชั้นที่สองจึงเป็นอสรพิษมงกุฎทองขอบเขตสัมผัสวิญญาณระดับสูงสุด และชั้นที่สามจึงเป็นเสือดาวเงาที่ขอบเขตโชคชะตาระดับสูงสุด...”

“ดังนั้นเถาวัลย์หน้าผีที่เถ้าแก่กำลังเผชิญหน้าจึงสมควรเป็นชั้นที่สี่!” ปู้หลี่เกื๋อกล่าวเสริม

ปู้ฉืออีพยักหน้ารับ “เป็นตามนั้น จำนวนชั้นของหอคอยแห่งการทดสอบโหมดท้าทายนั้นคือขอบเขตพลัง”

“ไม่ทราบแล้วว่าหอคอยแห่งการทดสอบนี่มีกี่ชั้นกันแน่?” ปู้หลี่เกื๋อถอนหายใจก่อนจะเผยท่าทีจริงจัง

“ด้วยกำลังเจ้าตอนนี้ ดีที่สุดผ่านชั้นสามก็วิเศษแล้ว!” ปู้ฉืออีนึกขบขันเล็กน้อยจึงหัวเราะในลำคอ

น้องชายของนางที่กำลังยังไม่ได้ดีไปกว่าขอบเขตโชคชะตา ถึงกับคิดแล้วว่าหอคอยแห่งการทดสอบแท้จริงมีกี่ชั้นกันแน่

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด