HPST ตอนที่ 179: จับปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์
HPST ตอนที่ 179: จับปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์
“มันน่าทึ่งมากที่ได้อยู่ในสองที่ในเวลาเดียวกัน!” ฟิเรนซีมองดูอีวานด้วยความตกใจ ดวงตาสีฟ้าของเขาเปล่งประกาย
อีวานพยักหน้า เขาบอกฟิเรนซีเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นในถ้ำของ อาราก็อกอย่างรวบรัด และฟิเรนซีก็ดูสนใจมากขึ้น
“เหล่าผู้เฒ่ามักเตือนเราให้สนใจเวทมนตร์ของมนุษย์ แม้ว่าพวกมนุษย์จะเสียเวลาไปกับสิ่งที่ไร้ความหมายมากเกินไป แต่พวกคุณก็ประสบความสำเร็จอย่างน่าอัศจรรย์ ฉันไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะมีบางสิ่งบางอย่างที่สามารถทำให้ผู้คนท่องไปในกาลเวลาได้”
เมื่อฟังอีวานพูดเกริ่นกี่ยวกับเครื่องย้อนเวลาแล้วฟีเรนซิถอนหายใจ
สำหรับเซนทอร์ เวทย์มนตร์กาลเวลานั้นลี้ลับเกินไป
จะเห็นได้ว่าเขาสนใจในเครื่องย้อนมาก เขาถามถึงรายละเอียดมากมายและอีวานก็บอกทุกอย่างที่เขารู้
อีวานยังบอกกับฟิเรนซีว่าตามกฎของการใช้งานเครื่องย้อนเวลา เขาจะต้องไม่ให้ตัวเองในอดีตเห็น จุดนี้สำคัญมาก มิฉะนั้นจะมีผลกระทบที่แก้ไขไม่ได้ ฟิเรนซีเห็นด้วยกับคำขอของเขาและพร้อมที่จะรอให้อีวานออกก่อนแล้วค่อยไปจับปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์
เขาดูระมัดระวังและรอบคอบในการเผชิญหน้ากับศาสตร์เวทมนตร์ที่ไม่คุ้นเคยนี้
เมื่อเวลาผ่านไป ประมาณสิบห้านาทีต่อมา อีวานเห็นว่าตัวเองถือไม้กายสิทธิ์ในที่โล่งตามมาด้วยปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์
“น็อซ!” เขารีบพูดและแสงที่ปลายด้ามไม้ของเขาก็หายไปทันที
ความมืดได้หวนกลับมาและมีเพียงดวงดาวในท้องฟ้าที่ยังคงส่องแสงอยู่
หัวใจของอีวานเริ่มเต้นอย่างดุเดือด เขาเห็นว่าเขาหายใจอย่างหนักอยู่กลางทุ่ง เขาไม่สามารถพิงต้นโอ๊กขนาดใหญ่ต่อไปได้ แสงสลัวๆที่ปลายไม้กายสิทธิ์ของเขาก็หายไปในที่สุด
อีวานรู้ว่านี่เป็นเพราะเขาไม่มีพลังเวทมนต์เหลืออยู่ เมื่อเวทย์มนตร์ของเขาหมดไป ปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์ซึ่งลอยอยู่ข้างเขาก็ล้มลงกับพื้นอย่างแรง
เพ็ตติกรูว์พยายามขยับและจับท้ายรถด้านหน้าเขา
ด้านหลังของพวกเขาสองคนคืออะโครแมนทูล่าที่ไล่ตามมา ดวงตาสีดำนับไม่ถ้วนส่องประกายบนหน้าผากที่น่ากลัวของพวกมันและเขี้ยวสีดำที่คมของพวกมันที่ส่งเสียงกระทบกันก็ทำในน่าใจหาย
เมื่อเห็นคนสองคนที่อยู่ตรงกลางของที่โล่ง เห็นได้ชัดว่า อะโครแมนทูล่าลังเล บางทีไฟที่อีวานเพิ่งจุดไว้ในโพรงได้ทิ้งความกลัวไว้ในใจของพวกมัน
พวกมันไม่ได้รีบตรงไปที่อีวาน แต่กลับตรงไปที่ปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์
ขาของเพ็ตติรูว์ถูกอะโครแมนทูล่ากัด เขาต่อสู้อย่างดุเดือด ดูเหมือนว่าเขาจะมองย้อนกลับไปและเสียงกรีดร้องและเสียงร้องไห้ของเขาก็ดังขึ้นและดังขึ้น
“ช่วยฉันด้วย ช่วยฉัน ได้โปรด…..”
เสียงร่ำไห้ขอความช่วยเหลือลอยเข้ามาในหู
อีวานยืนอยู่ในพุ่มไม้อย่างกดดัน เมื่อมองดูสิ่งที่เกิดขึ้นต่อหน้าเขาในที่โล่ง มันเหมือนกับการเล่นซ้ำของหนังสยองขวัญ เขาเห็นปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์และตัวเองถูกล้อมโดยอะโครแมนทูล่าแต่เขาไม่สามารถทำอะไรได้
ฟิเรนซีที่ถือคันธนูและลูกธนูในมือเตรียมพร้อมที่จะลงมือ
ในวินาทีต่อมา เสียงบี๊บที่ดัง,ยาวก็ได้ดังขึ้นและแสงไฟส่องทั่วทั้งป่า รถของคุณวีสลีย์กำลังพุ่งลงอย่างรวดเร็วไปตามทางลาดพร้อมกับแมงมุมที่ล้อมรอบอีวานและปีเตอร์เพ็ตติกรูว์
อีวานเห็นว่าเขาจับปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์และต้องการลากเขาไปที่รถคันเก่า แต่มันไม่ได้ผล เขาไม่ได้เป็นคู่ต่อสู้ของอะโครแมนทูล่าที่เกาะติดแน่นรอบเอวของปีเตอร์ ทั้งสองเปิดตัวการต่อสู้ที่ไม่เท่าเทียมกัน
เนื่องจากความเจ็บปวด กล้ามเนื้อบนใบหน้าขอเพ็ตติกรูว์จึงบิดเบี้ยว จากนั้นดูเหมือนว่าเขาจะตื่นขึ้นมาในทันทีโดยดิ้นรนที่จะปล่อยมือของอีวาน
อีวานเห็นว่าตัวเองกำลังกระเด็นกลับเข้าไปในรถซึ่งสตาร์ททันที พาเขาออกไปจากพื้นที่เปิดโล่ง ปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์ถูกลากโดยแมงมุม และอะโครแมนทูล่าก็ทำเสียงดังคลิ๊กดังสนั่น
ปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์กรีดร้องในทันที และดูเหมือนว่าเขาจะเป็นลมอีกครั้ง
อีวานรีบออกจากป่าตรงที่เขาซ่อนตัวอยู่ เขารู้ว่าถ้าเขาไม่เข้าไปยุ่ง เขาจะไม่มีโอกาสอีกเลย
แสงสีแดงพุ่งผ่านเพ็ตติกรูว์ อะโครแมนทูล่าที่กัดที่เนื้อของเขาอย่างตะกละตะกลามก็ถูกยิงทันทีและแมงมุมอื่นๆที่กำลังเตรียมที่จะมีส่วนร่วมในงานเลี้ยงก็ได้เงยหน้าขึ้นมองด้วยความกลัวและดูการปรากฏตัวอย่างกะทันหันของอีวาน
พวกมันไม่เข้าใจว่าเด็กชายคนนี้ซึ่งเพิ่งจากไปพร้อมกับรถ อยู่ๆก็ออกจากพุ่มไม้ใกล้ๆ
ในขณะที่พวกมันไม่ทันตอบสนอง อีวานก็เกิดมาใหม่อีกครั้งในฐานะนักรบผู้กล้าหาญและไร้ความกลัว เขารีบไปหาปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์ โบกไม้กายสิทธิ์ของเขา,ด้วยแสงสีขาวราวกับดาบ,และ อะโครแมนทูล่าที่กล้าเข้าใกล้ก็ถูกฆ่าตายไปทีละตัว
ปัง! ข้างหลังปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์ ร่างของแมงมุมที่อยู่ใกล้เขาถูกทุบทันทีและเลือดสีเขียวที่เหนียวของมันกระเด็นออกไป กระจายไปทุกที่
มีซากกระจายบนตัวอีวานแต่เขาไม่สนใจ ทันใดนั้นเท้าของเขาก็หยุดลง ร่างของเขาหันไปทางขวา ไม้กายสิทธิ์ของเขาเหวี่ยงจากบนลงล่าง คำสาปลอยตรงไปที่อะโครแมนทูล่าบนต้นไม้และตายในทันที
แมงมุมที่เหลือดูเหมือนว่าพึ่งจะตอบสนอง พวกเขาโบกเขี้ยวใหญ่,วิ่งไปที่อีวานอย่างบ้าคลั่ง
ในการเผชิญกับการปีนป่ายของอะโครแมนทูล่า อีวานจับไม้กายสิทธิ์ในมือของเขาไว้แน่น ไม่แสดงความกลัวเพียงเล็กน้อยบนใบหน้าของเขา เขาไม่ได้ถอยหนี เขากู่ร้องและรีบไปข้างหน้าเพื่อเผชิญหน้ากับพวกมัน
ในเวลานี้เขาไม่กลัว ราวกับว่าเขาเป็นเทพเจ้าแห่งสงคราม
ท่ามกลางต้นไม้ที่อยู่ข้างหลัง คันธนูและลูกศรของฟิเรนซีเป็นเหมือนเทวดาผู้พิทักษ์ คอยอุดช่องโหว่ในการป้องกันของอีวาน เขารวดเร็วมากเมื่อพูดถึงการยิงธนู และลูกธนูแต่ละลูกก็แทงอะโครแมนทูล่าอย่างแม่นยำโดยยึดพวกมันไว้กับพื้น
อะโครแมนทูล่าที่เขายิงไม่สามารถแม้แต่จะต่อสู้เนื่องจากการยิงที่แม่นยำนั้นทำให้พวกมันตายในทันที
ภายในไม่กี่นาที ทั้งสองก็ฆ่าอะโครแมนทูล่ากว่าสิบตัวและแมงมุมที่เหลือดูพวกเขาทั้งสองด้วยความสยองขวัญ หันไปรอบๆและหนีเข้าไปในป่า
อีวานอ้าปากหอบหายใจ เขาเช็ดเหงื่อและเศษชิ้นส่วนของ อะโครแมนทูล่าที่เปื้อนบนใบหน้าของเขาและมองลงไปที่ปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์ซึ่งหมดสติอยู่ข้างหน้าเขา ลมหายใจของเขาสงบลงอย่างช้าๆ และเขารู้ว่าในที่สุดเขาก็ได้เปลี่ยนประวัติศาสตร์ เขาหยุดความตายของปีเตอร์และจับเขาได้
“อาการบาดเจ็บที่ขาของเขานั้นร้ายแรงมาก แต่มันก็ไม่ถึงตาย” ฟีเรนซีขึ้นมาเพื่อตรวจดูบาดแผลของปีเตอร์ เพ็ตติกรูว์ เขาเอาผงสมุนไพรออกจากห่อหนังแล้วโรยมันลงไป
เมื่ออีวานเห็นว่าขาของปีเตอร์เลือดค่อยๆหยุดไหล ลมหายใจของเขามั่นคงขึ้น แต่เนื่องจากความเจ็บปวด ใบหน้าของเขาจึงยังบิดเบี้ยวอยู่
“คุณช่วยรักษาเขาได้ไหม?” อีวานจำได้ว่าเซนทอร์มีประสบการณ์ในเวทย์มนตร์รักษา
“ไม่ นี่ดูไม่ดีเลย! ขาของเขาถูกกัดโดยอะโครแมนทูล่า เพียงแค่การได้รับบาดเจ็บ มือขวาของเขามีปัญหาที่หนักกว่า จากที่ฉันสัมผัส ฉันสามารถสัมผัสได้ถึงมนต์ดำที่มีกลิ่นอันชั่วร้ายมากเวทมนตร์การรักษาของฉันไม่สามารถใช้การได้” ฟีเรนซีกวาดแขนขวาของปีเตอร์ออกไป ที่ที่ควรจะเป็นมือขวาของเขานั้นพันกันด้วยผ้าสองสามชิ้น มันเปียกโชกไปด้วยเลือด เขาพูดอย่างรวดเร็ว “เธอควรส่งเขากลับไปที่ปราสาทโดยเร็วที่สุด เวทมนตร์ของมนุษย์น่าจะช่วยเขาได้”
