ตอนที่แล้วเล่ม1 : บทที่ 52 – ร่วงหล่น
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปเล่ม1 : บทที่ 54 – หุบเขาอสรพิษ

เล่ม1 : บทที่ 53 – อสรพิษ


กำเนิดดาบปีศาจ(BDS) เล่ม1 : บทที่ 53 – อสรพิษ

โนอาห์แก้เฝือกและดูดทุกอย่างกลับเข้าไปไว้ในแหวนดังเดิม เขาทอดกายลงบนพื้นเพื่อยืดแขนขาและเพื่อทดสอบการฟื้นตัวและเขาก็มีความสุขกับผลลัพธ์

‘เกือบจะกลับมาสมบูณ์แล้ว อีกหนึ่งสัปดาห์ก็น่าจะหายดีแต่เหมือนตอนนี้ก็จะไม่เป็นอะไรแล้วนะ ฉันจะมัวเสียเวลาไปมากกว่านี้ไม่ได้’

อาการบาดเจ็บของเขาเกือบหายเป็นปกติทั้งหมดแล้วดังนั้นเขาจึงตัดสินใจเริ่มหาทางกลับสู่คฤหาสน์บัลวัน โนอาห์คลานออกมานอกโพรงและแหงนหน้ามองขึ้นไปข้างบน มีหมอกหนาบดบังทัศนียภาพและนอกเหนือจากที่เป็นร่องหรือซอกตามหินแล้วก็ไม่มีอะไรอื่นที่พอจะให้ยึดจับเพื่อปีนขึ้นไปได้เลย

‘ฉันตกลงมากว่าร้อยเมตร การปีนกลับขึ้นไปก็น่าจะพอเป็นไปได้ถ้าเจ้าพวกหินงี่เง่าพวกนี้ไม่แข็งขนาดนี้ จากตรงนี้มองไม่เห็นเลยว่าจะมีจุดที่ให้ยึดเกาะตรงไหนบ้างจนกว่าจะเจอส่วนกำแพงที่อ่อนกว่าพอที่จะให้ปีนขึ้นไปได้’

โนอาห์จ้องมองกำแพงหินเหนือศีรษะขึ้นไปเป็นเวลานานก่อนจะล้มเลิกความคิดที่จะปีนขึ้นไป ‘ถ้าหาที่ยึดเกาะไม่ได้ ฉันก็ต้องเดินผ่านหมอกไป แล้วถ้าไม่เจอทางเดิมล่ะ? ถ้าเกิดลื่นไถลอีกล่ะ? การปีนมันเดิมพันกับความเสี่ยงมากเกินไป’

เขาหันกลับมาอย่างไม่เต็มใจนักเพื่อมองเส้นทางที่อยู่ข้างล่าง มีกลุ่มหมอกที่หนากว่าตรงก้นบึ้งของหุบเขาและจำนวนที่ยึดเกาะก็พอๆ กับอีกฝั่งหนึ่ง อย่างไรก็ตาม เขาพบว่ามีเหมือนรากไม้เล็กๆ บางชนิดโผล่ออกมาจากหลุมบนกำแพงข้างล่าง

‘ดูเหมือนข้างล่างนี้จะมีพืชขึ้นอยู่บ้าง เจ้าพวกนี้น่าจะช่วยให้ฉันลงไปข้างล่างได้ง่ายขึ้น’

โนอาห์ครุ่นคิด เขายังคงมองลงไปข้างล่างแต่ก็ไม่พบความเสี่ยงใดๆ กับรากพวกนี้เลย เส้นทางที่ลงไปข้างล่างหน้าผาน่าจะปีนลงไปได้ง่ายกว่า

‘ฉันต้องไปทางนี้จริงๆ หรือ?’ เขาลังเลที่จะเข้าไปยังสถานที่อันตรายเช่นนี้ แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น ‘ไม่ว่าจะลองปีนขึ้นไปเพื่อลองเสี่ยงดวงซึ่งตอนนี้มันก็แย่มากพอแล้ว หรือจะลงไปข้างล่างและไปสนุกกับพวกสัตว์เวทมนตร์ที่ทำลายตระกูลขุนนางขนาดกลาง หรือจะนอนรออยู่นี่ให้ใครสักคนมาช่วย’

เขายิ้มและส่ายหน้าสลัดความคิดที่ไร้สาระที่จะอยู่รอด แต่จากนั้นสีหน้าของเขาก็เริ่มแข็งทื่อและดุดัน

‘ต่อจากนี้ไปจะไม่มีผิดพลาดอีก’

เขาตั้งสมาธิพร้อมทั้งตัดความคิดที่ไร้สาระทิ้งไปขณะหมอบลงบริเวณขอบของโพรง เขาค่อยๆ ดันร่างกายเข้าไปในโพรง เหลือเพียงแค่มือข้างขวาที่ยังคงเกาะอยู่ที่ขอบของโพรง เมื่อยืนยันพื้นที่ข้างล่างแล้ว เขาก็ปล่อยมือและไถลไปตามกำแพงโดยใช้ร่างกายค่อยๆ ไหลลงไป

แผ่นหลังและเท้าของเขาถูกเสียดสีด้วยหินแข็ง แต่โนอาห์ไม่สนใจ เขาไม่ละสายตาไปจากรากไม้ที่อยู่ข้างล่างนั่นเลย เมื่อเขาไถลไปถึงตรงนั้น เขาก็คว้ามันไว้ได้อย่างมั่นคง รากนั้นยืดหยุ่นและยืดออกเมื่อน้ำหนักของโนอาห์ถ่วงลงไป แต่ยังไม่ขาดออกจากกัน

โนอาห์รู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่ารากนี่สามารถรับร่างกายเขาไว้ได้และรีบมองลงไปข้างล่างเพื่อหารากอันถัดไปทันที แต่กระนั้น รากในมือของเขาก็ขยับและเกิดเสียงฟ่อดังออกมาจากรู

‘เวรเอ๊ย!’

โนอาห์เข้าใจถึงสถานการณ์ทันทีและรีบปล่อยมือให้ตัวเองตกลงไปข้างล่างต่อ เขาจับ “ราก” อันถัดไปและเริ่มมองหาอีกอันก่อนที่ร่างกายของเขาจะหยุด และเมื่อเขาพบเป้าหมายถัดไปก็ปล่อยมือและให้ตัวเองร่วงลงไปอีกครั้ง เขาทำเช่นเดิมซ้ำๆ จนร่วงลงมากว่าหนึ่งร้อยเมตรแต่ก็ยังไม่พบวี่แววสิ้นสุดทางของผ้าเลย

ขณะเดียวกันนั้นเสียงฟ่อที่ดังขึ้นมาจากทางด้านหลังของเขาเริ่มเข้มขึ้นกว่าเดิมและรอบกายก็เต็มไปด้วยหมอก โนอาห์ไม่มัวคิดเรื่องอื่นนอกจากที่ยึดเกาะอันต่อไปและเขาก็ไถลลงต่อโดยไม่สนใจเสียงนั่น จู่ๆ เสียงฟ่อก็ดังขึ้นใรม่านหมอกข้างล่างตัวเขา

เมื่อโนอาห์มาถึง “ราก” อันถัดไปเขาก็พบว่ามันมีสองตาและลิ้นที่แลบออกมาชี้หน้าเขา

‘งูดิน!’

“ราก” ที่กำแพงจริงๆ แล้วคือ งูดิน เป็นสัตว์เวทมนตร์ประเภทเลื้อยคลาน ก่อนที่งูจะทันได้กัดเขา โนอาห์ก็คว้าคอมันไว้

‘แกมันก็แค่สัตว์อันดับหนึ่ง ซึ่งก็ไม่ต่างอะไรจากรากไม้โง่ๆ ในสายตาฉันหรอก!’

นี่คือความคิดของเขาขณะไถลลงไปอย่างช้าๆ ด้วยวิธีการเดิม งูต่างออกมาจากรูบนกำแพงมากขึ้นจนกระทั่งโนอาห์พบงูอีกกว่าร้อยตัวลึกลงไปข้างล่าง เขาหยุดหรือถอยกลับไม่ได้แล้ว ดังนั้นเขาจึงกระโดดลงไปหาพวกมันทั้งเตะและต่อยที่หมายจะทำร้ายเขา งูพวกนี้อ่อนแอและแทบจะไม่มีอันตรายต่อร่างกายอันดับสองในระดับสูงของเขาได้เลยแต่การคุกคามที่แท้จริงของโนอาห์คือการร่วงลงไป เขาไม่สามารถปล่อยให้ตัวเองเพิ่มความเร็วได้

เนื่องจากการร่วงลงไปอย่างช้าๆ นั้นเป็นไปไม่ได้เลยที่โนอาห์จะเลือกแค่เดินตรงๆ ไปบนร่างของงู กระโดดจากตัวหนึ่งไปหาตัวหนึ่งเหมือนการด้าวขึ้นบันได!

เขาเดินลงไปในหน้าผาโดยย่ำไปบนตัวงู หลังจากนั้นไม่กี่ร้อยเมตรในเส้นทางนี้ และในที่สุดหมอกก็เริ่มจางเผยให้เห็นหุบเขาลึกกว้างที่ก้นบึ้งของช่องเขานี้

สภาพแวดล้อมถูกปกคลุมด้วยผืนหญ้าสีเขียวและแม่น้ำสายเล็กๆ ที่ไหลผ่ากลาง แต่โนอาห์ไม่มีเวลามาเพลิดเพลินกับวิวทิวทัศน์ในมุมมองที่น่ากลัวที่แผ่ออกไปในหุบเขาเบื้องล่างได้ มีงูสีเหลืองยาวกว่าเจ็ดเมตรขดตัวรวมกันอยู่บนพื้นโดยมีตัวหนึ่งที่ความยาวมากกว่าสิบห้าเมตรขดตัวอยู่ระหว่างกลาง

ดวงตาของโนอาห์เริ่มเบิกโพลงเมื่อเห็นงูเหล่านี้ขณะตัวเขากำลังเคลื่อนที่เข้าไปใกล้ เขาหยุดไม่ได้แม้จะอยากแค่ไหนก็ตาม เมื่อเขาอยู่ห่างจากพื้นราวห้าสิบเมตร เขาก็ชักดาบออกมาและปล่อยให้ร่างกายตกลงไปท่ามกลางความตายของกลุ่มงูอย่างอิสระ

‘มีอันดับสองประมาณสามสิบตัว และงูดินอันดับสามหนึ่งตัว เป็นไงเป็นกันสิ!’

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด