ตอนที่แล้วL.P.T ตอนที่ 94 ลาก่อนโทคิวะ
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปL.P.T ตอนที่ 96 ไรเดอร์ข้างถนน

L.P.T ตอนที่ 95 โกลเด้นซิตี้


โกลเด้นซิตี้หรือที่เรียกว่ามหานครอันงดงามที่ตั้งอยู่ทางตอนกลางของภูมิภาคคันโต มันเป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรืองและใหญ่ที่สุดในภูมิภาคคันโตและยังเป็นเมืองระดับนานาชาติที่มีชื่อเสียงระดับโลกอีกด้วย

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าโกลเด้นซิตี้ที่ตั้งอยู่ในชนบทของภูมิภาคคันโตนี้ไม่เพียงแต่เป็นหัวใจของภูมิภาคคันโตเท่านั้น แต่ยังเป็นไข่มุกที่แพรวพราวที่สุดในภูมิภาคคันโตอีกด้วย

ในฐานะเมืองระดับนานาชาติที่มีชื่อเสียงระดับโลก โกลเด้นซิตี้เป็นสถานที่ที่รวบรวมสิ่งต่างๆมากมายจากทั่วทุกมุมโลกอย่างไม่ต้องสงสัยและทันยังมีทรัพยากรที่สมบูรณ์และเพรียบพร้อมที่สุดในภูมิภาคคันโต ด้วยเหตุนี้มันจึงดึงดูดผู้คนจำนวนมากจากทั่วทุกมุมโลกให้มารวมกัน

ไม่ว่าจะเป็นคนจากโจโตะ,โฮเอ็น,ชินโอ,อิชชู,คาลอสหรืออโลลาที่อยู่ห่างไกลก็ได้มายังเมืองนี้ทำให้มีผู้คนจากภูมิภาคต่างๆและภาษาถิ่นที่แตกต่างกันสามารถพบเห็นได้ทั่วไปที่นี่ ดังนั้นที่นี้จึงมีโปเกมอนจำนวนมากจากภูมิภาคต่างๆในเมืองนี้ให้เห็นแบบปกติ

นอกจากจะได้รับการขนานนามว่าเป็นมหานครที่แสนรุ่งเรืองแล้วโกลเด้นซิตี้ยังเป็นที่รู้จักกันในนามเมืองแห่งการต่อสู้เพราะมีเทรนเนอร์อาศัยอยู่เยอะที่สุดในภูมิภาคคันโต

ดังนั้นเพื่อตอบสนองความต้องการของเทรนเนอร์เหล่านี้ที่นำความมั่งคั่งมาสู่โกลเด้นซิตี้อย่างไม่มีที่สิ้นสุดและมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะต่อสู้กัน ทั้งถนนและตรอกซอกซอยเกือบทั้งหมดจึงมีสถานที่ให้เทรนเนอร์ได้เพลิดเพลินกับการต่อสู้ของโปเกมอน

ผู้อยู่อาศัยในโกลเด้นซิตี้เกือบทุกวันพวกเขาสามารถเห็นเทรนเนอร์จากภูมิภาคต่างๆและโปเกมอนจำนวนมากที่แทบไม่เคยเห็นในคันโตกำลังต่อสู้กัรอย่างดุเดือดและน่าตื่นเต้นในถนนและตรอกซอกซอยทั่วไป

นอกจากนี้โกลเด้นซิตี้ยังมีอีกชื่อก็คือเมืองที่ไม่เคยหลับใหล แม้เวลาจะล่วงเลยมาถึงดึกแค่ไหนเมืองนี้ก็ยังคงมีผู้คนเดินตามท้องถนนอยู่ตลอดเวลา

ภายใต้การประดับประดาด้วยแสงไฟมากมายทำให้เมืองนี้สว่างไสวราวกับกลางวันโดยมีคนเดินเท้าสัญจรไปมาตามถนนและตรอกซอกซอยและแสงไฟในร้านค้าทั้งสองข้างทางก็จะเปิดต่อไปจนถึงตอนเช้า

ตอนนี้เวลามาถึงสี่ทุ่ม รถบัสเดินทางไกลจากเมืองโทคิวะก็ขับตามทางหลวงไปตามรถจำนวนมากข้างหน้าและจากนั้นรถก็ได้เข้าสู้เมืองที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดของคันโต"โกลเด้นซิตี้"

"ในที่สุดฉันก็มาถึงโกลเด้นซิตี้จริงๆเสียที ถ้าเทียบกันแล้วที่โกลเด้นซิตี้นี้ควรจะเป็นศูนย์กลางของภูมิภาคคันโตมากกว่าที่จะเป็นเมืองโทคิวะเสียอีก เมืองโทคิวะและเมืองนิบิเทียบทีนี้ไม่ติดเลย" ซาโต้มองไปที่ด้านนอกที่มีแสงสว่างจ้าจำนวนมาก ก่อนจะถอนหายใจและคิดไปเงียบๆ

หลังจากนั้นซาโต้ก็ขยับตัวเล็กน้อยขณะที่นั่งเป็นเวลานาน ร่างกายของเขาล้าเล็กน้อยจากนั้นเขาก็หาวโดยไม่ได้ตั้งใจตอนนี้เขาเหนื่อยเล็กน้อยหลังจากเดินทางมานานกว่า10ชั่วโมง

และการบิดขี้เกียจของซาโต้นั้นดูเหมือนจะกินพื้นที่จนเกินไปจนทำให้เขาเผลอไปรบกวนเด็กสาวที่นั่งข้างๆเขาซึ่งกำลังหลับอย่างน่ารักและทำให้เธอต้องตื่นจากความฝันอย่างช้าๆ

"อ่า ~~นอนหลับสบายดีนะ คุณซาโต้ตอนนี้พวกเราอยู่ที่ไหน?" เด็กสาวหาวยาวและถามซาโต้ด้วยสายตาที่ง่วงซึม

เด็กผู้หญิงคนนี้อายุไล่เลี่ยกับซาโต้ เธอดูอ่อนหวานมากและมีผมหยักศกสีทองและติดกิ๊บติดผม พร้อมกับแต่งหน้าด้วยโทนสีดอกซากุระและใส่ต่างหูรูปดาวข้างหู

ดวงตากลมโตเหมือนมรกตคู่หนึ่งดูเหมือนจะพูดได้ดูคล่องแคล่วผิดปกติและมีไฝใต้ตาขวาซึ่งดูเหมือนจะเป็นแต้มจุดสุดท้ายที่ทำให้เธอดูสวยขึ้นเล็กน้อย

เนื่องจากที่นั่งของทั้งสองคนอยู่ใกล้กันและเธอก็ได้มาคนเดียวทั้งสองจึงได้สนิทกันในรถ แน่นอนว่าส่วนใหญ่เป็น ซาโต้ที่กำลังฟังและเธอก็เป็นผ่ายพูด

จากการสนทนาในรถในตอนนี้ซาโต้พบว่าจิตใจของหญิงสาวนั้นค่อนข้างเรียบง่าย เธอแทบจะไม่วางแผนอะไรมากมายในการเดินทางเลยและมันก็น่าเบื่อมาที่เขาจะคุยกับเธอ

แต่ด้วยความช่วยเหลือจากข้อมูลมากมายของเธอ ซาโต้ก็ได้รับข้อมูลมากมายเกี่ยวกับโกลเด้นซิตี้จากอีกฝ่ายและยังได้รู้ข้อมูลส่วนตัวมากมายเกี่ยวกับสาวสวยคนนี้

สาวสวยคนนี้มีชื่อว่าซากุระจากเมืองซีรูเลียน เธออายุรุ่นราวคราวเดียวกับซาโต้ แต่แตกต่างจากซาโต้เพราะเธอเป็นเทรนเนอร์สายประกวด เนื่องจากความล่าช้าของเธอเธอจึงพลาดโอกาสลงทะเบียนเข้าร่วมการแข่งขันประกวดความงามในเมืองโทคิวะเมื่อวานนี้ ดังนั้นการลงทะเบียนครั้งใหม่ของเธอคือไปที่โกลเด้นซิตี้เพื่อเข้าร่วมการแข่งขันประกวดความงามโกลเด้นซิตี้ที่จะจัดขึ้นในอีกสองวันต่อมา

ใช่แล้ว สาวสวยคนนี้ชื่อซากุระและเธอเป็นพี่สาวคนโตของคาสึมิและเธอยังเป็นหนึ่งในเจ้าของยิมซีรูเลียนในอนาคตและยังเป็นหนึ่งในดวงดาวแห่งบัลเล่ต์น้ำยิมซีรูเลียนในอนาคต แต่ตอนนี้เทรนเนอร์และดารายิมในอนาคตคนนี้พึ่งจะได้เริ่มต้นเส้นทางของเธอเพียงเท่านั้น

"ขอโทษที่ผมรบกวนคุณ คุณซากุระตอนนี้เราอยู่ในย่านใจกลางเมืองของโกลเด้นซิตี้แล้ว แต่ตัดสินจากสภาพของการจราจรที่ติดขัดในปัจจุบัน ผมว่าคงต้องใช้เวลาสักพักก่อนที่เราจะไปถึงอาคารผู้โดยสารของโกลเด้นซิตี้ได้ ถ้าคุณเหนื่อยก็ไปนอนก่อนสักพักเถอะ พอถึงที่หมายแล้วผมจะปลุกคุณเอง " เมื่อเห็นซากุระตื่นขึ้นมาและถามเขา ซาโต้ก็ยิ้มก่อนจะตอบ

"ขอบคุณมากค่ะ โอ้ยเบาะนอนในรถนี้แย่มากเลย ฉันคงจะแต่งหน้าใหม่แน่ๆ เดียวรบกวนให้คุณปลุกทีนะ" ซากุระไม่สงสัยในสิ่งที่ซาโต้พูดแม้แต่น้อย พูดจบเธอก็หลีบต่อทันที

"……" เมื่อเห็นว่าซากุระหลับไปอีกครั้งจริงๆ ซาโต้ก็พูดอะไรไม่ออกทันที การป้องกันของอีกฝ่ายแย่มาก เขาไม่รู้ว่าเธอเดินทางคนเดียวแล้วยังมีชีวิตรอดได้อย่างไร

ในเวลาประมาณห้าทุ่ม ในที่สุดรถของซาโต้ก็ขับเข้ามาในอาคารผู้โดยสารขนาดใหญ่ในโกลเด้นซิตี้และหลังจากปลุกซากุระได้สักพักเขาก็ออกจากรถไปเพียงลำพัง

หลังจากนั่งรถมานานกว่า11ชั่วโมง ซาโต้ที่ได้กินอาหารมื้อสุดท้ายไปเมื่อตอนเที่ยงก็หิวมาก ในเวลาเดียวกันโปเกมอนทั้งสี่ของเขาก็หิวมากๆเช่นกัน

ในอาคารผู้โดยสารของเมืองที่เจริญที่สุดและใหญ่ที่สุดในคันโต อาคารผู้โดยสารของโกลเด้นซิตี้นั้นมีขนาดใหญ่กว่าอาคารผู้โดยสารในเมืองทั่วไปอย่างเห็นได้ชัด และการทำงานของอาคารนี้นั้นก็เป็นระบบกว่าอาคารผู้โดยสารในเมืองทั่วไปมาก

ที่อาคารผู้โดยสารนี้ทั้งหมดเกือบจะเป็นเมืองขนาดเล็กที่มีร้านค้าขนาดใหญ่ซูเปอร์มาร์เก็ตขนาดใหญ่และโรงแรมระดับดาวกับร้านอาหารหรือโปเกมอนเซนเตอร์และอื่น ๆ

และซาโต้ก็เลือกร้านอาหารที่อยู่ใกล้ทางออกอาคารผู้โดยสารโดยตรงและมันยังคงเปิดให้บริการตามปกติเขาจึงได้แวะเข้าทีนี้

ร้านนี้ค่อนข้างใหญ่และตรงบริเวณสามชั้นแรกของอาคารทั้งหมดนั้นแม้ว่าจะเป็นเวลาห้าทุ่มกว่าแล้ว แต่ร้านอาหารก็ยังคงคึกคักอยู่ตลอดเวลาโดยยังมีลูกค้าจากอาคารผู้โดยสารอย่างต่อเนื่อง และก็มีนักท่องเที่ยวจำนวนมากมาที่ร้านอาหารแห่งนี้โดยเฉพาะเช่นกัน

ทันทีที่ซาโต้เข้ามาบริกรก็เข้ามาถามเกี่ยวกับบริการที่เขาต้องการทันที หลังจากรู้ว่าซาโต้ต้องการอยู่คนเดียวบริกรจึงพาเขาไปที่โต๊ะว่างใกล้หน้าต่างและนำเสนอเมนู

ท้ายที่สุดมันอยู่ใกล้กับอาคารผู้โดยสารและยังเป็นเมืองระดับนานาชาติเช่นโกลเด้นซิตี้ อาหารในร้านนี้แพงมาก ข้าวผัดไข่ธรรมดาราคาถึง1000เหรียญ นี้มันปล้นกันชัดๆ

แต่โชคดีที่ตอนนี้ซาโต้มีเงินมากกว่าหกล้านเหรียญ และตอนนี้เขาก็หิวมาก เขาเลยสั่งข้าวกับสเต็กและน้ำแอปเปิ้ลในปริมาณที่พอดี

แน่นอนว่าก่อนที่จะสั่งซาโต้ก็ได้ปล่อยโปเกมอนที่หิวโหยทั้งสี่ทันที จากนั้นก็หยิบอาหารโปเกมอนที่พวกเขาชอบกินให้

การทำงานของร้านอาหารนี้รวดเร็วมาก ในเวลาเพียงสามหรือสี่นาทีข้าวกับสเต็กของซาโต้ก็มาถึง แต่ในขณะที่เขาหยิบมีดและส้อมขึ้นมาเพื่อจัดการอาหารมื้อใหญ่ก็มีเสียงไซเรนของตำรวจดังออกมาจากข้างนอกไม่ไหลนัก

ซาโต้ที่นั้งชิดขอบหน้าต่างก็หยุดกึก จากนั้นเขาก็มองออกไปข้างนอกผ่านกระจกบนหน้าต่างและเห็นพวกไรเดอร์ขี่รถมอเตอร์ไซค์เสียงดังประมาณเก้าคนซิ่งอย่างดุเดือดบนท้องถนน ไรเดอร์ที่อยู่ข้างหน้าถือกระเป๋าเป้สีขาวไว้ในมือและข้างหลังไรเดอร์เหล่านี้ คือหนึ่งในคุณจุนซ่าที่ขี่มอเตอร์ไซค์ตำรวจพร้อมนำเพื่อนร่วมงานหลายคนตามหลังพวกเขามา

เห็นได้ชัดว่าบนถนนตรงหน้าซาโต้กำลังมีการไล่ล่ากันเกิดขึ้น

ซากุระ พี่สาวคาสึมิ

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด