L.P.T ตอนที่ 93 ความผิดพลาดและการขอโทษ
หลังจากวิวัฒนาการของคิเรอิฮานะ ซาโต้ก็อารมณ์ดีมากและรีบนำโปเกมอนทั้งสามของเขาออกไปจากสวนแห่งนี้อย่างรวดเร็ว ยกเว้นเฉพาะซูแบทจากนั้นภายใต้การนำทางของซูแบทซาโต้ก็ได้หลีกเลี่ยงทุกคนและในที่สุดเขาก็ข้ามกำแพงและจากไปจากสวนสาธารณะทันที
บางคนที่มาออกกำลังกายในสวนสาธารณะในตอนเช้ายังสังเกตเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจากวิวัฒนาการของคิเรอิฮานะโชคดีที่สถานที่ที่ซาโต้นำคิเรอิฮานะมาวิวัฒนาการนั้นค่อนข้างห่างไกลและระยะเวลาของเหตุการณ์ก็ค่อนข้างสั้นมิฉะนั้นเขาคงถูกจับได้ไปแล้ว
ก้อนพลังงานได้รับการเติมและตอนนี้คุไซฮานะก็ได้พัฒนาเป็นคิเรอิฮานะได้สำเร็จ ตอนนี้ซาโต้ไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ในเมืองโทคิวะต่อแล้ว เขาเรียกรถแท็กซี่บนถนนและไปที่สถานีขนส่งเมืองโทคิวะทันที
ตอนนี้เป็นเวลา10:10 แล้วและเวลาของวันนี้เหลืออีกไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงก่อนจะถึงเวลาออกเดินทางของรถบัสรับส่งจากเมืองโจบันที่จะตรงไปยังเมืองโกลเด้น ซาโต้ต้องรีบต้องไปที่นั่นโดยเร็วแม้ว่าชายชราจะบอกว่าปกติจะมีคนขึ้นรถบัสคันนี้ไม่กี่คน แต่มันจะดีกว่าสำหรับเขาที่จะไปซื้อตั๋วก่อนคนอื่นๆ
ไม่นานหลังจากซาโต้นั่งแท็กซี่ไปที่สถานีขนส่งเมืองโทคิวะ จุนซารันก็ได้มาที่สวนสาธารณะของเมืองภายใต้การนำทางขอการ์ดีของเธอ และจุนซารันคนนี้ก็มาเพื่อตามหาซาโต้
เนื่องจากเธอไม่ได้รับการอนุมัติจากเบื้องบนเธอจึงออกมาหาเบาะแสเพียงคนเดียวและตามหาซาโต้ไปด้วย แต่โชคดีที่อาศัยเพียงแค่เครือข่ายส่วนตัวในมือของเธอเพียงเล็กน้อยเธอก็ได้รับเบาะแสของซาโต้จากประชาชนบางส่วนและจากนั้นเธอก็อาศัยการตรวจจับกลิ่นของการ์ดีตลอดทางจนมาถึงที่นี่
แต่เห็นได้ชัดว่าเธอช้าไปหลายก้าวเมื่อเธอพาการ์ดีไปที่สวนที่ซาโต้และคนอื่นๆเคยอยู่มันก็ได้ว่างเปล่าไปแล้วและกลิ่นของซาโต้ก็ถูกขัดจังหวะไว้ที่นี่ (กลิ่นของคิเรอิฮานะทับกลิ่นตัวของซาโต้ไปแล้ว)
“การ์ดี นายแน่ใจหรือว่ากลิ่นของซาโต้หายไปที่นี่?” จุนซารันถามคู่หูตัวดีของเธอด้วยความสับสน
"วู้ ~~" การ์ดีที่ได้ยินคำนั้นก็พยักหน้าแต่กลิ่นดอกไม้ที่เข้มข้นก็ทำให้จมูกของเขาทำงานผิดปกติเล็กน้อยและดูเหมือนว่าเขาจะแพ้กลิ่นดอกไม้เล็กน้อยมันเลยทำให้เขาจามตลอดเวลา
เมื่อเห็นท่าทางที่ไม่สบายใจของคู่หูของเธอ จุนซารันก็พาเขากลับไปที่โปเกบอล ตอนนี้แม้แต่จมูกของการ์ดีก็ทำงานผิดปกติไปแล้ว ดังนั้นวิธีเดียวที่เธอจะพบซาโต้ได้อย่างแม่นยำจึงหายไปและเธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเลือกที่จะยอมแพ้
"โอ้ ~ น่าเสียดายฉันหวังว่าเทรนเนอร์คนนี้จะไม่หลงไปในทางที่ผิดในอนาคตน่ะ" จุนซารันคิดเงียบๆจากนั้นเธอก็เลี้ยวรถตำรวจไปรอบๆและมุ่งหน้าไปยังสถานีตำรวจที่เธอแอบออกมาจากเวรของเธอโดยไม่ได้รับอนุญาต ถ้าเธอไม่รีบกลับไปเธอก็จะไม่สามารถอธิบายให้เจ้านายของเธอได้แน่ๆ
บางทีซาโต้อาจไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าการวิวัฒนาการของคุไซฮานะจะเป็นการหลีกเลี่ยงปัญหาใหญ่ของเขาได้โดยไม่คาดคิด
ในช่วงเวลาสั้นๆร่างของจุนซารันก็หายไปจากสวนเล็กๆและในเงาของต้นไม้แถวนั้นก็ปรากฏร่างจากความว่างเปล่าคนคนนั้นก็คือโซเฟียในชุดสีขาวและเก็งกาที่เดินออกมาจากเงาต้นไม้
"ฮืม ฉันอยากจะแสดงเบาะแสให้เธออยู่หรอก เพราะยังไงเราก็นับว่าเป็นคนรู้จักกัน" เมื่อมองไปยังทิศทางที่จุนซารันหายตัวไป โซเฟียก็กระซิบอย่างเย็นชาจากนั้นเธอก็หายใจเข้าลึกๆดมเอากลิ่นของคิเรอิฮานะเข้าไป ซึ่งมันทำให้เธออารมณ์ดีมาก
จากนั้นโซเฟียก็เอาลูกบอลออกมาจากตัวของเธอแล้วปล่อยโปเกมอนที่อยู่ข้างในออกมา
ในวินาทีต่อมาพิเจียตที่สวมเบาะนั้งก็ปรากฏตัวต่อหน้าโซเฟีย หลังจากที่เก็งกาเข้าไปอยู่ในเงามืดของโซเฟีย เธอก็กระโดดขึ้นเบาะของพิเจียตทันทีแล้วบินขึ้นสู่ท้องฟ้า
เวลาก็มาถึง 10:35 หลังจากรถติดมานานในที่สุด ซาโต้ก็มาถึงสถานีขนส่งและได้ซื้อตั๋วรถรับส่งไปยังเมืองโกลเด้นได้สำเร็จ และเขากำลังรอรถในร้านอาหารอาคารผู้โดยสารรอรถรับส่งออก
การเดินทางครั้งนี้จะใช้เวลานานมากหากออกจากที่นี้เวลาเที่ยงตรงจะใช้เวลาอย่างน้อยเก้าสิบชั่วโมงเพื่อไปยังเมืองโกลเด้น
ดังนั้นก่อนขึ้นรถบัสซาโต้ควรเตรียมตัวให้พร้อมก่อนขึ้นรถบัสเพราะรถบัสจะผ่านที่อยู่อาศัยของโปเกมอนป่าหลายครั้งในระหว่างการเดินทางแม้ว่าจะเป็นพื้นที่ปลอดภัยทั้งหมดแต่เพื่อหลีกเลี่ยงอุบัติเหตุรถจะไม่อนุญาตให้ผู้โดยสารลงจากรถบัสระหว่างทางเด็ดขาด
ซาโต้ที่ได้รับข้อมูลมาก็เตรียมตัวเองให้พร้อมเต็มที่ ดังนั้นตอนนี้เขากำลังเตรียมตัวสำหรับการรอรถในร้านอาหารนี้ เขาจึงกำลังเติมเต็มท้องของตัวเองกับโปเกมอนของเขา
ผู้คนในสถานีขนส่งมาจากทั่วทุกมุมโลกดังนั้นจึงเป็นสถานที่ที่ผสมผสานกันอย่างมาก ดังนั้นเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาที่ไม่จำเป็นซาโต้จึงใช้เงินบางส่วนของเขาในการเปิดห้องส่วนตัวเพื่อกินอาหารกับโปเกมอนของเขา
อย่างไรก็ตามแม้ว่าจะเปิดห้องส่วนตัวขนาดเล็กของตัวเองแล้วก็ตาม อยู่ๆซาโต้ก็ต้องต้อนรับแขกที่ไม่ได้รับเชิญสองคนที่มาหาเขา แต่ที่น่าแปลกใจคือแขกทั้งสองคนนี้หนึ่งในนั้นเป็นแขกผู้มาเยือนที่สร้างความประหลาดใจกับซาโต้มาก
แขกคนแรกเป็นชายหนุ่มที่แข็งแรงในชุดสูทสีดำชายหนุ่มคนนี้ชื่อ ชิบาตะ โมโตอิจิ และเขาเป็นลูกน้องที่อิจิโร่ไว้ใจมากที่สุด คราวนี้เขาได้มาที่นี้เพื่อทำตามคำสั่งของเจ้านายของเขา
สำหรับชิบาตะและซาโต้ก็ไม่ใช่คนแปลกหน้าเช่นกัน เขาจำได้ว่าอีกฝ่ายเป็นหนึ่งในลูกน้องด้านหลังของอิจิโร่เมื่อคืนนั้น ดังนั้นเมื่ออีกฝ่ายเดินตามพนักงานเสิร์ฟเข้ามาในห้องเขา ซาโต้จึงหงุดหงิดเล็กน้อย
ในขณะเดียวกันการ์ดีที่เกลียดชังในพวกของอิจิโร่ก็ได้เห่าใส่เขาพร้อมกับขบฟันขู่
แต่น่าแปลกที่อีกฝ่ายดูไม่เหมือนเมื่อวานที่ดูรุนแรงและไม่อ่อนข้ออีกต่อไปและแว่นกันแดดบนหน้าของเขาก็ถูกถอดออกเผยให้เห็นดวงตาที่เล็กคู่หนึ่ง ในเวลานี้เขากำลังมองไปที่ซาโต้พร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
เมื่อเห็นอีกฝ่ายดูเหมือนจะไม่ได้มาหาเรื่องยุ่งยากและยังมาแค่คนเดียว ซาโต้เลยแตะไปที่หัวการ์ดีเพื่อให้เขารู้สึกปลอดภัยจากนั้นจึงเชิญอีกฝ่ายเข้ามา
หลังจากพูดคุยกันแล้วซาโต้ก็เข้าใจจุดประสงค์ของการมาเยือนของอีกฝ่ายในที่สุด เป็นเพราะอิจิโร่รู้สึกไม่สบายใจในใจ เขาเลยส่งคนมาขอโทษและให้ข้อมูลกับซาโต้และหวังว่าจะสามารถเป็นเพื่อนกันได้ในอนาคต
และของขวัญของอีกฝ่ายในครั้งนี้ค่อนข้างจริงใจไม่เพียง แต่จะให้เงินพันธมิตรลีกกว่า5ล้านเหรียญและอาหารคุณภาพสูงที่โปเกมอนไฟชอบกิน อิจิโร่ยังมอบหินเพลิงให้แก่ซาโต้อีกด้วย
ยิ่งไปกว่านั้นหินเพลิงนี้ไม่ใช่สินค้าธรรมดาแม้ว่าระดับมันจะห่างจากหินพระอาทิตย์ที่ดีที่สุดที่มิคูริมอบให้ แต่ก็เป็นหินเพลิงคุณภาพปานกลางอย่างแน่นอน
"ฉันยอมรับสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดกลับไปบอกนายอิจิโร่เถอะ ว่าเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้นจากนี้ไปทุกคนจะเป็นเพื่อนกัน" ซาโต้เข้าใจเหตุผลและรับของก่อนจะหันไปหาชิบาตะแล้วยิ้มบอกเขาไป
บอกตามตรงว่าทายาทคนรวยคนนี้มีชีวิตที่ดีจริงๆ สำหรับอิจิโร่ที่ต้องการซื้อการ์ดีของเขาเมื่อคืนนี้นั้น ซาโต้ก็จำได้อยู่แต่เนื่องจากตอนนี้เขายังไม่มีความแข็งแกร่งมากพอในปัจจุบัน แถมเมืองนี้ยังเป็นถิ่นของอีกฝ่ายด้วยดังนั้นเขาจึงได้แต่ทนไปก่อนชั่วคราว
และแม้ว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งมากพอในอนาคต หากเขาผ่านเมืองโทคิวะระหว่างทางซาโต้ก็จะไม่คิดที่จะจัดการอิจิโร่ผู้แสนร่ำรวยคนนี้ เพราะเขารู้อยู่แล้วว่าอิจิโร่คงจะไม่มีความกล้าหาญมากพอมาทำอะไรเขาแต่เขาไม่คิดว่าอิจิโร่จะรู้จักแก๊งหมาป่าและบอกข้อมูลของพวกมันและยังส่งคนมาขอโทษเขาอีก
ด้วยเหตุนี้ซาโต้จึงไม่คิดที่จะจัดการอิจิโร่อีกต่อไป การทำแบบนี้จะทำให้เขาลดศัตรูไปหนึ่งและมีเพื่อนเพิ่มมาหนึ่งมันคงจะดีกว่าล้างบางทั้งหมด
หลังจากได้รับคำตอบยืนยันจากซาโต้แล้ว ใบหน้าของชิบาตะก็มีรอยยิ้มที่สดใสจากนั้นเขาก็เลือกที่จะจากไปทันที
และไม่ถึงหนึ่งนาทีหลังจากที่ชิบาตะออกจากห้องไป ประตูก็ถูกเคาะอีกครั้งก่อนที่มันจะเปิดออกอย่างรุนแรงโดยไม่ได้รับอนุญาตจากซาโต้
แต่เมื่อซาโต้เห็นแขกที่ไม่สุภาพคนนี้ เขารีบหยุดโปเกมอนทั้งสี่ที่กำลังจะโจมตีและมองไปที่ผู้มาเยือนที่ประตูอย่างเคร่งขรึม
ในไม่ช้าราชาปลาคาร์พก็ตื่นขึ้นจากอาการวิงเวียนศีรษะจากนั้นมองไปที่ Sato Kaede และค้างคาวปากใหญ่บนไหล่ของเขาด้วยใบหน้าที่ระแวดระวังเขารู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่เป็นมนุษย์ที่สามารถไล่ต้อนเอลฟ์ต่อหน้าเขาได้แม้ว่าเขาจะเป็นคนมากก็ตาม อยากวิ่ง UU อ่าน www.uukanshu.com แต่สัญชาตญาณของเขาบอกเขาว่าเขาไม่สามารถหนีได้เลย
"ไม่เป็นไรคิงคาร์ปคุณไปนี่ขอโทษนะ" เมื่อเห็นว่าราชาปลาคาร์ฟไม่ได้จากไปแล้วและจ้องมองพวกมันอย่างระแวดระวังทันใดนั้นซาโต้คาเอเดะก็หยิบก้อนพลังงานคุณภาพปานกลางออกมาจากร่างกายของเธอจากนั้นก็โยนมันลงในน้ำต่อหน้าราชาปลาคาร์ฟและกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เมื่อได้ยินคำตอบของ Sato Kaede ราชาปลาคาร์ปก็โล่งใจและดำดิ่งลงไปในน้ำอย่างรวดเร็วและในขณะเดียวกันก็ไม่ลืมที่จะโยน Sato Kaede ลงทะเลเพื่อกินก้อนพลังงาน
ก้อนพลังงานละลายแทบจะทันทีที่เจอน้ำตอนนี้เมื่อราชาปลาคาร์พกินเข้าไปก้อนพลังงานก็ละลายไปครึ่งหนึ่ง แต่ความอร่อยของมันก็เอาชนะใจราชาปลาคาร์พได้ในทันที
แน่นอนราชาปลาคาร์พไม่ได้อยู่ที่นี่เพราะความอร่อยหลังจากลังเลอยู่พักหนึ่งหนวดสีเหลืองทั้งสองบนปากของเขาสั่นเล็กน้อยราวกับว่าเขารู้สึกถึงอะไรบางอย่างดวงตาของเขาแสดงความหวาดกลัวและเขาก็รีบเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ชิ้นนี้น้ำ.
หลังจากที่ Sato Kaede จับราชินีปลาคาร์พได้สำเร็จโชคของเขาก็กลับมาเหมือนเดิมเขาเริ่มจับเอลฟ์น้ำได้ทีละจำนวนมาก แต่เอลฟ์น้ำเหล่านี้มีความถนัดโดยเฉลี่ยและไม่ตรงตามความต้องการของเขาโดยสิ้นเชิงดังนั้นพวกเขาจึงยอมแพ้ทีละคน .
“คราวนี้เป็นแมงกะพรุนอาเกตอีกแล้วค้างคาวปากใหญ่จะส่งเขาไป” เมื่อเห็นว่าเอลฟ์น้ำที่ถูกจับได้อีกครั้งเป็นแมงกะพรุนอาเกตซาโต้คาเอเดะจึงใช้ความสามารถในการตรวจจับของระบบเพื่อตรวจจับเขาเล็กน้อยร่องรอยของความผิดหวังก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของเขาอีกครั้งจากนั้นจึงพูดกับค้างคาวปากใหญ่ข้างๆเขา
ค้างคาวปากใหญ่พยักหน้าเมื่อได้ยินคำพูดและกระพือปีกไปข้างหน้าเล็กน้อยลมกรดสีขาวขนาดเล็กม้วนตัวแมงกะพรุนอาเกตแล้วถอยกลับปล่อยให้เขากลับสู่ทะเลอย่างปลอดภัย เวลานี้เป็นเวลาเกือบ 12 นาฬิกาแล้วและมีหมอกสีขาวบางส่วนค่อย ๆ ปรากฏขึ้นที่ทะเลใกล้ ๆ
