บทที่ 301-302 : เพื่อเธอ ฉันจะไม่เป็นไร
“มันไม่เจ็บแล้ว ออกรถเลย ถ้าไม่งั้น คุณจะทำให้ฉันไปสาย” จากนั้นลู่ซานเป่ยก็นั่งตัวตรงและขับรถพาเธอไปส่งที่ประตูหลังโรงเรียนด้วยตัวเอง ก่อนที่จะลงจากรถ หลินว่านว่านลังเลอยู่พักหนึ่ง “ลู่ซานเป่ย....” “หลินว่านว่าน....” ทั้งสองพูดขึ้นแล้วก็หยุดพร้อมกัน หลินว่านว่านยิ้ม “ฉันจะพูดก่อนนะ?” ลู่ซานเป่ยยกคา...
