ตอนที่ 3 ครั้งแรกของเขา

เฉียวเมียนเมียนลืมตาตื่นขึ้นพบว่าตัวเองกำลังนอนอยู่บนเตียงขนาดใหญ่เพียงลำพัง แต่กลับมีเสียงน้ำไหลจากในห้องน้ำ

หล่อนยันตัวลุกขึ้นพิงกับหัวเตียงด้วยความมึนงงเพียงชั่วครู่ ก่อนที่ความทรงจำจะคืนกลับมา

หล่อนหน้าซีดเผือดเมื่อหวนคิดถึงความทรงจำเมื่อคืนที่ผ่าน

ขณะที่หล่อนกำลังจมอยู่ในห้วงความคิดของตนเอง เสียงน้ำในห้องน้ำก็เงียบลง

...

เฉียวเมียนเมียนหยุดความคิดของตนไว้เพียงเท่านั้น หล่อนรีบลุกออกจากเตียงทั้งที่ยังรู้สึกมึน ๆ แล้วรีบใส่เสื้อผ้าก่อนจะเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ

หล่อนก้าวออกไปจากห้องได้เพียงไม่กี่ก้าว ประตูห้องน้ำก็เปิดออก

เหมาเยซือเดินออกมาจากห้องน้ำ โดยมีเพียงผ้าขนหนูพันรอบตัวแค่ผืนเดียว เผยให้เห็นหน้าอกที่กระชับรับกับไหล่กว้างกำยำ

เขากวาดสายตามองไปทั่วห้อง เมื่อพบว่าเตียงนอนที่ยับยู่ยี่ว่างเปล่า เขารีบเดินมายังเตียงด้วยความร้อนใจ

พร้อมกับหยิบโทรศัพท์โทรออกไปหาลู่เหยา

“อาซือ นายจะเรียกร้องอะไรกับฉันอีก” ปลายสายตอบด้วยเสียงอู้อี้

เหมาเยซือไม่สนใจคำล้อเลียนของเขาและโพล่งออกไปอย่างตรงประเด็น

“เมื่อคืนมีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในห้องฉัน”

...

ปลายสายเงียบโดยไม่มีเสียงตอบรับ

ครู่เดียวเขาได้ยินเสียงปลายสายไอราวกับสำลัก เมื่อได้ยินประโยคก่อนหน้า

“อะ...นายจะพูดอะไร? อาซือ ฉันเข้าใจถูกไหมล่ะว่านายกับผู้หญิงคนนั้น นอนด้วยกันแล้ว”

เหมาเยซือเริ่มเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดพร้อมกับครางออกมา “อืมมม....”

ชายปลายสายยังไออย่างต่อเนื่องพยายามควบคุมคำพูดของตนเอง

“แค๊ก ๆ นายไม่รังเกียจที่ถูกผู้หญิงสัมผัสตัวแล้วใช่ไหม ฉันจำได้ว่าเคยมีผู้หญิงเผลอมาโดนตัวนายเข้า นายถึงขั้นต้องไปล้างมือทันทีตั้ง 10 นาทีแหนะ”

เหมาเยซือเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดขึ้น

“เธอแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น ร่างกายฉันไม่รู้สึกต่อต้านอะไรเธอเลย เอาเข้าจริงฉันออกจะรู้สึกดีเวลาที่ได้อยู่ใกล้ ๆ เธอ...”

ผู้หญิงคนเมื่อคืนไม่ได้ทำให้เขารู้สึกไม่พอใจอะไร เขาออกจะชอบกลิ่นกายหอม ๆ ของหล่อน จนอดใจไม่ได้ที่จะเข้าใกล้หล่อนเสียเอง

เขาโทรหาลู่เหยาเพื่อสอบถามเรื่องเมื่อคืนและเรื่องของผู้หญิงคนนั้น เขาไม่เคยเจอกับเหตุการณ์เฉกเช่นนี้มาก่อน

“แล้ว...”

เหมาเยซือเหลือบตามองไปที่ฟูกนอนที่ยับยู่ยี่ด้วยความลังเล ก่อนจะพูดขึ้น

“เมื่อคืนฉันหลับไป 6 ชั่วโมง โดยไม่ตื่นกลางดึกแล้วไม่ฝันถึงเรื่องแย่ ๆ เลย”

ลู่เหยาประหลาดใจอย่างมากกับสิ่งที่ได้ฟัง “เกิดอะไรขึ้นล่ะ”

เหมาเยซือลูบขมับแล้วเปล่งเสียงแหบ ๆ ออกมา

“ถ้าฉันรู้ ฉันจะโทรหานายเหรอ ฉันอยากรู้เกี่ยวกับเธอ”

ลู่เหยาถาม “ผู้หญิงคนที่ชิงเอาความบริสุทธิ์ของนายไปน่ะเหรอ?”

เหมาเยซือนิ่งเงียบ

ลู่เหยาเลิกหยอกล้อและพูดอย่างจริงจังขึ้น

“ถ้านายอยากรู้เกี่ยวกับหล่อน นายก็ติดต่อหล่อนไปสิ”

...

เหมาเยซือยังคงนิ่งเงียบ

ลู่เหยาพูด “อาซือ ฉันไม่ได้ล้อเล่นกับนายนะ บางทีหล่อนอาจจะช่วยนายได้”

คนที่จะช่วยฉันเหรอ?

เขาอยู่ในโลกอันมืดมนมานาน 20 ปี มันยาวนานจนเขาคิดว่าเขาคุ้นเคยกับมันดี

ถ้าความอบอุ่นที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ไม่เข้ามาสัมผัสตัวเขา เขาก็คงจะใช้ชีวิตในโลกมืดมนของเขาต่อไปได้

แต่เพราะประสบการณ์ดี ๆ ที่เขาได้สัมผัส ทำให้เขาอยากจะหลุดพ้นจากโลกมืดมนเสียที

ถ้าหล่อนสามารถช่วยเขาได้จริง ๆ ไม่ว่าอย่างไร เขาจะต้องมีเธอไว้ข้างกายให้ได้

...

เว่ยเจิ้งยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู “หาว่าผู้หญิงที่อยู่ในห้องฉันเมื่อคืนเป็นใคร เดี๋ยวนี้”

“ครับ ท่านประธานเหมา”