L.P.T ตอนที่ 82 แกะอ้วน?
"ไม่! การ์ดีคือครอบครัวของฉัน ถ้าใครกล้ามาแย่งเขาไปฉันจะไม่มีทางปล่อยมันไป" ซาโต้สลัดเงินตรงหน้าเขาแล้วมองหน้าที่กำลังซีดเผือดของอิจิโร่ตรงหน้าอย่างเย็นชาก่อนจะพูดขึ้น
ทันทีที่เขาพูดจบ ซาโต้ก็ให้โปเกมอนทั้งสามมาล้อมรอบตัวเขาภายใต้แสงไฟยามค่ำคืนนั้น เงินที่เขาได้สลัดจนลอยไปบนอากาศกำลังล่องลอยไปรอบพวกอิจิโร่ ก่อนที่ซาโต้จะค่อยๆเดินหายไปในแสงจันทร์ของคืนที่มืดมิดอย่างช้าๆ
ในตอนนี้อิจิโร่กำลังคุยกับซาโต้นั้น ผู้คนมากมายในบริเวณใกล้เคียงก็พากันแอบฟังอยู่โดยรอบอย่างเงียบๆและคนเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นเทรนเนอร์ที่เพิ่งเดินออกจากโปเกมอนเซนเตอร์อย่างซาโต้ แน่นอนว่าพวกเทรนเนอร์ส่วนใหญ่นี้เป็นเทรนเนอร์ทั่วไป
ตอนนี้เงินของอิจิโร่กำลังบินไปทั่ว และเหล่าเทรนเนอร์ทั่วไปบางคนที่เห็นเงินพวกนี้ก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความโลภลึกๆภายในใจของพวกเขา และสักพักเงินเหล่านี้ก็โดนลมกระโชกแรงอย่างกะทันหัน ทำให้พวกมันเริ่มปลิวว่อนไปทั่ว
แล้วก็ไม่รู้ว่าเทรนเนอร์ทั่วไปคนไหนเป็นคนแรกที่เริ่มหยิบเงินไป สักพักหนึ่งก็มีเทรนเนอร์จำนวนมากที่มองมานานแล้วทุกคนก็ทำตามๆกัน พวกเขาก็ก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญเพื่อไปหยิบเงินที่ลอยมาอยู่ข้างๆพวกเขาไว้ในมือของเขาอย่างแน่นหนา
ในเวลานี้ผู้ติดตามทั้งสี่ของอิจิโร่ รีบลงมือเก็บเงินตรงหน้าพวกเขาพร้อมกับขอให้เทรนเนอร์ทั่วไปที่พบเงินนำมันมาคืน
แน่นอนว่าเมื่อพวกเขาได้เงินมาแล้วมันเป็นไปไม่ได้เลยที่เทรนเนอร์เหล่านี้ซึ่งปกติก็มีเงินไม่มากพออยู่แล้วจะส่งคืน หลังจากเก็บเงินไปได้จำนวนหนึ่งแล้ว เทรนเนอร์เหล่านี้ก็รีบวิ่งหนีไป โดยพวกเขาเลือกเส้นทางที่แตกต่างกันเพื่อแยกหลบหนีไม่ให้ผู้ติดตามของอิจิโร่ตามมาได้ ความเร็วของเขาในตอนที่หนีนั้นเร็วกว่ากระต่ายตอนเจออันตรายอีก
"ลืมมันไปซะ ไม่ต้องสนใจไอ้พวกนี้! หลังจากเก็บเงินที่เหลือแล้วให้หาผู้ชายที่แจ้งข่าวให้ฉันแล้วเอามันมาหาฉันไอ้เวรนั้นมันอยากจะเล่นแง่กับฉัน ฉันไม่ยอมโดนมันเอาเปรียบหรอก!"หลังจากที่เห็นซาโต้หายตัวไปในความืดอิจิโร่ ก็มีสีหน้าดีขึ้นแล้วจึงพูดกับผู้ติดตามทั้งสี่
แม้ว่าอิจิโร่จะเป็นคนที่ขี้เกียจและก้าวร้าวแต่ในฐานะลูกชายของนักธุรกิจรายใหญ่ เขาก็มีสายตาในการมองคนที่ดีหลังจากรู้สึกได้ถึงเจตนาฆ่าของซาโต้ที่ไม่ได้ผิดบังเลยแม้แต่น้อยและโปเกมอนทั้งสองที่เขาเพิ่งปล่อยออกมา อิจิโร่ก็รู้ได้ทันทีว่าเขาเตะตอไม้เข้าแล้ว
เพราะซาโต้นั้นแตกต่างจากพวกเทรนเนอร์ทั่วไปที่มักจะโดนหลอกได้อย่างง่ายดายและแม้ว่าซาโต้จะเป็นเทรนเนอร์สายนอกแบบพวกเทรนเนอร์ไก่อ่อนพวกนี้ แต่ซาโต้กลับเป็นเทรนเนอร์ที่ให้ความรู้สึกอึดอัดและน่าหวาดกลัว เส้นทางของซาโต้เต็มไปด้วยเลือด เพราะเมื่อซูแบทและคุไซฮานะถูกปล่อยออกมา ออร่าจากร่างกายที่ผ่านประสบการณ์การต่อสู้มากมายได้แผร่ออกมาโดยไม่ปิดบังใดๆ
อิจิโร่เคยสัมผัสออร่าแบบนี้จากโปเกมอนที่มีจิตวิญญาณการต่อสู้แบบเดียวกันมาก่อน เพียงแต่เขาเคยเห็นจากโปเกมอนในมือของบอดี้การ์ดพ่อของเขาเท่านั้น และเขายังรู้เพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับที่มาของบอดี้การ์ดของพ่อ ซึ่งทั้งหมดก็คือพวกเขาเป็นคนในโลกมืดที่แสนโหดร้ายก่อนจะมาทำงานให้พ่อเขา
มันไม่คุ้มค่าเลยที่จะคุกคามคนที่โหดเหี้ยมแบบนี้เพื่อการ์ดีตัวเดียว ในฐานะลูกชายของนักธุรกิจผู้ยิ่งใหญ่ อิจิโร่มีนิสัยชอบคิดหน้าคิดหลังตามธรรมชาติ หลังจากชั่งน้ำหนักของทั้งสองแนวคิดในใจแล้วเขาก็เลือกที่จะไม่ตอแยซาโต้ทันที
สำหรับการต้องการการ์ดีเป็นเพียงเพื่อเอาหน้าต่อสาวๆเท่านั้นและการที่ทำให้ซาโต้ไม่พอใจนั้นอาจจะทำให้เขาตายเลยก้ได้ ถ้าเทียบกันแล้วเขายังเลือกอย่างแรกเขาคงจะโง่เกินไปที่จะยอมให้ตัวเองตกอยู่ในอันตรายแบบนี้เพราะเห็นแก่หน้าเมื่อเทียบกับชีวิตของเขาเองแล้ว ใบหน้ามันไม่สำคัญและไม่คุ้มค่าเลย
“การ์ดีป่านั้นหายาก ฉันเคยได้ยินมาว่าปกติแล้วพวกมันจะอาศัยอยู่ในถิ่นอาศัยของโปเกมอนป่านอกเขตปลอดภัยเท่านั้นและพวกมันอยู่ลึกเข้าไปในเขตอันตราย และเขาคนนั้นก็มีโปเกมอนที่ทรงพลังสองตัวอยู่ในมือ เขาน่าจะจับการ์ดีตันั้นมาจากป่าในพื้นที่อันตรายและสถานที่เดียวที่การ์ดีมันน่าจะอาศัยอยู่แถวๆนี้ก็มีแค่ป่าโทคิวะเท่านั้น และมันต้องใช้ความสามารถมากมายที่จะเข้าไปสำรวจในส่วนลึกของเขตอันตรายในป่าโทคิวะ บ้าเอ้ย! ฉันเกือบจะซวยเข้าแล้ว!
“หลังอิจิโร่ได้คิดอย่างรอบคอบสักพัก ในที่สุดเขาก็ล้มเลิกความคิดที่จะหาคนมาจัดการซาโต้ในภายหลัง”
ในทางกลับกันหลังจากประสบเหตุการณ์ดังกล่าวจู่ๆซาโต้ที่เดินอยู่บนถนนในตอนนี้ ก็ยังคงมีสีหน้าไม่พอใจเขาพึ่งจะได้การ์ดีมาเอง มันก็มีเรื่องอย่างนี่มาทำให้เขาคิดหนักแล้ว
ซาโต้รู้ดีว่าถ้าเขาไม่ทำตัวรุนแรงขึ้นเมื่อกี้นี้ เจ้าเด็กอวดรวยเมื่อกี้ก็จะได้ใจเข้าไปใหญ่ ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงอย่าว่าแต่การ์ดีจะถูกลักพาตัวไปเลยแค่ชีวิตของเขาก็ไม่อาจรับประกันได้เช่นกัน แม้ว่าเขาจะสามารถฆ่าไปได้บางคนแต่สุดท้ายเขาก็จะแพ้และเจอกับปัญหาที่ใหญ่กว่าตรงนั้นแน่นอน
"ความแข็งแกร่งเคือทุกสิ่ง คงเป็นเพราะสถานะเทรนเนอร์สายนอกของฉันมันไม่น่าเชื่อถือและฉันก็ไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งของตัวเองออกมา มันเลยทำให้คนที่แอบดูฉันอยู่คิดว่าฉันเป็นแกะอ้วน? ตอนนี้เจ้านั้นอาจเพ่งเล็งมาที่ฉันแล้ว สงสัยการเดินทางต่อไปของฉันคงวุ่นวายหน่อยแล้วละ” ซาโต้ครุ่นคิดอยู่สักพักก่อนที่ใบหน้าของเขาจะค่อยๆเย็นชา
หลังจากที่ซาโต้ค่อยๆเดินออกจากถนนที่มีผู้คนพลุกพล่าน ซูแบทซึ่งเกาะอยู่บนไหล่ของเขาตั้งแต่เขาออกมาก็ส่งเสียงเรียกเบาๆ ซึ่งมีเพียงซาโต้และซูแบทเท่านั้นที่ได้ยิน
"หึ! มีคนตามมาสินะ ถึงแม้ว่ามนุษย์จะเป็นสัตว์สังคมแต่สุดท้ายมันก็มักจะมีกฏแห่งป่าที่ผู้อ่อนแอถูกผู้แข็งแกร่งกลืนกินแฝงมาทุกยุคทุกสมัยจริงๆ ได้ฉันจะแสดงให้พวกแกเห็นเองใครคือเหยื่อกันแน่!" ใบหน้าของซาโต้เย็นชาลงเมื่อได้ยินเสียงต่ำของซูแบทและเจตนาฆ่าก็ค่อยๆก่อตัวขึ้นในใจของเขา
ซาโต้และซูแบทได้ร่วมมือกันมานานแล้ว ตอนนี้การกระทำเล็กๆของซูแบทเมื่อครู่คือการบอกเขาว่ามีศัตรูอยู่ใกล้ๆ และตอนนี้เขากำลังคิดหาวิธีกำจัดพวกศัตรูเหล่านี้อยู่
เนื่องจากเขาน่าจะถูกประเมินไว้ต่ำเกินไปเล็กน้อย เขาจึงควรทำบางอย่างเสียหน่อยเพื่อเตือนเหล่าผู้ที่อยู่ในความมืดให้พวกเขารู้ว่า หากพวกเขาต้องการเป็นนักล่าก็ควรจะมีสายตาที่แม่นกว่านี้หน่อยไม่งั้น คนทีเป็นเหยื่ออาจจะเป็นตัวเขาเอง
ตอนนี้มีคนสิบสองคนอยู่ข้างหลังซาโต้และการแต่งตัวของทั้งสิบสองคนนี้ก็ไม่ต่างจากคนเดินถนนใกล้ๆมากนัก ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือชายทั้งสิบสองคนมีรอยสักรูปหัวหมาป่าสลักอยู่ที่หลังมือทุกคน
สิบสองคนนี้มาจากแก๊งเล็กๆที่เรียกว่าแก๊งหมาป่า และในเมืองโทคิวะแม้ว่าพวกเขาจะถูกพูดว่าเป็นแก๊งเล็กๆแต่ความแข็งแกร่งโดยรวมของแก๊งหมาป่านั้นไม่ได้อ่อนแอเลย สมาชิกในแก๊งทุกคนเป็นเทรนนเนอร์ที่สามารถสั่งการต่อสู้ของโปเกมอนได้ระดับดี และที่ตั้งของพวกเขาก็อยู่ในเมืองโทคิวะแถวถนนสองสายที่ไม่เจริญรุ่งเรืองเท่าไหร่
อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่เหมือนกับแก๊งทั่วไปแหล่งรายได้หลักของแก๊งหมาป่าไม่ใช่ค่าคุ้มครองและการลักลอบขายของที่ขโมยมา แต่เป็นการขู่กรรโชกแน่นอนโดยทั่วไปแล้วเพื่อไม่ให้คนในพื้นที่โกรธคนที่โดนขู่จากของพวกเขา เหยื่อของพวกเขาเลยล้วนแต่เป็นพวกคนต่างถิ่น
ในหมู่พวกเขาเป้าหมายการกรรโชกที่พวกเขาชื่นชอบไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเทรนเนอร์ทั่วไปต่างถิ่น เมื่อพวกเขาพบเทรนเนอร์ประเภทนี้อยู่เพียงคนเดียว พวกเขาก็จะจับกลุ่มกันเหมือนฝูงหมาป่าที่หิวโหยและแย่งสิ่งของมีค่าทั้งหมดไปจากเทรนเนอร์ที่โชคร้ายเหล่านี้
เมื่อตแนที่ซาโต้มาถึงเมืองโทคิวะเป็นครั้งแรก สายลับของแก๊งหมาป่าป่าบางคนก็มุ่งความสนใจไปที่เขาแล้วและเมื่อเขาหยิบน้ำผึ้นสเปียร์ที่มีค่าในร้านขายไอเทมโปเกมอนออกมา เหล่าสมาชิกของแก๊งหมาป่าก็เริ่มรู้สึกว่าซาโต้เป็นเหมือนแกะอ้วนทันที
จากการสังเกตเพิ่มเติมพวกเขาก็พบโดยไม่คาดคิดว่าซาโต้ยังคงมีโปเกมอนที่มีค่าเช่นการ์ดีอีกด้วย ข่าวนี้ยิ่งทำให้พวกเขาบ้าคลั่งเข้าไปใหญ่
ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากยืนยันว่าซาโต้ยังมีโปเกมอนเพียงสองตัวที่น่าจะต่อสู้ได้และเขายังชอบอยู่คนเดียว สมาชิกแก๊งหมาป่าเหล่านี้ก็ถือว่าซาโต้เป็นเนื้อชิ้นใหญ่ที่น่าดึงดูด
คราวนี้เพื่อความปลอดภัยและเพื่อไม่ทำให้การเคลื่อนไหวใหญ่เกินไป หัวหน้าแก๊งหมาป่าได้มาเองเป็นการส่วนตัวและยังนำสมาชิกอีกสิบเอ็ดคนที่มีความสามารถในการต่อสู้ระดับดีมาขู่ซาโต้โดยตรงและตอนนี้ซาโต้ก็ค่อยๆออกจากพื้นที่ฝูงชน พวกเขารู้สึกว่าโอกาสที่จะหากำไรกำลังจะมาถึงในไม่ช้านี้
