บทที่ 143
ทันทีที่ออกจากป่าเข้ามาในเขตของเขาพยัคฆ์ สายฝนกระหน่ำตกลงมาจากฝากฟ้า และเนี่ยฟงก็ถูกต้อนรับโดยคนของผาไม้ดำนับยี่สิบคน นำมาโดยเกาซิงหมิงที่มีผ้าคาดตาด้านขวาเพราะเสียดวงตาขวาให้แก่ผู้อาวุโสของสำนักพยัคฆ์สายลมเช่นเดียวกับเฮ่อหนานที่เสียแขนซ้ายไป ด้วยความแค้นเมื่อทราบข่าวของเนี่ยฟง ทั้งสองจึงขอกำลังคนจากหัวหน้ามุ่งหน้ามาดักสังหาร ปราณดาบและกระบี่พุ่งทะยานเข้าหากิเลนอัสนีหลายสิบเล่ม เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เปรี้ยง เกราะสายฟ้าออกมาต้านรับสี่วงพร้อมกับหมุนวนรอบตัวกิเลนอัสนี เสียงตะโกนด้าท่อเสียงดังลั่นมาจากด้านล่าง
“ไอ้หนูเจ้าจะทำอย่างไร ดาบและกระบี่ของเจ้าก็ใช้ไม่ได้”
“คงต้องใช้ทักษะตัดสายฟ้าร่วมกับมีดสั้นขอรับ จนกว่าจะได้อาวุธที่รับพลังของดาบสายฟ้าได้ ไม่เช่นนั้นข้าคงต้องเสียเวลาสลักวงอักขระศักดิ์สิทธิ์ลงไปในกระบี่อีกแน่”
เนี่ยฟงโคจรลมปราณใช้ออกด้วยทักษะอาภรณ์สายลมพร้อมกับพุ่งทะยานลงไปด้านล่างด้วยทักษะเหยียบนภา คนของผาไม้ดำตื่นตกใจเล็กน้อย เกาซิงหมิงแสยะยิ้มสะบัดมือขวานำธงสีแดงออกมาถือไว้ในมือซ้าย เนี่ยฟงหรี่ตามองก็ลอบตกใจแล้วน้อย
“ไอ้หนูดูจากที่ชายหนุ่มด้านล่างนำของสิ่งนั้นมา คงแค้นใจไม่เจ้าไม่น้อยเลยทีเดียว ถึงได้นำอักขระศักดิ์สิทธิ์สร้างเขตแดนมาด้วย”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า มาดูกันว่าข้าจะจัดการพวกมันยังไง”
ช่วงจังหวะที่พุ่งทะยานลงมาคนของผาไม้ดำก็ยังคงฟาดฟันดาบและกระบี่เข้าหาเนี่ยฟง เกราะสายฟ้ายังคงออกมาต้านรับแต่ทว่าเมื่อลงมาใกล้ถึงพื้น เกราะสายฟ้ากลับจางหายไป เนี่ยฟงเองก็หาได้ตื่นตกใจเพราะรับรู้อยู่แล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น จึงรวบรวมโคจรลมปราณระเบิดพลังปราณระดับสีแดงขั้นต้นออกมา ตูม แรงลมจากการระเบิดปราณ ปราณดาบและกระบี่ที่พุ่งเข้ามาถูกทำลายจนหมด ไม่รีรอเนี่ยฟงพุ่งเข้าหากลางกลุ่มคนด้านล่าง เกาซิงหมิงและ เฮ่อหนานเองก็หาได้ตื่นตกใจกำชับดาบในมือพุ่งเข้าหา เนี่ยฟงแสยะยิ้มต่อยหมัดลงพื้น เปรี้ยง ประกายสายฟ้าพุ่งออกจากหมัด สายฟ้านับสิบเส้นพุ่งออกไปตามพื้นดินที่เปียกชุ่มไปด้วยน้ำ
หลายคนขยับตัวไม่ได้ ร่างกายปวดแสบปวดร้อนเพราะสายฟ้า กลิ่นเหม็นไหม้พัดโชยมาตามสายลม คนที่ยืนอยู่ใกล้เกือบหกคนตกตายลงเพราะการโจมตีในครั้งเดียวเนี่ยฟงถึงกับอุทานออกมาเสียงดัง
“สุดยอด”
ไม่รีรอหันหน้าพุ่งเข้าหาเฮ่อหนานก่อนเป็นอันดับแรก วูป ไม่ถึงครึ่งลมหายใจก็เข้าประชิดตัวได้ เสียงสะบัดมือดังแว่วมีดสั้นปรากฏ เส้นสีฟ้าจากมีดสั้นวาดผ่านลำคอ เลือดสีแดงค่อยๆไหลซึมออกมา เฮ่อหนานรีบโยนดาบในมือทิ้ง ยกมือขวาบีบที่ลำคอเอาไว้ แต่ก็ช่วยอะไรไม่ได้มาก ไม่นานล้มลงไปนอนแน่นิ่งดวงตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ เกาซิงหมิงร้องคำรามเสียงดังลั่น
“บัดซบไอ้ลูกหมา จัดการมัน”
เนี่ยฟงแสยะยิ้มกำชับดาบในมือพุ่งออกไปด้านหน้า ไม่ถึงสิบลมหายใจ หลายคนตกตายเพราะมีดสั้น เกาซิงหมิงระเบิดพลังปราณสีแดงขั้นกลางออกมาพุ่งเข้าปะทะกับเนี่ยฟง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เสียงดาบและมีดสั้นปะทะกันเสียงดังสนั่น ไม่นานเกาซิงหมิงก็ต้องถีบเท้าถอยออกมา มือขวาด้านช้าแทบไม่รับรู้ความรู้สึก หลังมือมีรอยไหม้จากประกายสายฟ้าที่พุ่งออกมาจากการปะทะ ยิ่งต่อสู้นานคนของผาไม้ดำเริ่มตกตายกันมากขึ้น ไม่แม้แต่จะหยุดชายหนุ่มด้านหน้าไปได้ ความหวาดกลัวเริ่มเกาะกุมหลายคนเริ่มที่จะกลัวตายคิดหาทางหลบหนี แต่ทว่าคนพวกนั้นสนใจแต่เนี่ยฟงหลงลืมว่ายังมีกิเลนอัสนีที่เป็นสัตว์อสูร
เสียงร้องโหยหวนด้วยความหวาดกลัว และเสียงร้องคำรามของสัตว์อสูร กิเลนอัสนีพุ่งลงมาขย้ำคนของผาไม้ดำแล้วพุ่งทะยานขึ้นไปบนฟ้า เมื่อได้จังหวะก็ปล่อยให้ร่วงลงสู่พื้น บางคนมีทักษะวิชาตัวเบาก็ไม่ได้รับบาดเจ็บมาก แต่ใครที่วิชาตัวเบายังไม่ถึงขั้น ร่างกายแหลกกระดูกทั่วร่างแตกละเอียดนอนจมกองเลือดอยู่บนพื้น
“บัดซบ พวกเจ้าแยกกันโจมตีสัตว์อสูร ส่วนข้าจะรับมือไอ้เด็กเวรนี้เอง”
เกาซิงหมิงซีกชายเสื้อพันรอบมือขวา ผูกติดกับด้ามดาบเอาไว้
“ตาย”
เคร้ง เคร้ง เคร้ง เคร้ง เสียงปะทะกับลั่นออกมา เกาซิวหมิงแสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ระเบิดพลังปราณออกมาหวังใช้แรงกดดันจากพลังปราณหยุดการเคลื่อนไหวของเนี่ยฟง เพราะเนี่ยฟงยังคงใช้การเข้าปะทะและแยกตัวออกมาสร้างความปวดหัวให้แก่เกาซิงหมิงไม่น้อย ตูม แต่แทนที่ชายหนุ่มจะกระเด็นออกไปหรือเคลื่อนไหวช้าลงกลับหาได้เป็นอะไร ซึ่งตัวเนี่ยฟงเองก็ตกใจเช่นกัน
“ไอ้หนูเจ้าไม่ต้องตกใจไป ไม่ใช่แค่ทักษะต่อสู้ของเจ้าเท่านั้นที่ยกระดับทักษะป้องกันเพียงหนึ่งเดียวของเจ้าก็ถูกยกระดับเช่นกัน”
เนี่ยฟงถีบเท้าถอยออกมา มองไปที่ร่างกายของตน อาภรณ์สายลมแปรเปลี่ยนเป็นอาภรณ์สายฟ้าไปเสียแล้ว มีแสงสีฟ้าจางออกมาจากร่างกายและมีประกายสายฟ้าพุ่งออกมาเป็นระยะๆ แม้แต่คนของผ่ไม้ดำเองก็ตื่นตกใจเช่นกัน เกาซิงหมิวร้องคำรามเสียงดัง
“ตาย”
สายฝนยังคงกระหน่ำตกลงมา เสียงฟ้าร้องคำรามดังสนั่น การต่อสู้ด้านล่างเข้าสู่ช่วงสุดท้ายแล้วเนี่ยฟงหลบหลีกปราณดาบที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ครั้งนี้หาได้เข้าปะทะกับเกาซิงหมิง เนี่ยฟงพุ่งเข้าสังหารคนของผาไม้ดำที่เผลอจากการต่อสู้ เกาซิงหมิงเองก็พุ่งติดตามอย่างรวดเร็วประดุจเงาตามตัว เพียงแต่ว่าเนี่ยฟงลงมือรวดเร็วและเฉียบคมนัก ทุกครั้งที่พุ่งผ่านคนของผาไม้ดำลงไปนอนกับพื้นลมหายใจรวยริน เลือดสีแดงไหลออกจากบาดแผลบริเวณลำคอเกือบสองเค่อก็หลงเหลือเพียงเกาซิงหมิงแต่เพียงผู้เดียว
เกาซิงหมิงถีบเท้าพุ่งถอยออกมา แสยะยิ้มสะบัดมือขวามีแท่งเหล็กหลายสิบแท่งร่วงลงพื้น ธงสีแดงในมือซ้ายถูกซัดลงไปที่พื้นดินไม่นานมันก็เชื่อมต่อบางอย่างกับแท่นหิน
“เวรแล้วไง ไอ้หนูรีบจัดการมันผู้นั้นซะ”
“เกิดสิ่งใดขอรับท่านลุ่ยกง”
“มันกำลังใช้อักขระศักดิ์สิทธิ์อัญเชิญ”
สิ้นเสียงกล่าวของลุ่ยกงเนี่ยฟงฟันมีดสั้นออกไป ปราณมีดสีฟ้าพุ่งเข้าหาเกาซิงหมิงที่ตอนนี้หัวเราะเสียงดังประดุจคนบ้าจ้องมองเนี่ยฟงอย่างไม่วางตา
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า หากข้าต้องตาย ข้าจะลากเจ้าไปด้วยไอ้ลูกหมา เช่นปู่ของเจ้า ฮ่า ฮ่า”
แสงสีแดงพุ่งออกมาจากวงอักขระศักดิ์สิทธิ์จากแท่งเหล็ก เกิดแรงสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง มีบางอย่างพุ่งออกมาจากพื้นดิน เนี่ยฟงตื่นตกใจเล็กน้อย มีมือขนาดใหญ่สีแดงพุ่งออกมาจากวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีแดงบีบเกาซิงหมิงไว้ในมือแน่น อีกทั้งยังต้านรับปราณมีดสีฟ้าได้อย่างทันท่วงที ไม่ถึงสองเค่อเป็นเกาซิวหมิงร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดร่างกายถูกบีบแตกเลือดสีแดงไหลออกมาตามมือของปีศาจ เลือดที่ไหลตามสายฟ้าถูกดูดไปที่วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีแดงอย่างรวดเร็ว
“ไอ้หนูดูท่าแล้ว มันคงอัญเชิญปีศาจระดับสูงออกมาแน่ ดูจากที่มันสังเวยบางอย่างแล้ว”
เนี่ยฟงโคจรลมปราณไปที่มีดสั้นไม่ถึงครึ่งลมหายใจก็กลายเป็นดาบ สังเกตให้ดีจะเห็นรอยร้าวที่ตัวใบดาบ
“เจ้าแน่ใจรึ ไอ้หนู”
“ต้องรีบจัดการก่อนที่ปีศาจตนนั้นจะออกมา ข้าไม่รู้ว่าตัวมันมีความเก่งกาจเพียงไหน”
เมื่อกล่าวสิ้นเสียงเนี่ยฟงก็ระเบิดพลังปราณระดับสีแดงขั้นต้นออกมา พร้อมกับพุ่งทะยานออกไปด้านหน้า ประกายสายฟ้าพุ่งออกมาจากตัวดาบอย่างเห็นได้ชัด เมื่อได้จังหวะก็ฟาดฟันดาบในมือออกไป ปราณดาบสีฟ้ามีประกายสายฟ้าล้อมรอบพุ่งเข้าหาวงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีแดง เปรี้ยง วงอักขระศักดิ์สิทธิ์ถูกทำลายลงเพราะแท่นเหล็กและธงสีแดงถูกปราณดาบทำลาย แขนขนาดใหญ่ของปีศาจถูกตัดขาดร่วงลงพื้น พร้อมกับได้ยินเสียงร้องคำรามด้วยความโกรธแค้นหายจากปีศาจ เนี่ยฟงหรี่ตามองดาบในมือ ตอนนี้เหลือเพียงด้ามจับ ตัวดาบกลายเป็นเศษเหล็กแตกลงสู่พื้น เสียงสบถดังออกมา
“บัดซบ แล้วต่อไปข้าจะใช้อาวุธชิ้นไหนได้ละทีนี้”
เนี่ยฟงค่อยๆเดินไปปลดแหวนออกจากมือของคนจากผาไม้ดำที่ตอนนี้ล้วนตกตายทั้งสิ้น ระหว่างนั้นเองเนี่ยฟงเมื่อเข้าใกล้ซากศพของเกาซิงหมิง มือขวาของปีศาจก็ขยับอีกครั้ง มันพุ่งเข้ามาหมายจะบีบเนี่ยฟงเช่นเกาซิงหมิง
“บัดซบถึงแม้จะต้ดแขนทิ้งก็ยังขยับได้อยู่”
เนี่ยฟงสะบัดมือขวา วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้าปรากฏ ไม่รอช้ารีบซัดฝ่ามือไปที่วงอักขระศักดิ์สิทธิ์สีฟ้า เถาวัลย์สีฟ้าพุ่งเข้ารัดแขนของปีศาจสีแดง เกือบสองเค่อแขนของปีศาจก็ถูกทำลายลง ด้วยความร้อนรนเนี้ยฟงรีบพุ่งไปที่หลังกิเลนอัสนีมุ่งหน้ากลับเมืองอย่างรวดเร็ว
